'Kidsmarketing is niet meer weg te denken'. Laat ons het ondenkbare gaan denken en in actie komen

Hugo

Je kunt willen vechten tegen een bierkaai, maar liever leer ik mijn kinderen om te gaan met de wereld om hen heen.
Jij schrijft: Kinderen moeten altijd beschermd moeten worden tegen reclame, net als tegen acolhol, nicotine, drugs, pedofielen en andere zaken waar ook talloze volwassenen het moeilijk mee hebben.

Waarom moeten kinderen altijd beschermd worden? En tot wanneer dan? en dan komt het moment waarop ze niet meer beschermd hoeven te worden, wat staat ze dan te wachten? Dan lijken de verleidingen ineens wel heel erg groot, en zijn er wel heel erg veel soorten verleidingen waarmee ze nog nooit hebben kennisgemaakt, laat staan erover hebben nagedacht, want ze wisten door jouw bescherming niet eens van het bestaan van deze verleidingen.

Nee Hugo, jouw manier is zeker niet de mijne. Ik begeleid mijn kinderen graag naar volwassenheid door ze juist te laten zien wat er 'te koop' is, welke verleidingen er zijn, en hoe ze daarmee om kunnen gaan.
Daarmee leren ze nl. ook zelf keuzes maken op grond van eigen overwegingen.

Propaganda

Aha, ik val na thuiskomst meteen met mijn neus in de boter. Heerlijk!
Hugo, je draait wat ver om de materie heen met al die filosofische woorden. Ze zijn misschien leuk voor een zware na-tafel met een cognacje bij de hand, maar ze gaan niet naar de oplossing van een praktisch probleem: Hoe houden we onze kinderen uit de commerciele wind?
Je hebt wel gelijk dat dat probleem eigenlijk groter is, want ook voor volwassenen is steeds minder duidelijk wanneer de wind uit een commerciele hoek waait.
Tip: Zoek in het forumarchief van Ouders en School eens op Schoolontbijt.
Ik, reclamemaker, kan je verzekeren dat steeds meer commerciele communicatie zich helemaal niet meer in eenduidig herkenbare commerciele uitingen vat, maar zich vermomt als 'voorlichting van het volk'. Propaganda dus.
Zelfs de communicatie over de Mexicaanse griep is ermee besmet. En op scholen eet de staatssecretaris zelf een hapje mee met het schoolontbijt, onder het mom van voorlichting en goede voeding in strijd tegen het overgewicht, maar het is in feite een promotie van brood.
Betaald door de EU bovendien.
Ja, we leven in een rare wereld.
Het verbod op publieksreclame voor medicijnen wordt omzijld door publieksreclame voor ziekten (heeft u ook van die gekke teennagels, gewrichtspijnen of een kleine piemel?, uw dokter weet er raad mee).
Overheden bedienen zich van dezelfde stijl (zie campagnes griep, woningisolatie, etc.).
Geef mij maar gewoon reclame. Daar waar het boven staat (Advertentie), of daar waar een leeuwtje het aankondigt. Dat is tenminste herkenbaar.
Groet,
Miriam Lavell

Tja

Ik hoor ook niet bij jouw kant. Ik vind dat reclame maken voor kinderen mag. Het hangt er misschien een beetje vanaf hoe het gebracht wordt en voor wat er reclame gemaakt wordt. Het maakt mij bijvoorbeeld niet uit of er wel of niet reclame voor snoep wordt gemaakt, zolang er maar niet gedaan wordt of het gezond en nodig is. Snoep is zo'n ruim begrip, dan mag Magnum ook niet meer bijvoorbeeld. Dat zien kinderen ook. We kunnen niet zonder reclame, zonder reclame zou tv kijken en kranten of tijdschriften drukken ook onbetaalbaar worden volgens mij. Ik snap de link naar voetbal overigens ook niet helemaal. Sportief gezien is daar niets mis mee.

Ik denk...

..dat de meeste kinderen heel goed weten wat reclame is. Als ze dat -nog- niet weten is het ook nog vrij eenvoudig uit te leggen. Dus alle reclame verbieden lijkt me niet nodig. Wat mij idd wel verontrust is die verkapte en indirecte reclame. Product placement, zogenaamde onderzoeken, propaganda van bijv voedingsbranches etcetera. Daarnaast is informatie zo makkelijk geworden, 1 druk op de (google)knop en alle info is a la minute (NB: in deze tijd zou deze uitspraak eigenlijk allang vervangen moeten zijn voor a la seconde) op te vragen. Maar wat voor een informatie? Kinderen (en volwassenen!) moeten meer en meer leren kritisch na te denken, alles te filteren, belangen van de informatieverstrekker afwegen. Dat is ondoenelijk. Hoe ga je dat een kind leren? De overheid zou, en dat is makkelijk gezegd, moeten waken voor manipulatie van onze kinderen door verkapte reclame. Maar ik zie dat niet gebeuren, temeer omdat onze overheid schijnbaar ook vatbaar is voor vormen van dezelfde vormen van manipulatie (denk JSF, griepvaccin etc)
Tja, it's a brave new world

Bespreken met de kinderen

Hoi,

Mijn kinderen zeggen/zeiden vaak bij reclames 'hee mam, waarom koop je dat niet" Bijvoorbeeld bij Cilit Bang...en dat dan in een streep je vieze keukenvloer schoon is. Ik legde ze dan altijd uit dat het overdreven is, en dat het in werkelijkheid heel anders is. Dat er meneren/mevrouwen zij die graag dat Cilit Bang willen verkopen en daarom maken ze er zo'n mooi verhaal omheen. Toevallig kregen we een tijdje later in het boodschappenpakket van super de boer een fles Cilit Bang en kon ik ze laten zien dat het echt niet zo werkt.
Verder hadden we het een keer over 'daar hebben we geen geld voor nu' en zei mijn zoontje ' dan gaan we toch naar Leen" (van lenen.nl) hup kon ik meteen mooi uitleggen dat dat lang zo mooi niet is als dat Leen het doet lijken in de reclame.
Verder is het hier een sport om de kleine lettertjes proberen te lezen onder de Ringtones reclame, " € 4.50 per item, maximaal 2 items per week" ...en dan roep ik dus meteen...Lekker! € 36,- euro per maand !
Op deze manier hoop ik ze bewust te maken van reclames, dat de makers altijd in hun eigen straatje praten en je niet alles maar klakkeloos moet geloven.
Het is inderdaad lastiger te herkennen wanneer het propaganda is, is dit nu objectieve waarheid of is het iets gestuurd?

Maxime

Twee discussies

Er lopen hier twee discussies door elkaar.
1. Reclame voor kinderen in het algemeen is uit den boze
2. Nieuwe vormen, via internet en mobiel vooral, zijn sluikreclame en misleiding.

ad 1. In het algemeen kun je het niet meer terugdraaien: regulering zou dan over de hele linie moeten - tv, internet, tijdschriften, en niet alleen in NL maar ook daarbuiten (internet, commerciële tv!). Maar er zijn regels voor het reclame maken voor kinderen, ook via Europa, dus er kan wel heel veel. Zo kun je best zeggen: op tv geen reclame voor kinderen tot een bep. tijdstip, of voor voeding enz. Net zoals er nu geen reclame voor sigaretten meer te zien is, en voor alcohol niet voor 21:00 uur!

Ouders zouden hiermee ook geholpen zijn. Die reclame werkt namelijk echt wel (blijkt uit onderzoek): kinderen krijgen er trek door in juist die ongezonde dingen.

De invloed (lobby) van de industrie is echter heel erg groot. Veel geld gaat zitten in het voorkomen van goede wetten, en de zelfregulering werkt niet voldoende, maar ook daar wordt niet aan gewerkt om daar betere controle op te gaan voeren vanuit de overheid. Dat zou wel moeten.

ad 2. Ik ben het eens met mensen die zeggen: beter reclame met koeigrote letters erboven: DIT IS RECLAME. Want dan kun je tenminste strijden met open vizier. Wat nu gebeurt is gemeen: kinderen hebben niet door dat het om reclame gaat en veel volwassenen zien het ook niet meer inderdaad.

Uit onderzoek blijkt dat kinderen op 8jarige leeftijd ongeveer reclame op tv kunnen herkennen. Maar bij reclame op internet duurt dat tot 12 jaar!!! Ze hebben niet door dat het reclame is als ze een advergame spelen... En ik voorspel dat het met de mobiele marketing nog veel erger wordt: dat gaan we met z'n allen niet meer als reclame herkennen.

En dan nog is er een verschil tussen 'weten dat het reclame is' en 'in je gedrag daar rekening mee kunnen houden'. Een kind dat wéét dat iets reclame is, kan desnondanks beïnvloed worden natuurlijk. Net als veel volwassenen verleid worden door reclame. Maar díe hebben volwassen hersens, die moeten het zelf maar weten, hoewel echte misleiding natuurlijk ook bij wet verboden zou moeten zijn. Maar kinderen... die hebben niet alleen recht op opvoeding en informatie, maar óók recht op bescherming.

Zo, dan is mijn standpunt misschien iets duidelijker dan uit die paar citaatjes in de krant...

Justine Pardoen (Ouders Online)

Dezelfde discussie

Het zijn niet twee discussies. Het gaat in alle gevallen om de mogelijk negatieve effecten van commerciele beinvloeding. Om de ongelijke strijd tussen kinderen en dat wat in neon of juist verstopt op ze af komt.
Justine:"Uit onderzoek blijkt dat kinderen op 8jarige leeftijd ongeveer reclame op tv kunnen herkennen. Maar bij reclame op internet duurt dat tot 12 jaar!!! Ze hebben niet door dat het reclame is als ze een advergame spelen... "
Al die alternatieve vormen van reclame zijn ontstaan uit verboden en/of maatschappelijke druk en opinie dat reclame, de herkenbare vorm dus, per definitie schadelijk is voor kinderen.
Justine:"Maar er zijn regels voor het reclame maken voor kinderen, ook via Europa, dus er kan wel heel veel. Zo kun je best zeggen: op tv geen reclame voor kinderen tot een bep. tijdstip, of voor voeding enz."
Ja, de herkenbare vormen van reclame zijn eenvoudig te verbieden. De ingewikkelde vormen niet. Die blijven dan over.
Je kunt ook de herkenbare vormen als enige toestaan. Reclame mag, maar dan alleen maar zo. Dan mag al het andere niet en dat is wel sluitend te omschrijven en te controleren. Je bent daarmee vooral nieuwe nog niet omschreven mogelijkheden voor.
Dat lijkt mij slimmer.
Groet,
Miriam Lavell

Overigens...

...kan ik inmiddels iedereen aanraden de discussie onder het genoemde blog te lezen. Trek er wel een half uurtje vooruit, want de reageerders halen, evenals Hugo Stephan Verbrugh zelf, van alles uit de kast. Van diverse stijlfiguren, metaforen, sprookjes, gebeden en de crisis tot pedofilie bij de Oude Grieken.

Voorbeeldje: yunomi.nl

Ik heb een zoontje van vijf die tijdens het televisie kijken nu eindelijk een beetje begint te merken wanneer iets reclame is: namelijk als het wordt gepresenteerd in een reclameblok tussen de programma's waar hij naar kijkt. Alle overige verborgen vormen van reclame neemt hij tot zich zonder te weten dat het om reclame gaat.

Dat reclamemakers steeds meer buiten de gebaande paden treden om hun waren aan de man te brengen, baart mij dus wel zorgen. Mijn zoontje zit nog niet op internet, maar zo heel lang zal dat waarschijnlijk niet meer duren.

Een voorbeeld. Een week ofzo geleden kreeg ik een gratis tijdschrift in de bus ter ondersteuning van een nieuwe vrouwenwebsite, yunomi.nl, een LIBELLE/VIVA-achtig tijdschrift met allemaal ditjes en datjes en citaten uit online reacties. Echter, NERGENS wordt vermeld dat deze website met bijbehorend tijdschrift voor 100% wordt gesponsord door Unilever.

Toevallig had ik iets eerder in de Volkskrant gelezen dat Unilever stopt met product placement in Life & Cooking en yunomi als nieuw platform heeft opgezet om zijn producten te promoten. En eerlijk gezegd, weet ik niet of ik dit had doorzien als ik niet dat artikel in de Volkskrant had gelezen.

Ik ben bang dat deze manier van werken voor kinderen ook gemeengoed gaat worden of al is. En ja, ik weet echt niet hoe ik me daar tegen moet verweren, behalve mijn zoontje duidelijk maken dat er overal reclame is en dat hij kritisch moet blijven.

Chris