Thuiswonende zoon en drugs
Ik ben een alleengaande moeder met 1 zoon van bijna 20.Sinds zijn 15de ging het de verkeerde kant op.... Vrienden die veel drinken, blowen, hij ging mee doen. Hij ging naar het Mbo, het leek een jaar beter te gaan, alhoewel hij nog steeds zn boekje te buiten ging aan blowen en drank.Na jaar stopte hij met zijn studie en werd zwaar depressief, waardoor werken of en andere studie niet ging. Een jaar geleden een paar keer flink harddrugs gedaan, waardoor hij een keer met ambulance is meegenomen, heel heftig.
Hij is en tijd in een afkickkliniek geweest , en het leek beter te gaan, al zag ik na een tijd weer beetje bij beetje nieuwe alarmbelletjes, en zei mijn gevoel dat er iets niet klopte. En ja hoor... Gister kwam hij thuis, in de ochtend, en ik zag het... weer harddrugs gebruikt. Hij had een baantje, maar dat lijkt ook al minder te worden ( zeggen dat hij voor die week is afgebeld, dat soort smoesjes), financieel is t een bende. Vader is behoorlijk uit beeld, en ik kan zijn financiën niet erbij nemen. Wel helpen met wat alles op orde krijgen, maar zijn vaste lasten betalen kan ik niet.
En nu? Tja, tips welkom. maar ben vooral erg verdrietig. Zou wel graag lotgenoten horen? Hoe gaan jullie hiermee om?
Wat voor lasten heeft hij dan wanneer hij bij jou woont? Alleen telefoon en zorgverzekering, verder heeft hij geen verantwoordelijkheden, toch?
Viva-amber schreef op 01-08-2021 om 07:53:
Wat voor lasten heeft hij dan wanneer hij bij jou woont? Alleen telefoon en zorgverzekering, verder heeft hij geen verantwoordelijkheden, toch?
Schulden die afbetaald moeten worden, eigen risico zorg, en sportabbo.Bij elkaar is het een paar honderd in de maand. Omdat ik alleen woon en beperkt kan werken door een handicap, zit ik rond bijstand niveau. Rondkomen lukt, maar niet met extra kosten van zoon erbij. Verder ben ik ook van mening dat ik niet zijn schulden moet gaan aflossen, hij heeft ze zelf gemaakt
hoi Jojo, wat erg voor je! Kun je hulp inschakelen voor het schuldentraject? Bijvoorbeeld via je gemeente of een eigen budgetcoach? Onderliggend probleem lijkt me echter het verslavingsgedrag, en daar za hij professionele hulp bij nodig hebben denk ik. Is er nazorg verbonden aan het afkicktraject waar hij inzat?
En ik raad je aan om voor jezelf hulp te zoeken bij bijv. de huisarts of praktijkondersteuner: het lijkt me erg zwaar om in jouw situatie met een verslaafde zoon te zitten - zorg goed voor jezelf!
Dank je Pino, Helaas wil hij tot nu toe geen bewind. De schulden zijn nog niet dusdanig groot dat schuldsanering van toepassing is. Er is een nazorgtraject geweest, maar daar is zoon mee gestopt, vond hij niet meer nodig. Helaas ( in dit geval) mag hij alles zelf beslissen vanwege zijn leeftijd. Zelf heb ik op dit moment niet echt hulp en begeleiding. Alles is zo'n gevecht, ook om hulp voor zoon te krijgen...
Kijk goed naar jezelf Jojo en pas op dat je er niet aan onderdoor gaat. Jullie wonen samen en je wordt dus continu geconfronteerd met de gevolgen van zijn zelfdestructieve gedrag. En je kunt in feite niks doen want hij moet zelf inzien dat hij hulp nodig heeft, de verandering moet bij hem vandaan komen. Maar ondertussen lijdt jij ook, dus zorg goed voor jezelf! 
Je houdt deze siruatie in stand door zijn vangnet te zijn. Waarom zitten er geen consequenties aan zijn tegenwerking?
Je zegt dat hij geen bewind wil, maar als het moet, kan een bewind ook worden opgelegd aan iemand die het niet wil. Dat kan je hem misschien nog even voorhouden: dat als hij blijft doen alsof er geen probleem is, hij op een gegeven moment misschien helemaal geen controle meer heeft.
Sterkte ermee,
Temet
neem contact op met het jongerenwerk in jouw gemeente, wellicht kunnen zij meedenken
Wat een rottige situatie voor jou! Wat Pino zegt: zorg goed voor jezelf. Huisarts en praktijkondersteuner hebben mij destijds in verschillende situaties goede praktische handvatten gegeven.
Het probleem is veel groter dan alleen financien. Gebrek aan geld is het symptoom van zijn verslaving. Ik zou aangeven dat hij alleen bij je kan blijven wonen, wanneer hij zich weer onderbehandeling stelt. Was er geen nazorg vanuit de afkickkliniek?
Ik had met mijn zoon ook dit soort issues, al is harddrugs gelukkig niet aan de orde. Maar desondanks is softdrugs net zo goed verslavend en ontwrichtend. Bij mijn zoon bleef het vooral bij blowen. Desondanks was hij niet te handhaven.
Aangezien er ook nog jongere kinderen in huis wonen die recht hebben op een veilige omgeving heb ik de beslissing moeten nemen om hem op begeleid kamerwonen te laten plaatsen. Ook omdat hij door zijn gedrag bij vader de deur uit was gezet (in die zin: hij kreeg een half jaar de tijd om een kamer te zoeken maar dat heeft hij niet gedaan dus is ie bij vrienden gaan slapen in de tijd dat ie normaal bij zijn vader was). Dit was overigens allemaal op advies van de hulpverlening.
Hoe pijn dat ook doet, zolang je ze als ouders maar blijft ‘voeden’ gaan ze niet tot inkeer komen. Ze moeten echt rock bottom voor ze beseffen dat het zo echt niet kan.
Begeleid kamerwonen gaat nu heel erg goed. Ons contact is nu weer gewoon goed. Toen hij nog thuis woonde moest ik steeds politieagent spelen (en natuurlijk waren er ook goede momenten). Nu met meer afstand is het goed. Hij volgt ook therapie en hij werkt. Wil over een tijdje een HBO opleiding gaan volgen (hij is HB en MBO was echt niet zijn ding). Hij is nu 21.
Het haalt bij jou de stress weg en leert hem om zijn eigen boontjes te doppen. Maar ga alsjeblieft niet aan blijven modderen met hem. Ze helpen ook met de schulden ed.
hij moet het huis uit. Is het niet rechtsom dan maar linksom. Je blijft hem anders faciliteren... Woonruimte schulden aflossen eten zijn kleding wassen etc. Sowieso voorwaarden stellen aan het thuis blijven maar verslaving is zo sterk dat ik daar ook twijfels over heb. Hij zal waarschijnlijk ja zeggen. Om zijn veilige plaats niet kwijt te raken. Hij is 20 en moet toch leren eigen verantwoordelijkheid te nemen. Daar heeft hij hulp bij nodig maar die hulp kun jij niet geven. Ga naar je huis arts of bel het sociaal wijkteam in je gemeente en vraag hulp voor jezelf en voor hem. Veel sterkte dit is zo verdrietig
O nog 1 ding... Is zijn vader helemaal uit beeld? Kun je die toch niet bellen? Of anders iemand uit je familie? Neven ooms of wie dan ook waarvan je weet dat die altijd een gunstige invloed hebben gehad. Zodat hij een andere volwassene heeft waarmee hij kan praten en die hem grenzen aangeeft. Dus niet een hulpverlener, die hij zeker ook nodig heeft, maar een andere vertrouwenspersoon?
Nog een hulpoptie: neem contact op het met gebiedsteam.
(google even op gebiedsteam en je woonplaats).
Zij kijken n.a.v. van een gesprek waar je het beste hulp kan zoeken / krijgen. Heel handig, want zij hebben zicht op wat er mogelijk is in jouw regio en wat voor hulplijnen er zijn. Ze gaan ook echt heel gericht zoeken naar oplossingen, of alleen luisteren, wat je maar wilt!
Wat heftig, Jojo. Ik heb mijn zoon na zes jaar ook weggestuurd, ik ben opgehouden met vangnetten op te hangen. Soms moet iemand letterlijk in de goot belanden om te merken dat zijn gedrag gevolgen heeft en om zelf in beweging te komen. Heel moeilijk.
Je hebt al mooie tips gekregen. Zoek ook vooral hulp voor jezelf, die is er. Dit is niet te doen als alleenstaande ouder.
Bel de afkickkliniek, hij is daar nog niet zo lang geleden weg gegaan. Ze zullen daar zeker ervaring hebben met terugval. En ze hadden jou beloofd dat er een plek voor begeleid kamerwonen zou komen.
Tsjor