Dochter (vervolg)
eerder heb ik veel gehad aan alle adviezen en wijze woorden hier. Ondanks dat het soms ook ingewikkeld was om daaruit te destilleren wat voor ons het beste was.
Op dit moment is het allemaal weer erg ingewikkeld. Dochter is gestopt met haar opleiding. Woont bij vriend.
Vorige week zondag zijn we na volstrekt onnavolgbare en zorgelijk appjes van haar kant naar adres v vriend gereden, omdat we bezorgd waren en haar simpelweg wilden zien. (Noot: we waren daar nog nooit geweest)
Wat we daar aantroffen was echt heel verdrietig. Een vies, stinkend, verwaarloosd mini studiootje. Overal troep. Een cm stof op alle horizontale oppervlakken. Overal kleren. Vieze vaat. Andere zooi. Een dochter die totaal de weg kwijt is. Angst. Stress. Paniekaanvallen. Wilde naar de huisarts. Omdat die nog bij ons in het dorp zit ( ze woont daar soort v illegaal) hebben we haar meegenomen, zodat ze maandagochtend kon bellen en er hopelijk direct heen.
ze is maandag naar de huisarts geweest. Die zegt: psycholoog. maar ja. Wachtlijsten….
beetje gepraat. Ze is failliet. Contract bijbaantje was niet verlengd ( denk omdat ze door al haar stress en paniek te vaak verstek heeft laten gaan) . Nul inkomsten meer. En nog een paar tientjes op de bankrekening. Ze heeft stress en paniek want komt tot bijna niks. Kruipt weg. Ziet niemand. We hebben aangegeven dat ze natuurlijk welkom was om voor een tijdje thuis te komen wonen. Goedkoop, rustig, beetje reinheid en regelmaat. Dat wilde ze wel, zag eigenlijk ook geen andere optie. Is eigenlijk op dit moment ook amper in staat tot betaald werk denk ik.
Inmiddels liggen er 4 tassen stinkende kleren hier en is zij terug naar vriend. Na 3 dagen praten over ( voor hem) de stress van ons ( onverwachte) bezoekje aldaar moet er nu nog een vol weekend verder worden gepraat over haar plannen om even weer bij ons te gaan wonen. Dat is nu gaande. In haar eigen woorden komt ze morgen terug naar ons , maar ik moet het nog zien. We zien en spreken vriend erg weinig, maar wat we de afgelopen week hebben meegekregen hebben we echt het idee dat hij (ook) heel erg in de problemen zit. Hij zit nog steeds in de bijstand, en heeft geen enkele vorm van dagbesteding, maar ik krijg nu ook echt het idee dat deze man een ernstige sociale fobie heeft oid. En echt een kluizenaarsbestaan leidt in zijn echt onvoorstelbaar vervuilde appartementje. Wat dochter aangeeft is dat hij mega stress heeft bij het idee dat dochter zich bij ons thuis gaat herpakken. Dat dat slechts 15 km verderop is en dat we hem van harte hebben uitgenodigd om zich vooral welkom te voelen bij ons…landt niet. volgens dochter ‘zijn er problemen met z’n auto en reist hij niet met de bus (??)’ dus kan hij niet bij ons komen.
Ondertussen weet ik echt niet meer wat wijsheid is en waar ik op moet hopen. Ik weet wel dat ik aan de ene kant dolblij ben als ze in ieder geval tijdelijk even uit haar huidige setting weg is. Maar zie tegelijkertijd overal valkuilen en beren op de weg als ze weer thuis komt wonen….
Pfffffff….
Izza schreef op 01-04-2023 om 20:35:
To wat vreselijk verdrietig deze situatie. Wat je kunt doen is (met haar toestemming) in overleg met de huisarts en het wijk/zorg team van de gemeente. Ze is meerderjarig dus zonder haar toestemming mogen ze jou geen informatie geven of helpen. Alle hulp is op vrijwillige basis. Bemoeizorg kan je wel altijd informeren naar de mogelijkheden. Maar ook daar moet iemand medewerking verlenen.
Belangrijk is om haar serieus te nemen en een lijntje te houden. Vanzelfsprekend ga je niet die vriend helpen. Die heeft eigen opties als hij dat wil. Het lijkt erop dat ze behalve jong ook beïnvloedbaar is. En natuurlijk wil hij haar niet kwijt. Hij heeft haar afgezonderd en zijn wereld ingetrokken. En in zijn ogen verstoren jullie dat weer. Gelukkig staat dochter nog voor jullie open. En hopelijk kunnen jullie haar langzaam bij hem wegkrijgen. Maar ze zal moeten werken aan haar problemen. Anders is hij (of de volgende) er zo weer.
Ik zou ook met haar in gesprek gaan over bewindvoering. En tot die tijd toezicht houden op haar rekening (vraag een extra pas aan en zorg voor inloggegevens.
Kijk naar een langdurige vorm van anticonceptie (spiraal, implanon etc). Anders heb je er wellicht een probleem bij.
Dat wat je schrijft over bemoeizorg klopt volgens mij niet. Dat wordt in de gemeente waar ik werk juist ingezet bij mensen die niets willen maar waar er wel veel problemen zijn of die voor overlast zorgen. Het is alleen de vraag of de casus van Ingrids dochter al een casus is voor team bemoeizorg. Maar goed ze kan altijd bellen en advies vragen
Ach IngridT, wat verdrietig dit allemaal. Het klinkt misschien hard, maar ik weet zeker dat als ik er zo bij leefde, dat mijn ouders me acuut weg zouden halen uit de situatie. Mijn vader kan nogal dwingend zijn en hoewel ik dat soms behoorlijk irritant en onnodig vind, zou ik het in deze situatie uiteindelijk gewaardeerd hebben denk ik.
Ze is nu niet in staat tot het maken van zelfstandige en verstandige keuzes. Ik kan me echt niet voorstellen dat ze gelukkig is met een leven dat 24/7 in dienst staat van vriend niet alleen kunnen laten ten koste van letterlijk alles wat ze verder nog had (studie, bijbaantje, contact met jullie).
Die jongen heeft ook problemen. Als je van een onverwacht bezoekje drie dagen van slag bent, dan kan dat gerust als 'niet normaal' en 'zorgwekkend' bestempeld worden.
Zeker als het je schoonouders betreft.
Als er juridisch/financieel problemen ontstaan, dan is dat maar zo.
Daarbij, als dochter nu weer bij jullie gaat en blijft wonen, dan klopt de papieren situatie ook weer. Deze jongen en jouw dochter voegen niks toe aan elkaars leven. Ze hebben beide zoveel issues dat ze meer dan genoeg hebben aan zichzelf en elkaar niks te bieden hebben.
Ik lees in alles heel veel liefde voor haar en heel veel begrip voor haar levenszoektocht. Dat siert jullie en het raakt me ook wel.
Maar het is helaas niet zo dat zodra je 18 wordt, je dan volledig zelfstandig bent en in staat bent tot volwassen en verstandige keuzes. Het zou fijn zijn als je dochter dat zelf ook in zou zien. Juist bij jullie thuis is er een basis van een fijn thuis, dak boven haar hoofd, ruimte voor opleiding/werk zonder dat er ook nog een heel huishouden met alle bijbehorende verantwoordelijkheden bij komt kijken. Dat lijkt me voor nu echt meer dan voldoende. Soms moet je dan keuzes voor een ander maken.
Zij waait met de wind mee schrijf je. En ze heeft helaas nog geen beeld van wat een gezonde relatie inhoudt. Dat maakt haar heel kwetsbaar. Gelukkig zien jullie dat in. Nu zij nog.
Het is heel pijnlijk om je te realiseren dat het leven jou niet zo makkelijk af gaat als je broers/zussen, je vriendinnen, je omgeving. Dat het bij jou allemaal net een beetje anders werkt, dat het allemaal net wat meer moeite kost, dat je soms dingen gewoon even niet overziet en het daarom niet lukt om initiatief te nemen. Dat gaat niet zelden met een innerlijke strijd en een psychisch mindere periode gepaard. Ik heb daar helaas niet per se een oplossing voor. Het hele leven is uiteindelijk een zoektocht naar passend leven waarbij je talenten en goede eigenschappen tot bloei kunnen komen en je tegelijkertijd ook oog hebt voor je beperkingen en minder goede eigenschappen en die ook als zodanig kunt erkennen. En die zoektocht is denk ik nooit echt klaar.
Leene en Izza…
Wij wonen in een andere gemeente dan hij. Waar zij woont is op dit moment dus niet helemaal helder.
Een vriendin heeft ook al eens geroepen dat hormonen van de pil ook dingen kunnen doen met iemand. Misschien is datgene. Goede reden ( smoes?) om haar over te halen een spiraal te nemen. Want idd. ik heb al wakker gelegen van een zwangerschap.
voor wat betreft die bewindvoering/ inzicht in haar financiën. Die heb ik al. Toen ze 18 werd vond ze t ok dat ik kon blijven meekijken. En dat kan ik nog steeds. Kan ook overboeken etc. Heb eerder hier gehoord dat dat ‘ niet passend’ was voor een meisje vsn haar leeftijd. Maar ik ben er altijd discreet mee omgegaan, en dolblij dat ik idd in de gaten kan houden of ze niet echt schulden maakt of idiote dingen doet. En ik kan ( nu) zien dat ze echt blut is, en t gesprek daaf dan min of meer terloops op brengen als dat aan de orde is. Heb ook t idee dat ze het zelf stiekem wel fijn vindt. Dat er iemand op de achtergrond een oogje in t zeil houdt.
Leene, ik denk dat jouw analyse spot on is. Hij kan niet zonder haar. En zij voelt zich geliefd en nodig en schuift zichzelf volledig aan de kant. hij heeft haar ook soort van bijgestaan en gered toen ze in haar vorige ( ook vreselijk ongezonde) relatie zat. Het zit dus ook echt heel diep, dat ze elkaar gered hebben. En ze ziet of spreekt ook bijna niemand behalve hem. Totaal gebrainwashed door zijn ( bijzondere) ideeën over het leven en de wereld.
Ik hoop zo dat ze morgen komt…,,
En dan heel behoedzaam kijken wat er wel en niet kan.
MamaE schreef op 01-04-2023 om 22:55:
Ach IngridT, wat verdrietig dit allemaal. Het klinkt misschien hard, maar ik weet zeker dat als ik er zo bij leefde, dat mijn ouders me acuut weg zouden halen uit de situatie. Mijn vader kan nogal dwingend zijn en hoewel ik dat soms behoorlijk irritant en onnodig vind, zou ik het in deze situatie uiteindelijk gewaardeerd hebben denk ik.
Ze is nu niet in staat tot het maken van zelfstandige en verstandige keuzes. Ik kan me echt niet voorstellen dat ze gelukkig is met een leven dat 24/7 in dienst staat van vriend niet alleen kunnen laten ten koste van letterlijk alles wat ze verder nog had (studie, bijbaantje, contact met jullie).
Die jongen heeft ook problemen. Als je van een onverwacht bezoekje drie dagen van slag bent, dan kan dat gerust als 'niet normaal' en 'zorgwekkend' bestempeld worden.Zeker als het je schoonouders betreft
Weet je MamaE. Dat is ook wat ik eigenlijk liefste wil. Stel dat ze vanmiddag tegenstribbelt, zich heeft laten ompraten…..Doorpakken. Haar daar weghalen. Zoals jouw vader zou doen ( is ook mijn aard wel een beetje)
Maar ik ben zo bang dat als ik/we daarin te ver gaan, ze haar hakken in t zand zet en we haar kwijt zijn. dat is (zie andere topic) in januari al bijna gebeurd. En dat vond ik doodeng.
verschil was wel dat ik toen echt emotioneel was. En dat het vooral woorden waren. Ik denk dat ( mocht het nodig zijn, hoop dat ze uit zichzelf meekomt) ik het nu rustig en feitelijk kan houden, en het gaat niet om woorden, maar om daden. Ik denk dat dat uitmaakt.
nog een vraagje: zou je vader je ook verteld hebben WAAROM je daar weg moest? Tot nu toe gaat het hier over praktische zaken. Geen geld. Niet tot actie komen. Dat soort dingen. Zeggen dat het daar een onvoorstelbare en ongezonde puinhoop is waarin geen mens normaal kan functioneren voelt als het neersabelen van haar vriend en zijn levensstijl. En alles wat anti-hem is valt verkeerd (want ze weet donders goed dat we vinden dat hun relatie niet ok is voor haar). Overigens riep ze eerder deze week toen ze hier was dat haar doel was om zichzelf op de rails te krijgen zodat ze zo snel mogelijk terug naar hem kon. Dat leek haar voornaamste drijfveer. Dat hij een enorme impact heeft op hoe het nu met haar gaat is nog niet echt doorgedrongen lijkt het
Wat een moeilijke situatie, Ingrid. Ik hoop dat je dochter vanmiddag komt en een poosje blijft. Misschien komt ze dan weer een beetje tot zichzelf en gaat ze inzien wat deze relatie met haar doet. Heel veel sterkte!
Ik denk dat je dochter over proberen te halen met argumenten in ieder geval niet gaat werken. Zij staat daar helemaal niet voor open. Dit werkt alleen maar averechts. Ik zou het bij jezelf houden. Schetsen wat jij voor haar wilt doen om haar te helpen. Maar zeker wegblijven bij wat er in jouw ogen allemaal mis is met die jongen en hun leefsituatie.
Ik zou het klein houden maar heel duidelijk zijn. Rustig en ferm. Geen ruimte geven. Je gaat nu mee om even tot jezelf te komen. Pak een paar spullen die je echt nodig hebt. Het is maar voor een paar dagen. Punt.
En verder niets over haar situatie of haar vriend. Haar thuis gewoon even laten zijn.
En ze gaat van tevoren mogelijk een appje sturen dat jullie haar toch niet hoeven te halen. Dus zorg dat je je appjes niet leest. Dat je niet online bent. Je gaat haar gewoon halen.
Ja precies. Wat jullie zeggen is precies de reden dat ik me verre houd van alles wat lijkt op kritiek op vriend. Dus was mijn plan idd…Rustig. Niets over vriend. Maar gewoon mee naar huis. Formuleren wat daar ‘kan’. Geen geld stress. Even tot zichzelf komen. Iedere dag een fijne wandeling in de buitenlucht. Knuffelen met de kat. Pianospelen.
Goed idee om de app niet te lezen, en gewoon te gaan.
mn man is er vandaag niet. Maar grote broer is thuis. En die gaat gelukkig mee. Hij is kampioen rust als dingen potentieel spannend worden.
IngridT schreef op 02-04-2023 om 09:49:
Ja precies. Dat was mijn plan. Rustig. Niets over vriend. Maar gewoon mee naar huis. Formuleren wat daar ‘kan’. Geen geld stress. Even tot zichzelf komen. Iedere dag een fijne wandeling in de buitenlucht. Knuffelen met de kat. Pianospelen.
Goed idee om de app niet te lezen, en gewoon te gaan.
mn man is er vandaag niet. Maar grote broer is thuis. En die gaat mee. Hij is kampioen rust als dingen potentieel spannend worden.
Nee dit allemaal niet. Alleen dat ze meegaat. En dat het maar voor een paar dagen is. En verder niks.
Wat lastig voor je Ingrid, ik lees al een poosje mee met je. Mijn kinderen zijn nog een stuk jonger, wat dat betreft geen tips wel herkenning van je zorgen en het machteloze gevoel niets te kunnen doen. Of maar heel weinig.
Niet de discussie aangaan, maar haar overrulen is een manier. Je gaat mee, omdat wij dat nodig vinden. En dat maar herhalen. Niet waarom, niet uitleggen, alleen het mantra, je gaat mee. Je gaat nu mee.
Spannend of die aanpak werkt, maar de rest werkt ook niet. Het is te hopen dat ze jouw duidelijkheid voelt en voelt dat er geen ruimte meer is voor discussie of haar eigen plannen.
Ga in je kracht staan en geloof ook werkelijk dat je haar meeneemt. Razend moeilijk, sterkte.
IngridT schreef op 01-04-2023 om 22:59:
Hij kan niet zonder haar. En zij voelt zich geliefd en nodig en schuift zichzelf volledig aan de kant. hij heeft haar ook soort van bijgestaan en gered toen ze in haar vorige ( ook vreselijk ongezonde) relatie zat. Het zit dus ook echt heel diep, dat ze elkaar gered hebben. En ze ziet of spreekt ook bijna niemand behalve hem. Totaal gebrainwashed door zijn ( bijzondere) ideeën over het leven en de wereld.
Ik hoop zo dat ze morgen komt…,,
En dan heel behoedzaam kijken wat er wel en niet kan.
Door wat je hier schrijft, en ook doordat ze drie dagen moet praten omdat hij zo ‘overstuur’ is door jullie bezoek, heb ik ineens de associatie: Ze zit in een sekte van twee personen. Hoe harder je trekt, hoe dieper ze erin komt te zitten. Dus ja, heel erg behoedzaam. Ik denk dat Pief daar echt gelijk in heeft. Je kunt alleen maar haar proces volgen en daarop inhaken. Misschien is advies van een exit counselor, in eerste instantie voor jullie zelf een idee?
Even gegoogeld, geen idee of dit een betrouwbaar iemand is maar dit idee https://www.sektehulp.nl/
Och Ingrid. Wat een spagaat tussen je eigen natuurlijke crisisgedrag (actie, meenemen, en uit handen nemen) versus dat wat je denkt dat goed is voor haar.
Misschien helpt het als je het heel klein maakt. Je gaat mee want je was staat bij ons. Niet praten over een paar dagen/uren/maanden, maar eerst de eerste stap; met jou en haar broer mee.
Dan bied je haar rust en reinheid. Zodat ze kan bijkomen. Volgend stapje? Misschien een therapeut die je kent. Of een poh ggZ. Of juist dat je hulp inschakelt voor vriend, zodat zij die last niet meer hoeft te dragen.
(en ik zou ook meldpunt zorgwekkend gedrag noemen. Die hebben als eerste actie contact te leggen, dan te verwijzen).
Als laatste zou ik wel zorgen dat zorgverzekering betaald wordt, want dat gaat meteen heel lastig worden als ze dat niet doet.
Lieve Ingrid,
Alles is al gezegd. Maar ik heb zo met jullie te doen. Heel veel sterkte,
Sini
Plot change. Ze appt net dat ze in de bus zit. Op weg naar hier. Afwachten wat dat betekent. In ieder geval dat haar vriend een derde bezoekje van ons niet aankan.
Ik hoop zo dat je je over haar kan ontfermen, wat een spannende situatie ook omdat je zo op eieren moet lopen. Ik wens je veel sterkte en wijsheid en je dochter inzicht.
En ik hoop ook dat er ergens een oplossing voor haar vriend is...