Hoe zouden jullie dit aanpakken (vriendin lijkt niet te kunnen omgaan met kind)

Ik heb een vriendin die is zo vreselijk onzeker en het wordt alleen maar erger.
Ze heeft net als ik twee kinderen, onze kinderen zijn even oud.

Haar oudste is nogal een doerak, hij is onwijs lief en vrolijk maar vreselijk ondeugend. Logisch natuurlijk, hij is twee.
Maar mijn vriendin kan daar vreselijk slecht mee om gaan, ze denkt dat iedereen haar kritiseert omdat zij zo'n ondeugend kind heeft. (natuurlijk ondeugend, een lekkere ondekkingsreiziger)

Als hij een peuterdriftbui krijgt in het openbaar kan ze wel door de grond zakken. Als haar kindje, mijn oudste slaat, vind ze dat zo vreselijk erg.
Het staat werkelijk tot geen verhouding tot het gebeurde. (mijn zoontje maakt daar overigens best misbruik van)

Gisterenmiddag ging ze maar door en door over het feit dat haar zoontje niet luisterde en de mijne wel en dat hij best wist dat hij bepaalde dingen niet mocht doen en dat hij het toch deed en dat ze dat gewoon niet snapte.

Ik probeer wel duidelijk te maken dat alle kinderen niet luisteren en dat mijn zoontje totaal geen engeltje is, ik vertel voorvallen van mijn oudste als hij niet luistert en de overvolle supermarkt bij elkaar schreeuwt.

Maar ze blijft er bij dat ze iets fout doet. Als mijn oudste stout is, is dat niet erg, maar als haar kind stout is, is het haar falen als opvoedster.

Hoe krijg ik dat uit haar hoofd gepraat. Ze geniet totaal niet van haar kinderen, ze staat zo bol van de stress.
Ik vind het vreselijk zielig voor haar, maar ik word er af en toe ook een tikkeltje ongeduldig van. Ik vind dat heel vervelend van mezelf hoor, maar haar zoontje is echt een lieve schat.