Kinderen en kosten

Zou een mogelijkheid zijn dat je dochter wordt aangemeld voor begeleid kamerwonen? In dat geval kan er namelijk wel een uitkering aangevraagd worden en komt ze ook waarschijnlijk beter uit haar ‘impasse’ dan thuis. Dan leert ze zelf voor de dagelijkse zaken te zorgen. 
Anders zou je nog een gezinscoach kunnen overwegen. 
De vader is helemaal niet in beeld?

SuzyQFive schreef op 18-06-2025 om 11:33:

Zou een mogelijkheid zijn dat je dochter wordt aangemeld voor begeleid kamerwonen? In dat geval kan er namelijk wel een uitkering aangevraagd worden en komt ze ook waarschijnlijk beter uit haar ‘impasse’ dan thuis. Dan leert ze zelf voor de dagelijkse zaken te zorgen.
Anders zou je nog een gezinscoach kunnen overwegen.
De vader is helemaal niet in beeld?

Ze schrijft in de OP dat ze weduwe is...

'Meer werken lijkt me niet per se een oplossing, want je werkt al best veel.' Een volle werkweek is nog altijd 40 uur, er zijn mensen die dat doen. 35 uur is dan 5 dagen van 7 uur in plaats van 8 uur. Als dat ene uur werken per dag je extra inkomsten oplevert waardoor je minder stress hebt over je uitgaven, dan lijkt mij dat het waard. 
Belangrijk is dan wel dat je je werk ziet als jouw wereld, jouw leven, dus moet je ook zorgen voor ontspanning op je werk. Iets langer kletsen bij het koffiezetapparaat bijvoorbeeld. En dan zonder de stress dat je snel naar huis moet want je moet nog koken, afwassen, stofzuigen, schoonmaken, bed verschonen, opruimen, de tuin etc. Dat laatste moet je dan dus niet meer doen oftewel niet meer dan wat je op dat moment kunt en wilt doen. Er is altijd nog een weekend met twee vrije dagen. En je kunt waarschijnlijk altijd nog 's avonds afspreken voor sociale contacten. 
Je uitgavenpatroon of je inkomsten met je twee kinderen bespreken zou ik niet doen. Ze (of alleen de oudste?)  hebben het blijkbaar voor elkaar gekregen dat zij denken boven jou te staan, een machtspositie boven jou, ze overrulen ze. Meer informatie zal niet meer begrip opleveren, maar meer munitie om jou te bestoken in hun eigen voordeel. Je kunt hooguit zeggen: alles wordt duurder. 
Ik zou dus zeggen: alles wordt duurder, daarom ga ik meer werken, ik kom later thuis en soms ga ik meteen door naar de sportschool of naar een vriendin of naar de vrijdagmiddagborrel. Ik zal zorgen dat er voldoende eten in huis is en een weekmenu klaarleggen, dan kunnen jullie zelf koken. En oh ja, we moeten even regelen dat je de zorgpremie zelf gaat betalen en dat je ook zelf de zorgtoeslag aanvraagt en krijgt. Voor jou, de oudste, gaat dat een klein probleem opleveren, want je komt dan ongeveer 27 euro per maand tekort. Hoe ga je dat opvangen? Je kunt uitzoeken met je begeleider of je wajong krijgt, of bijstand of dat je een klein baantje kunt nemen. Bedenk maar even wat je gaat doen. 

Temet schreef op 18-06-2025 om 11:38:

[..]

Die kostendelersnorm is recent aangepast dus dat kon nog wel eens meevallen, en ouders en kinderen worden niet aangemerkt als een 'gezamenlijke huishouding', dus in principe kunnen inwonende kinderen van ouders met een eigen inkomen wel een bijstandsuitkering krijgen.

Alleen kan een bijstandsuitkering vziw worden geweigerd als iemand nog in aanmerking kan komen voor studiefinanciering (ook een lening). Dus dat is waarschijnlijk wel een reden waarom de dochter van TO niet in aanmerking komt voor bijstand.

Maar TO kan misschien het beste naar een bureau sociaal raadslieden oid om zich over dit soort zaken te laten adviseren. En dochter kan maar beter een Wajong-aanvraag doen, denk ik.

Maar als studie niet kan vanwege de huidige gezondheidstoestand? (en wajong waarschijnlijk ook niet). 

Dochter kan zowel Wajong als de Participatiewet aanvragen. De wajong gaat dan voor. Maar toekenning daarvan is veel lastiger. Wij weten natuurlijk de details niet. Dus wellicht bestaat er recht. En anders bijstand om op terug te vallen. Dat ze thuiswoont hoeft niet te betekenen dat er geen enkel inkomen is. Want ik heb het idee dat To dus tal van kosten aan het betalen is voor haar volwassen kinderen waar ze echt zelf voor verantwoordelijk zijn. Daarom heeft ze dus geen geld meer. Als je bij kinderen aangeeft dat kost en inwoning gratis is. Maar al het andere niet (kleding, zorgpremie, abonnementen en eigen bijdrages, verzekeringen en sociale uitgaven, studie). Hou je wellicht geld over. En ook wat betreft voeding kan jij prima de basis halen. Wil je meer of iets bijzonders? dan betaal je dat zelf (denk daarbij ook aan verzorgingsproducten die duur kunnen zijn). 

En niet langer laten overreden. Thuis wonen is meehelpen. Het is uiteraard jouw huis met jouw regels. Willen ze dat niet dan kunnen ze elders kijken. Dus plan tijd voor jezelf in. En laat het los dat jij niet elke avond moet koken. Dat kunnen ze echt zelf (of moeten ze leren). Of blijven ze levenslang Thuis? 

Vaaas schreef op 17-06-2025 om 19:11:

[..]

Je kunt het ook afleiden uit de vraag, als inkomen uit werk of studiefinanciering een optie was, was er een hele andere vraag gesteld vermoed ik.

Misschien wel, maar het leest wel dubbel.

Want er staat dat het niet mogelijk is maar ook dat ze overrulen. Volgens mij kan dat niet allebei tegelijk? Of extra inkomen en betrokkenheid door de kinderen is niet mogelijk en dan is de vraag waar er eventueel wel extra hulp of inkomen vandaan kan komen. Of ze 'overrulen' TO zodat ze niet bij hoeven te dragen (geld of huishoudelijke hulp of hulp zoeken of wat dan ook) en dan is de vraag hoe je dat kunt doorbreken.

Hoe ziet dat overrulen er concreet uit?

Uiteindelijk moet jij zelf sterker in je schoenen gaan staan. Jouw kinderen zullen uiteindelijk ook zelfstandig gaan wonen (of wonen met begeleiding). In ieder geval buitenshuis. Jouw rol als ouder is ze daarop voor te bereiden. Dat doe je door nu al duidelijke kaders en grenzen te stellen. Zoals ik lees ontbreekt het daaraan. Jij doet pogingen maar niemand luisterd naar jou. Tijd om dit te doorbreken want uiteindelijk komt niemand hier verder mee. 

Veel ouders houden met de beste bedoelingen ook verkeerd gedrag in stand. Verandering kan alleen vanuit jou komen. Bespreek met je kinderen wat jij verwacht. En Bespreek ook consequenties van het niet navolgen van afspraken bijvoorbeeld geen schone was, geen eten, vriendje wat niet meer kan komen tot uiteindelijk niet meer bij jou kunnen wonen. Voorkom in ieder geval de situatie die ik eerder aangaf van de 30 plusser die thuis woont en waar niets meer mee kan. 

Anienom schreef op 18-06-2025 om 17:02:

Izza. Ik heb geprobeerd niet te reageren. Bij al jouw posts lees ik alleen wat ik volgens jou nalaat en wat ik dan wel zou moeten doen plus nog wat onheilspellende waarschuwingen.
Spreek jij uit eigen ervaring? Zo ja, kun jij mij dan ook vertellen HOE ik de situatie zou kunnen aanpakken? Dat constructieve, dat mis ik namelijk.
Of spreek je niet uit eigen ervaring en projecteer je op mij wat je in je omgeving hebt gezien? Want ik kan je vertellen, ook met de summiere informatie die je daarover geeft, het lijkt er totaal niet op.
En ja, ik geef ook niet alle informatie, vanwege herkenbaarheid. Juist dan, vraag liever in plaats van conclusies te trekken.

Ik ben Izza niet maar herken wel iets van wat zij zegt. En snap ook jouw frustratie. Met 1 van onze 3 kinderen was ook vanalles aan de hand, eigenlijkal van jongs af aan. Dit heeft er toe geleid dat mijn man en ik haar heel erg beschermde en veel voor haar deden. Vanuit liefde en zorg, omdat we zagen dat het haar niet lukte. Van overal heen brengen, want fietsen lukte niet, tot alles uit handen nemen want ze was al zo moe/overprikkeld, tot niks verwachten want je wil alleen maar dat ze gelukkig is etc. Hulpverlening heeft ons wel laten inzien dat ze hier uiteindelijk niet mee is geholpen. Op alle vlakken zijn we vervolgens toch die grens een beetje gaan opzoeken. Te beginnen bij kleine stukjes fietsen, kleine taakjes doen, een uurtje werken voor vrienden etc. En dit uitbouwen om vooruit te gaan. Sommige mensen hier brengen het wat kort door de bocht maar ik heb uiteindelijk wel ervaren dat dochter toch meer kon dan we in eerste instantie hadden verwacht. Begin met kleine taken die zij niet zo erg vind en waarmee jij bent geholpen. Dit kan je vervolgens langsgaan gaan opbouwen. 

Anienom schreef op 18-06-2025 om 13:56:

Het laatste, Fiorah.

Ik wilde absoluut niet suggereren dat het makkelijk is om dat te doorbreken hoor. Lijkt me heel moeilijk, zeker als je kinderen een rugzakje hebben, je zelf druk met werk bent en jullie ook nog iemand hebben verloren.

Alleen zo is het ook niet te doen. Ik snap dat je jongste in verzet gaat als hij wel moet betalen en zijn zus niet. Maar 85 euro betalen aan je moeder als je 21 bent en een bijbaan hebt is echt vrij minimaal. En ook je oudste zal toch op een manier aan inkomen moeten komen.

Nou… Ik weet niet waar jullie al die zelfredzame 21-jarigen aantreffen, maar die in mijn omgeving worden echt nog voornamelijk door hun ouders onderhouden hoor. Je moet ze de kost niet geven die hun zorgtoeslag overmaken naar hun ouders die op hun beurt alles voor de jongvolwassenen betalen.
Hier een 20-jarige die ik in stapjes steeds meer zelf laat betalen. Nu dus inmiddels de ziektekosten, voorheen compenseerde ik nog alles wat niet door de verzekering werd gedekt. Dat dan alleen omdat het kind niet naar school gaat dus in principe fulltime zou moeten kunnen werken (ondanks ADHD, maar die zorgt vooral voor problemen met motivatie en/voor opleiding).
En dat huishouden, tja. Ik heb altijd gezegd dat ik dat de verantwoordelijkheid van de ouder vind, maar dat houdt natuurlijk ergens een keertje op. Daar komen dus ook meer dingen bij, in ieder geval koken op de dagen dat ik laat uit mijn werk kom, mits ze dan niet ook aan het werk is.