Hoe tonen dat ik goede ouder ben
ik ben een goede ouder voor mijn kids. Alleen soms heb ik het lastig. soms drink ik ook teveel.
vrijdag was een lastige dag en ik had wat gedronken, ben uit gegaan om nog meer te drinken. gewoon even alles vergeten. er was oppas voor de kids ik ben echt geen slechte moeder.
alleen toen is het wat uit de hand gelopen en werd ik plots door de politie aangehouden en in een cel gestopt. als een crimineel. wat ik niet ben voor de duidelijkheid alleen soms drink ik wat teveel. ik vroeg nog wat doe ik mis ze zeiden openbare dronkenschap en je moet hier blijven totdat je terug controle hebt over jezelf.
nauwelijks 4 uurtjes later hebben ze me ook laten gaan wat ze niet zouden doen als het echt zo erg was denk ik dan.
maar toen was de oppas al in paniek geraakt omdat ik niet bereikbaar was en niet thuis kwam. maar ja dat is ook niet mijn schuld ze hadden al mijn spullen af genomen.
toen ik thuis kwam was de oppas er maar ook haar moeder want die had ze gebeld omdat ze zich zorgen maakte of zoiets, snap het zelf ook niet helemaal vind het maar raar waarom maakt die moeder zich zorgen ze willen gewoon roddelen over mij.
die moeder zei dat ze zich zorgen maakt of ik wel voor de kinderen kan zorgen en dat veilig thuis kan helpen. ik ben erg boos geworden heb hen weg gestuurd.
nu heb ik veel stress. ik wil echt geen veilig thuis dat is niet nodig ik maak mijn fouten maar ben wel een goede moeder ik doe mijn best.
wat kan ik nu het beste doen denken jullie, ik word gek van de zorgen omdat ik niet weet wat die moeder gaat doen en wie ze gaat bellen
Je zet echt goede stappen. Sowieso dat je in dit topic mee blijft schrijven, dat doet echt niet iedereen.
Bij mij spelen hele andere problemen, maar ook bij mij heeft veilig thuis aan tafel gezeten. Ik vond ze heel prettig in gesprek. En ze schatte de situatie goed in. Ook bij ons werd spoedhulp geadviseerd om ons verder te helpen.
Als je je echt zo onrustig voelt in het weekend, zou je eens bij de huisarts langs kunnen gaan. Wie weet kan die je verder helpen.
En de AA. Het klinkt misschien als een ver van je bed show, maar een vriendin van mij (uiterlijk alles helemaal prima en niets te zien) heeft een verslaving en is bij de AA aangesloten. Ze vindt het een prettige club mensen die elkaar echt vooruit helpt. Dat zou ik jou ook gunnen. Je huisarts weet hier ook vast meer van. Of je therapeut.
Hou je taai dit weekend! En als het moeilijk wordt, kom hier even schrijven.
Jonagold schreef op 09-01-2025 om 21:17:
[..]
He-le-maal eens met deze post!
Karen, denk je echt dat al zoveel pagina's lang mensen erop uit zijn om je neer te sabelen? Om jou je slecht over jezelf te laten voelen? Op dit forum is het doel om mensen te helpen! En omdat jij al heel veel reacties lang laat zien dat onze boodschap niet écht bij je binnenkomt, gaan mensen die boodschap anders (harder!) verpakken. Alles in de hoop dat jij tot het besef komt dat je moet stoppen met drinken (dus niet minderen) en je problemen aan moet pakken. Dit is geen X of zo, waar mensen komen om anderen lekker anoniem af te zeiken. Mensen dreigen hier ook nergens mee. Dat kan niet, we weten niet wie je bent of waar je woont. Er worden alleen mogelijke scenario's geschetst, en manieren getoond waarop je van deze nare situatie iets goeds kan maken. Laat ons je alsjeblieft helpen. Kijk in de spiegel die je hier voorgehouden wordt.
Als er zoveel mensen (ongeveer) hetzelfde zeggen, zou het dan niet zo kunnen zijn dat we gelijk hebben? Jij bent alleen, zowel als ouder van je kinderen als in het leven. Dat blijkt uit je berichten en dat zeg je ook zelf. Een groot risico is dan dat je ook je mening en gedachten niet kunt toetsen bij anderen. Ik doe dat bij mijn man, ouders, siblings, vriendinnen, collega's. En hier. Ik ben heel blij dat jij hier je vraag hebt gesteld, want de andere opties heb jij niet echt. Ik zie dat je al een heel aantal stappen hebt gezet, bijvoorbeeld dat je je kinderen niet moet afzonderen van de buitenwereld, hoe veilig dat voor jou misschien ook voelt. Hartstikke goed van je! En dat je weer contact opgenomen hebt met je therapeut vind ik ook heel knap. Echt! Daar is moed voor nodig.
Ik hoop dat je uit al onze 33 pagina's berichten kunt filteren dat we echt het beste voor jou en je kinderen willen. Het gezin waar jij uit komt is echt geen fijne basis. Ik kan me goed voorstellen dat je het moeilijk vindt om hulp te vragen en al helemaal om die te accepteren. Je hebt altijd voor jezelf moeten zorgen, kon nooit op iemand leunen. Maar dat is uitzonderlijk. Er zijn echt mensen die je willen helpen. Hier, maar ook in het echte leven. Zoals je buurvrouw. En, ook al geloof je het niet, ook de moeder van de oppas. Ik hoop dat je het aandurft om tóch excuses te gaan maken. Zowel de oppas als haar moeder zijn naar mijn idee positief betrokken bij jou en je kinderen. Het zou zomaar zo kunnen zijn dat je, als je ze in vertrouwen durft te nemen, op ze kunt steunen. Ook als je niet gaat stappen is het fijn om toch af en toe een oppas te hebben zodat je iets voor jezelf kunt doen, iets waardoor je kunt ontspannen. Ik denk dat het voor jou heel goed zou zijn om te gaan sporten. Boksen bijvoorbeeld, daar kun je je woede zonder problemen fysiek uitleven. Dat geeft je ook ruimte in je hoofd. Het zou toch fantastisch zijn als je oppas iedere week een paar uurtjes wil komen zodat jij aan jezelf kan werken?
Niemand kan het helemaal alleen. Dat hoeft ook niet. Er zijn mensen bij wie je terecht kunt. Maar dat vraagt wel van jou de moed om je open te stellen. Ik snap dat dat heel moeilijk is. Maar echt, dat is noodzakelijk. Ook voor je jongens. Ook zij moeten leren dat ze bij anderen terecht kunnen.
Als je bij mij in de buurt zou wonen zou ik ook wel een keer op willen passen. Of een keer een kop koffie met je drinken zodat je je verhaal kunt doen.
Hoe is jouw relatie met je huisarts? Kun je daar terecht met je problemen? Er is hier al eerder geadviseerd om gesprekken met de POH te vragen. Dat kan prima naast je traject met je therapeut. Je arts heeft beroepsgeheim, als het niet heel duidelijk is dat je kinderen verwaarloosd worden of iets dergelijks is er geen reden voor je huisarts om een melding te doen bij VT. Maar hij/zij kan wel meedenken over hoe jij meer vertrouwen in de mensen om je heen kunt opbouwen.
Ik hoop dat je vanavond een beetje rust in je hoofd hebt, en dat je de avond zonder alcohol door kunt komen. Je bent echt goed bezig! Met (hele) kleine stapjes, maar dat maakt niet uit. Als je maar de goede kant op gaat. En dat ga je. Je mag trots zijn op jezelf!
Bedankt dat je me steunt. Ik moest langer over je bericht nadenken.
Misschien heb je gelijk dat het niet echt dreigen kan zijn omdat dat niet eens kan. Ik vind dat erg om te lezen dat ze denken dat de boodschap niet binnenkomt bij mij. Dat is echt wel zo maar als ze zo aanvallend doen dan voelt het zo dat ik me moet verdedigen. Dus sorry aan iedereen als je het wel bedoelde om te helpen. Ik zie nu ook wel dat ik echt een fout heb gemaakt door zo dronken te worden. Dat het niet de schuld van de politie is. Ook niet van de oppas en haar moeder. Hoewel ik vind dat die laatste ook fouten hebben gemaakt, maar het is begonnen met mijn fout.
Het klopt ook wat je zegt misschien dat ik mijn mening niet kan toetsen en dat dat een risico is. Daar had ik nog nooit zo over nagedacht. Het is een risico als je anderen vertrouwt maar ook als je nergens je mening kan toetsen dat is waar. Ik heb niet een fijne basis dat is ook waar en ook dat ik daar door niet meer durf iemand vertrouwen. Daarom had ik ook die pauze bij de therapie genomen dat werd te spannend. Maar ik weet dat dat niet de goede beslissing was nu. En ik wil zeker ook dat mijn jongens dat leren ja dat ze bij anderen terecht kunnen zodat zij zich nooit zo alleen moeten voelen en waardeloos.
Wat je zegt van de oppas en haar moeder vind ik moeilijk. Ik denk niet dat zij dat goed bedoelden zo voelde dat echt niet.
De huisarts is ook moeilijk daarom had ik daar nog niet op geantwoord tot nu toe. Het is wel een goede huisarts voor de jongens. Ik ga best vaak met ze omdat ik het zeker goed wil doen en ik wil ook dat ze gezond zijn dat er niks aan de hand is. De vorige was een hele slechte huisarts daar heb ik ruzie mee gekregen. Maar deze heb ik nu al 2 jaar en die is wel heel goed. Ze luistert goed en is ook lief naar de jongens en ze helpt goed als er wat is. Gelukkig zijn ze niet vaak ziek maar de jongste is wel dun en eet slecht. Daarom ga ik vaker ik maak me zorgen. Deze huisarts is altijd geduldig en ze stelt me gerust dat hij wel dun is en klein maar hij volgt zijn curve dus dan is het goed. En ze helpt me ook met nadenken wat ik kan proberen om hem aan het eten te krijgen.
Maar als ik zonder de jongens ga dan gaat ze steeds veel vragen stellen over hoe het met mij gaat en dat wil ik niet dan klap ik dicht. Dus ik ga zoveel mogelijk met de jongens dan gaat het over hun dat gaat goed.
Vroeger ging het nog veel slechter met me voor ik de kinderen had. Dan had ik soms crisis dat ik nu dood wilde en ook gevaarlijk ging doen en mezelf pijn doen. Sinds ik de jongens heb is het niet meer zo erg. Wel nog heel slecht voelen vanbinnen en soms veel te druk in mijn hoofd maar niet meer zo erg crisis. Maar een tijd terug had ik een relatie die stopte en toen voelde het weer zo slecht en was ik bang dat ik terug crisis zou krijgen toen ben ik naar de huisarts gegaan dat ze moest helpen en toen heeft die geregeld dat ik enkele dagen medicatie kreeg om rustiger te zijn en heb ik ook die onderzoeken gekregen en dan therapie gestart. Maar ik wil daar nu niet meer over praten met de huisarts ik schaam me en ik wil echt niet dat ze denkt dat ik niet voor de jongens kan zorgen.
Je hebt nu niet gedronken, Karen? Je schrijft nu namelijk een stuk helderder. Dat viel me laatst ook al op.
Ik wil je even een knuffel geven. Want ik vind echt dat je al flinke stappen hebt gezet, de afgelopen dagen 
karenm2 schreef op 10-01-2025 om 22:11:
[..]
Bedankt dat je me steunt. Ik moest langer over je bericht nadenken.
Misschien heb je gelijk dat het niet echt dreigen kan zijn omdat dat niet eens kan. Ik vind dat erg om te lezen dat ze denken dat de boodschap niet binnenkomt bij mij. Dat is echt wel zo maar als ze zo aanvallend doen dan voelt het zo dat ik me moet verdedigen. Dus sorry aan iedereen als je het wel bedoelde om te helpen. Ik zie nu ook wel dat ik echt een fout heb gemaakt door zo dronken te worden. Dat het niet de schuld van de politie is. Ook niet van de oppas en haar moeder. Hoewel ik vind dat die laatste ook fouten hebben gemaakt, maar het is begonnen met mijn fout.
Het klopt ook wat je zegt misschien dat ik mijn mening niet kan toetsen en dat dat een risico is. Daar had ik nog nooit zo over nagedacht. Het is een risico als je anderen vertrouwt maar ook als je nergens je mening kan toetsen dat is waar. Ik heb niet een fijne basis dat is ook waar en ook dat ik daar door niet meer durf iemand vertrouwen. Daarom had ik ook die pauze bij de therapie genomen dat werd te spannend. Maar ik weet dat dat niet de goede beslissing was nu. En ik wil zeker ook dat mijn jongens dat leren ja dat ze bij anderen terecht kunnen zodat zij zich nooit zo alleen moeten voelen en waardeloos.
Wat je zegt van de oppas en haar moeder vind ik moeilijk. Ik denk niet dat zij dat goed bedoelden zo voelde dat echt niet.
De huisarts is ook moeilijk daarom had ik daar nog niet op geantwoord tot nu toe. Het is wel een goede huisarts voor de jongens. Ik ga best vaak met ze omdat ik het zeker goed wil doen en ik wil ook dat ze gezond zijn dat er niks aan de hand is. De vorige was een hele slechte huisarts daar heb ik ruzie mee gekregen. Maar deze heb ik nu al 2 jaar en die is wel heel goed. Ze luistert goed en is ook lief naar de jongens en ze helpt goed als er wat is. Gelukkig zijn ze niet vaak ziek maar de jongste is wel dun en eet slecht. Daarom ga ik vaker ik maak me zorgen. Deze huisarts is altijd geduldig en ze stelt me gerust dat hij wel dun is en klein maar hij volgt zijn curve dus dan is het goed. En ze helpt me ook met nadenken wat ik kan proberen om hem aan het eten te krijgen.
Maar als ik zonder de jongens ga dan gaat ze steeds veel vragen stellen over hoe het met mij gaat en dat wil ik niet dan klap ik dicht. Dus ik ga zoveel mogelijk met de jongens dan gaat het over hun dat gaat goed.Vroeger ging het nog veel slechter met me voor ik de kinderen had. Dan had ik soms crisis dat ik nu dood wilde en ook gevaarlijk ging doen en mezelf pijn doen. Sinds ik de jongens heb is het niet meer zo erg. Wel nog heel slecht voelen vanbinnen en soms veel te druk in mijn hoofd maar niet meer zo erg crisis. Maar een tijd terug had ik een relatie die stopte en toen voelde het weer zo slecht en was ik bang dat ik terug crisis zou krijgen toen ben ik naar de huisarts gegaan dat ze moest helpen en toen heeft die geregeld dat ik enkele dagen medicatie kreeg om rustiger te zijn en heb ik ook die onderzoeken gekregen en dan therapie gestart. Maar ik wil daar nu niet meer over praten met de huisarts ik schaam me en ik wil echt niet dat ze denkt dat ik niet voor de jongens kan zorgen.
Ach meissie toch. Ik reageer later uitgebreider, maar ik geef je vast een hele dikke knuffel.
To, ik vind het heel moedig van je, dat je dit topic hebt geopend en dat je blijft reageren. Daaruit blijkt dat je in staat bent om naar jezelf te kijken en te reflecteren, dat kan lang niet iedereen.
Ik snap dat je eenzaamheid en achterdocht je situatie heel zwaar maken, ik denk dat je eigenlijk heel sterk bent, dat moet wel als je altijd alles alleen doet.
Je hebt recht op vriendschap en hulp, er zijn echt mensen die je kunt vertrouwen en er niet op uit zijn om je het leven zuur te maken, maar jou en je kinderen het beste gunnen. Je zal nog flinke stappen moeten zetten, maar je kunt het voor jezelf en de kinderen echt leefbaarder maken met hulp van anderen, niemand kan helemaal zonder een ander. We hebben elkaar nodig.
Mooi hoe je op de post van jonagold reageert. Zorg goed voor jezelf en neem hulp aan, dan kun je ook nog beter voor je kinderen zorgen, zet hem op!
En blijf hier gerust schrijven als dat je steunt.
Roos57 schreef op 10-01-2025 om 21:00:
[..]
Je hebt het heel zwaar . En je doet je best . En ik gun je meer dan dit . Goed dat je weer in therapie gaat .
Ja dat is zo ik doe mijn best. Dank je.
Roos57 schreef op 10-01-2025 om 21:02:
[..]
Jij drinkt een wijn . De ander neemt chips . Weer een ander gaat sporten . Of yoga . Of schrijven
Of iemand bellen.
Zijn er voor jou ook alternatieven?
Ik probeer het met alternatieven maar ik heb er niet zoveel die goed werken. Ik was misschien niet meer zo goed bezig met te snel wijn nemen als ik veel spanning had en druk in mijn hoofd. Nu probeer ik daar weer beter over na te denken en verantwoordelijker te zijn en alternatieven te proberen om het rustiger te maken. Deze week is dat sommige dagen gelukt. Andere dagen niet en toen een paar wijntjes om het niet uit de hand te laten lopen en de spanning te laten zakken.
karenm2 schreef op 10-01-2025 om 22:11:
[..]
Bedankt dat je me steunt. Ik moest langer over je bericht nadenken.
Misschien heb je gelijk dat het niet echt dreigen kan zijn omdat dat niet eens kan. Ik vind dat erg om te lezen dat ze denken dat de boodschap niet binnenkomt bij mij. Dat is echt wel zo maar als ze zo aanvallend doen dan voelt het zo dat ik me moet verdedigen. Dus sorry aan iedereen als je het wel bedoelde om te helpen. Ik zie nu ook wel dat ik echt een fout heb gemaakt door zo dronken te worden. Dat het niet de schuld van de politie is. Ook niet van de oppas en haar moeder. Hoewel ik vind dat die laatste ook fouten hebben gemaakt, maar het is begonnen met mijn fout.
Het klopt ook wat je zegt misschien dat ik mijn mening niet kan toetsen en dat dat een risico is. Daar had ik nog nooit zo over nagedacht. Het is een risico als je anderen vertrouwt maar ook als je nergens je mening kan toetsen dat is waar. Ik heb niet een fijne basis dat is ook waar en ook dat ik daar door niet meer durf iemand vertrouwen. Daarom had ik ook die pauze bij de therapie genomen dat werd te spannend. Maar ik weet dat dat niet de goede beslissing was nu. En ik wil zeker ook dat mijn jongens dat leren ja dat ze bij anderen terecht kunnen zodat zij zich nooit zo alleen moeten voelen en waardeloos.
Wat je zegt van de oppas en haar moeder vind ik moeilijk. Ik denk niet dat zij dat goed bedoelden zo voelde dat echt niet.
De huisarts is ook moeilijk daarom had ik daar nog niet op geantwoord tot nu toe. Het is wel een goede huisarts voor de jongens. Ik ga best vaak met ze omdat ik het zeker goed wil doen en ik wil ook dat ze gezond zijn dat er niks aan de hand is. De vorige was een hele slechte huisarts daar heb ik ruzie mee gekregen. Maar deze heb ik nu al 2 jaar en die is wel heel goed. Ze luistert goed en is ook lief naar de jongens en ze helpt goed als er wat is. Gelukkig zijn ze niet vaak ziek maar de jongste is wel dun en eet slecht. Daarom ga ik vaker ik maak me zorgen. Deze huisarts is altijd geduldig en ze stelt me gerust dat hij wel dun is en klein maar hij volgt zijn curve dus dan is het goed. En ze helpt me ook met nadenken wat ik kan proberen om hem aan het eten te krijgen.
Maar als ik zonder de jongens ga dan gaat ze steeds veel vragen stellen over hoe het met mij gaat en dat wil ik niet dan klap ik dicht. Dus ik ga zoveel mogelijk met de jongens dan gaat het over hun dat gaat goed.Vroeger ging het nog veel slechter met me voor ik de kinderen had. Dan had ik soms crisis dat ik nu dood wilde en ook gevaarlijk ging doen en mezelf pijn doen. Sinds ik de jongens heb is het niet meer zo erg. Wel nog heel slecht voelen vanbinnen en soms veel te druk in mijn hoofd maar niet meer zo erg crisis. Maar een tijd terug had ik een relatie die stopte en toen voelde het weer zo slecht en was ik bang dat ik terug crisis zou krijgen toen ben ik naar de huisarts gegaan dat ze moest helpen en toen heeft die geregeld dat ik enkele dagen medicatie kreeg om rustiger te zijn en heb ik ook die onderzoeken gekregen en dan therapie gestart. Maar ik wil daar nu niet meer over praten met de huisarts ik schaam me en ik wil echt niet dat ze denkt dat ik niet voor de jongens kan zorgen.
Och wat lees ik een eenzaamheid eigenlijk. Volgens mij (en ik kan het fout hebben) vind je het heel eng als mensen dichtbij komen. Je therapeut maar ook je huisarts die het zo te lezen wel heel goed doet. Je bent bij haar geweest met problemen en zo informeert nu hoe dat gaat. Dat wil niet zeggen dat ze zich zorgen maakt over jou als ouder maar dat ze graag wil dat het goed met je gaat, dat je de juiste hulp krijgt en ze wil vast weten of ze nog iets voor je kan doen.
Ik vind het ook spannend als mensen dichtbij komen en iets raken waardoor ik me kwetsbaar voel. Dat heeft te maken met mijn jeugd en ik vermoed dat dat bij jou ook meespeelt. Na de nodige therapie gaat het beter maar toch blijf ik soms lastig te lezen voor mensen. Ik wil niet zo zijn maar het blijft een valkuil.
Ik heb me altijd voorgenomen om het anders te doen als mijn ouders. Ik wil dat mijn kinderen zich veilig voelen thuis en altijd voelen dat ze bij ons terecht kunnen. Dat wij er voor hun zijn. Dat ze jij emoties mogen tonen, dat ze mogen zijn wie ze zijn en dat onze liefde echt onvoorwaardelijk is. En weet je, het anders doen als je ouders is lastig. Ook als ik weet wat ik anders wil doen, maar hoe pak je dat dan aan? Ik heb het voorbeeld gemist in mijn jeugd. Nu heb ik in mijn studie veel kennis opgedaan maar dat is theoretisch, de praktijk is anders. Toch denk ik dat wij goed bezig zijn. Af en toe reageer ik en merk ik dat ik zo eigenlijk niet wil reageren. Dan reageer ik op een manier die ik ken uit mijn jeugd. Het grote verschil is dat ik dit merk en ook de reactie zie bij mijn kinderen. Ik speel daarop in. Ik moet ook oppassen dat ik niet doorsla en juist alles met de mantel der liefde bedek. Wat me helpt is om erover te praten met mijn vriend en met vriendinnen.
Moraal van dit veel te lange verhaal. Het is verdomd moeilijk om het anders te doen als je ouders. Hoe jij opgegroeid bent was jouw 'normaal' in je jeugd. Bij jou was het normaal dat er (veel) alcohol gedronken werd en dat er op een nare manier werd omgegaan bij jullie. Jij hebt je ook voorgenomen dat anders te doen en drinkt al veel minder en doet leuke dingen met je kinderen. Dat is knap, dat is een goede stap. Maar je beeld van wat gemiddeld is, is wellicht ook vertroebeld. Het is goed om hier open over te praten met anderen. Om te kunnen spiegelen. Ik vraag me af of je iemand hebt bij wie je dit kunt doen. Ik gun je dat en ik gun je kinderen dat. Heel veel sterkte met alles. Knap dat je de drank nu laat staan
Bloem1970 schreef op 10-01-2025 om 21:29:
het zal vast allemaal nog veel beter kunnen, maar mag ik bewondering hebben voor de stappen die je maakt? In je eerste berichten was je vooral boos en aan het ontkennen en nu heb je al opgezocht hoe je verantwoord(er) met alcohol om moet gaan en doe je dat ook. Echt heel knap! Misschien is het iets voor dit weekend om een activiteit op te zoeken en te doen om eens op een andere manier te ontspannen? Wandelen met je jongens naar een kinderboerderij, leuke film kijken, kinderyoga op YouTube zoeken en samen doen of juist als ze slapen yoga of een meditatie voor jezelf. Al ontspan je maar omdat je er om moet lachen, ontspannen is het belangrijkste doel. Zet hem op!
Dank je. Ja het lukt de laatste dagen beter in mijn berichten om rustiger na te denken wat ze echt bedoelen en wat ik dan wil zeggen voor ik reageer. En om eerlijker te durven zijn. Niet dat ik aan het liegen was maar soms niet alles zeggen of een beetje verdraaien om mezelf te verdedigen.
Ik heb het opgezocht ja wat verantwoord alcoholgebruik is en nagedacht hoe ik ermee bezig ben. Ik was niet elke dag aan het drinken maar wel vaak, dan een paar wijntjes soms iets meer. Vrijdag en zaterdag echt dronken worden om echt los te laten en even alles vergeten. Dat is teveel. Mijn plan is nu zeker twee dagen niks en niet meer dronken. Ik weet dat dat nog niet perfect is zoals het moet maar ik wil ook eerlijk zijn en niet een plan maken als ik niet denk dat het gaat lukken.
Leuke dingen doen met de jongens in het weekend deed ik al ga ik zeker blijven doen. Vaak pas in de namiddag omdat het me nog niet lukt in de voormiddag dan voel ik me nog te slecht. Niet dat de jongens daar echt last van hebben ik sta dan even op en geef ze ontbijt en dan mag de jongste netflix de oudste tablet dat vinden ze ook leuk. Maar ik heb vandaag gezegd morgen gaan we naar de zoo met de trein we vertrekken al om 10 uur en we blijven de hele dag en dat vonden ze geweldig. Dat vond ik heel leuk om te zien voelde me ook een goede moeder.
coolpack2 schreef op 10-01-2025 om 21:29:
[..]
Ja, maar aan hóe je ruzie maakt gaat ook iets vooraf, hè. Daar doelde ik op. Wat maakt dat je blijkbaar zo vaak in een ruziesfeer belandt of dat je kennelijk die kans reëel acht? Wat gebeurt er op zulke momenten?
Ja dat weet ik zelf vaak ook niet goed. Ik krijg eerst veel spanning vanbinnen en dan als ze aandringen of uitdagen of dreigen word ik meteen boos. Dan wil ik het oplossen maar maar dat is dan meestal gelijk ruzie. En als ik toch al ruzie heb dan gaat door mijn hoofd ik verpest het gelijk helemaal maakt toch niks meer uit en dan ga ik helemaal door het lint.
Daarom als ik voel dat iets me spanning geeft of als iets me irriteert probeer ik het te vermijden. Dat is beter dan loopt het niet verder uit de hand.
karenm2 schreef op 11-01-2025 om 00:18:
[..]
Dank je. Ja het lukt de laatste dagen beter in mijn berichten om rustiger na te denken wat ze echt bedoelen en wat ik dan wil zeggen voor ik reageer. En om eerlijker te durven zijn. Niet dat ik aan het liegen was maar soms niet alles zeggen of een beetje verdraaien om mezelf te verdedigen.
Ik heb het opgezocht ja wat verantwoord alcoholgebruik is en nagedacht hoe ik ermee bezig ben. Ik was niet elke dag aan het drinken maar wel vaak, dan een paar wijntjes soms iets meer. Vrijdag en zaterdag echt dronken worden om echt los te laten en even alles vergeten. Dat is teveel. Mijn plan is nu zeker twee dagen niks en niet meer dronken. Ik weet dat dat nog niet perfect is zoals het moet maar ik wil ook eerlijk zijn en niet een plan maken als ik niet denk dat het gaat lukken.
Leuke dingen doen met de jongens in het weekend deed ik al ga ik zeker blijven doen. Vaak pas in de namiddag omdat het me nog niet lukt in de voormiddag dan voel ik me nog te slecht. Niet dat de jongens daar echt last van hebben ik sta dan even op en geef ze ontbijt en dan mag de jongste netflix de oudste tablet dat vinden ze ook leuk. Maar ik heb vandaag gezegd morgen gaan we naar de zoo met de trein we vertrekken al om 10 uur en we blijven de hele dag en dat vonden ze geweldig. Dat vond ik heel leuk om te zien voelde me ook een goede moeder.
Waar komt het door dat je je dan te slecht voelt? Wat is het wat jou stress of dit gevoel geeft?
Dweedledee schreef op 10-01-2025 om 23:03:
Je hebt nu niet gedronken, Karen? Je schrijft nu namelijk een stuk helderder. Dat viel me laatst ook al op.
Ik wil je even een knuffel geven. Want ik vind echt dat je al flinke stappen hebt gezet, de afgelopen dagen
Dank je. Nee ik heb niet gedronken vandaag. En ook niet gisteren en woensdag ook niet. Dinsdag ook maar een paar glazen maandag iets meer. Dus ja je hebt het wel goed gezien denk ik.
karenm2 schreef op 11-01-2025 om 00:41:
[..]
Dank je. Nee ik heb niet gedronken vandaag. En ook niet gisteren en woensdag ook niet. Dinsdag ook maar een paar glazen maandag iets meer. Dus ja je hebt het wel goed gezien denk ik.
Goed bezig!
Gebruikersnaaminvullen schreef op 11-01-2025 om 00:34:
[..]
Waar komt het door dat je je dan te slecht voelt? Wat is het wat jou stress of dit gevoel geeft?
De drank. Dat geeft sochtends een slecht gevoel.
Karen, allereerst vind ik je een heel dappere vrouw. Petje af dat je hier bent gekomen en nu al stappen hebt gezet. Je bent al heel goed op pad naar herstel.
Ik heb tot nu toe niet gereageerd omdat ik geen uitgebreide ervaring heb met alcoholisme (want daar gaat dit toch wel om), en omdat ik meen te zien dat je ook last hebt van een bepaalde psychische problematiek. Je lijkt last te hebben van trauma's. Ook vertel je over symptomen die misschien wijzen in de richting van borderline en/of ADHD. Dat is echt heel veel, als dat allemaal op je bordje ligt. Te veel om in je eentje aan te pakken, hoeveel doorzettingsvermogen je ook hebt.
Daarom zou ik zeker wél met de huisarts gaan praten. Gewoon alles eerlijk op tafel leggen en vragen wat je verder nog kunt doen om van de drank af te blijven en rust te krijgen in je hoofd. Je huisarts klinkt als een betrokken en lieve persoon. Je hoeft niet bang voor haar te zijn, ze is er om je te helpen.
Veel sterkte! Hou vol!
