Empty nest alleenstaande ouder
Ik ben op zoek naar beetje gelijk gestemden en kwam deze site tegen. Wel empty nest gevoel maar ook single en kan niet veel met tips over "meer tijd voor relatie" wat ik op internet tegenkom.
25 jaar gezorgd, oudste al uitgevlogen, jongste (dochter) net 18 gaat nu bij vader wonen. Veel gedoe met ex gehad 14 jaar en heel opvoeding lag bij mij.
Ben trots op beide kinderen maar nu word mijn huis echt leeg en ben ik echt alleen.
Heb mezelf nooit zielig gevoeld maar, vind dit toch wel een heftige overgang. Ben bezig om mijn weg te zoeken.
Zijn er hier ook alleenstaande ouders die de zorg alleen hebben gedaan en daarna kinderen uitgevlogen?
linn19 schreef op 10-11-2023 om 12:22:
[..]
Ja hehe de Quote gevonden.
Jouw laatste zin raakt mij want idd op internet zoveel over relaties na uitvliegen dat ik me daar wel alleen in voel staan.
Uiteindelijk zal ik mijn weg hierin ook wel weer vinden (hoop ik) maar zal het echt helemaal alleen moeten doen, niemand in huis om even op terug te vallen bij moeilijke momenten vind ik voor nu even zwaar. Maar ga er ook geen relatie voor zoeken (haha).Wat jij zegt over je schoonouders ga ik hier meemaken met mijn ex. Dat zal voor jou ook wel slikken geweest zijn. Hij viert nu al de overwinning dat dochter bij hem wil wonen en dat zal hij mij laten weten ook.
Het enige wat ik hier aan kan doen is me blijven richten op dochter en haar met vertrouwen vrijlaten om haar haar eigen weg in het leven uit te vogelen en dat zal voor mij veel slikken worden.
Dochter gaat niet uit ruzie met mij ofzo naar hem maar wil toch op haar manier onder mijn vleugels vandaan en dan gezien de huizen markt van nu is tussenstap naar vader een beginnetje.
Ja het was slikken maar het was niet rottig bedoeld zoals bij je ex ws wel is. Het was gewoon onafgestemd. Maar je zal merken dat veel mensen die wel in een relatie zitten, geen idee hebben hoe het voor je is als alleenstaande ouder in een empty nest. Ik bedoel, jij komt in een leeg huis 's avonds, zij niet.
Ik heb 20 jaar alleen voor mijn dochter gezorgd en toen ging zij het huis uit. Ik weet dus goed hoe je je voelt. Wel waren mijn dochter en ik er allebei aan toe om wat meer ruimte te hebben. Maar toen kwam corona, dat vond ik wel zwaar. Mijn hele sociale leven kwam stil te liggen. Daarin had ik juist extra geïnvesteerd omdat ik wist dat dochter zou vertrekken.
Je zult zelf initiatieven moeten nemen. Ga bij een boekclub, een koor, een sportclub, vraag vriendinnen mee naar film of theater of naar het bos om te wandelen. Als je iets leuks hebt gedaan, is het niet zo naar om alleen thuis te komen.
Midden in coronatijd heb ik, na 20 jaar geen relatie te hebben gehad, een nieuwe relatie gekregen, via vrijwilligerswerk dat ik al een tijd deed. Inmiddels zijn we 3 jaar samen. Blijkbaar stond ik er niet voor open toen mijn dochter nog thuis woonde. Ik kende die man daarvoor ook al, maar toen dacht ik niet op die manier aan hem. Dus wie weet wat voor leuke contacten jij nog weer gaat opdoen!
