Nog inspraak over tijdstip van thuiskomen?

Hier

Met 18 zijn ze meerderjarig. Het is een beetje gek om een meerderjarige voor te schrijven hoe laat ze thuis moet zijn, zolang ze maar zachtjes doet als ze binnen komt.
En eerlijk gezegd gingen wij vroeger ook nog wel eens een hele nacht door. Dan werd het al licht als ik naar huis ging.

hier

Ik vind dat ze op een bepaalde leeftijd (kan 18 jaar zijn, maar ook jonger of ouder) oud en wijs genoeg moeten zijn om zelf te bepalen hoe laat ze naar bed gaan. Waarbij ze dus ook rekening moeten houden met wat ze zelf de volgende dag nog moeten (kunnen) doen (bv. school, gezellig zijn bij bezoek etc.). Ik heb dat bij mijn beide kinderen ondertussen los kunnen laten, beide waren ze rond de 16 of 17 toen.

Voor echt late dingen, zoals feestjes of stappen, wordt er wel overlegd over het eindtijdstip, maar dan vooral ook om de vraag 'hoe kom je thuis'. Dit geldt zeker voor de jongste, nu 16.

Oudste (19) is nu student en logeert soms een weekje bij ons. Van haar hoor ik wel graag hoe laat ze ongeveer thuis gaat zijn, maar dat is meer ter informatie. Geen overleg dus, maar alleen een mededeling van haar kant. Waarbij het vanzelfsprekend is dat je stil doet bij thuiskomst zodat mensen die al slapen er niet wakker van worden.

Kortom, mij lijkt het fijn als ze aangeeft hoe laat ze thuis verwacht te komen, dat ze ook zorgvuldig is met naar huis komen (niet alleen risicovolle stukken fietsen) en dat ze stil thuis komt. Inspraak van mijn kant is er dus niet meer.

eigen keuzes

Wat ik mezelf voorhoud bij een volwassen kind is: ze hadden ook op zichzelf (kamers) kunnen wonen. Had ik er dan ook wat van gezegd? Ik probeer ze in zekere zin de vrijheid te geven die ze hadden gehad als ze op zichzelf woonden. NB daar moet je ook rekening houden met anderen.

Zolang ze in mijn huis wonen, is het wel zo dat ze daarmee geen (over)last moeten veroorzaken. Dus ik moet er niet midden in de nacht wakker van worden en ik ga niet zachtjes doen in huis totdat diegene eindelijk eens wakkeer wordt.

Voorbeedl: ik had een collega die alleen woonde met haar volwassen (ca 22 jaar) zoon. Haar zoon gamede tot midden in de nacht en daar had ze ruzie met hem over, want dat vond ze niet verstandig, bij een 'goed' leven horend etc.
Ik zou het de verantwoordelijkheid van het kind vinden, maar ik moet er niet wakker van worden - dus daar zou ik wel een gesprek over aan kunnen gaan (gamen gaat niet altijd geluidloos helaas). Of ik zou zeggen: je ziet er moe uit (als dat zo is), zorg je dat je genoeg slaapt? Of als ik zorgen zou maken over een gameverslaving, dan zou het daar over gaan. Maar niet over het om middernacht nog gamen.

hier

Ik vond het vooral voor mezelf moeilijk toen dochter na haar 18e 's nachts de stad in ging en niet wist hoelaat ze thuis kwam. Ik heb dat uitgelegd en ze snapte dat wel. We hebben toen afgesproken dat zij mij een appje stuurde op het moment dat ze naar huis komt, alleen op de fiets want iedereen woont in ander stadsdeel.
Ja dat werd dus wakker liggen tot 5u . Na een paar van die nachten vond ik het welletjes en heb ik dat verder losgelaten.
Ik ben nooit strikt en consequent geweest in tijden waarop de thuis.moet zijn. Het zou wel een mooie aanleiding zijn om uit huis te gaan

Zo denk ik

Ik vind dat als een kind veel uit wil gaan en als dat een ding wordt dat kind beter op zichzelf kan gaan wonen.

Op jezelf

Dat zouden veel meer kinderen wel willen maar daarvoor zijn er te weinig woningen die bovendien te duur zijn. Doordat er geleend kan worden kan er ook een behoorlijke huur betaald worden. Weer, daar profiteren graaiers van, niet de gewone mensen die gewoon een woning zoeken.

Vandaag hoorde ik nog van iemand die in het najaar gaat studeren en 'gelukkig' al een optrekje heeft. Samen met een vriend. 500,- euro de man.
Een vriendin van dochter heeft een studiootje maar zoekt nog even iemand om er een paar maanden op te wonen omdat ze eerst een tweede baan moet vinden voordat ze de 800,- euro elke maand kan betalen.

Uitbuiten of uitgebuit worden. Zo gaat dat tegenwoordig. Geef mij maar een scheefwoner. Het is een erenaam langzamerhand. Bovendien wil je alle soorten mensen in een wijk, terwijl de sociale woningbouw die er is nu een sociaal afvoerputje is. Waar je niet wil zijn en zo snel mogelijk gaat verhuizen.

Waar is Schaefer ('in gelul kun je niet wonen') als je hem nodig hebt?

https://www.amsterdam.nl/projecten/amstel3/deelproject-amstel3/ourdomain-wonen-ontspannen-studenten/

In Amsterdam maakt de gemeenteraad goede sier met woningen waarvan ik nu al weet dat men rijk wordt van de maximale tudentenleningen en de huursubsidie van de overheid voor kleine 'kotjes' die net tegen de huurgrens aanzitten. Want ja, grond in Amsterdam is nou eenmaal duur. En daar profiteert Amsterdam ook weer van bij het innen van de WOZ en de erfpacht.

Er is ook met loting een prachtige gesubsidieerde wijk uit de grond gestampt. Betaalbaar voor de middengroep al zijn het koopwoningen. Waarvan de waarde inmiddels verdubbeld is. Zodat je je hart vasthoudt en hoopt dat er remmingen op snelle verkoop zit.

En nog steeds gaan huren steil omhoog als er iemand vertrekt en gaan er sociale huurwoningen in de verkoop.

Uit de brochure: '...friendswoningen (drie kamers) in de vrije sector'. Dat zie je ook in de vriendengroepen van mijn zoon en bij familie. Jongeren die met 3 of 4 bij elkaar gaan wonen. Een verlengde studiesituatie. Omdat de zaak anders niet te betalen is. Zoon heeft al diverse aanbiedingen gehad om als derde of vierde 'man' ook met een huur die je een poot uitdraait mee te doen aan dit soort van 'woningdelen'.

En de troep die die jongens maken! Het gaat maar zelden goed.

Ik moet van mezelf een vrouw stemmen, maar men kan zich bij mij nog onderscheiden met een realistisch plan dat de sociale huur weer uit het slob trekt.

Maar goed er moet ook enorm bezuinigd worden. Dus doe dan eindelijk die OKA's eens de deur uit en die wijkgroepjes. En zorg voor voldoende maatschappelijk werk en gemeentelijke of van organisatie veldwerkers uit professionele organisaties.

En tot die tijd hebben kinderen ook rechten, zeker als ze meerderjarig worden. Ik ga ze niet wegpesten, we stellen hier samen de regels in redelijkheid op, en als je maar een beetje zachtjes doet kom je maar thuis wanneer je wil. Zeker met zo'n hete nacht als nu. Beide kinderen/jongvolwassenen fietsen en komen van ver. Dochter komt vroeg thuis, want moet morgen werken. Ze ligt de hele dag ergens met vrienden in het water. Zoon gaat na een vergadering door naar een buitenbijeenkomst en komt vannacht of morgenvroeg ergens thuis. Hij heeft de hele week hard bewerkt aan zijn bestuurstaak en het is allemaal prima gegaan.

We hebben nou eenmaal diverse levensfasen en behoeften.

Het komt op mij over

Alsof je maar niet kan/wil accepteren dat ze iets leuk vindt om te doen wat jij niet kent/wil. Je blijft maar zeggen dat je niet snapt wat ze zo laat nog moet doen en dat jij het niet kent. Persoonlijk vind ik dat dan weer raar Het feit dat jij het nooit hebt gedaan en je er niet tot aangetrokken voelt maakt het geen rariteit ofzo. Als ze op een sport was gegaan waar jij niets mee hebt, had je dan ook zo gesputterd? Laat haar zichzelf zijn, zij vindt het blijkbaar leuk, lekker laten gaan, je hoeft het niet te begrijpen om het te accepteren

En mocht je vraag oprecht zijn (en je blijkbaar van je dochter geen antwoord krijgt), als het gezellig is vliegt de tijd om en heb je niet door hoe laat het is, dus zo 😎

wat vind jij leuk om te doen

en vindt jouw dochter dat ook (altijd) leuk?
Vermoedelijk niet dus voilà.
gr Angela

kamers

AnneJ: Jongeren hoeven toch ook niet meteen een 'echte' woning. Dat is idd te duur voor een student. De meesten gaan eerst (alleen) op kamers, maar die zijn schaars en als je niet teveel wil/kan lenen blijf je langer thuis wonen.
Het klinkt wel allemaal heel 'gezond', dat ze haar eigen gang wil gaan en ook niet alles meer wil delen met haar ouders. Van jullie uit kan ik me voorstellen dat je wil dat ze rekening met jullie houdt zolang ze met jullie in 1 huis woont. Moet ze later ook doen met huisgenoten, die er bv vroeg uit moeten of tentamens hebben. Daar moet toch over gepraat kunnen worden. Ze hoeft zich niet te verantwoorden, maar wel rekening houden met.
Ik was zelf niet bepaald een feestbeest, mijn zoon nog niet goddank.

Kate

"Ik vind het zelf moeilijk te begrijpen wat jongeren nou tot in de ochtend doen op een feest bijvoorbeeld of ''chillen'' bij iemand thuis."

Dat hoef je ook helemaal niet te begrijpen.

Je kunt haar bijvoorbeeld wel vertellen dat je het fijn vindt dat ze altijd zo fijn zachtjes doet als ze thuis komt.

Dus nee

Om antwoord te geven op je vraag: heb je nog inspraak over het tijdstip van thuiskomen? Nee, ik vind van niet. Wees blij dat ze je niet wakker maakt.

Zo denk ik

Ik vind afspraken hierover maken wel normaal. Als de kids dat niet leuk vinden dan is dat hun probleem lijkt me.

Klopt

Maar afspraken zijn wel tweezijdig en geen dictaat van de ouders op deze leeftijd. Tenminste, je kunt kiezen, je gaat over jezelf.

Zo denk ik

Dat klopt maar het is het huis van de ouders. De kinderen wonen bij de ouders in huis en horen zich ongeacht leeftijd aan de regels van de ouders te houden. Als dat een kind niet bevalt moet ie op zichzelf gaan wonen.

Kadaverdiscipline

“Mijn huis, mijn regels”. Wat leren ze daar nu van? Als je op kamers woont in een studentenhuis heb je er veel meer aan als je leert omgaan met soms tegenstrijdige zaken (huisgenoot heeft de volgende dag tentamen en jij had je zinnen gezet op chillen met vrienden tot diep in de nacht). Dus ik zou zeggen: kind van 18 kiest hoe en waar zij de avond/nacht doorbrengt en jij vraagt om stil thuiskomen, hoe laat of vroeg ook. En in redelijkheid kun je nog wel meer vragen ook, bijv. even appen als ze elders slaapt. Je hoeft en wilt ook niet alles te weten en er een oordeel over te vellen.

Zo denk ik

Ze leren daarvan heel simpel dat het huis van hun ouders is en dat daar regels zijn.

Geen dictatuur

Voor peuters en kleuters heb je regels. Richting volwassenheid worden dat steeds meer afspraken. En beetje polderen tussen wat jhe kind wil en wat je zelf graag zou zien.
Een 18 jarige kan je geen regels met opleggen.
Je kunt hooguit jhe kind uitleggen waarom je iets wil.
In ons huishouden meld je je af voor de avondmaaltijd voor 17.15. Dan begin ik meestal met koken. Dit moet omdat ik eten weggooien zonde vind en om die tijd het menuplan nog kan omgooien. Het passend kan maken op het aantal eters of als jongste toch niet thuis eet kan ik zijn lievelingkostje nog een dag opschuiven.
Deze regel is gemaakt in overleg met iedereen in het gezin. Ik heb het niet van bovenaf opgelegd.

Hier

Onze dochter heeft eigenlijk nooit thuiskomtijden opgelegd gekregen. Ging zo’n beetje in overleg.

Inmiddels is ze bijna 18 en op zoek naar een kamer. Daar is ze aan toe en wij eigenlijk ook. Ik vind het best zoeken naar het op een harmonieuze manier omgaan met een extra volwassene in huis. Ze leeft op andere tijden en ik wil niet de zeur zijn, maar soms is het gewoon erg onhandig dat ze gaat douchen als ik de badkamer wil poetsen of erger, als wij al op bed liggen. En al mijn servies wat nog steeds op haar kamer wordt verzameld en waar ik me dan toch aan erger en voordat ik het weet sta ik weer te mopperen alsof ze 14 is.
Ook dat late thuiskomen, we worden er toch wakker van. Of we slapen licht omdat we toch met een half oor luisteren of we haar al horen.
En wat te denken van haar visite, die ook op haar tijden leven, altijd honger hebben als ze hier zijn. En ik vind ze heus reuze aardig, maar wat zijn ze groot en wat nemen ze veel plek in😆

Wij zoeken dus dapper mee naar die kamer voor haar. Niet omdat we nou zo nodig van haar af willen, maar het is echt tijd dat ze haar eigen leventje tussen leeftijdsgenoten gaat leiden.

Zo denk ik

Zoals Dendy t zegt hoort t ook
Je kan idd n volwasseme geen regels opleggen maar dan is t wel tijd voorceigen woonruimte

Mamaveertigplus

"Ze leren daarvan heel simpel dat het huis van hun ouders is en dat daar regels zijn."

Als het goed is hebben ze regels aangeleerd voordat ze pakweg 10 jaar zijn. Op school, op straat, bij vriendjes, thuis. Met (bijna-)volwassen kinderen wonen is echt een ander verhaal. Zie de post hierboven.

We hebben hier niet zoveel regels. Er zijn wat afspraken zodat het voor iedereen een beetje prettig blijft. Dat is eigenlijk altijd zo geweest. Waarom met je vuist op tafel slaan en roepen dat het MIJN huis is? Moet je dat bewijzen ofzo? Dat de regels op straat en op het werk en op school anders zijn hoef je ze ook echt niet meer te leren op die leeftijd.

@Emma

Mamaveertigplus heeft geen kinderen op "hogere leeftijd" voor zover ik weet... die reageert niet vanuit ervaring.

Mijn man komt overigens ook op zijn eigen tijden aan in huis en bepaalt deels zijn eigen regels. Moet hij dan ook op zoek naar eigen woonruimte? 🤣

Pirata

Jouw man laat vast zijn was niet overal slingeren, heeft geen verzameling lege chipszakken en glazen op zolder en zegt niet overal jahaaa op🤪

Dendy

Die fase stopt toch rond de 18 jaar hoop ik? 😏
Dus dan mogen de 18+ers blijven. Anders moet ik mijn 13-jarige ook op zoek laten gaan naar eigen woonruimte...

Overigens, sóms komt de afwas hier spontaan naar beneden, dat is al vooruitgang.
Over tijdstippen van thuiskomen ga ik het niet hebben met mijn 18-jarige. Wel hoe laat zijn vrienden hier naar huis moeten na het chillen. Net een stel olifanten onder harde muzikale begeleiding.

Dendy

'Jouw man laat vast zijn was niet overal slingeren, heeft geen verzameling lege chipszakken en glazen op zolder en zegt niet overal jahaaa op🤪'

Dus de regels over hoe laat de dochter thuis moet zijn, zijn bedoeld als straf?

ElenaH

Ik begrijp je niet?

Pirata

Ja, die olifanten🤣
Ik moet altijd weer lachen als ze próberen zachtjes de trap af of op te gaan. Het lukt ze gewoon niet😆

Zo denk ik

@pirata nee heb idd geen kinderen op hogere leeftijd maar hen zelf wel uiteraard 18 19 20 etc geweest en heel veel situaties van leeftijdsgenoten om me heen gezien.

Dendy

De man van Pirata en jouw dochter bepalen beiden hoe laat ze thuis komen. Jouw dochter moet op kamers. De man van Pirata niet, want die laat zijn was niet overal slingeren, heeft geen verzameling lege chipszakken en glazen op zolder en zegt niet overal jahaaa op. Het op kamers wonen van je dochter heeft dus niets te maken met het feit dat ze zelf bepaalt hoe laat ze thuis komt, maar met ander gedrag. Dat klinkt als straf voor fout gedrag.