Help zoon wordt vader...hysterische a.s. moeder
Gisteren vertelde mijn 20+ zoon met veel moeite dat hij vader wordt, direct er achteraan zei hij; "maar ik wil dit niet".
Terwijl ik even in shock was, heb ik hem even laten vertellen.
Hij heeft 1x met dit meisje (20) sex gehad, condoom scheurde maar zij verzekerde hem dat ze aan de prikpil is, verder was ze onvruchtbaar ( hij zelf weet dat hij stom is geweest) Ze is 8 weken zwanger.
Via social media heeft ze hem verteld zwanger te zijn van hem. Hij is daarop direct naar haar toegegaan om met haar te praten hoe verder.
Mijn zoon vroeg of ze het wilde weg laten halen of wilde houden.
Zij was al totaal op de roze wolk, wil het kindje houden.
Mijn zoon heeft argumenten aangegeven waarom hij vindt dat zij beiden hier niet klaar voor zijn.
* ze hebben geen relatie
* ze zijn beide opgegroeid waarbij 1 of beiden ouders niet in beeld waren en dat ze weten hoe dit voelt en wat voor invloed dit op zijn / haar leven heeft gehad.
* ze staan beiden niet stabiel in het leven.
Zij wil het kindje houden, aangezien mijn zoon haar tot niets kan dwingen heeft hij aangegeven dat hij dit allemaal even moet verwerken.
Zij zit echter totaal op de roze wolk, heeft het al aan iedereen verteld, koopt babykleertjes, etc etc. Mijn zoon maakt ze helemaal gek door steeds te appen / bellen, dat hij het kindje moet erkennen voor de geboorte, dat ze bekkeninstabiliteit heeft etc etc. Ze wordt boos als ze mijn zoon vraagt naar haar "buik" te komen kijken en hij aangeeft wel te willen komen praten maar niet om naar haar buik te kijken, aangezien er nog niks te zien valt. Dat hij aangeeft even rust te willen om het allemaal te verwerken en goed te willen bedenken wat dit voor hem en zijn eventuele kindje in de toekomst gaat betekenen.
Hij geeft aan het zelf niet te willen, weet nog niet of hij het kindje wil erkennen, maar vindt het ook een raar idee dat als het kindje geboren wordt hij weet dat deze op de wereld rondloopt en hij niet weet hoe het met hem/ haar vergaat en of de a.s. moeder hem dan toch blijft betrekken.
Ik heb hem het advies gegeven even goed en rustig na te denken, als ze hem steeds lastig blijft vallen met allerlei zaken die niet van belang zijn, hij moet aangeven dat als zij wil dat hij het kindje erkent, zij respect zal moeten hebben om hem even de tijd te geven.
Ik heb hem in elk geval niet veroordeeld want hij weet zelf hoe stom hij is geweest. Maar ook dat zij beiden stom zijn geweest. Ik heb een hekel aan de uitspraak, hij was er toch zelf bij... dus... is altijd de a.s. vader alleen verantwoordelijk voor een ongewenste / ongeplande zwangerschap?
Natuurlijk zit hij vol met vragen; mam hoe kan iemand die aan de prikpil is en onvruchtbaar na 1x toch zwanger zijn? Hoe zit dat met bekkeninstabiliteit, wat heeft dat voor gevolgen voor haar en het ongeboren kindje? Moet ik het kindje erkennen terwijl ik nog niet weet wat ik wil? En hoe moet ik nu ik zo hard aan mijn toekomst en aan mezelf aan het werken ben een kindje gaan opvoeden?
Ik heb hem verteld dat hij de rust moet nemen, ik voor hem geen beslissingen kan en mag nemen en hem steun in welke beslissingen hij ook gaat nemen.
Heb hem voorgesteld dat hij op elk moment mij mag bellen als hij vragen heeft, dat hij ook zeker moet weten dat het kindje van hem is en zo ja we samen een plan zullen moeten maken hoe dit voor hem in de toekomst eruit gaat zien, nog niet wetende of hij het gaat erkennen en betrokken gaat worden bij de opvoeding.
Verder heb ik een voorstel gedaan om een x met z'n drietjes om de tafel te gaan zitten. Niet om haar een abortus aan te praten, maar wel heel goed te bespreken wat dit betekent voor hun beiden qua gevoel en verstand.
Ik heb er vannacht natuurlijk van wakker gelegen. Ik kan er met niemand over praten want heb mijn zoon beloofd het tegen niemand te vertellen.
Dus mijn vraag aan jullie, heeft iemand van jullie iets soortgelijks meegemaakt? Heb ik juist gehandeld? Wat voor adviezen en tips hebben jullie?
ook erg nieuwsgierig
nu, inmiddels 29-12. Bewondering voor Romi-1997 en haar zoon, zoals ze eea hebben opgenomen.
Geboren
Lieve allemaal,
Op 28-12-2020 is de kleine geboren. Alles is erg goed gegaan en de kleine doet het perfect. Mijn zoon heeft de kleine nog niet gezien of vast gehouden ivm dat ze eerst even de tijd wilde nemen om van de bevalling bij te komen.
Wanneer dit gaat gebeuren is nog onduidelijk en kan hier ook niets over kwijt, simpelweg omdat ik zelf niet weet hoe het verdere proces gaat verlopen.
De situatie is nog steeds dat niemand in de familie het weet en mijn zoon dit ook nog zo wil houden. Ik neem aan dat hij eerst zelf bij ze op bezoek wil gaan om voor hem een duidelijk beeld te krijgen over hoe en wat nu verder.
Ik wens iedereen een mooi gezond 2021 toe .
Dank jullie wel voor jullie belangstelling, adviezen en luisterend oor tot nu toe, dat waardeer ik enorm
Zodra er meer te delen is zal ik jullie op de hoogte brengen.
Romi
Wat een vreemde tijd zal het ook voor jou zijn? Moeten we je feliciteren of niet bv? Ik snap goed dat je zoon het niet verteld heeft in de familie.
Ik hoop dat jullie snel duidelijkheid krijgen!
Gelukkig
dat de bevalling goed gegaan is. Dat is in elk geval alvast een stap. Hopelijk komt er nu snel duidelijkheid voor je zoon. En voor jou.
Tsjor
Fijn.
Een gezond kindje en met de moeder gaat het goed, dat is fijn. Hopen dat je zoon het kindje snel mag zien, die eerste weken kan je niet over doen. En meer duidelijkheid, dat zal rust geven.
Regie
En zo blijft ze de regie naar zich toe trekken; tijdens zwangerschap niet mee voor een echo en nu kind niet zien of vasthouden omdat ze wat wilt bij komen.
Natuurlijk is het fijn dat moeder en kind het goed maken. Maar het afhouden van eerste contact baby en evt. vader, vind ik onnodig. Zelfs als ze niet weet wie de vader is, en dat nog moet blijken, had ze hem best die ruimte mogen geven. Al was het maar een half uurtje.
Eens
Eens met Flanagan. Zion blijft nu als marionet gebruikt worden.
Ik weet niet meer of ik al gereageerd heb hier
Ik heb wel de hele draad gelezen.
Ik hoop zo voor de zoon van Romi en voor Romi zelf dat zoon niet de vader is van de kleine.
De moeder van de kleine deed en doet al zoveel moeite om contact met de "vader" af te houden dat ik het somber inzie als de zoon van Romi toch de vader is. Dan weet hij dat hij een kind heeft maar kan op geen enkele manier een vaderrol vervullen; niet fijn voor de vader en slecht en verdrietig voor het kind.
Romi sterkte de komende tijd en hopen dat er snel een uitslag van de dna- test. Als je zo'n dan toch de vader is dan hoop ik dat de moeder hem dan wel toelaat bij de baby.
een andere vader
Zou de moeder het contact voor nu afhouden omdat er mogelijk nu een andere vader aanwezig is?
Contact zoon met kind en moeder
Mijn zoon heeft zijn kindje mogen zien, is een paar x bij hun geweest en zij is met het kindje ook bij mij geweest. Mijn familie en een paar vrienden zijn op de hoogte, zij verwelkomen de kleine met open armen.
Helaas verloopt het vanaf het moment dat ze bij ons is geweest erg moeizaam. Mijn zoon komt niet tot een afspraak om langs te komen, een gemaakt afspraak die ik had gemaakt om bij haar op bezoek te gaan is op de dag zelf afgezegd omdat ze ziek zou zijn.
Ze geeft aan dat ze blij is met zo'n warme familie voor de kleine, echter lijkt het er steeds meer op dat ze afstand neemt.
Mijn zoon heeft de kleine nu 3 weken niet gezien, hij wil erg graag contact met zijn kindje opbouwen, heeft inmiddels diverse spullen aangeschaft om de kleine te kunnen verwelkomen. Echter gooit zij totaal de deur dicht. De kleine mag door hem niet opgehaald worden en ze geeft aan dat de kleine niet zonder haar naar hem / ons mag komen en al helemaal niet mag blijven slapen.
Mijn zoon is erg boos, verward en verdrietig. Eerst hamert ze erop dat hij er voor de kleine moet zijn, dat de kleine recht heeft op een vader die er is en niet alleen wanneer het hem uitkomt. Hij doet er alles aan om met de kleine een band op te willen bouwen en nu reageert ze zo.
Ik gaf aan dat het misschien kan worden opgebouwd, maar zij geeft aan dat als we al een hoop spullen in huis hebben dat dit niet opbouwen is. Om de boel niet verder te laten escaleren heb ik me even terug getrokken en heb ik alweer een aantal gesprekken met mijn zoon gehad.
Ik heb hem zijn gevoelen en gedachtes laten uiten en gezegd dat hij het gesprek met haar aan moet gaan, haar deze gevoelens en gedachtes moet vertellen en kijken of ze er samen uitkomen. Mijn zoon zei dat de reden dat hij twijfelde of hij wel voor het vaderschap wilde gaan is dat zij steeds boos wordt als hij zijn mening ergens over gaf en zij dan meteen zei dat ze alles alleen zou doen en hij niks met de kleine te maken zou krijgen. Hij zei, als dat nu weer gebeurt als ik in gesprek ga daar heb ik geen zin meer in, ik wordt dan weer meteen buitengesloten en zij bepaalt alles.
Ik heb aangegeven dat een vaderschapstest en erkenning de volgende stap zijn en dan de weg naar de rechter voor omgangsregeling ( vaderschapstest hadden we uitgesteld omdat het al een moeizame start was).Dat als het niet linksom, dan maar rechtsom moet, maar dat niemand mijn zoon het contact met zijn eigen kind afneemt.
We zullen nu moeten afwachten hoe alles gaat verlopen, maar triest is het zeker....
Zeker triest als hij nog steeds niet weet of het zijn kind is. Waarom zetten jullie daar niet meer op in? Zij heeft nu de touwtjes stevig in handen en kan steeds dreigen met het kind weghouden. Als hij de vader niet is, kan hij het achter zich laten en door met zijn leven met hopelijk een minder manipulatief meisje.
Is hij wel de vader dan gaat hij een zeer ongelukkige tijd tegemoet met zo’n dwingeland.
'Ik heb aangegeven dat een vaderschapstest en erkenning de volgende stap zijn en dan de weg naar de rechter voor omgangsregeling ( vaderschapstest hadden we uitgesteld omdat het al een moeizame start was). Dat als het niet linksom, dan maar rechtsom moet, maar dat niemand mijn zoon het contact met zijn eigen kind afneemt.'
Ik geloof niet dat het goed zal komen door met haar in gesprek te gaan. Zoals je het beschrijft zie ik geen enkel teken van enige tegemoetkoming van haar kant.
Het wordt een gang naar de rechter, maar ik zou daar niet te lang mee wachten. Je zoon kan alvast naar het juridisch loket bellen om juridisch advies, en mogelijk alvast een goede advocaat zoeken. Als ik jou was zou ik mijn zoon adviseren om: dna-test, erkenning en ouderlijk gezag aanvragen en 50% co-ouderschap, zodat je zoon in elk geval de ruimte heeft om ook daadwerkelijk voor het kind te zorgen, zonder dat de moeder zich steeds mengt.
Alternatief: geen dna-test, geen erkenning, geen gezag, geen omgang met kind, geen conflicten meer met moeder. Nadeel: hij loopt dan wel voor de rest van zijn leven het risico dat zij hem in een kwaad daglicht zal stellen: jij was er nooit voor je kind etc. Als er een kans is dat zo'n beeldvorming zich via social media verspreid kan hij overwegen om op datzelfde niveau zijn eigen visie te plaatsen, bijvoorbeeld onder het kopje 'het kind waarvan ik geen vader mag zijn'.
Nog een alternatief: veilig thuis inschakelen.
Tsjor
Uiteraard schakel je VT niet in. Die kunnen niets dan spaken in wielen steken en hier ook nog de zaak verergeren. Toevallig vandaag een artikel in FTM wat ze bij een 'vechtscheiding' niet kunnen en wel kosten en dan ook nog eens regelmatig partij kiezen.
Liever niet. Ik vraag me af of je een DNA test via de rechter kunt afdwingen als mogelijke vader. Anders zou ik zelf zo'n kit aanschaffen en een moment kiezen om wangslijmvlies af te nemen.
Ik vermoed dat moeder het kind weghoudt om dat te voorkomen.
'Ik vraag me af of je een DNA test via de rechter kunt afdwingen als mogelijke vader.' Ik dacht dat dat zeker wel kon, maar in de situatie die ik voor ogen had was de vader juridisch vader, maar ontdekte later dat het nooit zijn kind kon zijn (hij was onvruchtbaar, bleek later).
Maar op deze site: https://www.rechtspraak.nl/Onderwerpen/Vaderschap-vaststellen-ontkennen/Paginas/Vaderschap-vaststellen.aspx lijkt het wel alsof iedereen vaderschap kan laten vaststellen via de rechter, behalve de niet-juridische vader. Dat is toch merkwaardig. Ik zou het tot op de bodem uit willen zoeken.
Tsjor
'Ik vermoed dat moeder het kind weghoudt om dat te voorkomen.'
Dat is dan een schending van artikel 7 van de kinderrechten. https://www.kinderrechten.nl/kinderrechten-vw/artikel-7-naam-nationaliteit-en-opgroeien-bij-ouders/
Dar staat wel bij 'voor zover mogelijk'. Er zijn situaties denkbaar, waarin het niet mogelijk is. Maar dit is niet zo'n situatie en met een DNA-test is het wel mogelijk.
Dat een moeder een grondrecht van haar kind schendt zou voldoende reden moeten zijn om Veilig Thuis in te schakelen.
Bovendien lijkt het in dit verhaal zo te zijn, dat de moeder haar kind gebruikt om haar omgeving te manipuleren, naar haar hand te zetten. Dat is niet in het belang van het kind en schadelijk voor het kind.
Mocht dat zo zijn (daar is onderzoek voor nodig) dan zou dat reden kunnen zijn om de ouderlijke macht niet meer bij haar neer te leggen. Mijn oordeel daarover is echt keihard. Ik heb er geen goed woord voor over.
Tsjor
Wellicht kan hij als vader geen DNA test eisen, maar als hij vervangende toestemming vraagt om zijn kind te erkennen aan de rechtbank, dan zal de rechtbank waarschijnlijk wel opdracht geven tot een DNA test.
Tsjor en AnneJ
Maar op deze site: https://www.rechtspraak.nl/Onderwerpen/Vaderschap-vaststellen-ontkennen/Paginas/Vaderschap-vaststellen.aspx lijkt het wel alsof iedereen vaderschap kan laten vaststellen via de rechter, behalve de niet-juridische vader. Dat is toch merkwaardig. Ik zou het tot op de bodem uit willen zoeken.
Dat viel mij ook al op, ook hier wordt het even lekker ingewreven
Kan ik een vaderschapstest afdwingen? | Vaderschapstest
ik vraag me idd af wat de rechten van het kind en de mens zijn in deze?
Ik vraag me af of je een DNA test via de rechter kunt afdwingen als mogelijke vader. Anders zou ik zelf zo'n kit aanschaffen en een moment kiezen om wangslijmvlies af te nemen.
Het probleem hierin is dat moeder het kindje geen seconde uit het oog verliest, mijn zoon geeft ook al aan, sinds de geboorte ben ik nog geen seconde alleen met mijn kind geweest
Wat je als vader doet is vervangende toestemming tot erkenning vragen. Dus dat is een andere procedure. Je hebt dan wel het probleem dat wanneer de moeder instemt er helemaal geen DNA test komt en je zoon wel juridisch vader wordt.
Daglichtlamp gaat door voor de ijskast
Het werkt inderdaad zoals Daglichtlamp zegt: als een man vervangende toestemming voor erkenning vraagt met de stelling dat hij de verwekker is, dan zal de rechter een DNA test bevelen. Deelname kan niet worden afgedwongen, maar als een partij niet meewerkt " zal de rechtbank daaraan de conclusies verbinden die haar geraden voorkomen", ofwel: wie niet meewerkt, verliest.
Ik zou inzetten op erkenning en omgang en niet op gedeeld gezag en halftijdse zorg, dat laatste veroorzaakt vaak meer strijd en ellende dan resultaat.
En Romi, ik zou zoon coachen op de achtergrond maar niet de moeder nog rechtstreeks aan/tegenspreken. Dan ben jij straks een extra vijand waartegen zij haar kind meent te moeten beschermen.
Ik heb in mijn werk veel omgangsconflicten zien langskomen en heel vaak zit er chagrijn bij over de rol van de familie en met name de moeder van de ander. Dat zal vaak onterecht zijn, maar mijn advies zou toch zijn om sterk op de achtergrond te blijven.
Groeten,
Temet
'Ik zou inzetten op erkenning en omgang en niet op gedeeld gezag en halftijdse zorg, dat laatste veroorzaakt vaak meer strijd en ellende dan resultaat.'
Maar nu zie je dat er toch ook al over alles strijd en ellende komt? Als je 50/50 hebt heb je in elk geval een bepaalde tijd (de helft) waarover je echt zelf kunt beslissen. 'Omgang' is een zeer beperkte term, zeker als je het afzet tegenover 'zorg' of 'co-ouderschap'.
Tsjor
Temet
Dat is ook wat ik nu van plan ben, mijn zoon coachen in hoe hier mee om te gaan en de volgende stappen met hem bespreken. Ik ga me op de achtergrond houden.
Maar het is zo tegen mijn gevoel in, het voelt zo oneerlijk tegenover mijn zoon maar ook tegenover de kleine.
Ik heb mijn kinderen nooit de omgang met hun vader ontnomen, simpelweg omdat ik van mening ben dat mijn kinderen recht hebben op hun vader en andersom. Wat er tussen 2 volwassenen ook speelt het kind mag daar niet de dupe van worden.
Vandaag even rust en morgen of aankomende week even met hem bespreken wat de mogelijke stappen zijn die hij kan gaan zetten.
VT lijkt me geen vooruitgang in het leven van een kind. Je weet wat de consequentie kan zijn en de risico's. Dan liever een manipulatieve moeder. Ze probeert er het beste uit te halen voor haar kind en haarzelf. Op kosten van zoon dat dan weer wel.
En je kunt ook niet geholpen worden met omgang. Begin er niet aan.
Het spijt me heel erg dat het zo gaat maar nu laat je zoon zijn eigen leven schieten voor een kind dat maar weinig kans heeft van hem te zijn.
De moeder heeft geen andere reden dan het vaderschap te willen verhullen voor haar gedrag. Mogelijk dat ze het zelf niet eens weet is nog de meest argeloze verklaring.
Dus help je zoon om zijn eigen leven te leiden en dit los te laten of een DNA test te forceren.
AnneJ schreef op 13-02-2021 om 15:37:VT lijkt me geen vooruitgang in het leven van een kind. Je weet wat de consequentie kan zijn en de risico's. Dan liever een manipulatieve moeder. Ze probeert er het beste uit te halen voor haar kind en haarzelf. Op kosten van zoon dat dan weer wel.
Als ze nu zo manipulatief omgaat met de vader van haar kind, doet ze dat later ook met het kind zelf. Alle reden dus om Jeugdzorg wél in te schakelen.
Wauw, wat bizar deze situatie! Ik lees dit topic nu pas en ging er aan het begin van het topic vanuit dat dit meisje had gelogen en dat er helemaal geen baby zou komen.
Na verder lezen is het kindje al geboren, dus ze heeft in ieder geval niet gelogen over haar zwangerschap. Romi, ik wens jouw zoon en jou veel sterkte en wijsheid toe!
VT kan niet zorgen dat een moeder minder manipulatief wordt. Bovendien is ze dat nu in de situatie met een potentiele vader, dat wil niet zeggen dat ze dat ook met haar kind is. En het alternatief, kind zwerft door pleeggezinnen en instanties is vernietigend.
VT heeft geen hulpaanbod voor manipulatieve mensen. Zou ook wat moois zijn. Druk op de knop en ouders zijn 'Henk en Ingrid?'.
Dus nee, laat VT er buiten. Ze kunnen niets en voelen zich toch verplicht 'iets' te doen en dat wordt halen en trekken, rechtzaken en maatregelen. Wat heeft een kind daar nou aan?
AnneJ schreef op 13-02-2021 om 17:28:VT kan niet zorgen dat een moeder minder manipulatief wordt. Bovendien is ze dat nu in de situatie met een potentiele vader, dat wil niet zeggen dat ze dat ook met haar kind is. En het alternatief, kind zwerft door pleeggezinnen en instanties is vernietigend.
Dus nee, laat VT er buiten. Ze kunnen niets en voelen zich toch verplicht 'iets' te doen en dat wordt halen en trekken, rechtzaken en maatregelen. Wat heeft een kind daar nou aan?
Het kind kan bij de vader wonen.
Wat kan en wat gebeurt Meik kan in dit soort processen nogal uit elkaar liggen. Dan komt het kind bij vader wonen en blijkt het niet van hem te zijn? En wat denk je dat dit kind meemaakt gescheiden van moeder?
Hoe oneerlijk ook, ik zou dit met rust laten en dan maar overlaten aan moeder. Vader kan kiezen en zich nog langer laten manipuleren of een DNA test forceren of afstand nemen.
Helemaal mee eens
VT gaat niet worden ingeschakeld, is niet aan de orde. Zover wij weten wordt de kleine niet verwaarloosd, mishandeld of wat dan ook. Het bij de vader weghouden vindt ik zeker geen reden om VT in te schakelen.Verder is een kind van elke ouder dan ook scheiden, niet gewenst, ook niet als het kind bij mijn zoon zou komen wonen, dan nog hoort er contact met de moeder te zijn.
Morgen of maandag ga ik met mijn zoon overleggen hoe nu verder wat de beste opties en stappen zijn om te nemen. We kunnen eventueel ook denken aan mediation. Ik weet niet wat er op dat gebied mogelijk is.
Romi1997, mij lijkt het advies van Temet het beste.
Zoals je het beschrijft is het meisje erg manipulatief en gebruikt ze haar kind om te heersen, 'in control' te zijn. Dat zal ook het probleem zijn als je een mediator inroept. Zij heeft het kind, zij bepaalt. En hij heeft juridisch gezien nergens recht op. Dat machtsevenwicht is te ongelijk verdeeld.
Als hij naar de rechter stapt om vervangende toestemming voor erkenning te vragen, dan is dat een stap die buiten haar controle ligt. Dat zal haar boos maken. Maar het is de enige weg om echt helderheid te krijgen in de situatie.
Een alternatief zou zijn: een eigen-kracht-conferentie. Dan is het de bedoeling dat je er samen uitkomt en samen beslissingen neemt. Maar dan kunnen ook andere mensen meepraten, bijvoorbeeld jij, maar ook haar tante. Kijk er eens naar: https://www.eigen-kracht.nl/aanbod-regie-eigen-leven/wat-is-eigen-kracht-conferentie/voordelen-eigen-kracht-conferenties/effectief-bij-uiteenlopende-problemen/
Tsjor
AnneJ: 'Dan komt het kind bij vader wonen en blijkt het niet van hem te zijn?' Of: dan komt het kind bij hem wonen en blijkt het wel van hem te zijn.
'En wat denk je dat dit kind meemaakt gescheiden van moeder?' In positieve zin: een vader die zich uiterst verantwoordelijk en volwassen weet te gedragen, een zeer verstandige en liefhebben grootmoeder, die beiden in staat zijn om de band met de andere ouder zoveel mogelijk in stand te houden. Met moeder kan ook een omgangsregeling worden afgesproken. In negatieve zin: wat gaat dit kind voor de rest van haar leven meemaken, met een moeder die haar eigen leven niet goed aankan.
Tsjor