Vriend van dochter heeft geen verblijfplaats

Hij heeft je volledig in de tang omdat jij over je heen laat lopen. Je vraagt hem niet elke dag te douchen, hij doet het toch. Waar is de sanctie? Hij zoekt geen werk en geen huis, want hij zit bij jou goed. Ze houden je 's nachts wakker, waar is de sanctie? Die is er niet, dus gaan ze gewoon door. Jouw huis is warm, de ijskast is gevuld, waarom zou hij vertrekken? Ik zou een ultimatum zetten: 29 nov is de laatste nacht dat je hier slaapt, dan heeft hij een week om de daklozenopvang te vinden. 

Tijd om grenzen te stellen. Ik wordt zelf heel erg chagrijnig als ik 's nachts wakker gehouden wordt, dus dat zou voor mij echt reden zijn om hard in te grijpen.

Goed dat er een duidelijke deadline is, Natje!

Een paar vragen: is er een reden dat elke dag douchen een probleem is? Wij douchen hier ook dagelijks (al is het maar een paar minuten) en ik voel mij echt niet fris als ik niet gedoucht heb. Voor hem kan dit een van de weinige vormen van zelfzorg zijn die hij nu doet.

En de voorwaarde van werk zoeken, hoe zou dat er concreet uit moeten zien volgens jou? En wil je dat controleren? Ik heb begrepen dat als je geen vast dak boven je hoofd hebt, het veel van je kan vragen om je zaken op orde te krijgen, zoals werk zoeken. Grote kans dat hij in een soort survival modus zit, en vast ook mentaal worstelt. Wanneer vind jij zijn inspanningen voldoende? Of laat je dat een beetje los, omdat je weet dat je een duidelijke deadline hebt voor hoe lang hij mag blijven. Of ben je bereid regelmatig met hem te zitten hierover, en kan je daarbij accepteren dat zijn voortgang waarschijnlijk langzamer gaat dan jij zou willen zien?

Goed om voor jezelf te bedenken: wat zijn de belangrijkste voorwaarden voor jou om hem die maand in huis te hebben? De nachtrust, het douchen, het zoeken naar werk? En in hoeverre wil je daar op controleren? Net als met onze eigen kinderen is het goed om onderscheid te maken tussen thema's waar je echt op gaat zitten en waar je even geen zout op alle slakken legt.

Ik vermoed dat ik in een eerder draadje al eens verteld heb op de methode Verbindend gezag, en die methode lijkt mij hier ook heel nuttig, in de grenzen naar je dochter, naar jullie tijdelijke gast maar ook om je eigen grenzen duidelijker te voelen. Binnen deze methode kies je ook maar 1 (max 2) dingen die je niet loslaat (en over in gesprek gaat als het niet volgens wens verloopt).

Ik heb overigens ook ervaren dat ik het soms lastig vind om mijn eigen grenzen goed aan te voelen (en dus te hanteren), laat mij daarbij soms uit balans brengen door wat een ander daar van denkt (bijv mijn partner) en vond het daardoor lastig een keuze te maken op welke slakken ik zout wilde leggen. Dat denk ik te herkennen bij jou. Deze situatie brengt dit bij jou naar voren, en dat is ongemakkelijk maar zou je ook als een hele goede leerervaring kunnen omarmen, mits je daar mee aan de slag wil. Het zou je in allerlei andere situaties vruchten af kunnen werpen, als je daarmee aan de slag gaat. Als je je grenzen niet goed kent of aan durft te geven, is het risico dat je op elke slak zout gaat leggen omdat je dat gevoel zo vervelend vind. En ondertussen de echte grenzen niet bespreekbaar maakt.

En grenzen aangeven kan ook betekenen dat je over sommige onderwerpen steeds weer het gesprek aangaat, en andere onderwerpen wat meer laat rusten.

Ik wens je (toenemende) kalmte en stevigheid in jezelf toe in deze situatie.

Ik zou wel een einddatum stellen en vooral dat ze zich aan jouw regels houden en zich beschaafd gedragen. Hij is uit zijn studio gezet wegens geluidsoverlast. Dat gebeurt echt niet als je één keer per jaar je verjaardag een beetje uitbundig viert. 
Stel grenzen en voer consequenties uit. Ook naar je dochter toe. Ze gedraagt zich totaal respectloos door nul rekening te houden met jou en jouw belangen. Ze doet waar ze zin in heeft, geeft jan en alleman onderdak in een huis dat niet van haar is en heeft maling aan wat jij en haar broer willen en vinden. 
Het is nogal wat hoor, als iemand zomaar zonder overleg iemand in huis neemt en al helemaal als diegene verre van functioneert. 

Annaniem2023 schreef op 23-11-2024 om 11:17:

Hij heeft je volledig in de tang omdat jij over je heen laat lopen. Je vraagt hem niet elke dag te douchen, hij doet het toch. Waar is de sanctie? Hij zoekt geen werk en geen huis, want hij zit bij jou goed. Ze houden je 's nachts wakker, waar is de sanctie? Die is er niet, dus gaan ze gewoon door. Jouw huis is warm, de ijskast is gevuld, waarom zou hij vertrekken? Ik zou een ultimatum zetten: 29 nov is de laatste nacht dat je hier slaapt, dan heeft hij een week om de daklozenopvang te vinden.

Ik zou wegblijven van het denken in sancties voor van alles en nog wat. Je moet voor jezelf afvragen; welke ruimte heb ik om deze jongen tijdelijk een wat stabieler situatie te bieden, en welke voorwaarden zijn daarbij voor mij echt van belang (en daarover herhaaldelijk in gesprek als het niet loopt, met uiteraard de mogelijkheid dat er op een gegeven moment een grens bereikt is).

'In de tang hebben' klinkt heel berekenend, en hoewel je natuurlijk geen misbruik van jezelf hoeft te laten nemen, zou ik altijd eerst uitgaan van goede intenties. Het is aannemelijker dat er bij deze jongen veel mentale worstelingen zijn, door de geschiedenis die hij heeft. Het is naïef om te denken dat omdat hij even een dak boven zijn hoofd heeft, dat hij dan ineens in staat is om zijn leven op de rit te krijgen (binnen een week). Ik denk dat je onderschat wat zo jong wees worden en geen stabiele woonsituatie hebben, doet met een kind dat nog niet uitgerijpt is. Een beetje compassie kan een heleboel frustratie in deze situatie voorkomen.

MamaE schreef op 23-11-2024 om 11:33:

Ook naar je dochter toe. Ze gedraagt zich totaal respectloos door nul rekening te houden met jou en jouw belangen. Ze doet waar ze zin in heeft, geeft jan en alleman onderdak in een huis dat niet van haar is en heeft maling aan wat jij en haar broer willen en vinden.
Het is nogal wat hoor, als iemand zomaar zonder overleg iemand in huis neemt en al helemaal als diegene verre van functioneert.

Deze manier van over dochter denken en spreken voedt escalatie. Je kan het ook van een positieve kant benoemen: dochter is gewoon heel begaan met deze jongen waar ze verliefd op is en gedraagt zich als veel jongvolwassenen die nog niet helemaal uitgerijpt zijn.

Woorden als 'maling aan', 'totaal respectloos', 'nul rekening', 'jan en alleman' zijn echt een hele negatieve invulling van een mooie eigenschap van dochter. Misschien proberen dochter en haar vriend op hun manier al rekening te houden met de situatie. Dat zij dit niet doen als gehoopt is een ander verhaal.

kaatjecato schreef op 23-11-2024 om 11:37:

[..]

Ik zou wegblijven van het denken in sancties voor van alles en nog wat. Je moet voor jezelf afvragen; welke ruimte heb ik om deze jongen tijdelijk een wat stabieler situatie te bieden, en welke voorwaarden zijn daarbij voor mij echt van belang (en daarover herhaaldelijk in gesprek als het niet loopt, met uiteraard de mogelijkheid dat er op een gegeven moment een grens bereikt is).

'In de tang hebben' klinkt heel berekend, en hoewel je natuurlijk geen misbruik van jezelf hoeft te laten nemen, zou ik altijd eerst uitgaan van goede intenties. Het is aannemelijker dat er bij deze jongen veel mentale worstelingen zijn, door de geschiedenis die hij heeft. Het is naïef om te denken dat omdat hij even een dak boven zijn hoofd heeft, dat hij dan ineens in staat is om zijn leven op de rit te krijgen (binnen een week). Ik denk dat je onderschat wat zo jong wees worden en geen stabiele woonsituatie hebben, doet met een kind dat nog niet uitgerijpt is. Een beetje compassie kan een heleboel frustratie in deze situatie voorkomen.

Sanctie is ook een raar woord in deze context want ze kan hem moeilijk billenkoek geven. Het was meer om te illustreren dat er niet naar haar wordt geluisterd in haar huis. 

Mijn compassie zou eruit bestaan dat ik hem zou proberen te helpen met solliciteren. Oefenen met gewenst gedrag dat werkgevers willen zien, zorgen voor schone kleren en schone haren (door hem te laten douchen). Deze jongen heeft hulp nodig, maar ook grenzen. Zomaar bij vreemde mensen gaan wonen en niet naar de eigenaar van het huis luisteren, horen daar niet bij. Ja, hij is nog jong en moet veel leren en daar zou ik hem bij helpen, maar wel als ik vooruitgang zie en geen disrespect. 
Mocht hij een baan hebben, maar geen woning, dan zou ik onder strikte voorwaarden hem een kamer aanbieden tegen minimale kosten, zodat hij leert voor zichzelf te zorgen en dat gratis bij vreemden gaan wonen niet een normale situatie is. 
Toen mijn vele kinderen jonger waren hebben wij ook weleens een pubervriendje een paar weken te logeren gehad die problemen thuis had, maar dat waren meer Amsterdam-Zuidproblemen dan hier spelen. 

kaatjecato schreef op 23-11-2024 om 11:42:

[..]

Deze manier van over dochter denken en spreken voedt escalatie. Je kan het ook van een positieve kant benoemen: dochter is gewoon heel begaan met deze jongen waar ze verliefd op is en gedraagt zich als veel jongvolwassenen die nog niet helemaal uitgerijpt zijn.

Woorden als 'maling aan', 'totaal respectloos', 'nul rekening', 'jan en alleman' zijn echt een hele negatieve invulling van een mooie eigenschap van dochter. Misschien proberen dochter en haar vriend op hun manier al rekening te houden met de situatie. Dat zij dit niet doen als gehoopt is een ander verhaal.

Ik heb best wel compassie met de situatie van deze jongeman. Ik vind het oprecht heel erg voor hem dat hij er zo alleen voor staat. Ik vind het ook heel lief van de dochter van TS dat ze hem wil helpen. Maar de manier waarop is erg grenzeloos.
Als je iemand in huis wil nemen, dan overleg je dat. Als je ergens te gast bent, dan houd je je aan de verzoeken van de gastheer/gastvrouw. Als je met mensen samen in een huis woont, dan bepaal je dit soort dingen niet zelf, zeker niet als het jouw huis niet is.
Op 'hun manier' rekening houden met is niet voldoende. Er is niks ingewikkelds aan 'er wordt hier om de dag gedoucht en niet vaker'. En ook niet aan 'na tijdstip x is het stil'. 

Ik denk dat het ook goed is om te bedenken dat je zelf geen hulpverlener bent en dus waarschijnlijk deze jongeman niet kan bieden wat hij nodig heeft. Hij heeft stabiliteit nodig. Een plek waar hij kan blijven, maar ook begeleiding naar een structurele daginvulling met een normaal leefritme.

MamaE schreef op 23-11-2024 om 12:01:

[..]

Ik heb best wel compassie met de situatie van deze jongeman. Ik vind het oprecht heel erg voor hem dat hij er zo alleen voor staat. Ik vind het ook heel lief van de dochter van TS dat ze hem wil helpen. Maar de manier waarop is erg grenzeloos.
Als je iemand in huis wil nemen, dan overleg je dat. Als je ergens te gast bent, dan houd je je aan de verzoeken van de gastheer/gastvrouw. Als je met mensen samen in een huis woont, dan bepaal je dit soort dingen niet zelf, zeker niet als het jouw huis niet is.
Op 'hun manier' rekening houden met is niet voldoende. Er is niks ingewikkelds aan 'er wordt hier om de dag gedoucht en niet vaker'. En ook niet aan 'na tijdstip x is het stil'.

Ik denk dat het ook goed is om te bedenken dat je zelf geen hulpverlener bent en dus waarschijnlijk deze jongeman niet kan bieden wat hij nodig heeft. Hij heeft stabiliteit nodig. Een plek waar hij kan blijven, maar ook begeleiding naar een structurele daginvulling met een normaal leefritme.

MamaE schrijft precies wat ik bedoelde, maar dan beter verwoord. 

En misschien heb ik het gemist, maar in hoeverre steunt je man jou? Hebben jullie overleg, staan jullie op een lijn?
Want ik voel ook een aarzeling en twijfel hoe je het nu moet aanpakken nu je man er niet is.
Zelf zou ik denken aan de grens van wel helpen, maar slapen moet ergens anders gebeuren.
Tussen 22 en 10 uur wil je het rustig hebben in huis.
Hoe ga je normaal om met logeerpartijtjes? Een nacht per week in het weekend? Dat zou ik nu dan ook doen.

MamaE schreef op 23-11-2024 om 12:01:

[..]

Ik heb best wel compassie met de situatie van deze jongeman. Ik vind het oprecht heel erg voor hem dat hij er zo alleen voor staat. Ik vind het ook heel lief van de dochter van TS dat ze hem wil helpen. Maar de manier waarop is erg grenzeloos.
Als je iemand in huis wil nemen, dan overleg je dat. Als je ergens te gast bent, dan houd je je aan de verzoeken van de gastheer/gastvrouw. Als je met mensen samen in een huis woont, dan bepaal je dit soort dingen niet zelf, zeker niet als het jouw huis niet is.
Op 'hun manier' rekening houden met is niet voldoende. Er is niks ingewikkelds aan 'er wordt hier om de dag gedoucht en niet vaker'. En ook niet aan 'na tijdstip x is het stil'.

Ik denk dat het ook goed is om te bedenken dat je zelf geen hulpverlener bent en dus waarschijnlijk deze jongeman niet kan bieden wat hij nodig heeft. Hij heeft stabiliteit nodig. Een plek waar hij kan blijven, maar ook begeleiding naar een structurele daginvulling met een normaal leefritme.

We zijn het helemaal met elkaar eens dat grenzen nodig zijn, alleen de woorden die je kiest en de gedachten die je hebt, hebben invloed op hoe je de situatie beoordeeld en vervolgens aanvliegt. En ze weerspiegelen vooral een negatieve kijk op de situatie en intenties van dochter en haar vriend. En onrealistische verwachtingen van wat twee jongvolwassenen met een rugzak (die ze beiden hebben) kunnen.

Ik herken de valkuil ontzettend, hoor! Ons volwassen beeld met verwachtingen en van hoe het hoort projecteren op mijn kinderen. Denken: er is genoeg werk, dus als hij wil kan hij deze week nog aan een baan beginnen. 

Als jongvolwassenen goed in hun vel zitten en bepaalde vaardigheden hebben, is dat misschien een enigzins realistische verwachting. Als jongvolwassenen worstelen met bepaalde vaardigheden, mentale struggles en een lastige situatie zijn deze verwachtingen niet realistisch.

Ook hulpverleners weten dat liefdevol grenzen van belang zijn, maar dat je ook heel veel geduld moeten hebben, kiest waar je op focust en ze niet moet afschrijven als het langer duurt dan jij wil. En uit moet gaan van het goede in de mens.

Als je het voorstelt zegt hij waarschijnlijk ;'nee'. Je moet echt stelliger worden hoor, want je krijgt het zo niet opgelost.
het kan toch niet zo zijn dat je op je man moet wachten tot hij het oplost? Kom voor jezelf op!