Ene kind neemt geen geld aan, andere kind wel
Ik heb er al in een ander topic over geschreven maar ik vroeg mij wat af. Mijn zoon (25) is erg onafhankelijk. Hij wil niks van ons aannemen. Geen geld, geen gunsten, helemaal niks, ook niet toen die 18 was. Hij vindt dat hij als man alles zelf hoort te regelen. En dat is hem ook gelukt.
Mijn dochter (19) daarin tegen neemt alles van harte aan. Zeker nu het vakantietijd is, wil ze een extra zakcentje. Ik wil mijn dochter graag financieel een handje helpen, maar ben daar erg terughoudend in omdat zoon financiële hulp weigert. Hij zet naar mijn mening een oneerlijke standaard tegenover zijn zus. De relatie tussen die twee is op z´n zachts gezegd al op een dieptepunt en zoon begint nu ook over dit te klagen. Hij zegt dat wij dochter te veel helpen en dat zij net als hem niet geholpen hoort te worden. Terwijl in werkelijkheid zoon alle hulp weigert. Hoe kan ik dit in goede banen leiden? Nu voelt het net of ik mijn dochter niks kan toestoppen omdat zoon het voor zichzelf ook niet wilt.
Jouw zoon wenst dus ook hier te bepalen hoe jullie je in jullie huis gedragen. Ik zie een patroon...
Mijn kinderen verschillen 5 jaar in leeftijd. Toen hij 19 was kreeg mijn zoon wel eens een extraatje wat zijn zus van 14 niet kreeg en toen mijn dochter 19 was kreeg zij wel eens wat wat haar broer die toen al een goede baan had niet kreeg.
Ik gaf wat aan één van mijn kinderen maar vond niet dat ik de ander op dat moment het zelfde hoefde te geven. Meestal vertelde ik het niet eens aan de ander en ik legde zeker geen verantwoording af over mijn gift.
In de loop der tijd denk ik dat ze beide ongeveer even veel hebben gekregen maar ik heb het nooit op een weegschaal gelegd.
Ik zou je volwassen zoon gewoon niet vertellen wat je aan zijn zus geeft. Hij wil geen geld dus bied het ook niet meer aan maar hij heeft er niets mee te maken als je je dochter wel wat geeft.
Nu mijn beide kinderen volwassen zijn en werken krijgen ze wel elk jaar hetzelfde voor verjaardag en kerst.
Je noemt het steeds 'helpen'. Ik zou beginnen om dat woord naar je kinderen te veranderen. Je kan een schenking doen. Noem het liever zo. Liever bij leven dan dat er straks 30% naar de belasting gaat, kan ook mooi argument zijn (naar zoon zeker). Gewoon omdat jullie het goed hebben en dat graag willen delen met jullie kinderen. Zo kun je het stellig brengen. En het maakt jullie blij.
Aan je zoon en dochter om dit wel of niet te aanvaarden. Hun persoonlijke keuze.
je zoon is kennelijk wat onzeker en heeft nog niet gevoeld dat geld niet het belangrijkste is in het leven. Is jouw taak niet per se meer op dit moment. Laat het hem maar leren door de wereld. Verder niet te druk over maken. Wat je je dochter geeft oppotten voor zoon, er komt een moment dat hoogmoed voor de val komt of dat het een leuk kraamcadeau of een leuk reisje samen gaat zijn. Wil hij dat over 20 jaar nog niet aannemen, dan zie je dat dan wel weer. Je hebt je best gedaan.
Kennelijk vind hij dit een zeer belangrijke karaktereigenschap en kan hij zich simpelweg niet voorstellen dat iemand anders in elkaar steekt. Het klinkt ook wel een beetje rigide. Het is namelijk wel bijzonder dat hij zich er zo druk over maakt, het klinkt ook wel als sibling rivaliteit. En past misschien ook wel bij deze leeftijd: je niet kunnen voorstellen dat een ander anders in het leven staat dan jij, dingen minder belangrijk vindt en daar een oordeel over hebben. Niet dat alle jongvolwassenen dat hebben, maar het is ook wel een teken van weinig levenswijsheid hebben (en nog niet zoveel empathie).
Je zou hem kunnen vragen wat hem zo dwars zit eraan? Woont hij overigens nog thuis? Want ik vraag mij af hoe hij dit anders meekrijgt.
Dat jouw zoon en dochter ruzie krijgen is natuurlijk minder fijn. Ik zag in een ander draadje ook iets over ontrouw van jouw zoon waar zijn zus juist weer heel fel over is. Het klinkt alsof er dus een soort wisselwerking tussen die twee is waarbij ze elkaar snel veroordelen. Is dat altijd zo geweest?
Het viel me in jouw vorige topic op dat dochter nog werd behandeld als een kind. Heeft zij hulp nodig (terwijl ze prima zelf wat had kunnen verdienen) of vind je het gewoon leuk om je kinderen een extraatje te geven? Daar zit wat mij betreft wel een verschil. Zoon hoeft zich er sowieso niet mee te bemoeien maar misschien heeft hij wel een punt?
Ik herken deze discussie wel van mijn kinderen. De oudste van 20 is verstandig, werkt hard, spaart voor dingen en doet dit altijd al. De jongste van 18 werkt een stuk minder, geeft altijd al haar geld uit, ook aan onzin dingen en kan vervolgens heel erg zielig en dramatisch doen omdat ze geen geld heeft en iets niet kan doen/kopen terwijl ze het nodig heeft. Soms ben ik dan te soft en betaal ik dingen voor jongste of geef ik haar wat extra geld terwijl dat natuurlijk eigenlijk onzin is en ze juist moet leren met geld om te gaan. Om het eerlijk te houden doe ik dat dan ook voor oudste maar die heeft dit patroon door en hoeft dat dan niet. Die vindt dat jongste gewoon moet werken en niet alles uit moet geven en daar heeft ze eigenlijk ook gelijk in. Het is uiteindelijk niet aan haar maar ze heeft wel echt een punt.
Frisdrank1972 schreef op 17-07-2025 om 20:24:
Ik vind dit gedrag van zoon zwaar irritant omdat hij dan op een hele passiefagressieve manier wilt laten merken dat hij het beter voor elkaar heeft dan zijn zus en daardoor een beter kind is en onze favoriet. Wat totaal niet waar is.
Zegt hij dat letterlijk of vul jij dit zo in ?
Roos57 schreef op 17-07-2025 om 23:43:
[..]
Zegt hij dat letterlijk of vul jij dit zo in ?
Zo vul ik het in. Maar de manier waarop hij het zegt van ik hoef geen geld, maar blijkbaar is zus een minder zelfstandig type. Al zijn argumenten zijn een sneer naar zijn zus
Anne1234! schreef op 17-07-2025 om 23:30:
Het viel me in jouw vorige topic op dat dochter nog werd behandeld als een kind. Heeft zij hulp nodig (terwijl ze prima zelf wat had kunnen verdienen) of vind je het gewoon leuk om je kinderen een extraatje te geven? Daar zit wat mij betreft wel een verschil. Zoon hoeft zich er sowieso niet mee te bemoeien maar misschien heeft hij wel een punt?
Ik wil haar gewoon wat toestoppen voor haar vakantie. Dat wilde ik ook bij zoon doen toen hij die leeftijd had, maar hij interperteerde het als medelijden en weigerde het geld. Mijn dochter neemt het van harte aan.
Ik vind het zelf te veel gevraagd van een 19 jarige om voltijd te werken en een studie af te ronden en financieel onafhankelijkheid te zijn. Het is zoon gelukt en daar ben ik trots op, ook al was ik best bezorgd want ik zag hoeveel stress het hem gaf. En ik denk zelf dat die een energiedrankjesverslaving heeft opgelopen daardoor. Ik ben blij dat mijn dochter dat pad niet kiest. Mijn zoon woonde op zijn 19de op zichzelf en dochter niet. En dat hoeft ook niet. Mijn zoon is erg trots dat hij nooit het makkelijke pad heeft gekozen. Terwijl ik juist denk dat het moeilijke pad niet perse het beste pad is. Daarnaast heeft mijn zoon ook een rigide beeld ontwikkeld van wat een man moet doen om gerespecteerd te worden en dat is blijkbaar onafhankelijk zijn.
Je kunt overwegen om hem te vragen of hij nooit een schenking van jullie wil krijgen. Als hij dan ja zegt, kun je stoppen hem die aan te bieden. Je wilt hem tenslotte niet beledigen.
Ik zou gewoon niet meer aan hem laten weten welke schenking je dochter wel accepteert. Dat leidt immers alleen maar tot onnodig gedoe.
Wat een irritant mannetje zeg. Hoe is dat zo gekomen? Was hij vroeger wel warm en betrokken of toen ook al in een ivoren toren vol afgunst?
Frisdrank1972 schreef op 18-07-2025 om 07:14:
[..]
Zo vul ik het in. Maar de manier waarop hij het zegt van ik hoef geen geld, maar blijkbaar is zus een minder zelfstandig type. Al zijn argumenten zijn een sneer naar zijn zus
Zo vul jij het in
Al eens echt gevraagd waarom ??
Diezijnvanmij schreef op 18-07-2025 om 07:49:
Wat een irritant mannetje zeg. Hoe is dat zo gekomen? Was hij vroeger wel warm en betrokken of toen ook al in een ivoren toren vol afgunst?
Nou nou
Misschien draait alles ook wel om zusje ????
Je zoon klinkt als een self-righteous narcissist.
"A self-righteous narcissist combines the traits of narcissism with an inflated sense of moral superiority, believing they are morally better than others and entitled to judge them. They often use this perceived moral high ground to validate their own actions and criticize others for perceived shortcomings."
En het is misschien al te laat, maar wel heel belangrijk om zijn gedrag de kop in te drukken. Hij hoeft niet te bepalen wat en hoeveel jullie aan zijn zus geven, zeker niet als hij datzelfde ook aangeboden heeft gekregen.
Dit gedrag wordt alleen maar erger. Ik spreek uit ervaring met zo'n broer.