Lege nest-kerst
Tja, daar sta je dan met je 'geen verplicht bezoek' tijdens Kerst.
Ik kan me niet anders herinneren bij Kerst dat we door mijn ouders niet werden gevraagd, maar werden gedwongen aanwezig te zijn. Dat zorgde voor zo'n dergelijke druk op mij, dat ik mezelf heb voorgenomen never nooit een druk te leggen op mijn kinderen.
Nu maak ik zelf mee dat een van mijn dochters beide kerstdagen niet aanwezig is. Haar vriend heeft gescheiden ouders en beide ouders heeft hun gevraagd. De een op eerste, de ander op tweede kerstdag. Dochter heeft aangegeven dat ze snapt dat ik het jammer vind, maar ik heb haar verzekerd dat het geen issue is.
Ik weet hoe vervelend het is als er aan je getrokken wordt.
En toch heb ik er best last van. Straks zitten we weer aan tafel bij mijn ouders, zonder mijn dochter en het voelt raar. Dat zal ook gevoed worden door de houding van mijn ouders die nog steeds onveranderd is. Ook mijn zus gaf aan dat ze de afwezigheid van mijn dochter niet fijn vindt.
Mijn dochter heeft wel aangegeven dat ze volgend jaar er wel bij is. Dat vond ik een lief gebaar.
Ik baal nu zo van mezelf dat ik er toch last van heb. Ik ga haar daar zeker niet mee belasten, maar zie zo tegenop die avond bij mijn ouders. Het zal vast niet te bewijzen zijn, maar ik voel de teleurstelling van mijn ouders en mijn zus.
Gelukkig duurt kerst maar twee dagen....
Wat goed dat je dochter de vrijheid geeft om een kerst over te slaan.
Het lijkt me een goede deal om af te wisselen met de kerst.
En het bezoek van haar hoeft toch ook niet perse met kerst? Ik neem aan dat je 24 december of 27 december ook net zo blij bent met een bezoek van je dochter!
Mijn moeder is al overleden en mijn vader vindt het net zo gezellig als ik buiten de kerst om kom.
Ik heb ook geen kinderen, dus ook geen lege nest syndroom. Ik mis mijn moeder natuurlijk wel meer met de kerstdagen.
ik herken me in je dochter. Mijn ouders legden ook nooit druk op per se er zijn met kerst. Ik heb wel eens overgeslagen, we hebben het wel eens een paar dagen verplaatst. En toen ik een partner had met gescheiden ouders, hebben we best vaak de kerst met diens ouders doorgebracht. Want kiezen tussen 2 ouders, lag daar gevoelig. Dat werd niet expliciet gezegd, maar onderhuids wel erg duidelijk gemaakt. De ouders voelden zich snel te kort gedaan. Doordat mijn ouders ruimte gaven, hoefden we met hen dit onoplosbare gedoe niet aan.
bijkomend voordeel: als we bij mijn ouders waren was het ook echt gezellig, omdat iedereen er ontspannen en soort van uitgerust bij zat. ❤️
Doemijdieglazenbol schreef op 23-12-2022 om 19:22:
ik herken me in je dochter. Mijn ouders legden ook nooit druk op per se er zijn met kerst. Ik heb wel eens overgeslagen, we hebben het wel eens een paar dagen verplaatst. En toen ik een partner had met gescheiden ouders, hebben we best vaak de kerst met diens ouders doorgebracht. Want kiezen tussen 2 ouders, lag daar gevoelig. Dat werd niet expliciet gezegd, maar onderhuids wel erg duidelijk gemaakt. De ouders voelden zich snel te kort gedaan. Doordat mijn ouders ruimte gaven, hoefden we met hen dit onoplosbare gedoe niet aan.
bijkomend voordeel: als we bij mijn ouders waren was het ook echt gezellig, omdat iedereen er ontspannen en soort van uitgerust bij zat. ❤️
Dat hoop ik ook voor zoon en zijn vriendin te bereiken, en gelukkig hoor ik dit geluid ook terug.
Ysenda schreef op 23-12-2022 om 19:36:
[..]
Dat hoop ik ook voor zoon en zijn vriendin te bereiken, en gelukkig hoor ik dit geluid ook terug.
Dat is heel goed van jou!
Het leven draait niet altijd om jou. En als het voor andere mensen veel betekent om met Kerst samen te zijn, dan kun je soms je eigen wensen opzij zetten. Voor die ander.
Ik heb niet veel met 'de Kerst' op zich, samen zijn kan ook op een andere dag en zo heb ik dat van thuis ook meegekregen. Mijn schoonouders daarentegen vonden het wel belangrijk. Waar mijn schoonmoeder met trots en veel geluk op terugkeek was de Kerst dat het nog lukte om in hun kleine appartement samen te zijn met de hele familie (3 kinderen en hun gezin). De kerstvieringen vond ik niet altijd echt leuk (verscheelde per jaar, en dat jaar in hun toen kleine woning was zeker geen hoogtepunt), maar dat het hun zoveel geluk bracht, kan ook een reden zijn om je eigen wensen anders in te vullen.
Doemijdieglazenbol schreef op 23-12-2022 om 19:22:
ik herken me in je dochter. Mijn ouders legden ook nooit druk op per se er zijn met kerst. Ik heb wel eens overgeslagen, we hebben het wel eens een paar dagen verplaatst. En toen ik een partner had met gescheiden ouders, hebben we best vaak de kerst met diens ouders doorgebracht. Want kiezen tussen 2 ouders, lag daar gevoelig. Dat werd niet expliciet gezegd, maar onderhuids wel erg duidelijk gemaakt. De ouders voelden zich snel te kort gedaan. Doordat mijn ouders ruimte gaven, hoefden we met hen dit onoplosbare gedoe niet aan.
bijkomend voordeel: als we bij mijn ouders waren was het ook echt gezellig, omdat iedereen er ontspannen en soort van uitgerust bij zat. ❤️
Lieve mensen,
Ik heb al jullie berichten gelezen (bij het reageren ging er even iets mis).
Wat fijn dat jullie oprecht reageren. Sommige reacties bevestigen mijn gevoel en sommige laten mij even denken, vooral beide dagen bij schoonfamilie. De ouders van vriend zijn idd gescheiden en zoon heeft een groot loyaliteitsconflict. Daarnaast is/was mijn moeder kampioen emotioneel chanteren. Verbaal en non-verbaal.... je voelt wss de aversie die ik heb om mijn dochter en vriend te belasten met mijn gevoel.
Ik vind het fijn te lezen dat ik de cirkel doorbreek. Het zal morgen even lastig zijn. Dat komt ook, omdat mijn zus (alleen, zonder kinderen) en mijn moeder energievreters zijn. Vooral de mijne😉
Gisteravond kwamen dochter, vriend terug van de ijsbaan. Tweede dochter mocht met hen mee, als cadeautje. Dat vond ik zo lief. Oudste dochter kwam nog lekker kroelen, zo op het onverwacht maakt dat ik nu denk, die twee dagen komen we wel door.
Wat me meer bezig houdt is dat mijn ouders al op leeftijd zijn. Ze zijn niet krakkemikkig, maar wel tov vorig jaar stevig verouderd. Stel dat dit voor een van hen dit de laatste kerst zou zijn, dan weet ik niet of ik dat mezelf moet kwalijk nemen. Aan de andere kant.... met mij of wie dan ook kan ook iets gebeuren. Het zijn gedachten die voortkomen uit uitspraken van mijn moeder ("ik kan volgend jaar wel dood zijn") die ze al jaren bij elke gelegenheid zegt. Dat legt zo'n druk op me en ook al weet ik dat het de ultieme vorm van emotionele chantage is, het beïnvloedt wel mijn gedachten.
Ik leg ze echter niet bij mijn dochter neer. Ik ben alleen een beetje bang dat, wanneer het ook werkelijkheid wordt, mijn dochter zich ook schuldig zou voelen. Maar dan ben ik er altijd nog zelf bij om dat te weerleggen.
Ik ben zo blij als kerst weer achter ons ligt....
Cru gezegd kan iedereen elke dag doodgaan. Dat is geen reden om elke dag langs te gaan. Jij maakt de keuze om je kinderen niks te verplichten, dat heeft als gevolg dat ze dan ook keuzes kunnen maken die jij niet zou maken of die jouw familie niet aan staan.
Op zich hoort dat bij het leven. Als je kind zes is kiest het misschien voor een sport waar jij niks mee hebt, als het twaalf is voor een middelbare school die niet jouw eerste keuze zou zijn, als het achttien is voor een vervolgopleiding die jou vreselijk lijkt. Dat kan.
Vier Kerst zonder schuldgevoel of het gevoel verantwoordelijk te zijn voor de afwezigheid van je kinderen.
Vier Kerst, het kan idd de laatste zijn. Dus vier Kerst op een wijze dat je bij blijft; een gezellige invulling waar alle aanwezigen een rol in spelen. Desnoods neem je het spel rummikub of scrabble mee.
Hoi Flannagan, ik zie nu pas je bericht. En ben al een paar uur bij mijn ouders en wat zit er in de tas? Rummikup!
Ik had er niet bij stil gestaan dat gescheiden ouders lastig kon zijn.
Na onze scheiding is alles bij het oude gebleven, samen verjaardag vieren, Sint bij twee families (alleen werd dat óf met papa óf met mama) en kerst dito.
Ik denk als de kinderen uitgevlogen zijn, we misschien ook maar als ouders met elkaar moeten vieren, lijkt me voor de kinderen wel fijn.
Hier overigens met flink veel hormonen gebaalt dat de familie juist dat jaar niet op 1e of 2e kerstdag allemaal kon. Ik heb mijn moeder gesmeekt om een 3e kerstdag voor baby's eerste kerst (Hoe kom ik zo gek, denk ik nu) en dat is nog gelukt ook.
niks aantrekken van jou ouders en zus. Jij bepaalt hoe je je kinderen opvoed en wat je ze wel of niet verplicht. Daar hebben anderen niets over te zeggen. Sta sterker in je schoenen.
Pas op met het idee van de laatste kerst. Mijn grootouders vierden ook hun huwelijksdag en een van de twee hun verjaardag op kerstavond. 45 jaar lang ging mijn moeder daar elke kerst heen ‘want het kon wel eens hun laatste zijn’. Dit jaar viert mijn moeder voor het eerst kerst ‘thuis’ in haar verzorgingstehuis (zij is helaas heel jong dement) terwijl mijn grootvader het nog een keer thuis vierde dit jaar met de hele familie. Graag had zij ook een kerst traditie gehad met ons thuis. En dat wordt nu nooit meer.