Vrienden
Hallo allemaal,
Dit is mijn eerste post hier op t forum. Ik ben Chantalle en heb een zoon van 21 jaar.
Mijn zoon woont nog in thuis en studeert commerciële economie. Het is een super lieve jongen.
Mijn probleem is misschien geen probleem, maar ik zou graag van jullie willen weten hoe jullie hierin staan en of ik me niet voor niks zo ongerust over hem maak.
Hij heeft nooit veel sociale contacten gehad, wel genoeg mensen die hij kent en een praatje mee maakt (kenissen). Maar een ‘echte’ vriend waar je lief en leed mee deelt en leuke dingen mee doet, is er eigenlijk nooit geweest. Sommige periodes is hij sociaal meer actiever en gaat gaat regelmatig naar de sportschool met 2 andere jongens. Maar meer als de sportschool samen is er niet. Uitgaan doet ie af en toe. Hij werkt in een eetcafe op de zaterdag. Verder is hij vooral veel thuis en zit op zijn kamer tv te kijken. Ik heb er wel met hem over gesproken, over hoe hij zijn leven ziet. Of hij gelukkig is hoe het nu gaat. Hij zegt dat het prima is, dat het leuk zou zijn als er meer vrienden zouden zijn, maar dat hij het ook wel prima vindt zo. Zijn nicht zegt vaker, kom dan met ons mee, maar hij vindt het stom om te vragen wanneer ze gaan en of hij dan meekan. Tja dat ga ik niet meer voor hem regelen.
Van de ene kant denk ik, het wordt hem aangereikt, maar hij doet er niets mee, dus zal hij er wel geen behoefte aan hebben. Aan de andere kant komt bij mij de onrust, zou hij er echt geen last van hebben.
Tuurlijk wordt ons veel ‘valse’ gezelligheid tussen jongeren voorgeschoteld door social media, wat niet betekend dat alle jongeren zo’n uitgebreid sociaal leven hebben. Maar degene die thuiszitten zie je natuurlijk niet.
Misschien is het vreemd dat ik me nog druk maak om mijn volwassen zoon. En het is ook mijn beleving, wil hem daar niet mee lastig vallen. Vandaar ook mijn vraag aan jullie, wat zouden jullie doen?
Als hij het echt wil, zoekt hij het wel op. hij ziet genoeg mensen tijdens studie, werk, sporten enz. Schijnbaar heeft hij er geen of weinig behoefte aan
Ik denk dat je je geen zorgen moet maken...Ieder mens heeft toch andere behoeften? Hier 5kinderen,thuis wonend,en heb er 1 die altijd thuis is als hij niet naar de uni is, en ook 1 waarbij je bijna een afspraak moet maken, want hij is er nooit....
Een studie volgen, werken in een eetcafé, samen met vrienden sporten en af en toe uitgaan....hij komt niet over als een kluizenaar. Een mens heeft ook ontspanning en rust nodig. Daarbij zou ik jouw idee van hoe het heurt niet zo aan hem opdringen.
Friezinnetje schreef op 17-04-2022 om 18:13:
Als hij het echt wil, zoekt hij het wel op. hij ziet genoeg mensen tijdens studie, werk, sporten enz. Schijnbaar heeft hij er geen of weinig behoefte aan
Ik denk dat ik idd moet loslaten dat hij er wellicht echt geen behoefte aan heeft. Aan de andere kant zie ik ook zijn onzekerheid tav nieuwe contacten. Misschien is dat ook wat mijn onrust veroorzaakt, dat ik ‘bang’ ben dat hij het niet durft en wel graag zou willen. Hij is sociaal niet de sterkste. Maar ook dat is mijn invulling van zijn gevoel. Ik herken me eigenlijk niet zo in deze ongerustheid.
Friezinnetje schreef op 17-04-2022 om 18:13:
Als hij het echt wil, zoekt hij het wel op. hij ziet genoeg mensen tijdens studie, werk, sporten enz. Schijnbaar heeft hij er geen of weinig behoefte aan
Dit is niet helemaal waar. Ik ben inmiddels bijna 40, heb nooit veel vrienden gehad. Wilde wel, maar had geen aansluiting ofzo.
Ik maak op zich makkelijk contact en wordt doorgaans als aardig en leuk beschouwd. Maar heb toch er weinig vrienden. Zou er best meer willen, mis het echt wel.
ik heb ook zo’n zoon, een van de zes kinderen. Ik heb hetzelfde gedacht, maar hij heeft niet dezelfde behoefte als een dochter die bij het corps zit en tientallen vrienden heeft en altijd op pad is.
jouw zoon komt niet eenzaam over, met al zijn activiteiten, zoals Amber schrijft.
Rhonda schreef op 17-04-2022 om 20:16:
ik heb ook zo’n zoon, een van de zes kinderen. Ik heb hetzelfde gedacht, maar hij heeft niet dezelfde behoefte als een dochter die bij het corps zit en tientallen vrienden heeft en altijd op pad is.
jouw zoon komt niet eenzaam over, met al zijn activiteiten, zoals Amber schrijft.
Hoi Rhonda,
Was dit bij jouw zoon ook van kleins af aan t geval? Ik heb maar 1 zoon, dus kan ook weinig vergelijken.
Chantalle74 schreef op 17-04-2022 om 22:04:
[..]
Hoi Rhonda,
Was dit bij jouw zoon ook van kleins af aan t geval? Ik heb maar 1 zoon, dus kan ook weinig vergelijken.
Hier wel. Nooit één echt goede vriend gehad of in ieder geval niet langer dan een jaar. Jouw zoon heeft nog meer dan de mijne. Die heeft zijn vrienden online en verder wat van het werk. Maar gaat buiten het werk nergens naar toe.
Niet iedereen heeft even veel behoefte aan sociale contacten. Zo te lezen gaat je zoon naar zijn studie, heeft hij een bijbaan en sportmaatjes. Dus het is niet zo dat hij niemand ziet. Het kan wel zijn dat het contact wat oppervlakkig is, maar anderzijds gaat hij niet in op uitnodigingen van bijvoorbeeld zijn nichtje om mee te gaan op stap.
Ik zou me pas druk gaan maken als je het idee hebt dat hij echt ongelukkig is, of zich enorm gaat terugtrekken etc.
Thomass schreef op 17-04-2022 om 23:31:
[..]
Hier wel. Nooit één echt goede vriend gehad of in ieder geval niet langer dan een jaar. Jouw zoon heeft nog meer dan de mijne. Die heeft zijn vrienden online en verder wat van het werk. Maar gaat buiten het werk nergens naar toe.
En is dit nirt iets waar hij ‘moeite’ mee heeft. Bedoel meer, vindt hij dit ook prima zo?
MamaE schreef op 18-04-2022 om 00:06:
Niet iedereen heeft even veel behoefte aan sociale contacten. Zo te lezen gaat je zoon naar zijn studie, heeft hij een bijbaan en sportmaatjes. Dus het is niet zo dat hij niemand ziet. Het kan wel zijn dat het contact wat oppervlakkig is, maar anderzijds gaat hij niet in op uitnodigingen van bijvoorbeeld zijn nichtje om mee te gaan op stap.
Ik zou me pas druk gaan maken als je het idee hebt dat hij echt ongelukkig is, of zich enorm gaat terugtrekken etc.
Nee terugtrekken doet ie niet. Merk dat hij wel makkelijker sociaal is als het om zijn stage / werk gaat. Daar focust hij zich helemaal op. Soms het idee dat contacten met ouderen hem beter afgaan. Een afspraak maken met leeftijdgenoten gebeurt altijd op laatste moment, waardoor deze meestal al iets anders te doen hebben.
Ik denk natuurlijk met ‘vrouwenhersenen’ en zou alleen oppervlakkige contacten niet leuk vinden. Maar wellicht dat dit voor een jongen / man anders ligt qua behoeftes.
Tja, ik heb ook genoeg sociale contacten, maar dat blijft op de een of andere manier toch wat oppervlakkig. Ik heb nooit een ‘beste vriendin’ gehad. Er is niemand buiten mijn zus die ik regelmatig bel als ik een nieuwtje heb of ergens mee zit. En ik vind dat heel erg.
Ik snap dat ik daarmee jouw zorgen over je zoon niet wegneem. Maar iedereen reageert zo hieperdepiep dat hij blijkbaar voldoende sociale contacten heeft dat ik toch ook wilde reageren. Zelfs als hij zelf geen initiatief neemt, of als hij niet ingaat op wat hem aangereikt wordt, wil dat dus nog niet zeggen dat hij er geen behoefte aan heeft.
Ik vind deze voorbeelden, afspreken en stappen, ook wat anders dan het hebben van een echte beste vriend. Ik kom meer dan genoeg buiten de deur, ik spreek echt ruim voldoende mensen, maar zo’n maatje heb ik altijd gemist. Ik ben intussen 51, dus ik zie dat ook echt niet meer veranderen…
Jonagold schreef op 18-04-2022 om 10:34:
Tja, ik heb ook genoeg sociale contacten, maar dat blijft op de een of andere manier toch wat oppervlakkig. Ik heb nooit een ‘beste vriendin’ gehad. Er is niemand buiten mijn zus die ik regelmatig bel als ik een nieuwtje heb of ergens mee zit. En ik vind dat heel erg.
Ik snap dat ik daarmee jouw zorgen over je zoon niet wegneem. Maar iedereen reageert zo hieperdepiep dat hij blijkbaar voldoende sociale contacten heeft dat ik toch ook wilde reageren. Zelfs als hij zelf geen initiatief neemt, of als hij niet ingaat op wat hem aangereikt wordt, wil dat dus nog niet zeggen dat hij er geen behoefte aan heeft.
Ik vind deze voorbeelden, afspreken en stappen, ook wat anders dan het hebben van een echte beste vriend. Ik kom meer dan genoeg buiten de deur, ik spreek echt ruim voldoende mensen, maar zo’n maatje heb ik altijd gemist. Ik ben intussen 51, dus ik zie dat ook echt niet meer veranderen…
Juist, dit ervaar ik ook.
Jonagold schreef op 18-04-2022 om 10:34:
Tja, ik heb ook genoeg sociale contacten, maar dat blijft op de een of andere manier toch wat oppervlakkig. Ik heb nooit een ‘beste vriendin’ gehad. Er is niemand buiten mijn zus die ik regelmatig bel als ik een nieuwtje heb of ergens mee zit. En ik vind dat heel erg.
Ik snap dat ik daarmee jouw zorgen over je zoon niet wegneem. Maar iedereen reageert zo hieperdepiep dat hij blijkbaar voldoende sociale contacten heeft dat ik toch ook wilde reageren. Zelfs als hij zelf geen initiatief neemt, of als hij niet ingaat op wat hem aangereikt wordt, wil dat dus nog niet zeggen dat hij er geen behoefte aan heeft.
Ik vind deze voorbeelden, afspreken en stappen, ook wat anders dan het hebben van een echte beste vriend. Ik kom meer dan genoeg buiten de deur, ik spreek echt ruim voldoende mensen, maar zo’n maatje heb ik altijd gemist. Ik ben intussen 51, dus ik zie dat ook echt niet meer veranderen…
Daar zit idd een groot verschil in. Tussen kennissen en vrienden. Voor veel mensen voelen kennissen als vrienden. En zijn ze er tevreden mee. Maar begrijp je reactie heel goed. Ik he 1 echte vriendin, die kan ik echt overal voor ‘bellen’. Zou dat contact erg missen als het er niet meer zou zijn.
Chantalle74 schreef op 17-04-2022 om 22:04:
[..]
Hoi Rhonda,
Was dit bij jouw zoon ook van kleins af aan t geval? Ik heb maar 1 zoon, dus kan ook weinig vergelijken.
Op de basisschool had hij wel meer vriendjes en kwam het contact ook wel van hem uit, maar dat was op de middelbare school minder. Het verschil met jouw zoon is dat onze kinderen binnen vier jaar zijn geboren en sinds de twee jongsten ongeveer vijftien waren het net lijkt alsof ze allemaal even oud zijn. Hij heeft dus al wat meer contact met leeftijdgenoten thuis. Maar het initiatief komt nou van zijn kant. We hebben het maar opgegeven hem te veranderen, hij is nou eenmaal zo, maar ik voorzie wel eenzaamheid later.