Schoonzoon
Mijn dochter van 21 heeft sinds een maand of 8 een relatie. Ze studeert en woont op kamers op een uur reizen. We weten van de relatie sinds een maand of 3.Ze zijn hier nu een paar keer geweest, paar uurtjes, . Dochter komt wel vaker thuis voor een heel weekend.
Ook zijn ze twee keer een weekend bij zijn ouders geweest, die wonen op 3,5 uur reizen.
Het is een leuke jongen! Ik zie dat ze blij zijn met elkaar.
Maar ik merk dat het best lang duurt voor je wat meer gewend aan elkaar.
Mijn andere kinderen (1 ouder en 2 jonger) kregen relaties toen ze nog thuis woonden. Langzamerhand kwamen die langs, bleven een keer slapen en ze werden steeds wat meer deel van de familie. Nu hebben we een schoonzoon die al best lang een serieuze relatie heeft met onze dochter maar die ik nog nauwelijks ken.
Hoe doen en voelen jullie dat bij nieuwe relaties van volwassen kinderen? Dochter is zelf graag hier en vindt het gezellig om weekenden thuis te komen maar heeft dan geen behoefte om hem mee te nemen, wat ik heel goed begrijp.
Hier
Hier woonde dochter op zichzelf in A. Wij woonden in B.
Dochter werkte in C en ontmoette daar haar grote liefde.
Ze draaiden al een klein jaar om elkaar heen, begin december kregen ze iets en met de feestdagen heeft hij ons en zij zijn ouders ontmoet.
Met familie etentjes, gelegenheden en af en toe tussendoor, kwamen ze langs. Ongedwongen en eigenlijk gleed hij geruisloos de familie binnen en hij is niet meer weg te denken.
Beiden 25+ dan wel, dus misschien net een fase versnelt in de ontwikkeling van de relatie.
Maakt geen groot verschil
Mijn jongste heeft een vakantievriend gehad. Hij woonde aan de andere kant van Nederland. Hij is hier een keer geweest, maar dat was een moeizaam bezoek. Ik was er niet rouwig om dat dit een kort leven beschoren was. Als je elkaar weinig ziet en er iedere keer een blok ijs gebroken moet worden, schiet het niet op.
Haar laatste (nu ex-) relatie-situatie leek op die van je dochter. Beiden in dezelfde stad wonend, een uur (suto-) rijden hiervandaan. Hij is hier ook maar een paar keer geweest, waarvan maar een keer echt uitgebreid en dat voelde heel erg vertrouwd. Net zo vertrouwd als met vriendjes hier uit de stad zelf. Mijn conclusie is dat de afstand het probleem niet hoeft te zijn, of de frequentie van de bezoeken. Je voelt je goed bij iemand of niet, of je elkaar nu 50 keer per jaar ziet of 6 keer.
Wat ik nu wel dríe keer heb meegemaakt, is dat een lange afstand "dodelijk" voor een relatie kan zijn. Jongste woonde nog maar kort weer thuis, of de verkering werd beëindigd. Ze zijn nog wel goede vrienden. Dat vind ik best bijzonder.
wees blij
Dat je dochter nog steeds graag een heel weekend bij je komt! En het is toch ook heerlijk dat ze blijkbaar niet zo ernstig aan elkaar vastgeklit zitten dat ze niets meer zonder elkaar doen. Het leven loopt nu eenmaal zo, neem het zoals het komt!
Geeft = heeft
(in de eerste zin) en suto- = suto- (in de tweede alinea).
Juf Anke
Inderdaad 😊. Bijkomend voordeel is ook dat er zo voldoende ruimte overblijft voor haar vrienden als ze thuis is. Mijn jongste verwaarloosde toen ze 16 was haar vriendinnen. Ze had toen een "lokale" vriend en alle vrije tijd was voor elkaar. Daar heeft ze wel van geleerd. Vriendschappen zijn het waard om je best voor te doen.
Juf Ank
Oo dat vinden we ook heel leuk hoor, dat ze nog geregeld een weekend hier komt.
In hun studiestad wonen ze ook niet samen, zijn wel heel geregeld bij elkaar. Maar zeker nog hun eigen dingen.
Ik moet denk ik een beetje ontdekken hoe dit zal gaan qua meedoen in de familie. Eerste gevoel is goed, hij is lief en aardig. Maar natuurlijk nog een beetje visite -idee.
lijkt me juist geweldig..
.. kinderen die relaties beginnen als ze niet meer thuis wonen.. Mijn zoons zijn hun verkering begonnen toen ze nog thuis waren en dat betekende dat we telkens zo'n meisje te logeren hadden. Zo'n vreemde in je huis waar je rekening mee moet houden.. 'hotel mama' met uren douchen samen terwijl jij net de was uit de badkamer wilde halen.. ik vond t maar lastig.
Enig voordeel dat ik kan zien is dat je elkaar eerder leert kennen. Maar verder..? Ik heb ze graag - samen - op visite!
Naar hen toe gaan
Momenten zoeken waarop je iets kunt delen van hun leven. Zo doe ik het.
Hier is het grootste probleem dat de kinderen twee uur van elkaar wonen en onregelmatige werkroosters hebben, waardoor ze het kontakt met elkaar missen en elkaars partners pas langzaam leren kennen. Organiseren van spaarzame gezellige familiemomenten met iedereen erbij is bijzonder lastig. Gelukkig hebben ze allemaal leuke partners en kunnen het ook onderling goed met elkaar vinden, als ze bij elkaar zijn.
De teller staat nu op 1 per jaar: tweede kerstdag is voor mij: leg maar vast in je agenda. Maar ik weet ook dat het kan zijn dat het niet gaat lukken.
Tsjor
Niet op visite zitten
De beste manier om elkaar beter te leren kennen is om samen iets te ondernemen en op die manier kan de uithuis-verkering de achterstand wat sneller inlopen. Dus zoek ze op in hun stad en ga met elkaar iets leuks doen, waarbij er flink wat interactie is of ga naar een museum ( als dat jullie meer ligt) en heb het over wat je ziet.
Best vaak
Ik vind dat je hem al best vaak gezien hebt voor een relatie die nog maar 8 maanden oud is. Op afstand duurt het gewoon wat langer voor je elkaar goed leert kennen. Dat is overigens niet perse vervelend want daardoor ontstaan er ook moeilijker irritaties over en weer. En het is op zich ook niet zo'n punt. Of deze relatie is voor 'altijd' en dan hebben jullie nog tijd genoeg om elkaar te leren kennen. Of de relatie is tijdelijk en dan is het ook niet zo'n ramp als je elkaar alleen maar oppervlakkig kent.
O.t. He Jaina!
Tijd niet ' gezien' - leuk dat je er weer bent!
Wilgenkatje/Tonny
Deel van de familie...
Je denkt vanuit je gewend was: je andere kinderen kregen relaties terwijl ze thuis wonen/woonden, en de vriend/vriendin kwam vaker eten/slapen waardoor je vertrouwd raakte met elkaar. Ik snap dat dat plezierig voelde ( hoewel het ook hinderlijk kan zijn als loges wat vaak komen overnachten - zie ander draadje. ) Je hebt het gevoel nu met een soort achterstand te beginnen, vergeleken met de anderen.
Maar zoals je zelf al constateert : het gaat erom of het stel in kwestie blij is/blijft met elkaar! Er is geen sprake van een bepaalde belangrijke kennismakingsfase die eraan bijdraagt dat ze op een dag allemaal samen gezellig bij jou thuis zullen verblijven 
Jullie hebben natuurlijk gelijk
Ik denk vanuit mijn eigen ervaring tot nu toe.
Het gaat uiteindelijk niet om mij. Dat snap ik heel goed.
Idee om es in hun studiestad gezamelijk iets te doen is leuk. Ik spreek al geregeld iets al met dochter alleen, omdat ik voor mijn werk af en toe in die stad kom.
Het heeft ook zeker voordelen om niet alles vanaf het allereerste begin van de relatie mee te hoeven maken, ze heeft alle prive tijd gehad om er iets van te maken voor ze ons inlichtte. Das een voordeel voor haar maar ook voor ons. Ze zijn al 8 maand bij elkaar en wij weten het een paar maand. Pas toen ze echt heel zeker waren van elkaar en de relatie zijn wij erin betrokken.
Het is dus direct al heel erg serieus. Voor haar is dat logisch gezien die 8 maand. Voor ons is het gewoon nog even wennen!
Maar zoals ik al zei: ze hebben het erg leuk en passen goed bij elkaar. En zoals Jaina al zei: als dit blijvend is heb je nog genoeg tijd om hem te leren kennen! Dat vond ik een hele mooie!