Yes we can!!!
Hallo,
Onze zoon van 19 is afgelopen woensdag opgenomen in de Yes we can kliniek in Hilvarenbeek. Hij is verslaafd en heeft psychische problemen en gedragsproblemen. Ondanks dat hij beseft dat hij hulp nodig had, en deze kans met beide handen heeft aangegrepen, was hij 2 dagen voor vertrek nog enorm defensief. Uitspraken als: het boeit me allemaal niet wat het met jullie doet. Ook aangeven dat hij geen spijt heeft van zijn acties. Denken dat hij na opname wel recreatief middelen kan gebruiken enz.
De andere kant is dat hij er regelmatig helemaal doorheen zat en aangaf dat hij zichzelf compleet kwijt is........
Ik maak me ondanks dat hij hulp heeft nu ernstig zorgen over de toekomst. Daarnaast lukt het me nu niet om los te laten. Ik zou nu juist mijn rust moeten pakken en wat meer rust moeten ervaren omdat ik weet dat hij in goede handen is. Maar door zijn defensieve reacties vooraf lukt dat me niet en heb ik continu de neiging om op mijn telefoon te kijken of ze niet hebben gebeld dat ik hem moet komen ophalen en ben ik bij elk telefoontje dat binnenkomt bang dat dat het geval zal zijn. Hoe krijg ik een beetje vertrouwen hierin door dit los te kunnen laten?? En zijn er mensen die ervaringen hebben met deze kliniek en mij kunnen vertellen of de jongeren ook echt de tijd krijgen om te landen als ze zich in het begin niet bloot kunnen geven of nog niet zelf goed doorhebben dat ze echt moeten gaan veranderen.
Groetjes Monie
Ik ken 3 mensen in mijn omgeving die er zijn geweest voor verschillende problemen. Ze sturen niet zomaar iemand weg, de eerste 5 weken is echt pittig. Ze zullen ook van jou nog we wat vragen, als ze dat niet al gedaan hebben. Dan kun je alles op papier zetten. Er is veel begeleiding ook in het niet willen. Dat is vaker dus daar kunnen ze wel mee omgaan. 2 mensen zijn er goed uit gekomen, hebben veel aan het traject gehad. Flink gegroeid in hun gedrag en zelfacceptatie. en 1 is na 4 weken weggestuurd wegens erg onacceptabel gedrag. Ik zeg niet wat,maar er was reden om de bejandeling niet verder te gaan doen. Toch heeft deze er ook veel aan gehad.
Ken je de serie die Ewout Genemans er heeft gemaakt. Deze staat op Videoland en geeft een inkijkje hoe het gaat.
Die defensieve reacties van je kind kun je zien als zijn verslaving die zichzelf verdedigt, door dit van te voren te roepen.
Helaas heb ik dus ervaring. Ik zal je niet vermoeien met alles wat fout kan gaan, want dat heb je zelf al bedacht.
Wat goed gaat, is dat ze daar nogal wat gewend zijn. Boze, defensieve, weglopende, manipulerende, defensieve, zichzelf pijn aandoende, ruziënde, of stoel gooiende jongeren; ze kijken niet snel ergens van op. Niet voor niets mag er geen scheermes of deo met alcohol mee naar binnen.
Als het goed is zijn jullie nu aangemeld voor ouder begeleiding. Daar word je bijgepraat over hoe je je kind liefdevol kunt begrenzen en krijg je ruimte om je zorg te bespreken.
Gelijktijdig zijn die eerste vijf weken geen contact ook goed. Omdat je het juist veel meer aan hen en hemzelf moet overlaten om het goede te doen. Dat kan helpen om hem aan zijn eigen herstel te laten werken, want moeders is er niet om hem te helpen/faciliteren. Ben je wel gevraagd om brieven te schrijven met wat zijn gedrag met jou gedaan heeft? Ben daar niet te vergoelijkend in, want hoe scherper je het neer zet, hoe meer de behandelaren ermee kunnen.
Op de verbindingsdag, na 5 weken, heb ik hele mooie dingen gezien tussen kinderen en hun (stief-)ouders. Daarna mogen ze weer met je bellen en of post ontvangen.
Ben ik dan helemaal enthousiast? Nee. Mijn kind zijn problematiek had een criterium moeten zijn waarop ze hem niet hadden moeten opnemen. Dat onze verbindingsdag zo mislukte, neem ik ze nog steeds kwalijk en de manier waarop ze ons na afloop benaderden toen we een niet heel enthousiaste review op zorgkaart gaven, kan echt niet. Maar ik heb echt andere jongelui gezien waarbij ze het wel goed gedaan hebben, en ik gun jou dat het bij jou ook het geval is.
Hoi Monie, probeer te bedenken dat de weerstand de verslaving is die spreekt en niet jullie zoon. Voor gevoelens van spijt richting jullie als ouders is het nog veel te vroeg. De uitspraak ‘het boeit me niets wat het met jullie doet’ is zelfbescherming. Als hij verder is in het proces komt er uiteindelijk ruimte voor zijn schuldgevoel over zijn gedrag. Dat kan hij nu nog niet aan.
Mijn stiefzoon van destijds ook 19 heeft in een andere kliniek gezeten. Hij had dusdanig moeite met de regels dat hij na vier weken heeft moeten stoppen en naar huis is gestuurd. (“ik laat me toch zeker niet als klein kind behandelen!”) Hij kon niet inzien dat de strenge regels er waren om hem van zijn verslaving af te helpen. Ook had hij het beeld dat de begeleiders hard aan het werk zouden gaan om hem te ‘genezen’. Hij heeft niet beseft dat het harde werk bij hemzelf vandaan moest komen en hij sprak voortdurend zijn onvrede uit over de begeleiders die niets deden.
Hij is nog steeds verslaafd, helaas. Zijn gebruik is gelukkig wel verminderd.
Om het meer los te kunnen laten kun je misschien proberen te bedenken dat het zijn leven is en zijn keuzes. Wat je ook doet of nalaat, je hebt er als ouders geen invloed meer op. Hij moet het echt zelf doen. Het is aan hem om zijn leven vorm te geven. Herhaal dat voor jezelf, telkens als je merkt dat je piekert over hem.
Sterkte Monie, het is ontzettend moeilijk.
Onverschilligheid is een masker voor verdriet. En op dit moment is zijn verslaving nog sterker dan hij zelf.
Het nare aan verslavingen is dat iemand écht zelf moet willen stoppen. En dat gaat met veel weerstand en allerlei emoties gepaard, die hij normaal gesproken verdooft met middelen.
Even afstand is niet verkeerd. Er is dan even geen vangnet meer behalve de hulpverlening. Die hem niet faciliteren in zijn gebruik of gedrag. Als gezin doe je dat heel vaak, ook onbewust, wel. Ook uit zelfbescherming en het is begrijpelijk, alleen geen oplossing.
beste Monie75, ik heb geen ervaring met Yes We Can, maar heb me er wel ooit in verdiept voor mijn kind. En uitgebreid gesproken met iemand die daar als coach werkt. Mijn kind stond er zelf toen helaas niet voor open. Wat mij in jouw bericht opvalt is dat jouw zoon wel inziet dat hij hulp nodig heeft en er ook echt voor openstaat. Dat is echt heel sterk van hem en een goed teken!
Ik heb ook begrepen dat ze bij YWC juist veel ervaring hebben met weerstand en er zijn heel veel ervaringsdeskundige begeleiders. vaak nog jonge mensen waar je zoon zich misschien veel beter in herkent en dat gaat helpen bij het accepteren van de hulp daar.
Dat je je zorgen maakt is heel begrijpelijk. Jij moet ook weer landen van de stress waar jullie hoogstwaarschijnlijk de afgelopen tijd in hebben verkeerd. Je weet natuurlijk nooit zeker hoe het loopt, maar misschien lukt het je om steeds weer terug te gaan naar kleine momentjes waarop je vertrouwen voelt of voelde. Hij ziet dat hij hulp nodig heeft. Hij is vrijwillig naar YWC gegaan.
En die onverschilligheid is een beschermingsmechanisme. Later zal er ruimte komen voor meer reflectie maar nu is dat waarschijnlijk te vroeg en te pijnlijk.
Heel veel sterkte 
Ik heb positieve verhalen gehoord over deze kliniek
in het topic van Ciska ik weet het niet meer onder puberteit schrijven wij over het hebben van een kind met ernstige psychische problemen
Ook over loslaten
Wees welkom
thx voor de lieve reacties.
Ik weet ergens ook wel dat zijn emoties achter een masker zitten en verdoofd zijn door het vele middelen gebruik. Het veranderd iemand totaal. Soms begrijp ik dat ook niet.........de stopt alles weg omdat je niet weet wat je ermee moet......maar je verandert zo dat je daar dan ook niet gelukkig van wordt, zo tegenstrijdig. En als ouder kan je niets. Die machteloosheid en zelfs de keuze moeten maken om hem de deur te wijzen omdat het niet meer ging, maakt me soms dol. Het moest, anders hou ik alles zelf in stand, maar het schuldgevoel......die strijd tussen gevoel en verstand vind ik slopend in combi met de angst of het wel gaat lukken........hoop dat we op tijd zijn en hij het licht gaat zien.....het idee om hem misschien kwijt te raken is niet te doen.....hoe doen jullie dat