Onhandelbare 18 jarige
Mag ik een vraag stellen als opa? Onze dochter zit namelijk vreselijk in de problemen met haar niet te hanteren, net 18-jarige zoon. Onze dochter heeft vanaf 1992 een relatie gehad met een jongen die niet deugde. Ze trok bij hem in, in 1994 toen ze net 18 was. Ze is altijd geestelijk en lichamelijk mishandeld geworden, wat duurde tot we haar en haar 13 maanden oude zoontje in 2003 bevrijd hebben. Haar zoontje was door de mishandelingen tijdens de zwangerschap en ook daarna, beschadigd ter wereld gekomen, angststoornissen en later bleek dat hij autistisch was.
Op school ging het moeizaam maar hij had een lieve begripvolle juf die hem kon hanteren, en hij ging langzaam vooruit. Totdat hij bij een juf kwam die hem totaal niet begreep. Ze zag niet dat hij gepest werd en onze kleinzoon werd steeds meer een terroristje, die op enig moment van school gestuurd werd. Hij is heel lang thuis geweest voor hij ergens terecht kon. Gedurende de baby, peuter en basisschool tijd hebben we heel veel, dag en nacht voor hem gezorgd, want moeder moest natuurlijk wel brood op de plank zien te krijgen en wij hadden onze zaak aan huis. Hij ging naar een speciale school voor middelbaar onderwijs, waar hij in aanraking kwam met veel slecht functionerende kinderen. Met kunst en vliegwerk haalde hij zijn diploma en werd ingeschreven op een mooie school, voor de opleiding tot webdesigner. Hij had zich in de loop van de jaren ontwikkeld tot een gamer en had interesse in computers. Maar door de vele computertalen die hij moest leren, bleek dat hij een verkeerde keuze had gemaakt.
Maar los daarvan bleek hij meer interesse te hebben in dat gamen dan in werken, wat steeds meer tot conflicten leidt. Steeds meer komen zijn oude agressieven buien weer naar boven waardoor hij in een geweldspiraal terecht komt. Inmiddels loopt het huis, de inboedel en ook onze dochter steeds meer gevaar door die agressie. We hebben hem zeven weken thuis gehad en toen ging het redelijk. De reden was dat ze elkaar letterlijk te lijf gingen. Ik ben misschien wel de enige die hem begrijpt en die hij vertrouwt. Maar eenmaal terug thuis, leek het hek van de dam.
Inmiddels zijn we twee jaar verder en is hij ingeschreven voor een geheel andere opleiding. Daar moet een financiering voor worden aangevraagd en zijn zorgkosten moeten geregeld worden, De vraag is of dat met de basisbeurs en aanvullende beurs, die hij natuurlijk zelf gaat ontvangen, allemaal goed gaat lopen en of al dat geld niet naar games gaat, en onze dochter met de kosten zit. Tot zijn 21e is zij financieel verantwoordelijk.
We hebben onze zoon ingeschakeld als bemiddelaar, want ik kan de conflicten niet meer aan. Door de opvang bij ons thuis, ontstonden er spanningen tussen onze dochter en ons. Wij proberen de zaken met liefde aan te pakken en onze dochter volgt de harde lijn. Maar onze zoon, die heel goed contact heeft met zijn zus, is inmiddels ook ten einde raad. Overigens is de relatie met onze beide kinderen altijd heel erg goed geweest, maar dit wordt een splijtzwam binnen het gezin.
Kijk ik op internet, dan vind ik nergens instanties die kunnen helpen. Kunt u mij raad geven?
Hans
Leo Kannerstichting
Dit is de meeste gespecialiseerde instelling op het gebied van autisme.
Daar kun je in elk geval advies vragen.
https://www.autisme.nl/
Bovendien heb je ook de NVA. De belangenvereniging.
Dit is een moeilijke fase voor jongeren met autisme. De gang naar zelfstandigheid zit vol haken en ogen.
Met een formele diagnose kun je ook een bijdrage van de gemeente krijgen, via het jongerenloket aanvragen of bij kleinere gemeenten bij het WMO loket informeren.
Het is een puzzel waarbij de medewerking van een 18 jarige cruciaal is en dat maakt het beslist lastig. Ook is het een bureaucratie en met instanties soms een doolhof waar je kalm voor moet kunnen doorzetten.
De 'harde lijn' klinkt niet zo goed, maar goed. Op afstand kun je daar moeilijk iets mee.
Vergeet niet dat mensen met autisme ook veel last kunnen hebben van angsten en deze jongen heeft al een angststoornis.
Ik zou toch niet teveel terugredeneren naar 'mishandeling' zeker niet naar instanties dan krijg je een heel andere publieke dienst.
Autisme komt niet door mishandeling, het kan een bijkomend probleem zijn bij sommige aangeboren afwijkingen. Autistiform gedrag kan optreden in bepaalde situaties. Maar iemand met autisme heeft een andere manier van kijken naar en beleven van de wereld en dat kan hindernissen opleveren. En daar gaat het over, dat je die helpt opruimen.
Kijk vooral wat er wel goed gaat en wat deze jongen helpt op de weg naar volwassenheid aan welzijn en opleiding.
Ik wens je heel veel sterkte en kalmte. Dit soort dingen kan families splijten, maar als je dat weet dan kan dat hopelijk ook wat relativeren. En er is geen makkelijke uitweg. Het is vaak gewoon puzzelen, proberen en bijstellen waarbij je iedereen zoveel mogelijk meeneemt door rustig bij te praten en te informeren.
Autismebril
Tot mijn spijt ken ik nogal wat ouders die het moeilijk vinden om de autismebril op te zetten en die zaken makkelijk laten escaleren omdat het gewoon moeilijk is om je emoties 'neutraal' te houden en voorspelbaar en duidelijk te zijn voor iemand met autisme.
Het gevecht aangaan over bedtijden, laptopgebruik. Een jongere met autisme die zich uit overprikkeling en wanhoop terugtrekt op zijn kamer achternalopen en dan een excuus of een daad 'eisen'.
De begeleiding van ouders laat hier vaak te wensen over. Als je dat niet zelf tot je neemt.
teugels vieren
Bedankt voor de reacties tot nu toe.
Vanavond gaan mijn zoon en ik praten. Mijn zoon met mijn dochter en ik met mijn kleinzoon. Ik ga hem vragen wat hem dwars zit en zien of ik oplossingen vind. Mijn zoon gaat met mijn kleinzoon zijn moeder praten over meer loslaten. Als hij zijn studie wil weggooien aan gamen, is dat maar zijn keuze. Wil hij wel studeren, dan is dat een betere keuze. Ondertussen bied ik hem mijn hulp aan als hij ergens mee zit. Vooralsnog is het van groot belang dat mijn dochter overeind blijft. Want als zij instort, ze heeft een zelfstandige baan, stort alles (financieel) ineen, inclusief mijn kleinzoon. En wat betreft die opmerking over die harde lijn, dat dit niet werkt, daar ben ik het mee eens. Zijn computer afnemen of zijn internet, werkt niet voor zijn studie, en je hebt meteen een explosieve situatie in huis. Dat hebben we al meerdere keren zien gebeuren. Getuige de gaten in de deuren. Nogmaals bedankt,
Hans
Uit huis
Dit is een woonbegeleiding voor studenten met autisme. Dat vraagt natuurlijk ook weer de medewerking van de zoon. Is hij echt gemotiveerd voor een studie dan is er veel mogelijk. En het blijft natuurlijk altijd dat je geen garanties hebt daarmee.
En soms is de enige mogelijkheid dat een jongere dan uit huis gaat omdat de ouder het niet lukt om meer ontspannen met de situatie om te gaan. Dat is voor beiden een drama in wording.
Overigens heb ik zelf nog geen goede voorziening gezien voor de situatie met de financien. De meeste ouders spijkeren het bij en vangen de verkeerde uitgaven of regelingen op, andere jongeren komen in de schulden of op straat terecht.
Je kunt in elk geval wel vragen of deze zoon zijn geld wil laten beheren door een van de volwassenen waarbij hij een regelmatig vastgesteld zakgeld krijgt. Per maand, per week of zelfs per dag, net wat hij aankan. Of dat iemand in elk geval wekelijks meekijkt en samenwerkt want hij zal ook goed moeten leren hoe dat werkt en dat gaat vaak ook niet vanzelf bij jongeren met autisme, tenzij ze er heel erg op gefocust zijn om dat goed te doen. Ook dat is handig als hij dat stap voor stap samen kan doen tot hij het beheerst.
Het gaat niet altijd goed en per slot zijn ze al 18 jaar.
Gaten in de deur
Op zich hoeft dat niet veel te betekenen. Mensen met autisme hebben soms weinig greep op de intensiteit van hun emoties en de emoties van anderen kunnen bij henzelf keihard binnenkomen. Hun emotie kan heel snel van 0 naar 10 gaan. Daar hebben ze een uitlaatklep bij nodig.
Wij hadden/hebben hier thuis een oud kastje voor hoewel ik moet zeggen dat zoon ook zijn kledingkast nogal 'mishandeld' heeft in begrijpelijke frustratie.
Het is wat ongewoon, maar niet alarmerend. Het is maar materiaal. Maar je kunt dat aanwijzen.
Mijn zoon is wat ouder en die gaat tegenwoordig tijdig even fietsen of de deur uit om te kalmeren, maar soms loopt het nog wel op. Vooral als hij moe is of hongerig. Dan moet hij eerst acclimatiseren en eten en kun je hem niet, absoluut niet, storen.
Als je dat accepteert is er verder weinig problematiek in de omgang.
Opa
Ik wil u overigens een compliment geven voor het nu al jarenlang bijstaan van het gezin van uw dochter. Het is echt niet makkelijk voor haar en ze heeft uw hulp hierbij heel erg goed kunnen gebruiken.
Zelf hebben wij hier ook veel aan mijn ouders gehad, met name aan mijn vader, die mij door zijn voorbeeld leerde om geduldig diverse erupties als een uitdaging te zien en met kalmte en zelfs enig plezier, je kunt het als een 'sport' gaan zien, te ontwarren en daar even tijd voor te nemen juist voordat het escaleert.
Nog iets
Op www.arbeidsdeskundigen.nl Participeren met een Autisme Spectrum Stoornis, de hieronder vermeldde gegevens over leren en werken.
Deze jongeren lopen geen 'ideale' route, voor zover jongeren dat in het algemeen al doen.
Verder bedenk ik me dan ook of het niet mogelijk is om wat onderwijs aangaat advies te vragen aan de laatste school waar deze zoon blijkbaar ook zijn diploma heeft gehaald?
Dat er meerdere moeilijke kinderen zitten is vast waar, maar deze zoon is zelf ook moeilijk, zo gaat dat nou eenmaal. Vaak ondervinden kinderen en jongeren met autisme meer slecht (voorbeeld)gedrag en pesten op regulier onderwijs dan op speciaal onderwijs. Regulier worden ze vaak slecht begrepen en echt slecht behandeld of behandeld op een manier die ze niet begrijpen en die ervaren wordt als pesten. Waardoor ze zelf ook menen dat pesten of slecht gedrag nou eenmaal 'normaal' is.
Speciaal de attentie richten op slecht gedrag thuis is een kwetsbaarheid. Beter is het te focussen op de kansen van een jongeren en waar hij of zij succesvol kan zijn en bij kan dragen aan het vervolg in het leven. Het is de taak van de volwassenen om daar goed mee om te gaan en jongeren daarvoor de ruimte te bieden. Dan neemt eventueel slecht gedrag, want aangestuurd door angst en spanning (mensen met autisme kunnen slecht tegen druk en opgelegde verwachtingen) mogelijk af.
En als het niet lukt met de studie, je bent nog lang niet uitgepuzzeld heb je ook nog het REA College, dat gaat wel zonder studiebeurs, maar mogelijk wel met een vergoeding van de gemeente.
https://www.reacollegenederland.nl/
"Bevindingen van team Eindhoven: Ernst ASS, overvraging en arbeidsparticipatie
Het doel van het project bij UWV Eindhoven was om de ernst van ASS in kaart te
brengen op basis van het screenen van dossiers op signalen van overvraging gedurende de ontwikkeling tot 18-jarige leeftijd.
Vervolgens is gekeken of er sprake was van succesvolle arbeidsparticipatie op 23-jarige leeftijd. Op 23-jarige leeftijd blijken 35 (29 procent) van de 122 cliënten/Wajongers succesvol aan het werk te zijn op de reguliere arbeidsmarkt. Nog eens 14 mensen werkten via een WSW-verband (11 procent). 37 Cliënten (30 procent) bleken geen werk of studie te hebben. De overige 30 procent is aan het studeren met of zonder progressie, werkt minder dan twaalf uur, heeft vrijwilligerswerk of zit in een traject.
Drie factoren zijn van invloed op succesvolle arbeidsparticipatie, twee negatieve en één positieve factor.
De volgende factoren die duiden op overvraging (en vermoedelijk een ernstiger vorm van ASS) hebben een negatieve invloed: belangrijke gebeurtenissen in de ontwikkeling (uit huis plaatsing, voortijdig schoolverlaten, opname en/of detentie) en medicijngebruik nu of in het verleden (antidepressiva, antipsychotica of slaapmedicatie).
Het feit dat iemand speciaal basisonderwijs heeft gevolgd, heeft een positieve invloed in vergelijking met jongeren die regulier onderwijs hebben gevolgd. Een mogelijke verklaring daarvoor is dat er op dergelijke scholen meer aandacht is voor goede begeleiding.
Ook is er meer kennis over autisme. Mogelijk leidt dat tot meer en beter inzicht bij
de jongere met ASS en daardoor tot het maken van beter passende keuzes.