En hoe zit het met vaders?
Naar aanleiding van het draadje over wat een moeder is, vroeg ik me af hoe jullie eigenlijk tegen vaders aankijken. Ik merk namelijk dat ik in elk geval mijn schoonvader heel wat dingen vergeef die ik een moeder of schoonmoeder zwaar zou aanrekenen, van die dingen die in het draadje hierboven ook voorbijkomen. Nou is het natuurlijk mijn schoonvader dus ik kan makkelijk mild zijn, en mijn vriend heeft het er best wat moeilijker mee.
Maar toch. Zijn dochter heeft ie enorm gekwetst toen ze onverwacht zwanger was van haar net nieuwe vriend. Sorry heeft hij nog nooit gezegd dus ook daarvoor niet. Hij belt wel eens met een verjaardag maar net zo goed helemaal niet. Hij woont ver weg dus langskomen is moeilijk, maar voor hem is het onmogelijk want hij heeft het altijd te druk (met skivakanties). Ook nieuwe kleinkinderen moeten gewoon aldaar geshowd worden. Hij moppert aan 1 stuk door over wat je verkeerd doet als je op bezoek bent. Ok, hij laat ook nog wel eens merken dat ie blij is dat je er bent en hij kookt uitgebreid. Maar dit vinden wij dan al echt geweldig van hem, terwijl we het bij een moeder doodnormaal zouden vinden. Dat is toch gek?
Je hebt gelijk
Dat heb ik in een eerder draadje ook al aangegeven. Mijn vader had meer dan genoeg fouten, maar dan kon ik veel makkelijker zeggen...ach, zo is mijn vader nou eenmaal. Misschien dat we er toch nog teveel vanuit gaan, dat moeders altijd de zorgzame kant op zich horen te nemen.(onbewust) Mijn vader kon dood leuk binnenkomen op een verjaardag van de kinderen, als de al in bed lagen en dan eigenlijk altijd zonder cadeautje. Ik mopperde dan wel, maar wist dat hij zo in elkaar zat. Het verschil was voor mij, dat hij me geweldig vond, zoals ik was. Hij ging graag leuke dingen met ons doen en als ik hem nodig had, was hij er ook. Toen ik een kind was, was hij er weinig. Hij werkte veel. Die bijzondere band is later ontstaan. Ik denk dus dat vooral mijn moeder bezig was met de opvoeding en we zijn fouten daardoor niet zagen.
Gr Dropke
Ook
Ook mijn vader (nu 78) is super. Als kind zag ik dat minder, de man was altijd bezig, vooral voor zijn gezin. Ik heb mijn grote hobby van mijn vader ge-erfd, hij was bloemist en tuinieren is mijn lust en leven. Ik kom nog steeds nooit bij hem vandaan zonder planten, bollen, stekjes, groenten uit eigen tuin etc. Hij vindt het heerlijk dat ik ook zo'n tuinenmens ben, ik heb hem stiekem wel eens horen ' da's m'n oudste dochter, heeft een mooie tuin, helemaal zelf aangelegd 
Ik ben dol op 'm!
Met schoonvader had ik medelijden, de hele familie mopperde altijd over hem omdat ie zo vaak weg was etc., ik kon dat zo goed begrijpen, m'n schoonmoeder sprak zelfs na zijn dood alleen maar in negatieve bewoordingen over 'm en dat was niet terecht...
