Gedragsproblemen zoon van 20
Ik neem aan dat gedragsproblemen vaak een oorzaak hebben in het verleden, maar wil eerst de huidige situatie schetsen..
Wij wonen al geruime tijd in het buitenland met onze 3 kinderen. Een zoon van 13 en een tweeling van 20 (zoon/docher) Mijn oudste zoon heft met veel hulp en ogen dichtknijpen zijn basisschool (12th grade) weten af te maken. Hierbij heft hij eigenlijk nooit iets geleerd, veel gespijbeld en voor problemen gezorgd op school en thuis. Nu zit hij al een half jaar thuis en zorgt voor veel problemen. te weten:
Hij communiceert niet met de rest van de familie en ligt de hele dag op zijn bed met de deur op slot. 's avonds laat gaat hij de deur uit en gaat uit met 'jongere' vrienden die waarschijnlijk voor hem betalen omdat hij geen geld heft. Hij eet alles op uit de koelkast zonder te vragen en laat de hele afwas altijd staan. zijn kamer stinkt elke morgen naar alcohol. Hij slaat zijn jongste broer om het geringste. hij is heel erg brutaal en scheld iedereen uit wanneer het hem uitkomt. Zijn banen heeft hij nooit langer volgehouden dan een week, dan is hij niet meer gegaan. Hij steelt geld von ons en van zijn vrienden. Hij zegt dat niets hem meer interesseert en wil nergens over praten. Zijn kleren zwerven op de grond van zijn kamer en onder zijn bed samen met zijn andere spullen. in huis ruimt hij niets op. Hij heeft geldschulden bij zijn 'vrienden' die hij nu ontloopt. Hij weet niet welke opleiding hij wilt gaan doen, het is hem allemaal om het even. Hij is niet zelfstandig en vergeet volgens hem alles.
Een aantal jaren geleden begonnen de problemen in het klein, [niet aanspreekbaar / huisgenoten uitschelden / deuren en muren vernielen ] waarna we professionele hulp hebben gezocht. Deze hulp heeft ADHD geconstateerd aan de hand van een vragenlijst en medicijnen voorgeschreven. Deze hebben echter niet geholpen en we zijn toen voor het werk weer verhuisd naar een ander land.
Daar hebben we weer hulp gezocht bij 2 verschillende psychiaters maar beide wegen waren doodlopend. Volgend de artsen die we hebben bezocht heeft hij ADHD, volgens ons meer een vorm van depressive en het complete ontbreken van enige empathie. Hij heeft nu medicijnen gekregen die hij niet meer neemt omdat ze volgens hem niet helpen, ook gaat hij niet meer naar een arts.
De thuissituatie is erg slecht, er wordt niets meer samen gedaan en er is geen communicatie. De enige keer dat hij iets vraagt bv hoe het gaat, dan is het altijd duidelijk dat hij iets nodig heeft, geld. Dit krijgt hij niet meer van ons en heb besloten voor middernacht de deur op slot te doen omdat ik het niet nodig vind dat hij snachts over straat zwalkt en alcohol drinkt. Echter nadat ik naar bed ben gegaan gaat hij toch weg en zegt niets.
Mijn vrouw heeft hier ook genoeg van en we willen hem zelfstandig laten wonen, echter we weten dat hij dat niet kan momenteel. In het verleden heb ik zn koffertje al een aantal keren buiten gezet omdat we het zat waren. Helpen heeft het nooit gedaan. Waar we nu wonen is geen professionele help te krijgen en we hebben geen familie bindingen meer naar NL.
Wij vragen ons continue af, hoe nu verder. Dit kan zo niet langer doorgaan. Iemand die alles afsnuffeld als we uit huis zijn, de hele dag in bed ligt, zijn kamer niet opruimt en alles opeet. Een naar alcohol stinkende kamer en iemend die zich niet aan regels houd, Ik ben zelf natuurlijk ook jong geweest en mijn kamer was ook niet altijd opgeruimd, maar dit slaat alles.
In het verleden hebben we een lijst gemaakt met huisregels waar hij voor heeft getekend. Na een paar dagen was het al duidelijk dat er niets van terecht kwam. Hoe nu verder? We hebben geen idee maar zoals het nu gaat is het niet gezond voor iedereen... Zolang hij bij ons woont, vinden we dat hij zich aan de huisregels moet houden. Hij zegt echter dat hij dat niet doet. "wat maakt jou uit is een veel voorkomende uitspraak..
Niks kennelijk
Wel een goeie vraag: wat maakt het jou uit.
Als je koffers buiten zet met de mededeling dat hij maar moet gaan om vervolgens hem toch gewoon te laten blijven, dan maakt het kennelijk niet uit.
Spreekt en schrijft hij de taal van het land waar jullie nu wonen? Maakt hij daar ooit kans op een baan? Bestaat er de kans dat jullie nog eens gaan verhuizen?
Mag hij in dat land blijven als jullie er weggaan?
terug
Rond 20 ontstaan soms psychische problemen (naast adhd), het gaat niet goed met hem en (daardoor) ook niet met jullie, waardoor je in een negatief spiraal terecht komt.
Hij is 20, maar z'n hersenen zijn nog niet volgroeid. Je moet hem nog zien als puber - en niet als volwassene. Je moet het zien niet als onwil, maar als onvermogen. Hij zou meer begeleid moeten worden, maar als je hem verwijten maakt weigert hij natuurlijk. Ik weet ook niet of je dit als ouder nog 'kan'.
Hem buiten de deur zetten maakt het er niet beter op, dan is zijn vertrouwen in jullie al helemaal zoek. Alleen medicatie werkt dus niet, hij zou meer begeleiding nodig hebben.
"Waar we nu wonen is geen professionele help te krijgen en we hebben geen familie bindingen meer naar NL."
Dan zou ik zorgen dat het gezin wel terug komt, in NL of een land waar je wel hulp kan krijgen.
Structureler
In je verhaal zie ik veel aanknopingspunten om te denken dat de problemen structureler zijn dan puberproblemen.
Je hebt al een diagnose: ADHD. Maar daar schiet je blijkbaar weinig mee op, want medicatie neemt hij niet.
Problemen op de basisschool: verstandelijke beperking? Of juist superhoog IQ?
Geen empathie: autisme? Of ook geen gewetensvorming? ODD CD?
'een paar jaar geleden begonnen de problemen (met agressie)': psychose?
Alcoholverslaving?
Je noemt zelf depressiviteit.
En dan nog een puber.
Ondertussen is wel duidelijk dat de situatie thuis onhoudbaar is. en dat het hem niet helpt om dit langer door te laten gaan: hij komt er niet verder mee. Het lijkt mij dramatisch om dit te moeten zien en meemaken.
Wat is het perspectief als hij op straat belandt (eventueel nadat jullie zelfstandige woonruimte voor hem hebben gezocht) in het land waar je nu bent?
Wat wil hij zelf? Waar zou hij verder willen gaan met zijn leven?
Hoe groot is het risico van de schuldeisers voor hem? Hoe veilig is hij?
Heb je enig idee of er in Nederland wel een plek is waar hij opgevangen kan worden en eventueel behandeld kan worden? Het kan ook zijn dat het eerst allemaal veel erger moet worden, voordat er iets gebeurt. durf je dat risico te lopen?
Heeft hij een Nederlands paspoort? Zou hij hier een opvangadres hebben? Heb je buiten familie nog andere kontakten in Nederland, is er kontakt met een gemeente? Of kun je organisaties inschakelen zoals leger des heils, woongroepen, etc. voor eerste opvang? Kun je nu al kontakten leggen?
Remigreren is absoluut niet eenvoudig in Nederland. Je kunt er donder op zeggen dat hij dat in zijn eentje niet goed georganiseerd krijgt. Het vraagt heel veel administratieve handelingen, die ook nogal eens tegenstrijdig zijn. De vraag is dan eerder: waar laat je het mis lopen, in de hoop dat dat uiteindelijk wel de goede zorg op gaat leveren?
Of kun je zelf internet afstruinen, op zoek naar een vermoedelijke diagnose en ergens een behandelcentrum of onderzoekscentrum dat daarin gespecialiseerd is? Het kan best zijn dat alcoholverlsaving (bijvoorbeeld) niet het grootste en belangrijkste probleem is, maar dat je daardoor wel ergens een ingang vindt om hulp te krijgen die verder kijkt dan de alcoholverslaving alleen.
Tsjor
Oplossing
Hoe hard het ook klinkt, zet hem het huis uit. En ja, houd rekening met een breuk in jullie relatie met hem. Wat jullie wel kunnen doen is een huurhuisje voor hem vinden en hem alle benodigdheden geven die hij nodig heeft om er te leven, dus materialen. Betaal bijvoorbeeld de 1e maand huur voor hem. Daarna niet meer. Zo leert hij dat hij in het leven er iets voor moet doen. Hij zal zich realiseren dat hij een baan moet vinden om een dak boven z'n hoofd te behouden. Geef hem geen sleutel van jullie huis. Die kun je nu trouwens ook al van hem weg nemen. Pak jullie huissleutel, die van hem en neem die mee naar bed, neem ook de reservere sleutel mee zodat hij ook die niet kan gebruiken om 's nachts weg te gaan, kortom, zorg dat er geen geld of sleutels in zijn bereik liggen. Het klinkt raar om hem een huurhuis te geven en de 1e maand huur te betalen en hem spullen te geven om er te leven, maar het kan helpen!
EN BLIJF VOLHOUDEN!!! TRAP ER NIET IN ALS HIJ SNEEKT OM WAT DAN OOK!!!! ZEG DAT HIJ ER ZELF VOOR MIET WERKEN!!!!
Pas op met dit soort type mensen. Ik heb vaak genoeg gehoord dat deze types de meest gekste dingen gaan doen om aan geld te komen. Soullen verkopen die niet van hem of haar zijn (spullen van familie), overvallen plegen, misdaden plegen, noem maar op! ONDERNEEM DUS ACTIE!!! TWIJFEL NIET!! MAAR JUIST GEWOON DOEN!!!