School is heel negatief over mijn kind
Mijn jongste zoon van 4 (bijna 5) heeft problemen op school. De juf en nog meer de IB’er kijken erg negatief naar hem en ze maken zich veel zorgen over zijn gedrag. Ik doe mijn best om met hun in gesprek te blijven en ook te vragen of ze positief naar hem kunnen kijken maar dat helpt niet zoveel en het wordt alleen maar erger. Mijn zoon heeft observaties en onderzoeken gehad en dat is nu ook besproken maar daar komt ook niks duidelijk uit. Buiten dat ze zich zorgen maken over zijn ontwikkeling maar dat is natuurlijk heel erg vaag. Vandaag weer een gesprek gehad en het advies is dat hij dit schooljaar nog blijft in zijn klas maar dat hij daarna naar een observatieplaats gaat, ergens waar hij ze naar zijn gedrag kijken en hij ook les krijgt dan. Maar dat is niet op zijn school dat is helemaal ergens anders. Het voelt alsof ze van hem af willen. Vorige week was hij zelfs geschorst, ik vind dat niet normaal dat je dat met een kleuter doet, dan wil je hem er gewoon niet bij.
Hebben jullie tips (geen kritiek want ik doe mijn best en ik ben een goede moeder voor mijn kinderen) hoe ik het nu verder kan aanpakken. Ik heb zoveel stress en ik weet niet wat te doen. Ik wil het beste voor mijn zoon. Maar dat is niet hem wegsturen. Ik weet dat in gesprek blijven belangrijk is en meewerken met hulp maar hoe doe ik dat als ze steeds meer hulp willen zonder dat die hulp echt helpt.
Poezekat schreef op 04-06-2025 om 15:29:
[..]
Dat was bij onze zoon op school ook zo in de kleutergroep, als je wilde mocht je een dagdeel (of paar uurtjes, dat weet ik niet meer) meelopen. Dit werd wel ingepland zodat er niet 10 ouders in de klas stonden.
Dit was overigens gedurende een bepaalde periode, alleen een paar weken (bepaald thema in die periode) dus niet het hele jaar door.
duizel schreef op 04-06-2025 om 16:31:
[..]
Mooi om te lezen dat je open staat voor de observatieplek. Dat zal je kind goed doen!
Ik geloof dat je bij zo'n jong kind niet alleen naar school kunt kijken. Ook thuis zal je op één lijn moeten zitten met de aanpak. Dat betekent niet klakkeloos doen wat de anderen zeggen maar het wel laten bezinken voordat je nee roept en een weloverwogen keuze maken. In overleg met de behandelaars
Het kan zijn dat een kind op school ander gedrag vertoont dan thuis. Mijn dochter mocht op school wel wat meer praten, vond de leerkracht. Thuis kletste ze haar oudere broers onder tafel. Maar bij anderen was ze dan wel weer iemand die de kat uit de boom keek.
Soms heb je als ouder een bepaalde benadering van een kind, waardoor bepaald gedrag jou als ouder niet echt opvalt. Maar in een andere sociale omgeving wel.Alleen: je kunt niet verwachten dat anderen met je kind omgaan zoals je zelf met je kind omgaat, zeker niet een juf met 20-30 kinderen in de klas.
De observatieplek kan je veel leren, over je kind, over jezelf. Als je adviezen krijgt bekijk ze dan goed en vraag je af: kan ik hier iets mee om mijn kind te helpen.
tsjor schreef op 04-06-2025 om 18:51:
[..]
Het kan zijn dat een kind op school ander gedrag vertoont dan thuis. Mijn dochter mocht op school wel wat meer praten, vond de leerkracht. Thuis kletste ze haar oudere broers onder tafel. Maar bij anderen was ze dan wel weer iemand die de kat uit de boom keek.
Soms heb je als ouder een bepaalde benadering van een kind, waardoor bepaald gedrag jou als ouder niet echt opvalt. Maar in een andere sociale omgeving wel.Alleen: je kunt niet verwachten dat anderen met je kind omgaan zoals je zelf met je kind omgaat, zeker niet een juf met 20-30 kinderen in de klas.
De observatieplek kan je veel leren, over je kind, over jezelf. Als je adviezen krijgt bekijk ze dan goed en vraag je af: kan ik hier iets mee om mijn kind te helpen.
Dat kan zeker. Thuis zit hij ook niet tussen zoveel kinderen natuurlijk. Toch is het maar mijn mening wel fijn als je dit gezamenlijk kunt oppakken. Wat op school gebeurd kan thuis besproken worden. Dan hoef je echt niet te straffen ofzo maar op één lijn zitten is voor een kind wel heel duidelijk. Dus zoals bij TO, bijvoorbeeld het bijten niet goedpraten omdat hij nog zo jong is. Bijten is niet de goede oplossing. Als op school gewerkt wordt om ander gedrag aan te leren kun je het daar thuis ook over hebben wanneer het ter sprake komt. Dat wil, mijn inziens, niet zeggen dat je thuis straf hoeft te geven.
Weet je wat mensen van een wijkteam ook doen? Naast jou gaan staan. Je helpen bij dit soort gesprekken op school, ze kunnen naar je luisteren en je ondersteunen. Kunnen dit soort gesprekken ook met je nabespreken. Eerder gaf je volgens mij aan dat je soms in een emotie raakt en het dan niet meer hoort. Dan is het fijn als er iemand bij is. Die ook na een gesprek met jou kan bekijken wat jij wil, wat goed is voor je kind.
Duizel, je hebt gelijk als het om wangedrag gaat. Als je van de juf hoort dat je kind en ander kind heeft gebeten ben je thuis boos op je kind. Maar ik vind het ook goed als kinderen de kans krijgen om op verschillende plekken verschillende kanten van zichzelf te laten zien of ontwikkelen.
@TO: ben je nog teruggeweest naar school?
tsjor schreef op 05-06-2025 om 07:48:
Duizel, je hebt gelijk als het om wangedrag gaat. Als je van de juf hoort dat je kind en ander kind heeft gebeten ben je thuis boos op je kind. Maar ik vind het ook goed als kinderen de kans krijgen om op verschillende plekken verschillende kanten van zichzelf te laten zien of ontwikkelen.
Daar ben ik het dan weer niet perse mee eens. Dat je thuis weer boos moet zijn op je kind als het eigenlijk op school al opgelost is. Het tegenovergestelde hoeft ook niet.
Om bij het voorbeeld van het bijten te blijven. Dat is op school gebeurd. Juf heeft daarna vast met kind hierover gepraat en duidelijk gemaakt dat dit niet mag.
Dan is het fijn dat je dat thuis ook zo benoemt. Niet dat je thuis zegt 'maar hij is nog zo klein, dat snapt hij nog niet enz...' Dan ben je aan het verzachten en zeg je eigenlijk dat het niet zo erg is. Ook als je er zo over praat met iemand anders met je kind in de buurt (want ze horen veel, ook als ze zitten te spelen). Of bij het ophalen op school, juf bespreekt dit met jou, als jij het dan afzwakt geef je een verkeerd signaal af.
er gebeurd iets, kind is boos en bijt. Dat is gewoon niet goed. Dit betekent dat kind nog moet leren om met zijn emoties om te gaan. Hij mag boos, teleurgesteld, gefrustreerd enz zijn. Hij mag dat ook uiten maar niet op deze manier. De meeste vierjarigen doen dit ook niet meer op deze manier dus het is goed om samen te kijken hoe je kind kunt helpen om de emoties op een andere manier te uiten. Daarbij kan het helpend zijn dat er ook thuis gekeken wordt. TO geeft aan dat dit thuis niet gebeurd. Hoe fijn is te dan als ze kunnen zien wat er thuis anders gaat waardoor het hem wel lukt om op een manier met zijn emoties om te gaan waarbij hij anderen geen pijn doet. Deze informatie kunnen ze heel goed gebruiken om op school ook te helpen.
Dit is natuurlijk niet het enige wat gebeurd is. Van 1 keer bijten schrikken ze maar kunnen ze ook als een incident zien. Dan wordt het niet zo groot. Maar fijn dat to open staat voor hulp
Ik moest zomaar opeens aan dit draadje denken. Hoe is het nu Karen?
Nowee schreef op 08-07-2025 om 13:24:
Ik moest zomaar opeens aan dit draadje denken. Hoe is het nu Karen?
De jongste gaat na de vakantie naar de observatiegroep. Ik ben akkoord gegaan, maar het geeft me heel veel stress dat ik misschien niet de juiste beslissing heb genomen. Hij komt daar bij allemaal kinderen met flinke problemen en ik weet gewoon echt niet of al die veranderingen goed zijn voor hem. Hij heeft het ook moeilijk sinds hij het weet, hij snapt het gewoon niet. Daardoor twijfel ik nog meer of ik wel de goede keuze maak. Maar de problemen op school waren ook heel erg in juni dus ik moest wel iets doen. Ik weet ook niet hoe ik het aan mijn familie moet vertellen, mijn broer heeft ook een kind dat ze naar speciaal onderwijs willen maar hij vind dat onzin dus hij gaat niet akkoord en iedereen in de familie steunt hem. Dus ik weet hoe ze daarover denken.
je hebt de juiste beslissing genomen!
Echt, voor je zoon is dit beter, hier is meer tijd om te kijken wat HIJ nodig heeft aan begeleiding.
Dat je familie er zo tegen us is alleen maar bevestiging van wat je al weet: ze staan niet open voor hulp en hun beeld van omgang met moeilijke zaken is niet hoe jij dat wil.
Je van dat beeld los maken en je eigen betere pad kiezen tegen die stroom in is heel moeilijk maar jij doet dit en kan dit om een gezondere omgeving te creëren voor jouw kinderen.
Heb je nog steeds ondersteuning voor jezelf en gaat het beter met het laten staan van drank?
Wij zijn er nog steeds voor je om je te steunen, ook als het niet zo goed gaat. Maar dat je voor je zoon de goede beslissing hebt genomen dat is zeker.Overgang naar een nieuwe klas is altijd spannend en nu ook nog naar een nieuwe school. Meer hoef je er ook nuet van te maken voor hem. De reden waarom hoeft hij nu nog niet te weten. Hij gaat het hier ook leuk krijgen. En die andere kinderen hebben ook problemen maar die heeft jouw zoon nu ook, en due ouders hebben waarschijnlijk precies dezelfde zorgen als jij. Maar dit is zijn kans op de juiste ondersteuning en daar zal hij de rest van zijn leven wat aan hebben en jij waarschijnlijk ook.
Goede reactie Ysenda. Karenm2, je zoon weerspiegelt jouw reactie. Ik hoop dat je er ook iets speciaals van kunt maken, bijvoorbeeld met het afscheid van zijn klas trakteren met iets wat hij zelf kan maken of uitzoeken, en in de vakantie een mooie rugzak, beker of broodtrommel uitzoeken, of 'nieuwe' kleren. Probeer trots te zijn op jezelf dat je deze beslissing genomen hebt, zoals Ysenda zo mooi schrijft, dan straal je ook trots uit naar je zoon: dit gaan we doen!
Verstandig dat je toch akkoord bent gegaan! Probeer je er niet te druk over te maken, het valt vast mee.
Tegen je familie moet je er gewoon niet over beginnen, en als het per ongeluk in een gesprek langskomt laat je vallen dat Pietje in een nieuwe klas zit, verder niks. Daar is niks aan gelogen, en dan geef je ze geen kans er iets van te vinden of erover te gaan zeuren.
- knip-
kaitlynseo schreef op 13-07-2025 om 12:49:
- quote verwijderd-
Waarom schrijf je in het Engels?
En waarom een reactie die werkelijk nergens ingaat op deze specifieke situatie?
