Ouderverstoting is terreur
Hallo Lieve allemaal,
Ik heb al eens een bericht geplaatst op dit forum over de situatie die is ontstaan na de scheiding van mijn eerste partner waarvan we een zoon hebben. Mijn ex heeft een verstandelijke beperking en denk dat hij niet begrijpt welke schade zijn gedrag veroorzaakt. Ik ben na de scheiding opnieuw getrouwd en heb van deze partner twee dochters. Deze hebben enigszins meegekregen wat dit met je doet. Nu wil het geval dat met de jongste al jaren gedragsproblemen zijn en daar is altijd ondersteuning bij geweest. Ook toen ze al zelfstandig woonde met mijn kleinzoon was er heel vaak ondersteuning nodig. Ik begon steeds vaker te vermoeden dat er met haar meer aan de hand moest zijn maar vooralsnog is er nooit een diagnostisch onderzoek voorgesteld. Mijn kinderen hadden sinds het contact met mijn zoon stuk liep ook nooit meer contact gehad met hun oudere halfbroer. Ook werd er door mijn dochter nooit over gesproken en was ik me ook niet echt bewust van hun kijk op deze situatie. De gedragsproblemen van mijn jongste kind zijn altijd blijven bestaan. Een paar jaar geleden kwam er vanuit het niets een woordenwisseling over iets kleins wat ( zoals ik het heb ervaren) niet een reden is om het contact met mij te verbreken. In dezelfde woordenwisseling werd opeens gezegd door mijn dochter dat ze geen boodschap had aan het probleem wat er speelde tussen mij en mijn zoon en dat ze contact had met mijn zoon. Dit sloeg in als een bom, dat zullen jullie ook begrijpen. De woordenwisseling is ondertussen ruim 4 jaar geleden en mijn dochter weigert ieder contact. Ik weet dat de ouders van haar vriend ( die ook een verstandelijke beperking hebben) dat zij uitgerekend een woning hebben gekregen naast mijn eerste partner en zij hebben ook contact met elkaar. Aangezien mijn dochter ook bijvoorbeeld op de verjaardag van de zoon van mijn zoon( mijn andere kleinzoon) komt waar mijn ex dan zit, zit me dat niet lekker. Ook is gebleken dat mijn ex in het buurthuis nog steeds roddels over mij verspreid ( ik ben al bijna 40 jaar van hem gescheiden) en dat betekent dat er ook over mij gesproken wordt met de ouders van mijn dochters vriend en hier ligt mijn probleem. Ik heb al langere tijd de sterke vermoedens dat er bij mijn dochter sprake is van een stofwisselingsprobleem en een bijkomende verstandelijke beperking ( retardatie door deze ziekte) en heb mijn dochter steeds verder achteruit zien gaan. Depressie, angst, agressie, enz.
Zij is nu bijna 30 jaar oud en maak me ook zorgen over haar kinderen, ondertussen is er ook nog een kleindochter geboren een jaar geleden. In de afgelopen jaren viel me ook op dat de onderlinge relaties eenrichtingsverkeer waren, geen wederkerigheid en ook geen empathie, inlevingsvermogen aan de kant van mijn dochter, wat mijn vermoedens ook versterkt betreft haar mentale veerkracht. Waar het nu op neer komt is dus dat zij mogelijk door deze ongediagnostiseerde handicap niet ziet hoe toxisch dit contact in feite is. Mijn ex heeft vrij spel en mijn zoon doet daar gezellig aan mee. Dat dit heel ongezond is voor mijn dochter en haar gezinnetje lijkt voor hun onbelangrijk. Mijn ex heeft dus niet alleen ons kind gehersenspoeld, nu heeft hij de gelegenheid ook nog gekregen om een kind van mij( niet van hem maar van een andere vader) met zijn zieke gedrag te besmetten. Ik ben in alle staten want hoe kun je zo iemand stoppen? Hulpverlenende instanties inclusief de gehandicaptenzorg luisteren nauwelijks naar mijn ervaringen en weet niet meer wat ik moet doen om dit te stoppen. Heeft iemand van jullie misschien tips waar ik met dit probleem terecht kan. Ik heb werkelijk alles geprobeerd.
Angela
wat wil je precies stoppen? Dat mensen contact met elkaar hebben?
het is natuurlijk verschrikkelijk als je kinderen het contact met je verbreken. Welke reden daaraan ten grondslag ligt dat maakt verder niet uit, want daar heb je geen invloed op. Zo’n keuze kan eenzijdig gemaakt worden.
Het enige wat jij dan nog kan doen dan is alles loslaten. Therapie voor jezelf zoeken om dit te verwerken. En afhankelijk van de situatie de deur altijd open laten staan voor je kinderen (en in sommige situaties dat helaas niet)
Je hebt al vier jaar geen contact maar je ziet je dochter achteruit gaan?
Waarom is het zo belangrijk om te benadrukken hoeveel gedragsproblemen je dochter heeft en dat je beperkingen vermoedt?
Als je inzit over de veiligheid van je kleinkinderen kun je advies vragen aan Veilig Thuis. Maar volgens mij heb jij meer een probleem met het contact dat zij heeft met haar broer en diens vader? En is dat ook echt een probleem voor haar, of vind jij dat vooral heel onrechtvaardig?
Je klinkt een beetje als mijn ex schoonmoeder. Iedereen die niet in haar straatje paste was.volgens haar een vette autist.. of er mankeerde wel iets aan. Als mijn kinderen iets goed konden, dan kwam het bij mijn ex vandaan. Maar als ze gedrag vertoonden wat zij maar raar vond, dan herkende ze dit niet van haar eigen kinderen. Ofwel, slechte eigenschappen komen van mij af..
Tot ik het op een gegeven moment zat was en zei: Heb je er wel eens bij stilgestaan dat niet wij, maar jij een gebrek hebt.
Kijk eens naar jezelf en ga na wat er schort aan je eigen gedrag. Probeer van daaruit mensen op een andere manier te beoordelen.
Brrr. Als mensen de controle willen hebben over wie met wie contact heeft vind ik dat nooit zo’n goed teken.
Beste TO, ik weet niet wat het grootste probleem voor jou is: het feit dat (in jouw ogen) je dochter een beperking heeft, of het feit dat zij met haar halfbroer en zijn vader contact heeft. Trouwens, als haar schoonouders naast jouw ex wonen (en haar halfbroer woont daar ook), dan is het toch niet vreemd dat er misschien meer contact is dan wanneer schoonouders ergens anders woonden.
Wat ik ook niet kan laten, is zeggen dat jij nogal kwistig met de term 'beperking' zwaait. In jouw OP is er sprake van vier andere partijen: jouw ex, jouw zoon, jouw dochter en haar schoonouders. En drie van die vier partijen hebben een beperking. 
Na het lezen van je tekstblok (want dat is wat het is, echt moeilijk leesbaar), lees ik dat iedereen een beperking heeft behalve jij.
Nou, je weet wat ze dan zeggen.
(en) ik begrijp niet dat je in een complexe situatie als deze raad vraagt op een forum ....?
Dus je ex, die net als zijn ouders een verstandelijke beperking heeft, hersenspoelde jullie oudste kind en heeft je jongste kind, die notabene ook al verstandelijk beperkt is, nu ook besmet?
Het lijkt me bijna onmogelijk om contact te houden met een moeder die jou niet serieus neemt omdat ze vindt dat jij 'verstandelijk beperkt' en/of gehersenspoeld bent. Terwijl je geen diagnose hebt. Ik denk dat je kinderen die 'ouderverstoting' waar jij het over hebt, zien als zelfbescherming.
Waar is je eerste topic trouwens gebleven?
yette schreef op 05-07-2023 om 07:04:
Dus je ex, die net als zijn ouders een verstandelijke beperking heeft, hersenspoelde jullie oudste kind en heeft je jongste kind, die notabene ook al verstandelijk beperkt is, nu ook besmet?
Het lijkt me bijna onmogelijk om contact te houden met een moeder die jou niet serieus neemt omdat ze vindt dat jij 'verstandelijk beperkt' en/of gehersenspoeld bent. Terwijl je geen diagnose hebt. Ik denk dat je kinderen die 'ouderverstoting' waar jij het over hebt, zien als zelfbescherming.
Waar is je eerste topic trouwens gebleven?
Waarbij moeder ook nog heeft uitgevogeld dat die beperking komt door een stofwisselingsprobleem.
TO, je wijst naar alles en iedereen, behalve naar jezelf. Contacten met mensen worden niet beter als je gaat handelen vanuit een vermoeden van een diagnose die alleen jij ziet. Zou het voorstelbaar zijn dat je dochter om dezelfde reden afstand van je houdt als die van je zoon? Dan kun je hard gaan gillen over wat anderen doen, maar wordt het misschien toch eens tijd om te gaan luisteren wat ze van je vinden.
Poeh ja, ik vraag me af, als je dit tekstblokje zelf terug leest, er misschien niet een lampje gaat branden? Zoon wil geen contact meer, dochter wil geen contact meer, dochter heeft stiekem contact met je zoon waarmee je al jaren geen contact hebt, wij moeten het maar begrijpen dat dat als een bom binnen valt.
Ik zie vooral een ander probleem, eerlijk gezegd: Waarom heeft je dochter het stil gehouden dat zij wel contact had met je zoon/ haar halfbroer? Iedereen heeft een verstandelijke beperking en jij snapt vooral niet hoe je in deze situatie beland bent.
Ik vraag me oprecht af, en dit bedoel ik absoluut niet gemeen, hoe groot die betonplaat is. Want dat je compleet obstinaat bent, lijkt wel redelijk evdient.
yette schreef op 05-07-2023 om 07:04:
Dus je ex, die net als zijn ouders een verstandelijke beperking heeft, hersenspoelde jullie oudste kind en heeft je jongste kind, die notabene ook al verstandelijk beperkt is, nu ook besmet?
Het lijkt me bijna onmogelijk om contact te houden met een moeder die jou niet serieus neemt omdat ze vindt dat jij 'verstandelijk beperkt' en/of gehersenspoeld bent. Terwijl je geen diagnose hebt. Ik denk dat je kinderen die 'ouderverstoting' waar jij het over hebt, zien als zelfbescherming.
Waar is je eerste topic trouwens gebleven?
Waar lees je dat de ouders van ex verstandelijk beperkt zijn?
De ouders van vriend van dochter zijn dat.
Waarom begon je een relatie met iemand met een verstandelijke beperking? Dat stuk begrijp ik al niet.
Hier een dochter die geen contact meer wil met haar ouders. En die ouders vinden ook dat ik gek ben. Dus ik herken dat wel.
Het ligt helemaal niet aan mijn ouders, dat zijn fantastische mensen, maar aan mij, ik ben boosaardig en gestoord.
Ja ik ben ook gestoord, door de tekortkomingen van mijn ouders. Maar dat gaan ze nooit erkennen. Ze zien het volgens mij echt niet.
Miepjecody schreef op 05-07-2023 om 09:36:
[..]
Waar lees je dat de ouders van ex verstandelijk beperkt zijn?
De ouders van vriend van dochter zijn dat.
Oh verrek ja. Fout gelezen. Dus alleen de vader, de jongste en de schoonouders van de jongste hebben een verstandelijke beperking?
Dat valt dan weer mee 