Klacht tegen juf
Ik wil een klacht indienen tegen de juf van mijn jongste zoon van 5. Ze had al problemen met hem in de klas van bij de start, ze wilde hem er gewoon niet bij. Hij is doorverwezen naar een observatiegroep om te kijken wat hij nodig heeft maar de juf heeft die groep allemaal negatieve dingen over mij als moeder verteld. Dus nu kunnen we geen goede start maken en dat is echt haar schuld. Ook ze moet niet als juf allemaal oordelen over mij als moeder uitspreken en die niet met mij bespreken maar wel aan de nieuwe groep doorgeven, Dat is gewoon echt fout van haar. Daarom wil ik klacht indienen want dat is echt heel fout en zo zorgt ze er ook oor dat ik en mijn zoon niet een nieuwe start kunnen maken. Kunnen jullie me helpen hoe ik dat ken adoen Ik wil echt serieucs genomene worden dat die juf gewoon niet meer kan werken ofzo want ze maakt echt grote fouten
duizel schreef op 10-09-2025 om 19:12:
[..]
Dit vind ik te hard gezegd hoor. Sommige kinderen begrijpen dat echt niet op deze leeftijd en soms ouder ook nog niet. Dat kan verschillende oorzaken hebben. Het kan simpelweg jaloezie zijn, er kan een ander onderliggend probleem zijn, misschien heeft kind het nooit geleerd enz.
@TO Wanneer je merkt dat het zo is, zou het wel goed zijn om er hulp bij te vragen. Allebei je kinderen verdienen aandacht, samen en apart. Een kind van 5 moet ook gaan leren om zichzelf te vermaken zodat jij andere dingen kunt doen (met je andere zoon of alleen).
Misschien is dit iets wat je ook op de nieuwe school van zoontje kunt bespreken. Dat je merkt dat jongste erg veel aandacht vraagt en druk doet als je met oudste iets doet. Dat dat lastig is.
Ik bedoel het niet hard, maar een kind kan nu eenmaal niet de hele dag 1 op 1 aandacht krijgen. Het komt op mij wel een beetje over alsof in het huishouden alles om de jongste draait. Hij durft niet alleen te slapen, dus oudste moet naar bed als jongste ook gaat. Hij kan zichzelf nog geen 10 minuten vermaken en gaat door druk gedrag de aandacht opeisen zodra de oudste een keer wat aandacht krijgt die hij ook nodig heeft.
Ik begrijp heus dat dat lastig is, maar het lijkt me niet juist om te zeggen dat je niet met de oudste samen kan lezen of een keer op een andere manier 1 op 1 aandacht te geven omdat de jongste dat niet accepteert.
De meeste kinderen van vijf snappen dat heus wel. En ja, sommigen zijn daar makkelijker in dan anderen. Maar ze moeten dat wel leren en dat kun je niet uitstellen tot ze tien zijn.
MamaE schreef op 11-09-2025 om 15:58:
[..]
Ik bedoel het niet hard, maar een kind kan nu eenmaal niet de hele dag 1 op 1 aandacht krijgen. Het komt op mij wel een beetje over alsof in het huishouden alles om de jongste draait. Hij durft niet alleen te slapen, dus oudste moet naar bed als jongste ook gaat. Hij kan zichzelf nog geen 10 minuten vermaken en gaat door druk gedrag de aandacht opeisen zodra de oudste een keer wat aandacht krijgt die hij ook nodig heeft.
Ik begrijp heus dat dat lastig is, maar het lijkt me niet juist om te zeggen dat je niet met de oudste samen kan lezen of een keer op een andere manier 1 op 1 aandacht te geven omdat de jongste dat niet accepteert.De meeste kinderen van vijf snappen dat heus wel. En ja, sommigen zijn daar makkelijker in dan anderen. Maar ze moeten dat wel leren en dat kun je niet uitstellen tot ze tien zijn.
Nou misschien verkeerde woordkeuze van mij. Ik bedoel eigenlijk dat ik het te zwart-wit gesteld vindt als je stelt dat kinderen van 5 dat moeten snappen. Dit kind zit vermoedelijk niet voor niets op een observatiegroep. Er kan een oorzaak zijn dat hij dit niet kan.
Zoals je in de rest van mijn post kan lezen vind ik het ook van belang dat hier iets mee gebeurd. Daar hulp bij vragen lijkt me heel belangrijk. Dit doorbreken vraagt echt wel iets.
Verder zou ik hulp vragen zodat je nu toch ook al 1 op 1 tijd met oudste kan hebben. Niet alleen om te lezen maar ook gewoon even exclusieve aandacht. Misschien een vriendin of de buurvrouw inzetten, liever eigenlijk nog professionele hulp
-knip- punt 1 huisregels
Simon68 schreef op 12-09-2025 om 03:53:
- quote verwijderd -
-knip-
Een beetje aardiger mag ook wel.
Ik lees je topic (en vorige) al een hele tijd mee. Ik wil nu toch graag zeggen dat ik het zo knap vindt hoe je alles doet. Dat je niet meer drinkt, naar therapie blijft gaan, dat je hier blijft schrijven, dat je een uitglijder maakt en daar je verantwoordelijkheid voor neemt en erop terug komt en ervan leert. Ik zie zoveel vooruitgang in hoe je reageert en hoe je dingen aanpakt. Je doet echt iets met de tips uit dit topic en je zet zulke goeie stappen! Dat is oprecht echt knap en sterk. Ik hoop dat je nu ook voelt dat de mensen in dit topic echt het beste met je voor hebben en dat ze je goeie tips geven die jou helpen groeien.
Wellicht is het dan ook goed om andere opmerkingen en tips die gegeven worden serieus te nemen ook al voelt het voor jou (nog) niet als een probleem. Veel opmerkingen en tips van hier hebben je namelijk al verder geholpen, dus misschien kan je proberen in te zien dat er in de andere opmerkingen ook een kern van waarheid zit. Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat ik soms echt een blinde vlek had voor bepaalde dingen. Ik kreeg dan een opmerking waar ik me totaal niet in herkende. Maar in plaats van het af te doen als onzin, liet ik het even bezinken, ging ik openstaan voor het idee dat die opmerking misschien wel eens zou kunnen kloppen. En vaak (niet altijd) klopt de opmerking vaak wel. Door dit te doen kan je nog een grote stap vooruit zetten. Hiermee bedoel ik opmerkingen zoals hieronder.
- een thuissituatie heeft invloed op hoe een kind op school is. Het gedrag van ouders heeft invloed op een kind en zijn/haar functioneren op school. Net zoals hoe de situatie op school invloed heeft op hoe het thuis gaat. Het staat echt met elkaar in verbinding.
- ik lees heel vaak dat je zegt dat je het gedrag van je kind niet gek vindt voor een 5-jarige en dat hij nog moet leren. School, en een aantal mensen in dit topic geven aan dat het gedrag wellicht minder passend is voor een 5 jarige. Dat zeggen ze niet voor niks. Probeer eens na te vragen op school waarin ze zijn gedrag vinden afwijken en sta open voor het feit dat hun beeld misschien wel eens kan kloppen. Natuurlijk moet hij de tijd en gelegenheid krijgen om ander gedrag te leren, maar daar is de observatieklas o.a mee bezigz die leerkans krijgt hij wel. Het is ook echt helemaal niet erg dat hij dat nog moet leren. Hij is nog jong en heel leerbaar maar hij heeft ook jouw hulp nodig met het leren van ander gedrag. Je kan hem goed helpen door te accepteren dat jouw beeld van passend gedrag bij een 5-jarige wellicht niet klopt.
Probeer toch 1 op 1 contact met oudste .
Dit is best sneu voor oudste.
Over samenwerking met school: misschien heeft de nieuwe school wel ideeën over hoe je jongste even zelfstandig bezig kan zijn? Zij zijn immers bezig om uit te vinden wat er soms mis gaat bij je zoontje en hoe ze hem kunnen leren om leuk mee te draaien in een groep - zodat iedereen in die groep aandacht kan krijgen. Als jij hun vertelt dat het moeilijk is om thuis rustig met je oudste te lezen, zullen ze dat vast begrijpen. Hopelijk hebben zij vanuit hun ervaring met jouw jongste inmiddels wat tips!
Roos57 schreef op 12-09-2025 om 20:35:
Probeer toch 1 op 1 contact met oudste .
Dit is best sneu voor oudste.
Dit , het is niet normaal dat je totaal geen 1 op 1 aandacht krijgt meer van je ouder omdat je een broertje of zusje hebt , welke leeftijd dat broertje of zusje ook heeft. Ik denk dat het je heel veel energie zou schelen als je zou stoppen met dit is normaal voor een 5 jarige, want de situatie is niet normaal voor zijn broer , het gaat ten koste van zijn ontwikkeling.
Komen je kinderen nog weleens bij je buurvrouw? Zou bijvoorbeeld alleen de jongste af en toe naar je buurvrouw kunnen? Dan kan jij lezen met de oudste.
Vaaas schreef op 22-08-2025 om 18:44:
Ik ben ook wel eens heel boos geweest op een leerkracht, maar nu je zoon daar weg is, zou ik je energie echt gewoon steken in de nieuwe school en in je zoon.
Een klachtenprocedure gaat energie kosten die je eigenlijk niet hebt.
Je doet een klacht toch ook voor een ander... Veel organisaties zijn een bende omdat mensen allemaal hun mond houden en stilletjes weggaan
Ik vind dat sommige mensen hier te snel oordelen zonder dat ze er genoeg van weten. Mijn oudste is niet sneu ofzo en hij krijgt genoeg aandacht. Meestal wel samen ja, ik ben nu eenmaal alleen als moeder met 2 jongens. En de jongste kijkt net heel erg op naar zijn grote broer. De oudste doet graag goocheltrucjes en dan maakt hij een hele show voor mij en de jongste. Dus hij krijgt echt heel veel positieve aandacht hoor.
En hij kan ook gewoon goed lezen. Tenminste voor zijn leeftijd best goed volgens mij. Vorig schooljaar was er nooit een probleem en zat hij zelfs in het hoogste groepje in zijn klas. Zijn juf was heel positief over hem op het oudergesprek en deze juf heeft plots een heel andere houding.
Maar ook bedankt voor de goede tips. De buurvrouw wil me wel helpen, de jongste blijft op dinsdag nog wat langer daar zodat ik met de oudste kan lezen en hij kan ook op donderdag even komen zegt ze. Ik ga het ook bespreken met de school van de jongste. En wat iemand schrijft over blinde vlek, ik snap denk ik ook wel een beetje wat je bedoelt. Ik vind het heel lastig maar ik snap wel dat de jongste misschien niet helemaal het gedrag heeft dat past bij zijn leeftijd. Eigenlijk weet ik dat ook n iet goed wat er past bij die leeftijd. En ik wil hem zeker helpen maar ik doe al heel hard mijn best en soms weet ik het gewoon even niet meer. Ik ben er niet bij als hij op school is en hij moet nu eenmaal naar school. En dat hoe het thuis gaat invloed heeft op hoe het op school gaat vind ik ook heel pijnlijk om aan te denken. Ik doe mijn best ik weet niet wat ik n og meer kan doen.
baptist1 schreef op 13-09-2025 om 23:04:
[..]
Je doet een klacht toch ook voor een ander... Veel organisaties zijn een bende omdat mensen allemaal hun mond houden en stilletjes weggaan
Dat klopt, maar Karen heeft nu belangrijkere zaken aan haar hoofd.
”ik doe mijn best en weet niet wat ik nog meer kan doen”
och Karen, je doet het zo goed, niet droevig worden. Kleine stappen vooruit maken na een tijdje een grote stap vooruit. Probeer niet alles als kritiek op jou op te vatten. We denken met je mee, proberen adviezen te geven. En jij kunt zelf bepalen wat je ermee doet. Het ene probeer je, het andere niet omdat het niet bij jou of je kinderen past. Jij bent de baas! Wij kennen jou niet, behalve wat je hier schrijft en op grond waarvan wij ons een beeld van jou vormen en dan bedenken hoe we je kunnen helpen.
Hoe voel je je de laatste tijd? Gaat het al beter, heb je minder behoefte om te drinken? Ben je minder negatief over de hulp van school?
Hou vol! Wij geloven in je!
je doet enorm je best, en belangrijk, je boekt positief resultaat!
Wij zijn hier best wel eens kritisch op je, en waar je ern paar maanden geleden alleen maar in de verdediging schoot, doe je dat nu niet meer.
Je drinkt niet meer, en dat is ook heel goed.
Je hebt dat gesprek op school gehad wat goed ging.
Je bent zo goed bezig.
Kritisch is wat anders dan aanvallend. Natuurlijk doe je je best, ook al is het soms/vaak moeilijk. En dat doe je super goed. Ik schreef al eerder dat er nog nooit iets beter is geworden van een probleem ontkennen.
Je hebt je oudste als vergelijkingsmateriaal. Dat zegt natuurlijk niet alles over ontwikkeling bij vijfjarigen, maar er zijn vast ook wel eens vriendjes komen spelen. Dan heb je al een wat breder beeld. En vertrouw erop dat scholen heel veel kinderen zien en best weten of bepaald gedrag onder 'normaal' valt.
Wij hebben achteraf gezien bepaald problematisch gedrag van dochter ook te lang goed gepraat. Onze dochter heeft autisme (dat wisten we toen nog niet) en bij hevige spanning en pijn slaat en knijpt ze zichzelf. We hebben dat heel lang goed gepraat met 'maar ze heeft het ook moeilijk' en 'het is ook allemaal heel veel wat ze op haar bordje heeft'.
En uiteindelijk gebeurde het steeds vaker, ook bij kleinere gebeurtenissen.
Lang verhaal kort; na drie therapietrajecten gaat het eigenlijk pas echt beter sinds ze medicatie heeft, nu een week of zes. Zoveel meer rust en zoveel minder escalaties. De scherpe randjes zijn eraf waardoor er meer ruimte is voor haar leuke, lieve en zachte kant. We kunnen over dingen praten en tot de kern komen in plaats van reageren op de boosheid en zelfbeschadiging.
Ik wilde dit heel lang niet, maar denk nu 'had ik het maar eerder gedaan'.
