'soort liefdesverdriet'
In een ander draadje kwam deze zinsnede voor naar aanleiding van een krantenartikel over 'ouders die een soort liefdesverdriet hebben als hun puber steeds meer afstand neemt. '
Ik heb geen pubers meer, maar dat gevoel herken ik ogenblikkelijk. Vorige week vierde jongste dochter haar laatste verjaardag bij ons. Was een mooie dag - en we voelden ons weemoedig toen ze 's avonds -niet te laat, studie!- weer naar huis ging. Het zit erop, alle kinderen zijn weg, hebben hun eigen bestaan en doen dat prima.
En toch, en toch. Ik voel dat soort liefdesverdriet. Zijn we te close geweest?
Hoe gaan jullie ermee om?
Ik laat hen gaan, denk ik. Ik bel hen zelden, nu en dan een appje - of in de familie-app- en dat is het. Eens per maand heb ik een 'eet&meet' op touw gezet, wie zin/tijd heeft komt, wie niet, niet. Ik wil het graag vrijblijvend houden, voor hen.
Dat ik hen mis, is niet hun probleem 
vreemd
Vreemd dat een tweede kerstdag dan voor de rest van je leven bezet is door een verjaardag zodat je je eigen kinderen niet kan zien. Dat zou ik zo niet doen als mijn kinderen al het huis uit zijn. Mijn kinderen gaan dan toch voor en dan ga ik een andere keer naar die verjaardag of om de drie jaar op tweede kerstdag.
@Rick
zo zou je het ook kunnen zien.
Ik heb één broer en die broer heeft twee kinderen. Er zijn geen grootouders meer die op bezoek kunnen komen. Een van de twee kinderen is op tweede kerstdag geboren - toen was ons gezin nog thuis & ging mee feliciteren.
Dat we naar zijn verjaardag gaan, zit in ons programma. Tot-ie een jaar of 18 is denk ik, niet de rest van mijn leven 
@Ginny @Sanne
'Ik herken het bij mezelf dat ik altijd bij mijn moeder langsging als ik haar nodig had. Tja, zo werken kinderen, groot en klein.....'Jaja, zo gaat het. Gisteravond kaat een wifí-telefoongesprek met dochter in het buitenland die daar snoeiziek was van de airco en de jetleg. Lekker dan
@Sanne. Inderdaad. 'On hold'. Ik ga niet meer bij mijn moeder langs omdat ik haar nodig heb. Ik had gisteren iets wat me erg dwars zat, dochter (niet die in het buitenland) met zwangerschapsnarigheid, maar daar kan ik haar nier meer mee belasten; vroeger was alles bespreekbaar maar nu is haar wereldje zo klein en kwetsbaar - al heeft ze een goeie week. We zijn met de rolstoel een blokje om geweest, madeliefjes plukken.
Tonny
Ik ben het wel een beetje eens met Rick. Ik weet niet hoe oud Neef is, maar mochten je éigen kinderen wel op tweede kerstdag kunnen, dan zou dat mijn prioriteit hebben. Neef kan altijd nog een cadeautje krijgen. Want hoe zuur het ook mag klinken, op die leeftijd is bezoek van volwassen ooms, tantes en vrienden van pa en ma vooral interessant voor het cadeautje.
Mijn dochter is op 1 januari jarig. Sinds ze de hort op gaat rond de jaarwisseling, zit ze zelf niet meer te wachten op een huis vol visite. Zelfs opa moet daar begrip voor hebben. Gelúkkig ben ik twee weken later jarig en heeft opa twee vliegen in één klap.
Tot die tijd was ze vooral zakelijk ingesteld. Gasten betekenden cadeautjes. Je kunt dat erg vinden, maar volgens mij werkt dat voor veel pubers zo.
Sterker nog
Ik vind dat je broer de verjaardag van zijn zoon niet perse op tweede kerstdag hoeft te vieren of in ieder geval niet ieder jaar. Het kan toch ook gewoon op een andere dag? Het is in 2015 heel gewoon om niet meer op de geboortedag feestjes te houden. Ik ben nog nooit bij neefjes en nichtjes doordeweeks langs geweest, dat is te ver weg in combinatie met mijn werk. Ze vieren het altijd in het weekend er voor of er na.
Rick
Nou, ik weet niet uit welke jaarcatalogus je gehaald hebt dat het 'gewoon' is om de geboortedag op een andere datum te vieren, maar dat is altijd nog aan de jarigen of hun ouders, vind ik. Als mensen het graag op hun eigen verjaardag willen vieren, ook al is dat op een feest- of werkdag, dan zijn ze daar anno 2015 nog steeds vrij in. Het risico van zo'n dag is dat er minder mensen kunnen komen en dat kun je ook niet verlangen, vind ik.
Toen het bij ons nog gewoon was dat we over en weer naar alle verjaardagen gingen, dus ook van de kinderen, dacht ik een keer aardig te doen, door de visite op 1 januari te sparen en ze op mijn verjaardag uit te nodigen, twee weken later. Nou... of we dat de volgende verjaardag maar weer gewoon op 1 januari wilden doen. Dan konden ze tenminste even iets anders doen op die saaie dag.