Trots

Ja, je mag best trots zijn! En leuk als je er ook nog een prijs voor krijgt.
Hier geen prijzen, maar oprechte waardering voor wat mijn oudste zoon allemaal gepresteerd heeft. Een enorme persoonlijke groei. We moeten er wel op letten dat we de jongste niet vergeten bij onze complimenten, want die komt het allemaal vanzelf aanwaaien. We vinden het dus "gewoon" wat de kleine presteert.

Beemer - ook pad

Op de basisschool van mijn zoon gebruiken ze ook de PAD-methode. Inderdaad leuk om te zien welke complimenten de kinderen krijgen. En daarbij: complimenten geven aan kinderen, ook kinderen die niet hun beste vriendje/vriendinnetje zijn. Goed naar elkaar leren kijken.

Beemer

Bij mijn zoon op school (SBO) ook het PAD kind van de week. En dat kind staat de hele week in het zonnetje. Er hangt een speciaal bord met een ster en foto van het kind, het mag 5 speciale dingen mee nemen van thuis (in een geweldig grote koffer) waar het een verhaal over mag vertellen. De complimenten gaan mee naar huis én op vrijdag mogen ze een boterham met kaas mee nemen wat een tosti wordt.
Onze zoon straalt de hele week! Zo heerlijk om te zien.

Ook pad op basisschool

Onze kinderen, inmiddels 18 jaar, hebben ook veel opgestoken van PAD op de basisschool. Ik weet nog dat ze het thuis hadden over 'padden'en ik echt niet snapte wat ze bedoelden. Gelukkig was er de week erna een informatie-avond over de PAD methode waar ik persoonlijk heel blij van werd. Ik weet zeker dat het mijn kinderen positief heeft geholpen bij het vormen van hun persoonlijkheid.

Het is of-of maar we willen en-en

Als je prijzen toekent aan *de beste*, dan ken je alleen prijzen toe aan *de beste*. Punt. Klaar. Maar dat willen we dan toch ergens ook weer niet, want iedereen is op zijn of haar manier wel een keer ergens de beste in. Tja. Dan krijg je dus van die suffe systemen zoals het toekennen van prijzen aan *altijd op tijd komen* (dat vind ik geen prijs waard, dat vind ik gewoon normaal). Of je krijgt wat Pelle beschrijft, je bént de beste en dan krijg je de volle mep en dan is het ook weer niet goed. Als NL het WKvoetbal gewonnen zou hebben, zouden ze ongeslagen zijn. Dus Pelle? Te laag ingeschaald? De tegenstander was gewoon slechter? Ja, duhuh, dat is nou precies waar het bij sport om draait. Wat jij wil is wat er nu gebeurt: ze verliezen en krijgen toch een beloning omdat ze zo goed hun best hebben gedaan.

Of je doet het ene (alleen de winnaar krijgt de prijs - zong Abba zal niet: the winner takes it all) of je doet het andere: iedereen krijgt wel ergens een prijs voor. Devaluatie, lijkt mij.

Tirza

Altijd prijs

Dat systeem hanteren wij alleen aan het einde van het schoolkamp. Dan krijgt iedereen een prijs (echt iedereen, ook de leerkrachten). De prijs voor de meeste leerkrachten in het water duwen, de prijs voor de meeste chips in bed, etc. We houden het bij op een lijstje in de keuken, hartstikke leuk. Er wordt echt naar uitgekeken door de leerlingen.
Verder eens met Pelle, geen onzinprijzen. Gewoon elke week (ofzo) een kind in het zonnetje zetten, of elkaar complimentjes laten maken. Is ook leerzaam voor een docent, want je leert naar de kinderen kijken door de ogen van andere kinderen. En die kinderblik is vaak anders en verrassend.
Ik ben erg tegen een competitiesfeer op school. Elk kind doorloopt een eigen traject, dat moet je niet verabsoluteren op die manier.
Groetjes
Massi

Pelle, aan jou de macht

Je schrijft: vereniging. Daar ben je dus lid van. En de leden van de vereniging hebben de macht. Het bestuur van een vereniging moet doen wat de leden willen, dus ik zou zo zeggen: regel het
Want de andere kant is net zo waar: wat er nú gebeurt, is wat de leden blijkbaar willen. Jij dan misschien niet, maar de rest wel. Tijd om je af te vragen of je bij de juiste vereniging sport óf om te proberen de boel te wijzigen.

Tirza (die altijd gaat voor de 2e optie)

okee. Nou, aan het werk dan

Tirza

Ik haat die assemblies

Bah, elke maand moeten we er op de Internationale school weer aan geloven. Komen ze weer met die rot-awards aanzetten. En de 'beste zusenmezo-awards' komen toch meestal bij dezelfden terecht, en de anderen worden afgescheept met van die 'ojadiemoestenwenietoverslaan-awards'. Na drie jaar had dochterlief hier eindelijk een award te pakken. Omdat ze haar lunchbox had opgeruimd of zo. En dan geloven ze op school echt nog dat kinderen niet doorhebben dat je zo ongelijkheid schept.

Ik vind het een flutsysteem, we hebben onze kinderen aangeleerd zich er niets van aan te trekken omdat wij als hun ouders helemaal niet van die ongein gediend zijn.

Kwam een aantal jaar geleden in Australië niet meer bij. Kreeg dochter van vriendin een 'good citizen' award. 't Kind WAS geen eens een Australian citizen.

Zonnetje

Hier in Nederland op school doen ze 'zonnetje van de week', veel leuker, eerlijker en minder competitie.

Ja maar pelle

Wat wil je dan bij sport waar het om competitie gaat? Gewoon een vaantje geven voor 2010? Je kunt ook stellen dat een kind moet leren omgaan met verlies, hoe oneerlijk het ook is of lijkt.
Bij Roefel wordt voor tijdens een jaarlijks toernooi een zak met drinken en lekkers voor elk elftal uitgedeeld, krijgt iedere deelnemer een vaantje en de winnaars al naar gelang hun plaats een grotere of kleinere beker. Misschien niet eerlijk als een beker gewonnen wordt als een team niet helemaal op het juiste niveau is ingedeeld, maar daar kunnen de kinderen niets aan doen. Bij mijn dochter is nog geen jaar hetzelfde verlopen. Het ene jaar doen zij het goed, het jaar erop worden ze weggespeeld. Bij meisjesvoetbal speelt waar jij het over hebt misschien nog wel meer dan bij jongensvoetbal, omdat ze bij meisjes al blij zijn als er weer een elftal samengesteld kan worden. Soms zitten er dus hele goede speelsters in zo'n elftal. Op den duur filtert zich dat toch uit. Ze worden voor een andere club gevraagd, of mogen nét te jong af en toe meespelen in een vrouwenelftal. Mogen ze tijdens die zoektocht nooit een beker winnen?

Pelle

Ik ben een leek op dit gebied, dus ik heb het aan Roefel gevraagd. Als het om wedstrijden in KNVB verband gaat kun je alle info vinden via de KNVB site. Je kunt dus weten of een wedstrijd voor de tegenstander een kampioenswedstrijd is ja of nee. Mijn dochter kijkt bijvoorbeeld elke vrijdag alvast waar de tegenstander in de competitie staat die ze de volgende dag zullen ontmoeten. Met die kennis kun je je zoon alvast voorbereiden. Dat hij, gewapend met die kennis, ziet dat de tegenpartij iets te vieren heeft is niet erg, daar moet hij toch ook mee leren omgaan?

dat vind je erg omdat jouw zoon toe moet kijken? Ik probeer het te begrijpen. Ik raak de kluts een beetje kwijt omdat het tot nu toe om voetbal ging??

Oooooo

ik modder gezellie met Kaaskopje mee over het voetbalveld, ik was het padje ook helemaal kwijt. Neuh, die manier zoals jij het beschrijft, zou van mij ook niet zo heel hard hoeven. Maar ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat ik er waarschijnlijk niet langer dan 2 minuten verbaasd over zou zijn, hup omkleden, in de auto, wegwezen.
Bij de sport van mijn dochter worden de winnaars ook uitgebreid en publiekelijk gehuldigd (met muziek enzo) en mogen de andere 5 finalisten gewoon letterlijk een stapje naar achteren doen om de winnaars ruimte te geven. Iedere wedstrijd opnieuw en aan het eind van het seizoen dan ook nog de verschillende ranking-kampioenen. En die komen allemaal uit verschillende verenigingen.

Tirza

Maar ozzieozzie

Vind je dat dan echt leuk, met al die poedelprijzen voor de kneuzen die er echt aan de haren bijgesleept lijken?

Eens met dirksmama

Ik zou het helemaal niks vinden, zulke awards. Leuk als je slimme kinderen hebt, maar als je weet dat je kind alleen maar een prijs krijgt omdat er nou eenmaal voor iedereen een prijs moet zijn ... ook niet slimme-kinderen krijgen dat op een gegeven moment door. Leuk hoor, te zien dat steeds dezelfden het zo geweldig doen en dat jij zo nu en dan een flutaward krijgt. Lekker voor je zelfvertrouwen. Nee, geef mij maar een school waar het gewoon is elkaar complimenten te geven, waar leerkrachten dat doen omdat het uit hun hart komt. Sorry, ik klink heel kriegelig, maar ik krijg hier ook echt de rillingen van.

Pelle (ot)

Bij hockey wordt van de jongste jeugd (tot en met ca 10 jaar ) geen competitie stand bijgehouden. Ze spelen ook niet altijd een hele competitie , soms komt er halverwege het jaar of na de herfstvakantie zomaar een team bij. Dus ook geen huldiging, geen kampioen. De kinderen zien elke wedstrijd op zich. Ze hebben toch vaak geen idee tegen wie ze wel of niet en hoe vaak gespeeld hebben. Lijkt me ook wel wat voor het voetbal!

Ozzieozzie

"maar misschien hebben we wel mazzel gehad met de scholen die onze kinderen bezocht hebben"
Maar als je nu heel moeilijk-lerende kinderen zou hebben die ook sociaal niet sterk zijn? Dan ligt het misschien anders....?
Mijn kinderen zaten op een hele goede basisschool en voelden zich gewaardeerd, daar heb je geen awards voor nodig. Natuurlijk is het fijn gewaardeerd te worden, natuurlijk ben ik trots op (soms hele kleine) prestaties van mijn kinderen, natuurlijk waardeer ik het als ze doorzetten en iets bereiken wat voor hen heel goed is, maar moet dat met een award beloond worden? Ik vind een doorzetter die met moeite vmbo-bbl haalt minstens zo'n topper als iemand die fluitend het vwo haalt, toch denk ik dat de laatste vaker in het zonnetje gezet zal zijn in zo'n systeem als jij beschrijft.

Ozizieozzie

"het enige wat ik daar aan toevoegde is dat het feit dat je daar openlijk trots op mag wezen leuk is. zowel voor kind, als voor ouder." dat vind ik ook, dat was/ben ik ook, maar daar heb je geen awards voor nodig.
"ik heb geen briljante topsportende superwezens als kinderen" Maar daar ga ik ook niet van uit, ik vraag me alleen af hoe je het zou ervaren als je moeilijk-lerende kinderen (dus met een echt laag IQ) zou hebben. Die kinderen hebben al heel veel teleurstellingen moeten verwerken en die weten al heel goed dat ze veel minder kunnen dan andere kinderen, dat hoeft ze niet nog eens geleerd te worden. Ik heb er geen moeite mee als mijn kinderen teleurstellingen zouden moeten verwerken, die hebben ze genoeg gehad, maar dat lijkt me niet het doel van d eawards-uitreikingen

Trots is idd raar begrip

Trots op jezelf zijn, en trots op je kinderen omdat je weet dat iets moeite heeft gekost en dat het toch gelukt is dat snap ik, maar trots op andere?

opa's en oma's die trots zijn als ze een klein kind krijgen... ?? ja ik begrijp dat ze het zeggen, maar hoe voelt dat dan? en waarom ben je dan trots??
is dat niet gewoon een andere woord voor blij??

toch zeg ik het zelf ook snel hoor: oh ik ben trots op je ( als iemand gestopt is met roken, als iemand een wedstrijd heeft gewonnen enz) maar ik kan niet precies uitleggen wat ik dan voel en waarom?