Hoe leer ik mijn dochter dat ze luistert/mee-praat
Mijn dochter van 19 vindt het lastig om te praten. Zij loopt tegen verscheidene problemen aan (foute vriendjes bijvoorbeeld, alcohol) en het lukt ons niet om haar daarin te ondersteunen, helpen keuzes te maken, erover te praten. Ze wenst alleen te praten als ik haar gelijk geef, zei ze gisteren. En als ik haar zeg dat ze dat op sommige vlakken ook echt heeft maar dat er op andere vlakken echt nog beter nagedacht kan worden en andere keuzes gemaakt kunnen worden, loopt ze weg. Ze verdraagt het niet als iets ook maar riekt naar kritiek. En goede tips (ook van haar broer) weet ze super kunstig om te draaien naar kritiek en “je haat me”. Wat zie ik over het hoofd?
Zij loopt tegen problemen aan, schrijf je. Is dat ook echt zo, ik bedoel: is zij degene die een probleem heeft of heeft haar omgeving problemen met haar keuzes en haar gedrag? Problemen altijd daar laten liggen waar ze horen: bij de eigenaar. Dat is hier al meer gezegd, door je bijvoorbeeld wat meer ‘coachend’ op te stellen. Keuzes zijn van haar.
Ik zou graag op iedereen even willen reageren maar ik weet niet hoe dat moet 
(kom hier niet zo heel vaak).
Wat ik met haar probeer is nogal divers: alleen luisteren, vragen stellen, ter vergelijking voorbeelden noemen van hoe ik op haar leeftijd iets aanpakte, zeggen dat ik het ook niet weet, vragen hoe ze wil dat het uitpakt, van alles. Vaak ook niks. Dan laat ik haar naar boven gaan en hebben we het er niet over. Het opvoeden is ook voorbij natuurlijk, daar blijf ik ook wel van weg.
Het is ingewikkeld.
An. schreef op 13-06-2022 om 19:18:
Ik zou graag op iedereen even willen reageren maar ik weet niet hoe dat moet
Wat ik met haar probeer is nogal divers: alleen luisteren, vragen stellen, ter vergelijking voorbeelden noemen van hoe ik op haar leeftijd iets aanpakte, zeggen dat ik het ook niet weet, vragen hoe ze wil dat het uitpakt, van alles. Vaak ook niks. Dan laat ik haar naar boven gaan en hebben we het er niet over. Het opvoeden is ook voorbij natuurlijk, daar blijf ik ook wel van weg.
Het is ingewikkeld.
Op iemand antwoorden is niet moeilijk TO: je gaat op de post staan waarop je wil reageren en klikt op '' (rechtsboven, 3de icoontje van rechts in de post zelf dus). Als je dat hebt gedaan verschijnt de betreffende post opnieuw en bovenaan zie je staan: reageer op dit bericht. Onder de verticale lijn begin je je reactie maar te typen. Reactie plaatsen en klaar is kees. Gedurende een tijdje staat een potlood naast die ". Op dat potloodje klikken geeft de mogelijkheid om nog wijzigingen aan te brengen. Dan weer opslaan en terug naar bericht (rode knop bovenaan) en je kan weer verder lezen.
Ik lees in jouw post 'voorbeelden noemen van HOE IK OP HAAR LEEFTIJD IETS AANPAKTE'. Hou er wel rekening mee dat de wereld tussen toen en nu 20, 25 jaar verder heeft gedraaid. Hoe toen iets werd opgelost, is nu niet meer noodzakelijk nog altijd de beste oplossing.
Succes!
An. schreef op 13-06-2022 om 19:18:
Ik zou graag op iedereen even willen reageren maar ik weet niet hoe dat moet
Wat ik met haar probeer is nogal divers: alleen luisteren, vragen stellen, ter vergelijking voorbeelden noemen van hoe ik op haar leeftijd iets aanpakte, zeggen dat ik het ook niet weet, vragen hoe ze wil dat het uitpakt, van alles. Vaak ook niks. Dan laat ik haar naar boven gaan en hebben we het er niet over. Het opvoeden is ook voorbij natuurlijk, daar blijf ik ook wel van weg.
Het is ingewikkeld.
Wat zou jij willen, ik bedoel: wat probeer jij te bereiken? De vraag die je stelt is: hoe je haar zo ver krijgt dat ze luistert en meepraat. Dan is luisteren en vragen stellen heel belangrijk. Oppassen voor vragen die geen vragen zijn.
Bedoel je dat je wilt dat ze niet naar boven gaat als reactie? Misschien wil ze niet dat iedereen zich ermee bemoeit en gaat ze daarom naar boven? Heb je enig idee of het zoiets kan zijn?
Wat ik dan deed (op een ander moment uiteraard) was op haar privé kamer gaan zitten, op een kussen op de grond, of naast haar op de bedbank, voor een één op één gesprek. Naast haar en niet tegenover haar, alleen dát al helpt. Samen wandelen en praten is ook een hele goede manier.
letterkoekje schreef op 13-06-2022 om 19:28:
[..]
Op iemand antwoorden is niet moeilijk TO: je gaat op de post staan waarop je wil reageren en klikt op '' (rechtsboven, 3de icoontje van rechts in de post zelf dus). Als je dat hebt gedaan verschijnt de betreffende post opnieuw en bovenaan zie je staan: reageer op dit bericht. Onder de verticale lijn begin je je reactie maar te typen. Reactie plaatsen en klaar is kees. Gedurende een tijdje staat een potlood naast die ". Op dat potloodje klikken geeft de mogelijkheid om nog wijzigingen aan te brengen. Dan weer opslaan en terug naar bericht (rode knop bovenaan) en je kan weer verder lezen.
Ik lees in jouw post 'voorbeelden noemen van HOE IK OP HAAR LEEFTIJD IETS AANPAKTE'. Hou er wel rekening mee dat de wereld tussen toen en nu 20, 25 jaar verder heeft gedraaid. Hoe toen iets werd opgelost, is nu niet meer noodzakelijk nog altijd de beste oplossing.
Succes!
Letterkoekje, kun je mijn moeder even bellen en dit uitleggen?
Aangezien je je dochter als 'jong' beschrijft ga ik ervan uit dat ze de puberteit nog niet helemaal uit is. Als puber kon ik heel boos worden als mijn moeder steun zocht bij anderen, zoals mijn vader of zus. "Meesje, als ik jou was had ik ... Toch, Piet?" Of als mijn zus commentaar/advies had en als dat niet paste bij mij mijn moeder reageerde met "Nou Meesje, ik zou toch willen dat je even naar zus luistert." Dat gaf me het gevoel alsof ze tegen me samenspanden. Ik kon alleen maar reageren met weerstand door het gevoel in een hoekje te worden gedrukt.
Dus idd, wat gezegd is: luister, troost, steun zonder advies. En als je wel wil motiveren/sturen, dan beter 1 op 1. Niet met broer erbij die dan ook nog even moet vertellen wat hij vind. En als broer advies geeft je daar verder niet mee bemoeien, want dat kan voelen als 'kant kiezen'. Hoe wijs broer ook mag zijn
Voorbeelden uit een andere eeuw zou ik ook voor jezelf houden. Haar ervaring is niet de jouwe. Ik zou alleen advies geven, wanneer zij daar om vraagt.
Meesje schreef op 13-06-2022 om 20:24:
[..]
Letterkoekje, kun je mijn moeder even bellen en dit uitleggen?
Kom, geef me haar nummer. Ik heb thuis nog wel een hamer liggen. 
Het lijkt als of jullie dochter geen problemen ervaart, maar dat jullie problemen hebben met haar keuzes. Zo lang zij geen problemen ervaart, gaat ze natuurlijk alles zien als kritiek. Want dat is het natuurlijk dan ook.
Als dochter wel problemen ervaart, luister dan vooral naar haar. Vraag naar haar gevoel. Kom niet zelf met adviezen of oplossingen. Mensen gaan alleen veranderen als ze zelf de noodzaak zien en zelf een oplossing hebben bedacht. Dus geen adviezen. Maar vraag door waar ze tegen aan loopt, wat ze wil bereiken. Wat loopt er wel goed. En hoe komt dat? Wat zou een eerste stap voor haar zijn in die richting? Wat heeft ze nodig? Toon veel begrip en geef complimenten in het gesprek over gedrag/inzet etc ( Bijvoorbeeld: Je vertelde net dat je X hebt geblokkeerd en gewist uit je contacten met behulp van je vriendin . Dat zal best zwaar voor je zijn geweest. Maar wat slim dat je steun hebt gevraagd aan je vriendin. Fijn om zulke vrienden te hebben. Ik vond dit heel erg sterk van je )
Kortom coach haar.