Kinderwens als single egoïstisch?
ik ben een 30 jarige vrouw en al verschillende jaren single. Toch heb ik een kinderwens en ben ik de mogelijkheden aan het onderzoeken.
ik heb alleen een zeer beperkt netwerk. Ik ben enig kind en heb enkel nog mijn ouders als familie. Ze zijn gescheiden. Mijn moeder heeft MS en een hartaandoening. Beiden gelukkig wel redelijk stabiel. Mijn vader heeft parkinson, vooral neurologische klachten en minder fysiek en heeft enkele jaren geleden ook een kleine beroerte gehad, maar is nog redelijk goed.
ik heb ook niet veel vriendinnen. Ik heb eigenlijk maar 1 vriendin die ik max. 4 keer per jaar zie. Zij heeft ook al een eigen gezin.
Nu mijn opties die ik aan het bekijken ben. Ik zou bewust alleenstaande moeder kunnen worden, maar vind het moeilijk dat ik mijn kind een vader ontzeg én al zo’n kleine familie heb.
Een andere optie die ik overweeg is pleegzorg, maar mij lijkt het ontzettend moeilijk als het kind na x aantal jaren terug naar de ouders gaat. Ook zal het nooit je eigen kindje worden.
Ik wil een goede, doordachte keuze maken en het beste voor een (toekomstig) kind.
Maar de gedachte dat het mogelijk is dat ik nooit moeder zal worden doet zo’n pijn.
ik heb een kennis in mijn netwerk die alleenstaande moederschap is aangegaan met 2 mannen (stel)
Ze verdelen de zorg, co ouderschap en hebben alles goed vastgelegd. Maar het is een hele leuke warme samenstelling van mensen bij elkaar.
Haar netwerk was nl ook klein, doordat ze ver weg woont van alles en iedereen
Nu helpen ze elkaar en soms passen ouders of familie van de vaders bij haar op maar bovenal doen ze de zorg samen.
Er zijn van die "datingavonden hiervoor" om te kijken of er een klik is.
Zoiets zou je ook kunnen overwegen?
VivaDitjeDatje schreef op 30-08-2025 om 07:14:
ik heb een kennis in mijn netwerk die alleenstaande moederschap is aangegaan met 2 mannen (stel)
Ze verdelen de zorg, co ouderschap en hebben alles goed vastgelegd. Maar het is een hele leuke warme samenstelling van mensen bij elkaar.
Haar netwerk was nl ook klein, doordat ze ver weg woont van alles en iedereen
Nu helpen ze elkaar en soms passen ouders of familie van de vaders bij haar op maar bovenal doen ze de zorg samen.
Er zijn van die "datingavonden hiervoor" om te kijken of er een klik is.
Zoiets zou je ook kunnen overwegen?
Absoluut de beste optie.(als tweede na gewoon niet stressen en zelf op zoek naar een leuke man)
Je geeft je kind vaders. Een netwerk. Meer opas en omas. En als je onverhoopt zelf het leven laat vroegtijdig een familie om op terug tr vallen
maar echt ga eerst lekker van jezelf houden en een leuke man ontmoeten
Ik heb niet alles meer gelezen en weet niet echt van je vorige berichten af die je hebt geplaatst. Maar mijn ervaring is dat zodra je zwanger bent en bijv. zwangerschapsgym enz. doet je netwerk groter wordt. Je moet ook wel, want je 'moet' ineens van alles zodra je een kindje hebt. De meeste van mijn vriendinnen van nu heb ik leren kennen door de kinderen. Dus zo wordt je netwerk ook groter, je kunt elkaars hulp zijn (op elkaars kinderen passen, kindjes komen op een gegeven moment bij elkaar spelen enz.)
1968 schreef op 30-08-2025 om 16:38:
Ik heb niet alles meer gelezen en weet niet echt van je vorige berichten af die je hebt geplaatst. Maar mijn ervaring is dat zodra je zwanger bent en bijv. zwangerschapsgym enz. doet je netwerk groter wordt. Je moet ook wel, want je 'moet' ineens van alles zodra je een kindje hebt. De meeste van mijn vriendinnen van nu heb ik leren kennen door de kinderen. Dus zo wordt je netwerk ook groter, je kunt elkaars hulp zijn (op elkaars kinderen passen, kindjes komen op een gegeven moment bij elkaar spelen enz.)
Dit ervaar ik niet zo. Ik heb meer kennissen maar geen extra vriendschappen sinds ik 8jaar geleden moeder werd
Denk dat Ina op stap is .
Roos57 schreef op 31-08-2025 om 08:54:
Denk dat Ina op stap is .
Nieuwe vrienden maken .. to ipv steeds nieuwe topics te openen ga je ook nog een terugreageren in die topics? Als je in het dagelijkse leven ook zo communiceerd snap ik wel dat je geen vrienden maakt...
Anoniemvoornu schreef op 31-08-2025 om 09:16:
[..]
Nieuwe vrienden maken .. to ipv steeds nieuwe topics te openen ga je ook nog een terugreageren in die topics? Als je in het dagelijkse leven ook zo communiceerd snap ik wel dat je geen vrienden maakt...
Er zijn gewoon heel gemengde reacties over dit onderwerp. En ik wil echt het beste voor een toekomstig kind. Echte vrienden maken is niet makkelijk. En ook voor vrienden kom je vaak op de tweede plaats zoals iemand hier in het begin schreef na hun familie of gezin, wat ook heel normaal is.
Als ik bewust alleenstaande moeder zou worden zou ik al 2 kindjes willen zodat ze elkaar hebben als ik er niet meer ben, maar geen idee of ik of mijn lichaam dat aankan. Dat kan je allemaal niet voorspellen.
Ina333 schreef op 31-08-2025 om 09:54:
[..]
Er zijn gewoon heel gemengde reacties over dit onderwerp. En ik wil echt het beste voor een toekomstig kind. Echte vrienden maken is niet makkelijk. En ook voor vrienden kom je vaak op de tweede plaats zoals iemand hier in het begin schreef na hun familie of gezin, wat ook heel normaal is.
Als ik bewust alleenstaande moeder zou worden zou ik al 2 kindjes willen zodat ze elkaar hebben als ik er niet meer ben, maar geen idee of ik of mijn lichaam dat aankan. Dat kan je allemaal niet voorspellen.
Ik had, toen ik bewust alleenstaande moeder werd, veel vrienden die zeiden dat ik ze altijd wel kon bellen als ik hulp nodig had. Maar ja, als puntje bij paaltje kwam hadden ze altijd wat anders en stond ik er toch alleen voor.
Mijn ouders waren te oud en hulpbehoevend en mijn zussen te ver weg of zelf in de kinderen. Ik had en heb een groot netwerk van andere alleenmoeders maar met een kleintje ben je te kwetsbaar om ook nog even een ander kind op te vangen.
Terugkijkend, en dat klinkt heel lullig, ben ik in moeilijke situaties het meest uit de brand geholpen door buren en/of traditionele gezinnen met veel structuur en een thuisblijfouder in mijn directe omgeving: dus ouders van kdv of klasgenootjes. Makkelijk contact kunnen leggen is echt essentieel.
Zorg voor veel flexible oppas, vooral voor de avonden, en betaal ze goed. Je wil niet bewust op bijstandniveau leven, blijf werken en als het moet studeren.
Het lijkt me verstandig om eens te beginnen met één kind, voor je plannen maakt voor nummer twee. Ervaren hoe dat is, sowieso al het feit dat je niets meer ongepland kunt doen. Als je alleen al een boodschap vergeet, moet je iedereen weer in de kleren hijsen om naar de supermarkt te gaan. Alles duurt minstens twee keer zo lang met een kind om je heen en je kunt ze de eerste vijf jaar nog geen vijf minuten alleen thuis laten. Bij nummer twee begint dat allemaal weer opnieuw en bij kinderen geldt niet 1 + 1 =2 qua belasting maar die tellen voor minstens 6.
Als het loopt, loopt het, maar vooral de eerste jaren ben je echt aan het zoeken naar de beste manier.
Roos57 schreef op 31-08-2025 om 08:54:
Denk dat Ina op stap is .
Nieuwe vrienden maken .. to ipv steeds nieuwe topics te openen ga je ook nog een terugreageren in die topics? Als je in het dagelijkse leven ook zo communiceerd snap ik wel dat je geen vrienden maakt...
Ina333 schreef op 31-08-2025 om 09:54:
[..]
Er zijn gewoon heel gemengde reacties over dit onderwerp. En ik wil echt het beste voor een toekomstig kind. Echte vrienden maken is niet makkelijk. En ook voor vrienden kom je vaak op de tweede plaats zoals iemand hier in het begin schreef na hun familie of gezin, wat ook heel normaal is.
Als ik bewust alleenstaande moeder zou worden zou ik al 2 kindjes willen zodat ze elkaar hebben als ik er niet meer ben, maar geen idee of ik of mijn lichaam dat aankan. Dat kan je allemaal niet voorspellen.
Je kan zoiezo je sociale vaardigheden oefenen door ook te reageren op de meningen , ipv continu topics openen en dan doen mensen moeite om te reageren en ipv daar zelf op te reageren open je weer een topic. Je beantwoord geen enkele inhoudelijke vraag
Anoniemvoornu schreef op 31-08-2025 om 11:36:
[..]
Nieuwe vrienden maken .. to ipv steeds nieuwe topics te openen ga je ook nog een terugreageren in die topics? Als je in het dagelijkse leven ook zo communiceerd snap ik wel dat je geen vrienden maakt...
[..]
[..]
Je kan zoiezo je sociale vaardigheden oefenen door ook te reageren op de meningen , ipv continu topics openen en dan doen mensen moeite om te reageren en ipv daar zelf op te reageren open je weer een topic. Je beantwoord geen enkele inhoudelijke vraag
Ja dat is wel een ding: contacten ontstaan altijd in interacie met anderen. Of het nou een fanfareorkest is, een keramiekatelier, buren of andere ouders uit de buurt.
EmmaT schreef op 31-08-2025 om 12:24:
[..]
Ja dat is wel een ding: contacten ontstaan altijd in interacie met anderen. Of het nou een fanfareorkest is, een keramiekatelier, buren of andere ouders uit de buurt.
Dit, zelfs via dit forum ontstaan contacten als je er voor openstaat..
Ina333 schreef op 31-08-2025 om 09:54:
[..]
Er zijn gewoon heel gemengde reacties over dit onderwerp. En ik wil echt het beste voor een toekomstig kind. Echte vrienden maken is niet makkelijk. En ook voor vrienden kom je vaak op de tweede plaats zoals iemand hier in het begin schreef na hun familie of gezin, wat ook heel normaal is.
Als ik bewust alleenstaande moeder zou worden zou ik al 2 kindjes willen zodat ze elkaar hebben als ik er niet meer ben, maar geen idee of ik of mijn lichaam dat aankan. Dat kan je allemaal niet voorspellen.
Ik denk dat iedere ouder dat zegt. Maar het gaat niet om willen, het gaat om doen. Je moet het beste doen voor een kind. En als jij vindt dat het kind het beste twee ouders heeft en een netwerk, dan is het het beste om geen kind(eren) te krijgen.
En je moet geen tweede kind krijgen omdat dat zo leuk is voor de eerste. Je moet een tweede kind krijgen omdat je dat zelf graag twee kinderen wil hebben. Vergeet ook niet dat zussen/broers niet altijd leuk met elkaar omgaan.
MiniJCW schreef op 31-08-2025 om 13:29:
[..]
Ik denk dat iedere ouder dat zegt. Maar het gaat niet om willen, het gaat om doen. Je moet het beste doen voor een kind. En als jij vindt dat het kind het beste twee ouders heeft en een netwerk, dan is het het beste om geen kind(eren) te krijgen.
En je moet geen tweede kind krijgen omdat dat zo leuk is voor de eerste. Je moet een tweede kind krijgen omdat je dat zelf graag twee kinderen wil hebben. Vergeet ook niet dat zussen/broers niet altijd leuk met elkaar omgaan.
Dat ben ik niet met je eens. Tuurlijk moet je zelf wel twee (of meer) kinderen willen hebben, maar ik heb zelf - als enig kind - nooit maar 1 kind willen hebben. Mijn ouders hadden ook maar een klein netwerk en ik ken (buiten mijn ouders om) alleen maar mensen vanaf mijn studententijd. Ik ben bijna de enige die mijn (complexe) ouders kent.
troelahoep schreef op 31-08-2025 om 19:07:
[..]
Dat ben ik niet met je eens. Tuurlijk moet je zelf wel twee (of meer) kinderen willen hebben, maar ik heb zelf - als enig kind - nooit maar 1 kind willen hebben. Mijn ouders hadden ook maar een klein netwerk en ik ken (buiten mijn ouders om) alleen maar mensen vanaf mijn studententijd. Ik ben bijna de enige die mijn (complexe) ouders kent.
Ik snap deze even niet , jeugdtrauma delen met een broertje/zusje , dat is toch geen reden voor een extra kind of zelfs iets wat je een ander toewenst imo.
