Vriend van dochter heeft geen verblijfplaats
Mijn dochter heeft sinds 2/3 weken een nieuwe vriend.Hij is wees en sinds hij meerderjarig is heeft hij geen vaste verblijfplaats meer.Hii woonde alleen in een studio maar verblijft nu in een hostel.Staat onder begeleiding maar door zijn meerderjarigheid schiet daar niet zoveel van over,…Mijn dochter laat hem nu altijd maar bij ons slapen en douchen.Ik ben hier niet mee akkoord maar ze komt elke dag wel met een uitleg/smoesjes en is hij hier weer.Hoe erg ik die situatie ook vind,ik ken hem niet,ik ken zijn achtergrond niet,hij werkt niet,studeert niet…
Mijn dochter verwijt mij dat ik hem niet help…Ze zet me met mijn rug tegen de muur en profiteert er van dat mijn man (haar stiefvader) niet thuis is.Hij is op zee tot 4/12.Ik wil geen jongen van 18 op straat laten slapen doch vind ik het absurd dat ik tegen mijn zin in deze situatie word gestoken.
kaatjecato schreef op 15-11-2024 om 08:45:
[..]
Ik ben het met de meeste dingen die je zegt wel enigzins eens, maar dit vind ik erg pijnlijk. Een aanname en oordeel hebben over iemands normen en waarden of toekomst op basis van wat deze persoon in zijn jeugd heeft meegemaakt (buiten zijn schuld). Dus niet met wantrouwen benaderd worden op basis van hoe je zelf in elkaar steekt en doet, maar op basis van je achtergrond, hoe pijnlijk is dat. En zelfs als hij niet alles op orde heeft, is dat gezien zijn situatie heel begrijpelijk. Mensen kunnen heel veerkrachtig zijn, en die veerkracht kan enorm versterkt worden door juist liefdevolle betrokkenheid van mensen om je heen. Dus eerst deze jongen een beetje beter leren kennen, lijkt mij op zijn plaats..niet alleen om je zorgen te onderzoeken maar uit oprechte belangstelling.
Ja, ik realiseer mij nu dat ik wat te kort door de bocht was.
Tegelijkertijd zou ik het geen wenselijke situatie vinden voor mijn kind voor een relatie wat net 3 weken duurt.
En ik zou die jongere zeker helpen en kijken wat de mogelijkheden zijn. Maar mijn insteek zou wel zijn via hulpverlening en instanties. Het is iemand die ze net kent.
Is het iemand die ik goed zou kennen, dan zou ik wel onderdak geven
In het tv-programma 'Zorgen voor mama' wordt de jongvolwassen Robin opgevolgd door een bekwame jeugdwerker. Zo iemand zou deze jongen ook nodig hebben om zijn leven weer op de rails te krijgen. Dit programma is een aanrader om te bekijken mocht je het nog niet gezien hebben.
Wat een moeilijke en verdrietige situatie. Ik snap dat je dochter hem wil helpen. Maar het maakt de relatie vanaf moment één wel heel ongelijkwaardig. Het kan niet op een normale manier uitgemaakt worden omdat hij dan op straat staat.
Ja, als ons iets zou overkomen, zou ik het ons kind ook gunnen dat iemand zich om haar bekommert. Maar ik zou het haar ook niet gunnen dat ze daarvoor met jan en alleman relaties aan moet gaan om maar een dak boven haar hoofd te hebben. Dat is ook niet gezond. Deze jongen heeft behoefte aan stabiliteit. En kan vast de nodige hulp gebruiken. Voor jou is hij een vreemde. Je bent niet de aangewezen persoon om hem te helpen. Je bent geen hulpverlener, kent hem nauwelijks en je bent de moeder van zijn vriendin. Voor hem ben jij/jouw huis waarschijnlijk vooral nuttig in de zin van 'bed, bad, brood'.
Je dochter komt over alsof zij alles zelf bepaalt en jij niks te zeggen hebt in je eigen huis. Je man komt ook weer een keer thuis. Als er mensen bij jou komen inwonen, dan gaat dat alle betrokkenen aan. Dat is niet iets dat je dochter in haar eentje kan beslissen. Dat hij een paar keer per week komt eten, misschien ook slapen is prima.
Wat deze jongen nodig heeft is een vaste plek voor hem zelf. Een baan, een opleiding, daginvulling. Iets van waaruit hij kan gaan bouwen aan zijn toekomst. Zonder dat hij daarvoor van meisje naar meisje en van huis naar huis moet hoppen om in zijn basisbehoeften te voorzien.
BritgetJones007 schreef op 15-11-2024 om 07:12:
oei, hier zou ik ook niet blij mee zijn. En dan ook nog eens de onstabiele gezinssituatie waar hij uit komt. Dat tekent heel erg hoe iemand in de toekomst invulling geeft aan zijn eigen gezinsleven en waarden en normen. En dat zou ik anders wensen voor mijn dochter.
Dus ik zou mij er niet teveel in mee laten slepen.
Stap 1 zou zijn contact opnemen met zijn begeleiding en eens even horen wat voor 'vlees je in de kuip' hebt, want even serieus; hij is gewoon een vreemde en je weet niks van hem.
En zo te lezen heeft hij vooral er veel mee te winnen om een relatie met je dochter aan te gaan, namelijk zijn eerste levensbehoefte:onderdak.
En alleen al die scheve verhouding zou mij niet lekker zitten.
Ook heeft dit kind een problematische jeugd wat iemand tekent.
Wat zijn zijn toekomstplannen?
Voor mij zou dit een grote rode vlag zijn.
En voor jou dochter helaas vooral een situatie waarin ze wil helpen.
Maar eerst wil ik weten met wie ik te maken heb. Zijn er bij hem problematiek bekent, psychische kwetsbaarheid, drugs, doorzettingsvermogen, toekomstplannen? Wat zijn zijn intenties wb mijn dochter. En ga zo maar door.
En dan bedenk ik of ik hier wat mee doe. En of dat in het belang is voor mijn gezin (wat vind jou man ervan als hij bij thuiskomst een gezinslid erbij heeft?) En of alles ook in het belang is voor mijn dochter.
En dan denk ik dat het beste is dat er goede begeleiding geregeld wordt voor hem, zodat hij een eigen toekomst kan opbouwen, met studie, een woonplek en werken aan zijn toekomt
Sorry? Wat is is dit nou toch voor rare generalisatie? Enorm ouderwetse opvatting ook. Wie als een dubbeltje geboren wordt zal nooit een kwartje worden, zei een oude tante van mijn moeder ooit. Gelukkig weten de meeste mensen beter.
Jonagold schreef op 15-11-2024 om 18:54:
[..]
Sorry? Wat is is dit nou toch voor rare generalisatie? Enorm ouderwetse opvatting ook. Wie als een dubbeltje geboren wordt zal nooit een kwartje worden, zei een oude tante van mijn moeder ooit. Gelukkig weten de meeste mensen beter.
Ja, ik had hierboven al geschreven, dat dit te kort door de bocht was...niet heel handig geformuleerd.
Daarmee bedoel ik trouwens niet dat wie voor een dubbeltje geboren wordt nooit een kwartje wordt. Maar meer zoals je bijvoorbeeld ziet bij Andre Hazes Junior, dat hij is een bepaalde gezinssituatie is opgegroeid met best wat problematiek en dat deze problematiek ervoor zorgt dat helaas dit verleden wordt meegenomen naar de volgende generatie, als een vicieuze cirkel.
Maar dat geldt inderdaad niet voor iedereen, dus ik was te generaliserend
Nick90 schreef op 15-11-2024 om 10:52:
[..]
Eh wettelijk gezien zegt dat getal natuurlijk wel wat. Ook die jongen heeft recht op privacy
Klopt, maar om hem naar de juiste instanties te helpen hoef je niet alle ins en outs weten, maar wel de juiste hulpverlening opstarten
ik begrijp dat je nu een paar keer hebt toegegeven voor de lieve vrede dat de jongen mag blijven en dat dat heel moeilijk weer intrekken is deze groene kaart. Dan gaat je dochter waarschijnlijk schreeuwen, schelden hem toch in de kamer laten slapen en de deur op slot doen. Dan moet jij weer ook boos worden want ze luistert niet en dreigen met politie bellen want er is een indringer in huis en dat wil jij niet, zij roept bel dan en jij gaat bellen, politie op stoep jongen eruit, dochter woest en roept ik wil je nooit je meer zien en ik haat je. Ja ik begrijp jou wel maar neem dan vanaf het punt dat man thuis is om nieuwe regels te maken. Als ze zich daaraan niet houdt wel voet bij stuk houden desnoods door de politie te bellen als ze niet luistert. Het is jouw huis. Zij met haar 19 jaar gaat maar een eigen dak zoeken als zij de baas wil spelen. Of samen met deze jongen.
BritgetJones007 schreef op 15-11-2024 om 19:57:
[..]
Klopt, maar om hem naar de juiste instanties te helpen hoef je niet alle ins en outs weten, maar wel de juiste hulpverlening opstarten
Ja maar dat moet hij zelf doen. TO kan beter duidelijke afspraken maken met dochter en eerst de jongen eens leren kennen.
Jammer dat je in België woont. In Nederland wordt een systeem opgezet voor jongeren die ouder dan 18 zijn, uit de jeugdzorg komen, maar nog niet als een ervaren volwassene hun leven kunnen opbouwen (zoals mijn eigen kinderen ook niet toen ze 18 waren, er is dan nog veel te leren). Het heet 'kamers met aandacht' en is eigenlijk precies voor zo'n jongen zoals jij beschrijft: er is enige mate van begeleiding (vanuit OCMW), er zijn nog een aantal belangrijke beslissingen die mogelijk moeten worden gemaakt (wonen en school of werk) en er is behoefte aan een rustige plek om alles uit te gaan bouwen. Ik zou zo'n jongen zo'n plek toewensen.
In feite zou jij nu zo'n plek kunnen worden, maar het is inderdaad dan 'tegen je wil', omdat je dochter tegen deze jongen aangelopen is en hem mee heeft genomen naar jullie huis. Op zich vind ik het aardiger van je dochter dan wanneer ze had verteld dat ze iemand zo had laten staan. Ik zou dan ook niet praten over 'tegen mijn wil' maar meer over 'onverwacht' of 'ongevraagd'. Daarna kun je vanuit jouw perspectief een beslissing nemen over hoe jij hiermee om wil gaan. Dat je in het leven onverwachte en ongevraagde dingen tegenkomt gebeurt wel vaker. Dat je het blijkbaar moeilijk vindt om je eigen positie te bepalen, je eigen mogelijkheden en je eigen grenzen te vinden blijkt ook wel uit het feit dat je de belangrijke beslissingen en de communicatie daarover bij je man neerlegt.
Daarom goed dat je zelf contact gaat leggen met zijn hulpverlening. Eerst informatie verzamelen, dan afwegen, dan beslissingen nemen en de verantwoordelijkheid voor die beslissingen ook zelf dragen. Inclusief het omgaan met een boze dochter, mocht dat zo zijn.
Tsjor
Ik heb gisteren met hem gepraat en gezegd dat hij enkele dagen kan blijven maar niet definitief.Hij zit vast maar jammergenoeg kon ik uit zijn verhaal uitmaken dat hij uit de studio moest voor nachtlawaai.Waarschijnlijk minimaliseert hij dit verhaal want je word niet van de ene dag op de ander dag uit je woonplaats gezet voor 1 keer nachtlawaai.Er zal wel meer aan de hand geweest zijn.Daarom wil ik nu praten met onze wijkagent want ik denk niet dat ik als gewone burger veel te wete zal kunnen komen van zijn begeleiding wegens beroepsgeheim.Als blijkt dat die jongen het 1 en ander zelf in de hand heeft gewerkt zal ik korte metten maken met deze situatie hoe erg ook.Dit gaat mijn petje te boven.Dat zal dan idd jammer zijn voor mijn dochter maar ik wil geen problemen.
Dinsdag heeft hij een gesprek met zijn begeleiding maar hij heeft nog geen zicht op een verblijfplaats.Hij kan niet bij ons blijven maar het zit me niet goed hem op straat te zetten dus ik hoop dat zijn begeleiding een vaste verblijfplaats voor hem heeft wat ik betwijfel.Deze situatie legt veel druk op onze relatie omdat mijn man hier niet is en hij eigenlijk niet wil dat die jongen bij ons is omdat we de situatie niet kennen en hem ook niet.Ze leven ook ‘s nachts terwijl ik en mijn zoon ‘s morgens vroeg moeten opstaan om te gaan werken.Na meerdere verwittigingen blijft er veel gepraat,geroezemoes ‘s nachts en dit is zeer vervelend want we hebben een nogal gehorig huis.Ook zijn zoektocht naar werk verloopt moeizaam.Ik heb hem al verschillende vacatures doorgestuurd en gezegd waar hij moet kijken maar alles
blijft aanslepen…
Ik ben bekend met een soortgelijke situatie en die is zo erg geëscaleerd dat wij de desbetreffende jongere- na veel problemen- uit huis hebben moeten zetten. Deze ging niet weg uit eigen beweging en het dreigde zelfs een situatie met geweld te worden. Vergeet niet: jij ziet nu maar het topje van de ijsberg, je weet niet wat eronder zit. Het feit dat er nu al 's nachts geleefd wordt geeft aan dat er geen rekening met het gezin wordt gehouden. Mijn advies zou zijn zo snel mogelijk te stoppen met het geven van hulp in welke vorm dan ook, de jongen zal zelf zijn verantwoordelijkheid moeten nemen, want alleen dan is er kans van slagen op een ander leven.
Tijd om te laten zien wie de baas is. Het is jouw huis. Hij hoort zich als een gast te gedragen. Jou wakker houden, is ontzettend onbeschoft. Als hij dat nog een keer doet, zou ik hem eruit zetten.
Nu je wat beter weet hoe deze jongen is, zou ik ook duidelijk aangegeven dat jij van dag tot dag bepaalt of hij die nacht mag blijven slapen. Het moet niet vanzelfsprekend worden. Je zou er voorwaarden aan kunnen verbinden. Bijvoorbeeld dat hij wat taken in huis doet en dat hij minstens 2 uur per dag op zoek naar werk moet.
Wat een lief sociaal kind heb je .TO
Wat ziet zij als oplossing hoe verder.
En hij ? Al met elkaar gesproken?
Je bent nu een week verder sinds het vorige gesprek. Het lijkt mij tijd om even terug om de tafel te gaan en de nachtelijke onrust te bespreken. Aangeven dat dit ten koste van jouw nachtrust gaat. Je had eerder aangegeven dat hij slechts tijdelijk kon blijven. Heb je daar een concrete datum of termijn aan verbonden of heb je dat in het midden gelaten?
Ik voel je ongemak met de situatie door het scherm maar ook dat je voor jezelf eigenlijk niet duidelijk hebt wat je met de situatie wil of waar jouw grenzen liggen. Dat maakt waarschijnlijk ook dat je deze grenzen niet helder kunt communiceren. En daarmee bedoel ik niet dat je grenzen strenger zouden moeten zijn. Voor hetzelfde geld vind dat jij dat hij mag blijven tot je man terug is, mits zijn aanwezigheid niet storend is voor de nachtrust van jou of jouw zoon. Maar het is belangrijk om hier helder over te zijn, en het te durven aangeven als de voorwaarden niet lukken. Durf je te zeggen dat je last van hen hebt in de nacht? En dat dat opgelost moet worden, omdat hij anders niet kan blijven tot de afgesproken datum? Wat voor oplossing draagt hij daar zelf voor aan? En kun je afspreken dat als de oplossing niet voldoende werkt, dat je dan moet heroverwegen of hij bij jullie kan slapen.
Je kunt dit soort gesprekken het beste kalm en zonder oordeel voeren, dus liefst op momenten dat het jou niet te hoog zit. Dan komt de boodschap het beste aan en sta je zelf steviger.