Kinderen (jong volwassenen) komen weer terug thuis wonen
Door omstandigheden komen zowel onze dochter als zoon weer terug thuis wonen.
Onze dochter heeft bijna 4 jaar op zichzelf gewoond en onze zoon heeft nu ruim een jaar op zichzelf gewoond. Een beetje Googlen leert dat dit "Boemerangkinderen" genoemd wordt. Voor mij voelt het ook een beetje als een boemerang. Want toen onze dochter als eerste uit huis ging, heb ik het daar moeilijk mee gehad.
Nu komen ze allebei weer bij ons wonen. Enerzijds fijn, anderzijds waren mijn man en ik inmiddels gewend met ons tweetjes. Ik zou graag ervaringen willen horen/delen, met moeders die ditzelfde aan de hand hebben (gehad).
Ik heb geen ervaring
Wil je wel sterkte wensen
Lijkt mij pittig
Hoop dat je positieve ervaringen hoort
Mijn oudste is voor zijn opleiding op zijn 17e uit huis gegaan. Hij kwam toen nog wel een deel van de weekenden naar huis. Sinds een half jaar is hij klaar en aan het werk en woont hij weer helemaal thuis (hij is nu 21).
Dat is aan de ene kant best gezellig, maar aan de andere kant eigenlijk niet helemaal meer passend. Hij wil ook heel graag op zichzelf maar er is nauwelijks iets (betaalbaars) te vinden. Zijn vriendin studeert nog en woont op kamers in een stad waar hij sowieso niet wil wonen.
Lastige is dat hij een nogal kleine kamer heeft (zijn broer heeft zijn grote kamer gekregen toen hij uit huis ging en terug ruilen is ook niet gewenst). Eigenlijk heeft hij veel te veel spullen voor de grootte van de kamer.
Verder botst hij nogal eens met de jongste (13 jaar, ADHD) omdat zij erg aanwezig kan zijn en hij soms de neiging heeft haar 'wel eens even op te gaan voeden'.
Zoals gezegd: op zich gaat het best, maar het zou voor iedereen wel beter zijn als hij op zichzelf zou gaan wonen. Met de huidige woningmarkt heb ik daar wel een hard hoofd in. Voor zijn werk is hij regelmatig een week of paar weken (of nog langer) weg. Dat scheelt ook wel natuurlijk.
boemerangkinderen - zo noemt men dat inderdaad, en het gebeurt nogal eens. Je gaat niet terug naar vroeger, het is een nieuwe situatie.
Ga rond de tafel zitten en luister (!) hoe je zoon en je dochter er zelf tegenaan kijken en wat hun verwachtingen zijn. Doe dat ook zelf! Iedereen is volwassen.
Vervolgens maak je samen een plan van aanpak waar jullie allevier mee kunnen leven, inclusief eten, schoonmaken, boodschappen halen en financiële lasten. Succes!!
Waarom komen ze allebei thuis en gaan ze niet op een kamer wonen bijvoorbeeld?
Wilgenkatje- schreef op 06-04-2022 om 14:17:
boemerangkinderen - zo noemt men dat inderdaad, en het gebeurt nogal eens. Je gaat niet terug naar vroeger, het is een nieuwe situatie.
Ga rond de tafel zitten en luister (!) hoe je zoon en je dochter er zelf tegenaan kijken en wat hun verwachtingen zijn. Doe dat ook zelf! Iedereen is volwassen.
Vervolgens maak je samen een plan van aanpak waar jullie allevier mee kunnen leven, inclusief eten, schoonmaken, boodschappen halen en financiële lasten. Succes!!
Geen ervaring mee zelf en het lijkt me echt helemaal niks om weer bij mijn ouders te moeten gaan wonen, maar dit lijkt me wel zinvol. Het is anders dan voordat ze op zichzelf gingen wonen. Ze zijn ouder, hebben ervaring met het runnen van een huishouden, hebben een ander leven. Spreek de onderlinge verwachtingen naar elkaar uit, dat verkleint de kans op frustraties.
SuzyQFive schreef op 06-04-2022 om 14:28:
Waarom komen ze allebei thuis en gaan ze niet op een kamer wonen bijvoorbeeld?
Omdat die ook niet voor het oprapen liggen.
SuzyQFive schreef op 06-04-2022 om 14:28:
Waarom komen ze allebei thuis en gaan ze niet op een kamer wonen bijvoorbeeld?
Omdat daar vaak een studeerverplichtig aan hangt
SuzyQFive schreef op 06-04-2022 om 14:28:
Waarom komen ze allebei thuis en gaan ze niet op een kamer wonen bijvoorbeeld?
Vanwege de kosten wellicht, thuis wonen als werkende jongvolwassenen betekent kunnen sparen voor een woning.
Mijn oudste (22 jaar) kwam weer tijdelijk thuis wonen toen hij door corona zijn baan verloor en zijn dure studio, waar hij ruim ern jaar heeft gewoond, niet meer kon betalen. Het ging prima want buiten het eten om was hij vooral aan het werk/gamen/sporten. Na 8 maanden heeft hij weer wat voor zichzelf gevonden.
Mijn dochter (20) komt volgende maand weer thuis wonen. Ze heeft ivm stage 2 jaar bij een familielid gewoond omdat het met het openbaar vervoer echt niet te doen was (3.5 uur enkele reis)
Ze heeft nu een autootje en gaat er na afstuderen ook werken.
Gelukkig gaat per 1 januari de kostendelersnorm naar 27 jaar dus hoeft ze niet zoveel bij te dragen als haar broer.
Heb met haar dezelfde afspraken gemaakt als met haar broer, bijdragen in de kosten (huurtoeslag vervalt helemaal) en verder plannen op de kalender en laten weten wanneer je wel en niet thuis eet.
Ik ben afgekeurd dus dat ze na een drukke dag werken zou moeten koken/wassen terwijl ik alle tijd heb vindt ik onzin. Boodschappen laat ik al bezorgen en als ze wat speciaals wil haalt ze het zelf. Hoe het zal gaan met mijn huishoudelijke hulp weet ik nog niet maar dat zal ze zonder morren overnemen als dat moet.
2 van onze kinderen zijn na een tijdje uitwonend geweest weer tijdelijk terug gekomen( niet op hetzelfde moment). Ik had er ook best tegenop gezien, maar het was juist erg gezellig. Opvoeden is klaar en je leeft als volwassen met elkaar. We hadden wel afspraken over bepaalde dingen gemaakt. Natuurlijk moesten we even wennen, maar als we ergens tegenaan liepen zeiden man en ik tegen elkaar het is maar voor tijdelijk. Dus wie weet valt het allemaal mee.
Jippox schreef op 06-04-2022 om 13:46:
Mijn oudste is voor zijn opleiding op zijn 17e uit huis gegaan. Hij kwam toen nog wel een deel van de weekenden naar huis. Sinds een half jaar is hij klaar en aan het werk en woont hij weer helemaal thuis (hij is nu 21).
Dat is aan de ene kant best gezellig, maar aan de andere kant eigenlijk niet helemaal meer passend. Hij wil ook heel graag op zichzelf maar er is nauwelijks iets (betaalbaars) te vinden. Zijn vriendin studeert nog en woont op kamers in een stad waar hij sowieso niet wil wonen.
Lastige is dat hij een nogal kleine kamer heeft (zijn broer heeft zijn grote kamer gekregen toen hij uit huis ging en terug ruilen is ook niet gewenst). Eigenlijk heeft hij veel te veel spullen voor de grootte van de kamer.
Verder botst hij nogal eens met de jongste (13 jaar, ADHD) omdat zij erg aanwezig kan zijn en hij soms de neiging heeft haar 'wel eens even op te gaan voeden'.
Zoals gezegd: op zich gaat het best, maar het zou voor iedereen wel beter zijn als hij op zichzelf zou gaan wonen. Met de huidige woningmarkt heb ik daar wel een hard hoofd in. Voor zijn werk is hij regelmatig een week of paar weken (of nog langer) weg. Dat scheelt ook wel natuurlijk.
De huidige woningmarkt is drama.
SuzyQFive schreef op 06-04-2022 om 14:28:
Waarom komen ze allebei thuis en gaan ze niet op een kamer wonen bijvoorbeeld?
Onze zoon heeft besloten zijn oude studie af te maken, zal dus minder inkomsten hebben. Onze dochter heeft haar relatie verbroken. Ze willen beiden niet op kamers.
Mijn zus kwam 45 jaar geleden na een half jaar uit huis te zijn geweest, opleiding met inwoning waar ze mee stopte, weer thuis wonen. Mijn moeder vond dat moeilijk om weer aan te wennen, mijn zus was toen 18 geloof ik.
watervogel schreef op 06-04-2022 om 15:52:
2 van onze kinderen zijn na een tijdje uitwonend geweest weer tijdelijk terug gekomen( niet op hetzelfde moment). Ik had er ook best tegenop gezien, maar het was juist erg gezellig. Opvoeden is klaar en je leeft als volwassen met elkaar. We hadden wel afspraken over bepaalde dingen gemaakt. Natuurlijk moesten we even wennen, maar als we ergens tegenaan liepen zeiden man en ik tegen elkaar het is maar voor tijdelijk. Dus wie weet valt het allemaal mee.
Nou, dat hoop ik ook. Ik zei gisteren tegen mijn man dat de tijd van 'vader, moeder, dochter en zoon' nu wel klaar moet zijn. Uiteraard zijn we dat, maar die rollen hoeven niet met de volle nadruk. Ik ben het zorgen wel beu eerlijk gezegd. Ik zie het ook wel als gezellig en een tweede gezinsfase. En ik snap ook dat het voor allemaal weer even aanpassen is. Nu ook volop de ruimte in huis. Straks, op 1 kamertje na, weer volop leven.
Ik ben geen moeder maar zie dit in de situatie bij mijn ouders en mijn zusje. Maak alsjeblieft afspraken met elkaar. Dat kan zoveel frustraties voorkomen. Zorg dat iedereen iets doet en dat er geen Hotel Mama & Papa ontstaat.