Wajong toegekend

'Als TO het kind gewoon de eigen kosten (kleding) laat betalen heeft TO ook weer ruimte om een keertje uit eten te gaan. Dan gaat TO gewoon uit eten van het eigen geld. Hiervoor geld van kind gebruiken, voelt niet goed.'
Het gaat niet alleen om eigen kosten voor kleding, maar ook eigen kosten voor zorg. en TO gaat niet uit eten van het geld van haar kind, maar van haar eigen geld. Of besef jij dat het bordje eten dat voor je staat eigenlijk van het geld voor je kind is? en de schonen die je aan hebt, de kleding die je koopt, de kapper, allemaal van het geld van je kind. als je zo denkt, dan begrijp ik dat jet het TO verwijt dat ze nu niet al haar geld voor haar kind geeft.
'Een keertje uit eten' staat volgens mij symbolisch voor 'ook eens iets ontspannends, leuks voor onszelf. en dat mag volgens mij, als je 18 jaar lang b\gezorgd hebt voor iemand die nu een wajong-uitkering krijgt en je weet dat de zorg eigenlijk nooit op zal houden. Het financiële aspect is dan maar een klein onderdeeltje, maar wel goed als de last daarvan ook een keer minder wordt.

'Geld vragen voor kost en inwoning aan iemand met weinig toekomstperspectieven zou echt het laatste zijn wat ik zou willen.'
Je kunt uit medelijden een kind in de ellende storten, omdat je uit medelijden het kind niet de keiharde, maar noodzakelijke levenslessen meegeeft. Het belangrijkste motief is dan niet of je het zelf nodig hebt, maar vooral dat je kind toch op een dag met de werkelijkheid te maken krijgt. Het geld op de spaarrekening laten zetten verdoezelt het probleem: het spaargeld groeit. Maar uitgaven voor wonen, electra etc. en eten en drinken zijn weg. Op. Het geld komt niet meer terug. Dat is de realiteit en dat is waar iemand mee moet leren leven.
Als samenleving hebben we bedacht dat het sociale minimum op 1000 euro per maand ligt. Daar komen dan nog toeslagen etc. bij. En er zijn soms nog gemeentelijke potjes, vrijstelling voor gemeentelijke belastingen etc. Die heb je nodig, maar ze zijn er dan ook.Iemand die dat goed organiseert, goed oplet (of hulp krijgt bij het opletten), die kan het wel redden.

'Wat betreft dat koophuis. Of dat haalbaar is hangt ook heel erg af van de regio waar TO woont. In sommige regio's kan je echt nog wel voor een prikkie een flatje krijgen.' Ik ben wat verbaasd als ik dit lees: sta je zo buiten de realiteit? Laten we er even van uit gaan dat je beseft, dat een hypotheek, lening bij de band, met een wajong-uitkering niet mogelijk is. Dus dan moet je het geld kontant op tafel leggen. Stel echt goedkoop: 40,000 euro. Heb je dat zo in je zak? Hoe krijg je dat bij elkaar gespaard? En dan bedoel ik niet alleen van een wajong-uitkering, maar ook van de salarissen van jongeren, die vaak in het begin van hun loopbaan minder dan 1000 euro verdienen. Hoe krijg je 40.000 euro bij elkaar gespaard?

Ik lees ook wel dat steeds meer woningen kontakt betaald worden, gewoon 200.0000 euro of meer contant op tafel. Dus het kan zijn dat er inderdaad regio's in Nederland zijn waat het aanschaffen va een huis op die manier geen probleem is. Ik ben beneiwud.

Tsjor

Tsjor

Daarom zeg ik: kind moet zijn eigen kosten betalen, dus eigen kleding, kapper, medische kosten, etc. Ik snap niet dat dat niet allang gebeurt. TO moet toch wel huur/hypotheek betalen of kind er woont of niet, om daar dan een bijdrage voor te vragen zou ik zelf nooit doen. Maar goed, iedereen is anders en ieder maakt zijn eigen keuzes. Dat is geen kwestie van niet snappen, maar van hoe je over dingen denkt.

Verder zou ik mijn kwetsbare kind met weinig toekomstperspectieven een zo goed mogelijke start willen geven. Dus ja: nog een paar jaar thuis wonen en 500 euro per maand sparen en het kan hard gaan met sparen. Een hypotheek met Wajong is zeker mogelijk: https://www.hypotheker.nl/begrippenlijst/veelgestelde-vragen/ik-heb-een-wajong-uitkering/
Of het haalbaar is, zal vooral afhangen van de huizenprijzen in de regio waar TO woont. Datzelfde geldt voor een sociale huurwoning en de wachtlijsten daar.

Knurf

Eens. En als die situatie zo is dat TO daardoor elke maand geld tekort komt, dan snap ik het. Dat wordt uit het verhaal van TO niet duidelijk.

Kind is (neem ik aan) al veel te oud voor kinderbijslag, anders kom je niet op 1000 euro Wajong. Dat is 70% van het minimumloon. Kind zal 21 zijn??

Geld verbrassen is sowieso onwenselijk en zo lang je kind thuis woont, kan je daar regels voor afspreken.

Nibud

Triva gaf al een goede link. Het Nibud heeft goede uitleg en adviezen en berekeningen voor kostgeld

Kost en inwoning kosten nu eenmaal geld. Dus als zoon 1000 euro uit te geven heeft zonder deze kosten is dat een ruim leven. Zo ruim als hij in de toekomst nooit meer zal hebben, als hij op zichzelf gaat.

Omgekeerd hebben zijn ouders het extra krap.

In het belang van een goede verstandhouding is het belangrijk om het eerlijker te maken. Op de Nibud site kun je al die getallen ook inzichtelijk maken.

Wij hebben zelf een Excel sheet waarin ik alle kosten en uitgaven heb staan. We hebben met beide kinderen al vaker in detail doorgenomen welke kosten er voor ons totaal zijn. Maar ook wat hun aandeel daarin is. Bijv de warmterekening: elke kamer die we warmstoken kost energie. Natuurlijk mag hun radiator gewoon aan, maar ik vind het belangrijk dat ze beseffen dat hun douchen en hun kamer verwarmen een bedrag van minstens 25 euro per maand kost. Hetzelfde geldt voor watergebruik, hun aandeel in de boodschappen, elektra. Maar ook verzekeringen en belastingen zijn vaak inwonersafhankelijk. Met 2 personen betaal je minder dan bij 3 .

Ik begrijp dat de Wajong op lichamelijke gronden is toegekend. Ik neem aan dat de zoon dan ook prima kan inzien wat de situatie is.

Persoonlijk zou ik dan aan beide zijden volledig inzicht geven. Je moet daarvoor wel eigenlijk 3 kolommen maken: 1 kolom met de huidige situatie. 1 kolom met jullie getallen straks en 1 kolom met de getallen van zoon straks.

Dan kun je onderaan zien wie er hoeveel vrije ruimte houdt. Want die vrije ruimte bepaalt pas of het eerlijk is.

uit eten

"'Een keertje uit eten' staat volgens mij symbolisch voor 'ook eens iets ontspannends, leuks voor onszelf. en dat mag volgens mij, als je 18 jaar lang b\gezorgd hebt voor iemand die nu een wajong-uitkering krijgt en je weet dat de zorg eigenlijk nooit op zal houden. Het financiële aspect is dan maar een klein onderdeeltje, maar wel goed als de last daarvan ook een keer minder wordt. "

Dit is voor mij alarmerend. Zoon heeft last van geld wat in de zak brandt maar ouders hebben ook niets op de spaarrekening. In mijn ogen gaat je spaarrekening altijd voor dus ik vind dat uit eten (of wat dan ook ontspannends) geen goed idee (nogmaals: ik vind...). Het ontspannende kan ook in 'geld op de spaarrekening' zitten zodat je geen angst hebt dat je na het uit eten thuis komt en de wasmachine is stuk.

Kostgeld

Ik vind dat je niet beter hoeft te worden van kostgeld, geen 'winst' dus. Het huis is van mij, stel dat het om mij zou gaan (dus ik betaal alles al) wat verlies ik dan door het inwonende volwassen kind? Dat is wel nuttig om uit te rekenen. Huurtoeslag kan stoppen door een kind met eigen inkomen. Dat zou ik doorberekenen. Eten voor iemand extra kost meer, dus doorberekenen. Een klein aandeel in de energiekosten is ook niet 'oneerlijk'. Afhankelijk van de hoogte van de huurtoeslag zou je dat volledig of deels in het kostgeld kunnen verwerken. Krijg je geen huurtoeslag, dan vind ík (mijn mening dus) dat een kind niet hoeft mee te betalen aan de huur. Laat hem dat geld maar in een spaarpot stoppen. Een thuiswonend kind

De eigen bijdrage van zorgkosten, zou ik hem (ja helaas) ook zelf laten betalen, naast het eigen risico. Voor het eigen risico kan hij een betalingsregeling treffen. Alleen als hij echt iets nodig heeft, wat medisch noodzakelijk is en hij niet kan ophoesten, zou je nog kunnen bijspringen, maar dat kan niet oneindig doorgaan als je zelf ook niet zo ruim in het geld zit.

Starter

Als starter is er meer mogelijk dan alleen wachten op een sociale huurwoning of een appartement van 2 m2. Mijn eerste flat heb ik zonder inschrijving voor huurwoningen 'gekregen' en ons huidige huis ook. We staan nu voor het eerst op de wachtlijst en daar komt voorlopig nog niets uit beschikbaar. Jongeren kunnen best in een 'spoedwoning' beginnen. Mijn dochter betaalt iets van 350 alles inclusief. Dan blijft er genoeg over om van te eten en kleren te kopen, zolang je verwachtingen maar redelijk zijn en bij het inkomen passen. Ik zeg niet dat spoedwoningen altijd maar beschikbaar zijn, maar ze zijn er wel, dus goed opletten.

Kostgeld vragen zou er voor mij

helemaal aan liggen.

Ons studerende inwonende kind hoeft van ons geen kostgeld te betalen. Wij betalen een deel van haar studie en als je dan thuis woont valt dat er voor ons in. We bespreken wel redelijk vaak hoe dingen in elkaar zitten, wat kosten behelsen enzovoorts. Niet zo uitgebreid als Tihama dat doet maar we doen ons best om inzicht te kweken.

Mocht kind thuis wonen met werk, dan ontstaat er een nieuwe situatie. Dan kijken we weer. Dan zou het voor mij best denkbaar zijn om kostgeld te vragen. Zeker als ik door de kosten van een thuiswonend kind zelf onnodig krap zou komen te zitten.

In de situatie die ts beschrijft lijkt me het doel meervoudig: kind moet leren inzicht krijgen in reële kosten, moet leren reserveren en de ouders moeten van onnodige krapte af. Hoe dat in hun specifieke situatie het best te bereiken is, is moeilijk van hieruit precies te benoemen maar ik zou niet op voorhand mogelijkheden als kostgeld vragen diskwalificeren.

Beter worden van kostgeld....

Het lijkt alsof dat voor veel mensen een gedachte is. Dat is zo makkelijk gezegd. Het zal ook vast mogelijk zijn dat dat gebeurt. Maar ik denk dat het er ook een heleboel situaties zijn waar kostgeld voorkomt dat ouders er onnodig(!) bij inschieten.

kostgeld

Ik heb jaren lang gewerkt met jongeren die een wajong uitkering kregen. Als je bijna 1000 euro krijgt ben je boven de 23. Ik heb vaker gezien dat deze jongeren heel de uitkering zelf mochten houden en zo absoluut niet met geld leerde omgaan. Heel de uitkering ging dan op aan vrije tijdsbesteding. Hoe moet dat dan als ze zelfstandig gaan wonen? De kans op schulden is dan aanzienlijk of ouders blijven sponseren.
Zeker bij jongeren met ouders die voldoende inkomsten hebben. Ik zou altijd adviseren wel kostgeld te vragen. Als je het dan niet nodig hebt kan het altijd gespaard worden voor het kind. Een huis kopen lijkt me zeer onwaarschijnlijk met een wajonguitkering. Dat is echt een uitzondering.
Inderdaad met 18 inschrijven bij de woningbouw. Er zijn vaak meerdere mogelijkheden om aan een woning te komen. Dat kan op inschrijfduur, maar soms ook door loting.
Als kinderen fulltime werken en thuis wonen vindt ik kostgeld ook heel redelijk.
Ouders met een laag inkomen hebben geen keuze. Die moeten wel kostgeld vragen omdat toeslagen inderdaad omlaag gaan.

Bovendien

Waarom zou een van de volwassenen met een eigen inkomen NIET meebetalen aan de vaste lasten? Ik vind dat raar. Een persoon met 1.000 euro zakgeld per maand en een ander die amper genoeg overhoudt om alle rekeningen te betalen. Geld voor je levensonderhoud is niet zielig, het is normaal.

ijstrio

het is vast al in een van de reacties genoemd, maar dit is denk ik de start van een nieuw leven voor je kind. En één van de dingen die zij (hij?) nu zal moeten gaan uitzoeken is hoe dat leven vorm te geven.
* zijn er beperkingen die zelfstandig wonen moeilijk maken?
* zo ja, dan is het zaak te onderzoeken wat voor soort woonvorm/woonruimte wel kan. Ik zou ook zeker gaan praten bij gemeente-loket ed. of er plaatselijke mogelijkheden zijn voor jongeren in bepaalde leeftijdsgroep/doelgroep.
* zo nee, dan is als de wiedeweerga op wachtlijsten plaatsen de stap.
* Dan bedenken wat voor dagvulling mogelijk en wenselijk is voor de komende jaren. Wat heeft interesse en wat is mogelijk, welk vrijwilligerswerk past daarbij? Het hoeft niet voor eeuwig maar iets wat aansluit bij de studie die afgebroken moest worden ligt misschien voor de hand. Hoeveel vrijwilligerswerk kan hij/zij nu doen, nu er nog thuisgewoond wordt? Het voordeel is dat kind nu kan profiteren van huishouden dat deels gedaan wordt door jullie en dus kan oefenen met vrijwilligerswerk. Er zijn ook vaak onkostenvergoedingen mogelijk bij vrijwilligerswerk, die dan (neem ik aan) niet ten koste gaan van uitkering).
* dan komt het kostgeldaspect: als kind nu zelf huur moest betalen, wat zou dat zijn ongeveer? wat blijft er dan over voor huishouden/vrij te besteden geld? Ik zou op basis daarvan een bedrag aan kostgeld rekenen dat jullie dan ook echt in de huishoudpot stoppen. En ja dat betekent dus ook dat jullie een keer samen pizza gaan eten - dat kan dan inderdaad (en nee, ik vind helemaal niet dat het kind dan zelf die pizza betaalt).
* Volgens mij kan kind juist 'oefenen' in jullie huishouden, ook met de leuke dingen zoals uit eten gaan. Dan krijgt het inzicht in huishoudelijke kosten en hoe dat later te doen.
gr Angela

kaaskopje

"Mijn eerste flat heb ik zonder inschrijving voor huurwoningen 'gekregen' en ons huidige huis ook. We staan nu voor het eerst op de wachtlijst en daar komt voorlopig nog niets uit beschikbaar. Jongeren kunnen best in een 'spoedwoning' beginnen. Mijn dochter betaalt iets van 350 alles inclusief. Dan blijft er genoeg over om van te eten en kleren te kopen, zolang je verwachtingen maar redelijk zijn en bij het inkomen passen. Ik zeg niet dat spoedwoningen altijd maar beschikbaar zijn, maar ze zijn er wel, dus goed opletten."

Gaan we echt de situatie van 2019 vergelijken met jouw eerste flat? Hoe kom je in hemelsnaam zonder inschrijving aan een sociale huurwoning of wil je dat er 750 euro betaald gaat worden zonder mogelijkheid tot huurtoeslag en wat is een 'spoedwoning'?

Het ligt er echt aan waar je in Nederland woont, dat is duidelijk.

Of bedoel je gewoon een kamer?

Huisgenoten

Ik heb begrepen van jonge collega’s dat veel starters in de Randstad met huisgenoten wonen. Als je 1000 of zelfs 1800 euro verdient kun je geen vrije sector huur ophoesten, dus wonen mensen met twee of drie personen. De dochter van mijn vriend is vorig jaar gaan samenwonen, ze betalen 950 excl voor een tweekamerwoning, 475 pp wat prima te doen is. Zo gaat dat hier in de buurt.

Triva

Op die vraag zat ik eigenlijk al te wachten 😊. Er zit bijna 40 en 30 jaar tussen. De wachttijden van nu zijn enorm, maar net als "vroeger", moet je je ogen en oren open houden om buitenkansjes op te kunnen merken. Die krijg je niet op een presenteerblaadje. En dan nog moet je geluk hebben. Met dit huis hebben wij veel geluk gehad. Mijn dochter heeft haar woonruimte gekregen, omdat ik haar heb verteld dat ze daarop moest reageren. Ze had het zelf niet gezien en heeft het meteen gedaan. Dus mijn advies is om iedereen te laten weten dat je op zoek bent.

Triva

Op je laatste vraag: een kamer is ook woonruimte.

Ja, of geluk

Een neef, in een middelgrote stad in het zuiden van Nederland, had geluk en kreeg heel snel, onverwacht snel, eigenlijk was hij er nog niet aan toe, een aardige woning omdat ze daar bleken te loten bij de woningbouwvereniging. Weer wat nieuws.

AnneJ

Fijn voor neef uiteraard, maar ik zou daar toch wel zéér chagrijnig van worden als ik 10 jaar ingeschreven zou staan. Dan kun je je echt afvragen wat het voor zin heeft gehad dat je al 10 jaar betaald hebt om op de wachtlijst te mogen staan.

Kaaskopje

Een jongeren met toekomstperspectief kan uiteraard starten in een starterslening om van daaruit te sparen voor iets groters. Maar een jongere zonder toekomstperspectief kan dat niet.

Starterswoning

Starterswoning bedoel ik

Dees

En die jongere zonder toekomstpersectief kan ook niet sparen voor een tegenvaller van honderden euro's als er iets gerepareerd moet worden.

Wij zijn bijvoorbeeld niet echt handig. De kraan in de badkamer doet zijn werk niet meer. Iemand die handig is zal zijn hand er niet voor omdraaien. Ik heb liever geen zelf aangerichte schade, dus bel ik de woningcorporatie om het voor me te doen. De wc-pot was na 27 jaar slecht geworden... even bellen... hij is vervangen. Nieuw keukenblok... gratis. Buitenverf... wordt gedaan. Binnendeur die opeens stuk was bij het scharnier... een nieuwe. Ik heb het ervoor over dat het huis nooit van ons wordt en de huur mogelijk hoger blijft dan een hypotheek. Bij inkomstendaling kan ik huurtoeslag vragen. Ik heb niet de volle mep van belastingen. Mocht ik ooit de beschikking krijgen over een fors bedrag, dan zou ik kopen overwegen. Dan zou ik dat geld niet opmaken aan het aankoopbedrag, maar een fors deel opzij zetten voor vakmensen die ons kunnen helpen bij reparatiewerkzaamheden. Zó'n fors bedrag... ik zie het niet gebeuren . Ben je wel in die positie.. dan is kopen natuurlijk geen enkel probleem. Ik kende vroeger een oudere man die zichzelf naar een villa heeft toe verbouwd. Met een goedkoop huisje begonnen, verbouwen, verkopen, groter huis, verbouwen, verkopen... Fantastisch als je dat leuk vindt. Mooi appeltje voor de dorst die steeds groter wordt op die manier ook.

Kaaskopje

Dan is kopen van een appartement met actieve vve voor jullie een optie, die vve fungeert dan als verhuurder. Alleen voor die zaken in huis moet je dan nog zelf iemand regelen.
Maar zaken als verstopte afvoeren, het schilderen van de buitenboel en lekkages etc zijn dan voor de vve, betaal je een maandelijkse bijdrage voor.

Mits het wel een echt actieve vve is met een deugdelijk reserveringsbeleid en onderhouds programma, maar dat zijn openbare gegevens en die kun je bij het beslissingstraject opvragen.

Kaaskopje

Hij is duidelijk dat je mijn eerdere bericht heb genegeerd. Je wilt gewoon geen andere zienswijze en andere ervaringen herkennen anders dan de jouwe.

Sterkte daar tussen die oogkleppen.

Snappen jullie wel wat het is om een laag inkomen te hebben?

ik verbaas me enorm dat jullie kopen (dus door kind zelf, zonder hulp van ouders) aanprijzen als haalbaar.

Ik heb met een enorme natte vinger een berekening gedaan op de site van SNS-bank. Hier hoefde ik niet mijn hele hebben en houwen door te geven, dus meteen het bedrag wat ik kan lenen. Ik ben uitgegaan van bruto 1200 per maand, dus 14.400 per jaar (natte vingerwerk dus). Ik kan "wel" 44.853 euro krijgen. Hoe ziet een woning eruit voor dat bedrag? Ik bedenk me nu dat vakantiegeld er nog bij moet, dus een kleine maanduitkering er nog bij. Laat ik het heel erg voor het gemak afronden naar 45.000.

Lidmaatschap van een VvE... in onze gemeente kwam ik een appartement tegen waarbij lidmaatschap 87 euro bedraagt. Een ander, duurder huis was het al minder gezellig, dik ik de 200 euro per maand. Als je 1000 euro per maand op de rekening krijgt is 87 euro een kapitaal. Los van dat je dat huis niet eens kunt kopen.

Ik krijg de indruk dat sommigen totaal geen inzicht hebben in het leven van iemand met weinig geld. In ons geval zouden we het dubbele van bovenstaand bedrag kunnen lenen en voor mij voelt 87 euro in een VvE-pot ook als 'veel'.

Met zo'n laag inkomen krijg je bij huur de volle huurtoeslag (denk ik). En eventueel kwijtschelding van gemeentelijke belastingen. Wat je aan het hoogheemraadschap moet betalen is minder dan bij een koopwoning en als alles straks duurzaam gemaakt moet worden, hoef je daar als huurder niet wakker over te liggen.

Ik weet niet waarom kind een wajong-uitkering heeft, maar als er in de toekomst een partner bij zou komen wonen, is de situatie weer anders. Is het ook een uitkering, dan blijft de situatie eigenlijk ook zo dat het geen goed idee is. Met een normaal inkomen, ergens tussen minimumloon en modaal kan kopen haalbaar worden.

Dees

Ik heb je reactie wel gelezen, maar zie nu dat ik met wat grote sprongen in mijn hoofd gereageerd heb. Jij geeft mij gelijk met dat iemand als kind van TS niet moet kopen?

Nee

Ik geef jou geen gelijk. Ik heb in mijn omgeving gezien dat mensen daar alleen maar voordeel van hebben. Of je nou huurt of koopt in beide situaties kom je in een klein rothuisje terecht wat binnen het budget past. Maar als je thuis de mogelijkheid krijgen om van te voren goed te sparen (zoals ts haar kind kan bieden) dan kan je goed terecht komen.

Mijn neef woont al jaren in een klein appartement toen van deels een mini hypotheek en een goed gespaard bedrag betaald. De hypotheek is inmiddels zo laag dat hij daar niet tegenop kan huren. Van het bespaarde geld kan hij zelfs nog sparen. En over een paar jaar geen hypotheeklasten meer dan heeft hij helemaal geen zorgen meer.

Maar

Het idee van kopen kan toch best als je grotendeels geen hypotheek nodig hebt en in een goedkoper deel van het land woont?

Als een jongere het grootste deel van zijn inkomen spaart dan kan dat best redelijk opleveren. Als je zuinig leeft en nog thuis woont kan je misschien rond de 7000-8000 per jaar sparen. Na 10 jaar heb je dan al 70,000-80,000. Na 12 jaar zit je al op 84,000-90,000 Dan kan je op een gegeven moment wel een eigen huisje kopen in een niet te duur deel van het land met een kleine hypotheek er naast. Natuurlijk duurt het jaren maar wachtlijsten voor sociale huurwoningen kunnen ook lang zijn. Plus dat zelfs als je een kleine hypotheek hebt je dat uiteindelijk kunt afbetalen en dan is het ook echt van je zelf.

Natuurlijk niet altijd de beste oplossing maar het kan best. Ik zou zelf adviseren om a) in te schrijven voor een sociale huurwoning en b) daarnaast zoveel mogelijk te sparen.

Wel/geen kostgeld zou bij mij afhangen van de noodzaak. Ik zou liever aanmoedigen om zoveel mogelijk te sparen maar als ik het geld nodig zou hebben dan zou ik er wel om vragen.

Kopen

Het nadeel van kopen is dat je opdraaait voor het groot onderhoud. Dat is gemiddeld 1 % per jaar, en voor de minimale reservering wordt uitgegaan van 0,5 % van de nieuwbouwwaarder. Als je de bijdrage van een VVE niet kunt betalen, kun je 'dus' het groot onderhoud niet betalen. En dan kun je beter niet kopen.

precies

"Ik krijg de indruk dat sommigen totaal geen inzicht hebben in het leven van iemand met weinig geld. "

Juist wel. En juist daarom is het raadzaam voor deze jongere om thuis te wonen en zoveel mogelijk te sparen. Zie ook wat Kyana schrijft. Ik ken meerdere jongeren met een heel bescheiden inkomen die het toch gelukt is door goed te sparen.