Je talenten en beperkingen
Onze 20-jarige dochter is een getalenteerde student, een harde werker met een hoge intelligentie. Helaas heeft ze door een ontwikkelingsstoornis ook haar beperkingen (wie niet), vooral op het sociale en communicatieve vlak. In de familie hebben we meer van dat soort bijzondere mensen, razend intelligent maar wel arbeidsongeschikt door angsten, depressies, en aanverwante narigheid. Dochter is daar helaas ook zeer gevoelig voor, en maakt zich de laatste tijd (nog meer zorgen) over haar toekomst.
Ze heeft goede hulp, dus ik zie het op zich niet negatief in, maar ik vind het wel ontzettend jammer. Zelf heb ik inmiddels zoveel ervaring dat ik weet dat in het werkende leven een vlotte babbel, sociale talenten en charisma, veel belangrijker zijn dan slimheid en veel weten. Hoe kom je dan aan een leuke baan, terwijl je eigenlijk nog te angstig bent om een sollicitatiegesprek te voeren? En hoe voorkom je dat je gefrustreerd raakt of afbrandt doordat je weet dat je zoveel talenten hebt, maar je beperkingen je tegenhouden om daar te komen waar je wilt?
herkenbaar
Mijn neef is ook razend intelligent en werkt nu via allerlei routes een soort dropout scholieren project. Op VWO plus begonnen en al snel vast gelopen in sociale situatie en steeds verder afgezakt qua niveau tot thuiszitter. Nu krijgt hij een interne opleiding en is dagen van de bank af. Hij vindt het erg leuk en is er gewaardeerd.
Als ze ergens stage gaat lopen gaat dat wel goed? Dan zou ze daar kunnen oefenen? Of desnoods ergens vrijwillig aan de slag gaan voor een dag in de week waar ze weten wat haar zwakke punt is? Dat ze daar kan groeien in sociale en angsten kan overwinnen. Ik zou bv t best willen als begeleider.
intelligentie
Intelligentie kan enorm helpen bij (het aanleren van) een vlotte babbel, sociale handigheid, etc. Dus ik zou er niet vanuit gaan, dat hoe ze nu is, altijd zo zou moeten blijven.
Ook op het gebied van omgaan met angsten en gevoeligheid voor depressie is veel te leren.
En voor haar kan het handig zijn om zich te richten op een omgeving waar intelligentie, slim zijn en weten wordt gewaardeerd. Dit is bij uitstek zo in de wetenschap. Daar wordt wat sociale onhandigheid vaak wel voor lief genomen, als iemand heel slim is en heel interessante dingen te zeggen heeft. En dit geldt bijv. ook voor computerprogrammeurs.
Ik was zelf een heel slim en sociaal onhandig kind, maar ik heb mezelf daarin "bijgeschoold" door na school op avontuur te gaan in het leven (en juist even geen gebaande paden te volgen). Ik ben misschien nog steeds sociaal soms wat eigenaardig of onhandig, maar ik heb het toch best ver gebracht, en kan, als ik me op terrein bevindt waarin ik me thuis voel, een heel vlotte babbel hebben.
Intelligentie is toch vooral een voordeel hoor.
En mensen met minder intelligentie maar meer sociale handigheid hebben toch ook echt hun beperkingen.
Ieder mens heeft sterke en zwakke kanten.
En ze is nog jong!
Dus hup: aan het werk. Uitdagingen aan gaan, zich in het leven storten, cursussen, coaching of therapie volgen, of allemaal tegelijk of na elkaar.... en uitgaan van een leven lang leren en ontwikkelen...
En vooral ook activiteiten doen op gebieden die ze nog niet zo goed kan, en die met lichamelijkheid, expressie of creativiteit te maken hebben. Dus bijv. dansles, zangles, zingen in een koor, muziekles, theater, muziektheater, debatclub, etc....
En zelf dingen organiseren, dingen opzetten...
Of in een commissie of bestuur gaan zitten...
In de jongerenafdeling van een politieke partij, actiegroep, etc....
Als je studeert zijn er tal van mogelijkheden, maar daarbuiten ook!
En echt, oefening baart kunst.
Vlotte babbel, sociale vaardigheden en charisma kun je wel degelijk verbeteren door te oefenen en door beter in je lijf en leven te komen.
Ook als ze met bijvoorbeeld dansles geen heel goede danser wordt, dan zal ze toch ontdekken dat veel oefenen tot verbetering leidt en zal zich na verloop van tijd wat makkelijker door het leven gaan bewegen. Idem voor zangles en de "vlotte babbel".
En misschien voelt ze zich later inderdaad niet zo thuis in een gewone baan, en moet ze zich richten op een baan die veel vrijheid en zelfstandigheid geeft, of een bestaan als zelfstandige. Laat haar werk en activiteiten zoeken die bij haar passen!
Idd
Je bent de pubers ontgroeit die pesten en zelf labiel zijn door de hormonen. Nu gaat ze met volwassenen om, minder onvoorspelbaar maar ze moet het wel doen en durven, pas dan kan ze leren. Niet thuis zitten maar ervaring op doen die niet uit de schiolboeken komt. Maakt niet uit wat maar dit leer je alleen tussen mensen. Anders wordt het een soort kluizenaar. Resultaten uit het puberverleden hebben niets te maken met je volwassen leven.
I want you
Er bestaan bedrijven die juist op zoek zijn naar mensen die door hun intelligentie en hun stoornis anders tegen problemen kunnen gaan aankijken; de bedrijven maken gebruik van deze’out-of -the -box’. Denk aan mensen met Asperger of zie de link hieronder.
Zelf geld verdienen is belangrijk voor het zelfvertrouwen en de eigenwaarde. Ik hoop dat de dochter van TS op een leerplek komt waar men ingesteld is op mensen met minder sociale kwaliteiten maar juist gewaardeerd worden om waar ze sterk in zijn.
Zelf hier een gevoelig, intelligente dyslect. De dyslectie heeft kind zodanig belemmerd, dat school geen leuke tijd mocht zijn. Dat is niet goed voor je zelfbeeld; niet gewaardeerd worden om wat je wel kan. Nu geeft kind geluk dat het in een leerplan terecht is gekomen waarbij kind ook salaris ontvangt.
Het is een omweg, een hele andere voorstelling voor ons, als ouders. Het maakt je, als ouder, bewust van het feit dat je de toekomst van je kind niet in de hand hebt.
Toevallig werken op dat bedrijf ook een paar wajongers met autisme. Nadat de bedrijfsleider zag hoe nauwkeurig ze werkten, heeft hij hen een aanstelling gegeven die gelijkwaardig is aan hun functie. Hun carrière is ook niet in lijn der verwachting, gezien hun intelligentie. Maar ze ontvangen wel waardering en voelen zich welkom. Ze doen werkervaring op en men luistert naar hun ideeën.
https://www.movisie.nl/praktijkvoorbeeld/mensen-autisme-krijgen-kans-arbeidsmarkt
Branches
Onze dochter past niet helemaal in het beeld dat meestal geschetst wordt van mensen met autisme, totaal geen affiniteit met automatisering bijvoorbeeld, maar wel een (vind ik) getalenteerde fotograaf met oog voor detail. En heel creatief, maar juist in dat soort beroepen moet je je goed kunnen presenteren en profileren. Op het creatieve vlak lijkt ze op haar vader die helaas in het bedrijfsleven totaal is opgebrand, en nu mondjesmaat als freelancer klussen doet. Dat wil ik voor haar dus voorkomen, de studie legt soms al zo’n druk op haar, ze is veel te perfectionistisch dan goed voor haar is.
Ik ben zelf ook sociaal niet handig, maar met het verschil dat ik er geen problemen mee heb om ‘onder mijn niveau’ te werken, en gelukkig ook een baan leuk vind die in de publieke opinie als saai wordt gezien.
We (zij) moeten het maar in stapjes bekijken. De meesten van ons hebben misschien ook wel gaandeweg moeten ontdekken welke weg we in wilden slaan, en andere wegen ongewenst moeten laten liggen omdat daar vaardigheden voor ontbraken.
Ik herken het ook
Onze oudste is ook zo. Super intelligent, maar ook beperkingen. Legt voor zichzelf de lat keer op keer heel hoog en raakt gefrustreerd als ze niet aan haar eigen eisen kan voldoen. Studeren lukt daardoor niet, en ze is door tot twee keer toe in een depressie geraakt.
Gelukkig heeft ze nu een fijne therapeut en langzaam aan zet ze stappen en wordt het leven beter voor haar.
Nu is ze vier dagen per week aan het werk. Een half jaar geleden was dat zeker niet mogelijk, nu ontstaat het verlangen naar meer of ander werk.
Diep in haar hart wil ze weer studeren, maar die stap durft ze (nog?) niet te zetten. Ik zou zo graag zien dat ze gelukkig is met haar leven. En dat ze zelf ook haar talenten weer ziet. Ik vind het moeilijk dat zij zelf vooral de beperkingen kan zoen.