Studiekosten

Ik denk dat jullie het nu heel redelijk doen. Je zou een extra bedrag kunnen geven voor huur/boodschappen, maar dat hoeft niet alles te zijn. Want je moet je andere kind dezelfde mogelijkheden kunnen geven. En dat valt prima uit te leggen aan beide kinderen.
Mijn zus woonde op kamers (niet per se noodzakelijk), ik niet. Maar ik had het wel gemogen. Dus we hebben zeker wel dezelfde kansen gehad. Ook grotendeels tegelijkertijd gestudeerd. Mijn zus had wel een relatief goedkope kamer, maar ook een half jaar in het buitenland gestudeerd. Maar 1200 euro per maand hadden mijn ouders ook niet kunnen missen. Wij kregen wel nog studiefinanciering, dat scheelde wel.
Ik zou je dochter wel laten nadenken over de co-schappen periode. Omdat er dan geen tijd is voor een baantje en het makkelijk kan zijn als thuis alle randvoorwaarden geregeld zijn. Is de extra vrijheid en zelfstandigheid de extra kosten (en dus werk/lening) haar waard?

AlisonH schreef op 08-07-2022 om 08:04:

Wij hebben altijd gezegd: als je thuis woont heb je geen kosten, je krijgt zelfs nog zakgeld. Wij betalen studiekosten. Als je op kamers wil krijg je datzelfde, plus 200 euro extra die wij besparen op boodschappen. Alles daarboven: werken en/of lenen. Maximaal 5 jaar en zodra je afgestudeerd bent (oudste nu net) stopt het.

200 besparen op boodschappen? En wat nu als kind alsnog van vrijdagmiddag tot zondagavond bij jou in huis zit en nog een maaltje meekrijgt uit de vriezer? 

Ik vind sommige reacties zo zuur. Zo van, ik kreeg niks van mijn ouders en kon het ook prima, dus waarom moet je bijdragen als ze gewoon thuis kan wonen. Ik ga ervanuit dat deze reageerders toen best graag wel degelijk een bijdrage van hun ouders hadden gewild, als dat had gekund. Ze wil op kamers en dat is haar goed recht, onafhankelijk van de argumenten. Vertel haar dat je wilt bijdrage naar wat je kwijt kan, het is ook gewoon een prettig gevoel als ouders je steunen. En ze zal er alle begrip voor hebben als jullie niet het Nibud bedrag kunnen betalen. Dat is een gemiddelde hè, dus dat zegt niks. 
Wat je wel kan bespreken is om een jaar te wachten, dan komt er weer een studiefinanciering, dus wordt op kamers gaan makkelijker.

Aiden schreef op 08-07-2022 om 10:32:

[..]

200 besparen op boodschappen? En wat nu als kind alsnog van vrijdagmiddag tot zondagavond bij jou in huis zit en nog een maaltje meekrijgt uit de vriezer?

Dan heeft hij/zij mazzel. 

SuzyQFive schreef op 08-07-2022 om 11:06:

[..]

Zoveel bespaar je echt niet per kind. Ik heb vijf kinderen en toen ze nog allemaal thuis woonden was ik zo’n €500 per maand kwijt aan boodschappen voor 7 personen. Toen zoon de deur uitging was dat echt niet ineens maar €300,- Eerder maar een paar tientjes.

Ik bespaar dat ook niet, maar ik kan het makkelijk missen. Overigens: 500 euro per maand voor 7 personen, respect! 
Ik doe duur boodschappen. Ik werk veel dus ik heb geen zin om dan ook nog tijd te besteden aan koopjes jagen of supermarkten vergelijken. Dat is duur en luxe maar dat is dan maar zo. Mijn punt: dat jij het niet uitgeeft en dus ook niet bespaart geldt voor jou, maar niet per se voor een ander.

Duizendpoot schreef op 08-07-2022 om 11:09:

Ik vind sommige reacties zo zuur. Zo van, ik kreeg niks van mijn ouders en kon het ook prima, dus waarom moet je bijdragen als ze gewoon thuis kan wonen. Ik ga ervanuit dat deze reageerders toen best graag wel degelijk een bijdrage van hun ouders hadden gewild, als dat had gekund. Ze wil op kamers en dat is haar goed recht, onafhankelijk van de argumenten. Vertel haar dat je wilt bijdrage naar wat je kwijt kan, het is ook gewoon een prettig gevoel als ouders je steunen. En ze zal er alle begrip voor hebben als jullie niet het Nibud bedrag kunnen betalen. Dat is een gemiddelde hè, dus dat zegt niks.
Wat je wel kan bespreken is om een jaar te wachten, dan komt er weer een studiefinanciering, dus wordt op kamers gaan makkelijker.

Eens, het was mijn doel om mijn kinderen zonder lening door hun studie te krijgen maar dat kon alleen als ze thuis bleven wonen. Als ze, door een studie ver weg, wel uit huis moesten had ik wel iets meer kunnen bijdragen maar had kind toch moeten lenen. Niks mis mee. Uiteindelijk heeft één kind een half jaar uitwonend gezeten en dat zelf betaald. De laatste twee jaar is ook de studie betaalt door er bij te werken maar verder dus geheel leningsvrij. 

Op kamers wonen kan een ontzettend leuke ervaring zijn en ook wel echt iets waardoor je de kans krijgt je op een hele vrije en zelfstandige manier te ontwikkelen. Je studietijd thuis doorbrengen is toch wat beperkend, hoe vrijdenkend je ouders ook zijn. 
Ik zou het dus echt met alle liefde willen betalen voor de kinderen want als ze hier thuis blijven wonen zijn er best beperkingen (klein broertje/zusje waar rekening mee moet worden gehouden, we wonen niet in de stad zelf maar in een dorp in de buurt dus logistiek lastiger al is het prima te bereizen...) 
De realiteit is dat het financieel gewoon niet gaat lukken om alles te betalen, ze zullen dus moeten lenen/werken als ze op kamers willen. Ik zal de studiekosten proberen te betalen en iets extras als het kan maar niet alles. 
Ze kunnen natuurlijk het eerste jaar thuis blijven wonen en dan op kamers gaan. 

Overigens mijn ouders konden niks bijdragen en ik heb mijn studie grotendeels in het buitenland gedaan waardoor ik bijna alles zelf heb betaald door lenen/werken. Dat vind ik niet problematisch verder en dat kunnen mijn kinderen ook gewoon doen. Ik hoop dat ze genoeg initiatief zullen tonen om gewoon zelf hun plannen te realiseren en ze zich niet laten tegenhouden doordat niet alles voor ze betaald zal worden. 

Duizendpoot schreef op 08-07-2022 om 11:09:

Ik vind sommige reacties zo zuur. Zo van, ik kreeg niks van mijn ouders en kon het ook prima, dus waarom moet je bijdragen als ze gewoon thuis kan wonen. Ik ga ervanuit dat deze reageerders toen best graag wel degelijk een bijdrage van hun ouders hadden gewild, als dat had gekund. Ze wil op kamers en dat is haar goed recht, onafhankelijk van de argumenten. Vertel haar dat je wilt bijdrage naar wat je kwijt kan, het is ook gewoon een prettig gevoel als ouders je steunen. En ze zal er alle begrip voor hebben als jullie niet het Nibud bedrag kunnen betalen. Dat is een gemiddelde hè, dus dat zegt niks.
Wat je wel kan bespreken is om een jaar te wachten, dan komt er weer een studiefinanciering, dus wordt op kamers gaan makkelijker.

Mijn ouders betaalden m'n studie, m'n rijbewijs, auto en levensonderhoud. Als ik om onzinnige redenen in dezelfde woonplaats op kamers had willen gaan denk ik dat ze daar wel de grens zouden hebben getrokken. En al helemaal in deze dure tijd. Zonde om geld uit te geven wat je ook kunt sparen voor je koophuis als je eenmaal afgestudeerd bent.

Ik zou haar lekker laten lenen.
Ik zie het bij mijn zoon, heeft ook geneeskunde gedaan, is nu anios. En heeft meteen toch een prachtig inkomen (veel onregelmatigheidstoeslag door de vele diensten). Zijn inkomen is hoger dan het mijne, terwijl ik echt niet slecht verdien.
Geen probleem om straks geleend geld af te lossen.

Ik vind dat er al veel door jullie betaald wordt. Zelf zou ik echt niet het op mezelf wonen van kind gaan betalen. Ben je zelfstandig genoeg om het huis uit te gaan, dan betaal je het ook zelf. Studiekosten zou ik nog overwegen maar echt niet dat ik huur zou gaan betalen. Helemaal niet als het niet noodzakelijk zou zijn. 

Apiejapie schreef op 08-07-2022 om 12:08:

Ik vind dat er al veel door jullie betaald wordt. Zelf zou ik echt niet het op mezelf wonen van kind gaan betalen. Ben je zelfstandig genoeg om het huis uit te gaan, dan betaal je het ook zelf. Studiekosten zou ik nog overwegen maar echt niet dat ik huur zou gaan betalen. Helemaal niet als het niet noodzakelijk zou zijn.

Zo deden mijn ouders dat ook. Ze wilden mijn collegegeld betalen mits ik thuis bleef wonen en een studie deed die ze goedkeurden. Beide heb ik niet gedaan, dus ik heb alles zelf betaald. Sinds mijn eerste bijbaantje, op mijn 15e, kreeg ik al geen zakgeld meer.

Dat was allemaal niet omdat ze zo krap zaten en ze zullen er vast een reden voor gehad hebben, maar ik zie het vooral als controledwang en een goede manier om je kind zo snel mogelijk het huis uit te krijgen.

Andersom ben ik er waarschijnlijk een beetje in doorgeslagen in hoe ik nu zelf doe naar de kinderen. Mijn jongste heeft onlangs een zakgeldverhoging gekregen, ondanks dat ze net zelf een bijbaantje heeft. Ze spaart maandelijks de helft van haar salaris, dus dat goede gedrag moet natuurlijk beloond worden Voor de oudste heb ik nog steeds het maandbedrag niet stopgezet, ondanks haar afstuderen begin dit jaar. Het is allemaal geen vetpot als je nieuw bent op de arbeidsmarkt en ik ben er zo aan gewend dat het voor mij geen grote last is.

maar welk plan heeft dochter nu zelf?

Wij betalen alles voor de kinderen: collegegeld, medische kosten, kamer en ze krijgen een toelage voor levensonderhoud. 

Die kamer hoeft niet perse, ze kunnen met het OV, maar ik vind op kamers wonen meer dan slechts luxe. Je leeft als student dan een ánder leven dan wanneer je thuis bij je ouders woont. Dat vind ik naast gewoon leuk ook waardevol. Zeker niet noodzakelijk, maar wel fijn als het kan.

We zitten in de bevoorrechte positie dat we onze kinderen schuldenvrij kunnen laten studeren. Voorwaarde is dat ze serieus studeren en niets bijlenen.

Ze werken nu (alleen) voor hun leuke uitgaven,  uitgaan en vakantie en een wat ruimere levensstijl. Van onze toelage kunnen ze net niet rondkomen (800 euro inclusief kamerhuur in een populaire  studentenstad).

Iemand schrijft: zelfstandig willen wonen, dan ook zelfstandig zíjn en dus de kamer zelf betalen. Maar... studenten zijn toch niet zelfstandig in staat voldoende inkomen te verwerven? Ja, ze kunnen lenen, maar dat iets anders.

Dus ja, wij zijn in de gelukkige omstandigheid dat we ze zo kunnen ondersteunen em dat doen we graag.