Zoonlief is stappen en ik kan niet slapen....

Weet je zoon dat?

Ja, dat heb ik ook.
Mijn kinderen zijn ouder en we wonen duizend km van elkaar. Maar als we bij elkaar zijn dan slaap,ik niet als ze gaan stappen. Gelukkig weten ze dat. Dan stuur ik midden in de nacht een sms'je "leef je nog?"
Dan krijg ik een liefdevol sms'je terug "ja"
En dan kan ik weer slapen.

Het werkt als een kusje op de zere knie van een kleuter en bij de gratie van het feit dat mijn kinderen van mijn afwijking op de hoogte zijn. Bij die gratie kijken ze nog wel eens op hun telefoon in de nacht. Meestal op het juiste moment zelfs.

De mens is een grappig wezen.

Niet meer

Bij oudste dan. Ik word al niet eens meer wakker als hij thuis komt. Bij jongste begint het hele proces weer overnieuw--.

Herkenbaar

Mijn kinderen hebben nog geen stapleeftijd maar ik hou mijn hart vast. Ik heb er al last van sinds ik mijn man ken. Nu gaat hij niet heel vaak stappen maar af en toe. Of als hij etentje heeft kan het ook weleens 1 uur worden. Dan ben ik vanaf 11 uur al onrustig. Als hij echt gaat stappen lig ik ook wakker. Vroeger helemaal drama zonder de mobiel. Dan liep ik echt om 4 uur snachts te ijsberen. Dat waren nog de tijden dat je tot 6 uur ging stappen.

Niet herkenbaar

De eerste paar keer dat mijn kinderen gingen stappen lag ik wel wakker. Nu helemaal niet meer. Ik word ook vaak niet meer wakker als ze thuiskomen. Ze sturen wel altijd een appje zodra ze thuis zijn, dus als ik dan later in de nacht wakker wordt, kan ik even op mijn foon kijken of ze al thuis zijn. Mits whatsapp op tijd de berichtjes verstuurd natuurlijk, dat mankeert er nog wel eens aan. In dat geval loop ik nog wel eens door het huis om te kijken of hun jassen er hangen en ze dus thuis zijn. 9 van de 10 keer komt dan ook prompt het appje binnen dat ze een paar uur eerder verstuurden.

Maar ik lig dus niet wakker!

Ik slaap echt niet tot mijn dochter thuis is als ze het laatste stuk van trein naar huis moet fietsen over een stil fietspad tussen spoor en sloot, al dan niet nuchter. Als ik weet dat ze met iemand is, een logé of iemand die met haar mee fietst, kan ik wel slapen.

Verder kunnen we vaak om praktische redenen nog niet gaan slapen, dan wordt de laatste tram niet gehaald, of is er een feestje buiten fiets- of OV-bereik. Eén dochter studeert, de ander heeft veel feestjes en is fervent concertganger, ik heb weer net zoveel gebroken nachten als toen ze ukkies waren.

skik

soms

Nu gaan ze niet vaak stappen. Oudste dochter gaat wel ieder weekend uit en blijft tegenwoordig dan ergens anders slapen. Dat scheelt wel want dan wordt ik niet wakker op het moment dat ze thuiskomt (voordeur klemt nogal en veel traptreden kraken flink). Waar ik altijd slecht van slaap is als er iemand op een ander, vooral veel vroeger uur dan normaal op moet (schoolreisje/ uitstap ), dan word ik heel vaker 's nachts.

herinnering

Ik was iets van 17 ofzo, en kreeg op de terugweg van het uitgaan, midden in de nacht een auto-ongeluk met mijn vriendje. Niet zo ernstig, maar zijn piepkleine fiatje was wel total loss. We werden dus thuisgebracht met een taxi. Ik was nog niet eens uitgestapt, voor de deur, of mijn vader stond al buiten in zijn pyama. Had door het open slaapkamerraam het geronk van een mercedes gehoord in plaats van het fiatje en meteen gedacht dat er iets gebeurd was. Zo schattig (maar sliep dus ook niet).

O jee

Oudste heeft sinds een paar maanden het stappen ontdekt. De kroegen sluiten hier om 4 uur. Hij komt dus pas rond 5 uur thuis. Vanaf 3 uur lig ik te wachten tot mijnheer thuis komt. Dan kan ik echt niet meer slapen. Ik had gehoopt dat ik er na een tijdje wel aan zou gaan wennen, maar als ik jullie berichtjes lees, went het dus nooit.

Sliep ook slecht in die tijd

Van onze vier was er maar een een echte stapper, dus ik bofte In eerste instantie ging ik slapen, maar rond vieren werd ik dan wakker en er volgden hazenslaapjes tot ik zag dat hij het overlooplicht had uit gedaan - hij was dus thuis.

Kinderen wonen nu allang allen elders, van stappen heb ik geen last meer ( dat doen ze ook niet veel meer, als je eenmaal werkt en een huishouden te doen hebt, heeft stappen geen prioriteit meer) maar dan zijn er wel weer. Andere dingetjes die je soms de slaap ontnemen.

oeps

Realiseer me nu dat mijn herinnerings-verhaal nou niet echt helpt om anderen beter te laten slapen...Sorry

ja ...

ook ik woon ruim 2000 km van kinderen vandaan. Zijn ze bij ons op vakantie en gaan ze stappen ... word ik wakker op zeker moment en kijk op whatsapp wanneer ze laatste keer online zijn geweest.
Ben ik in NL en gaan ze stappen ... word ik wakker ...enz
Ben ik in woonland en zij in NL en gaan ze stappen .. word ik wakker ...enz
gelukkig weten ze dat en kijken ze regelmatig ff op whatsapp en ga ik ervan uit dat alles goed is

Nu ze elders zijn

Houd ik het niet via whatsapp in de gaten. Heeft dochter me ook met klem geadviseerd toen mijn eerste smartphone zijn intrede deed - al is het maar omdat er ook sprake kan zijn van een storing ;dan zit je als ouder onterecht in de rats.

nee

Nee, ik heb daar gelukkig helemaal geen last van. Wij gaan gewoon slapen als zoonlief weg is. Als ik een keer wakker word, moet ik meestal even naar de WC en dan zie ik gelijk of hij wel/niet thuis is. Meestal wel. Maar zo niet, dan val ik gewoon weer in slaap.

Vroeger,

bleven mijn ouders ook wakker terwijl er een paar de hort op waren. Helemaal niet nodig want in al die jaren is er niets gebeurd waardoor ze hun bed uit moesten.
De ene keer dat een puber het huis niet in kon en het op een andere manier oplostte, waren mijn ouders op vakantie.
Ouders liggen wakker omdat ze bang zijn dat hun kind iets overkomt. Maar vanuit bed kan je toch niets doen om een aanrijding met de fiets te voorkomen. Mocht zoiets gebeuren, wordt de ouder wel opgebeld door de politie.

Maar je slaapt wel beter als je enige voorzorgsmaatregelen neemt. Zo was mijn oudste laatst uit in het centrum. De laatste tram was te vroeg en het halfuur in haar uppie terug fietsen, liet ik niet gebeuren. Daar ze niet vaak uit gaat, was het ook geen punt om haar geld te geven voor een taxi. Zo kon ik ook rustig slapen.

Ik ga niet liggen wachten op een smsje, daar ben ik een te grote slaapkop voor. Misschien komt hetookwel omdat manlief voor het werk vaak van huis is. Je raakt er aan gewend dat je op afstand toch niets kan doen.

er zit ook een verschil

in tussen een kind/ man dat je op een bepaald tijdstip thuis verwacht of dat er geen tijd afgesproken is. Zo lig ik niet wakker van oudste dochter, als die al thuiskomt is het ws ergens rond half 6 maar evengoed blijft ze bij haar vriend. Maar jongste zoon heeft wel een tijdstip van thuis moeten zijn (en is jonger)
Net zo bij mijn man, als ik weet dat hij nog thuiskomt slaap ik slecht/ niet terwijl als ik weet dat hij niet thuiskomt ik gewoon kan slapen.

onnodig

Ja, nodig is het natuurlijk niet. Dat vindt denk ik niemand. Maar het is onwillekeurig. Ik bedoel: je blijft niet bewust wakker omdat je daar rationeel voor kiest, maar omdat je gewoon niet kunt slapen dan.

Bezorgdheid

Ik begrijp de bezorgdheid maar als ze overdag naar school fietsen, loert er ook gevaar in de vorm van bv afsnijdende automobilisten op een rotonde.
Overdag staan we hier niet bij stil omdat het dagelijkse kost is of omdat we afgeleidt zijn door werkzaamheden. 's Avonds, als onze hoofden niet naar werk staan, liggen we wakker tot er een sleutel in het slot gestoken wordt.

(Ik wenste vroeger mijn ouders wel altijd welterusten, ze waren toch wakker. Mijn zus die dat niet deed, kreeg de volgende ochtend wel eens te horen dat het weer laat geworden was.

Die onbepaalde toestand

Dochter is niet van het stappen, maar gaat wel eens naar vrienden toe en komt dan ergens tussen 11 en 12 's avonds thuis. Als ik dan eens vroeg in slaap val, kan ik midden in de nacht wakker schrikken met de gedachte: is dochter al thuis of niet? Dan ben ik te slaperig om op te staan om te checken (naar beneden om te checken of haar jas er hangt?) maar van echt lekker slapen komt het dan ook niet meer.

Flanagan

"Ik begrijp de bezorgdheid maar als ze overdag naar school fietsen, loert er ook gevaar in de vorm van bv afsnijdende automobilisten op een rotonde.
Overdag staan we hier niet bij stil omdat het dagelijkse kost is of omdat we afgeleidt zijn door werkzaamheden. 's Avonds, als onze hoofden niet naar werk staan, liggen we wakker tot er een sleutel in het slot gestoken wordt."

Als mijn dochters overdag aangereden worden ben je binnen een half uur op de hoogte weet ik uit ervaring. Als mijn dochter met de laatste trein aankomt in een verlaten, donker stuk door die ene brommer van de sokken gereden wordt, de sloot in rijdt of wat dan ook, dan wordt ze pas 's ochtends door de eerste forens gevonden. Dat vind ik een beetje te lang duren.

skik

Skik,

In #16 gaf ik aan voorzorgsmaatregelen te nemen zodat een puber niet alleen naar huis fiets/gaat. Als een puber niet in een groep naar huis gaat,krijgt het van mij geld mee voor een taxi. Gelukkig is dat niet een wekelijks terugkerend iets.

Ben heel blij dat ik deze topic gevonden heb. Dit is de reden waarom ik op dit moment niet slaap en mij afvraag of ik ennige ouder ben die dit bezorgd gedrag vertoont. Mijn dochter is 18 en gaat af en toe stappen. 

Loes20 schreef op 04-02-2023 om 05:11:

Ben heel blij dat ik deze topic gevonden heb. Dit is de reden waarom ik op dit moment niet slaap en mij afvraag of ik ennige ouder ben die dit bezorgd gedrag vertoont. Mijn dochter is 18 en gaat af en toe stappen.

nee, je bent zeker niet de enige Als ik ver weg/ander huis ben, nergens last van. Als ik in dezelfde woning overnacht wél. Nog erger, als ik afspreek dat ik zoon 's nachts zal ophalen, word ik ongeveer 10 minuten voordat hij belt al wakker 

Ja, een oud onderwerp en het blijft meegaan met ouders van pubers (en jongvolwassenen die nog thuis wonen). Ik vond het een vervelende fase en sliep slecht als onze stapper uitging. De riscico's van geweld op straat, ongelukken met teveel drank. Ook al rijd je geen auto, met een fiets kun je ook gemeen terecht komen. 

Ik was destijds strikt, uitgaan tot diep in de nacht mocht mijn 16-17-jarige maar eens per maand, met als extra's koninginnedag (toen nog) en oudjaar. Vanaf 23.00 uur met  vriendengroep mee de stad in, samen uit, samen thuis, ook al was dat tussen 4 en 6. Bij ons thuis vooraf indrinken mocht ook al niet (dit was in de tijd waarin de alcoholgrens op 16 lag).

Naderhand zei hij best blij geweest te zijn met deze restrictie; hij kon gewoon tegen de vrienden zeggen dat hij niet mee mocht (van zijn suffe moeder, dacht hij ongetwijfeld).