Hoe begeleid ik zoon (9) bij dreigende minecraftverslaving?

Toch maf

Als een van mijn kinderen boos wordt omdat ik zeg dat hij NU moet ophouden met lezen omdat het bedtijd is, als hij een zaklamp mee smokkelt om tot diep in de nacht stiekem te kunnen lezen, als hij zo verdiept is in een boek dat ik hem drie keer moet roepen voor het eten, als hij enthousiast vertelt over deel drie van een geliefde reeks - dan zucht ik trots en tevreden.

Als hij hetzelfde doet met minecraft, spreek ik zorgelijk van verslaving.

Roswitha

Nou, ik niet! Ik baal er net zo hard van als mijn kinderen steeds te lang lezen 's avonds en dan 's ochtends hun bed niet uit kunnen komen. En de eindeloze monologen over de lord of the rings triology, hobbit en andere Tolkien boeken komt mij ook al lang en breed de neus uit. Dan zeg ik net zo goed dat ik er even niks meer over horen wil als wanneer het over minecraft gaat hoor.

Jippox en Rafelkap

Jippox: Hardop mopper ik, maar ik ben wel blij dat hij leest. Dat hij de concentratie kan opbrengen, openstaat voor andere werelden, de rust heeft om met een boek te gaan zitten.

Rafelkap: Waarom? Hoe weet je of het gezonder is? Wat is er gezonder aan? Je zit even stil, krijgt even weinig buitenlucht, hebt even weinig interactie (vaak nog minder zelfs!), het is even beperkt.

Lezen!

Nou, wel dus. Voor je plezier lezen is vreselijk belangrijk voor je school en latere academische carriere. Ik ken in mijn omgeving geen academici die niet veel lazen toen ze jong waren. (en geen een die minecraft speelde, duh!)

Nou kan alles 'te', dus als het lezen zo obsessief wordt dat ze er teruggetrokken molletjes van worden is het wellicht tijd om in te grijpen, maar daar zijn de mijne nog ver vanaf, dus voorlopig: minecraft no, lezen yea!

Mochten er over twintig jaar onderzoeken verschijnen over de academische voordelen van een minecraft verslaving dan beloof ik van gedachten te veranderen (al zal dat vraagstuk dan inmiddels voor mij puur academisch geworden zijn).

roswitha

Toevallig weet ik dat. Als een kind een kwartier per dag leest leert het 1000 nieuwe woorden op jaarbasis. Dat kan je met minecraft niet zeggen.
Qua beweging maakt het niet uit, maar ik heb het over hersenbeweging

Hersenbeweging

Die zal vast verschillen. Maar wat is er slecht aan de hersenbeweging bij minecraft (ruimtelijk, sociaal (ja, wel), strategisch, tactisch) en goed aan de hersenbeweging bij lezen?

nog 1 keer dan

Minecraft is idd goed voor het ruimtelijk inzicht, net als lego, het is alleen verslavend, al zijn er kinderen die braaf kunnen stoppen.
Maar lezen is natuurlijk goed voor je woordenschat en taal en dat heb je bij alles wat je leert later nodig.
Mijn zoon is al goed in ruimtelijk inzicht, daar hoeft hij niet nog meer uur voor te minecraften

Het punt

is dat lezen ook verslavend is. Kan zijn. Dat veel van wat wordt aangevoerd als nadelig aan schermen ook geldt voor lezen. Loomen is ook verslavend, trouwens. Voetballen. Werken. Facebooken. En minecraft op zich ís niet eens zwaar verslavend, ook niet in multiplayer. Het trekt, ja, net als een goed geschreven boek. De cliffhanger bestaat al even lang als het verhaal.

Toch lees je hier zelden: Help, mijn kind wordt chagrijnig van te veel lezen! Wat moet ik doen - mijn kind denkt alleen nog maar aan voetbal! Wat vinden jullie - loomtijd maximeren of niet?

Ik vermoed dat een groot deel van het wantrouwen tegenover schermspelen wordt ingegeven door onbekendheid. Dan bedoel ik niet dat men er niet over gelezen heeft. Gebrek aan vertrouwdheid is misschien beter gezegd. De meesten van ons hebben, afgezien van de tv, een schermloze jeugd gehad (Thuis, althans. En hoeveel kinderen mochten dertig jaar geleden naar een gamehal?) We kunnen ons er slecht in verplaatsen. En we hebben geen voorbeeld van onszelf waar het 'later' goed of slecht voor is gebleken. We hebben alleen een vaag gevoel dat het niet kan kloppen.
(Vergelijk het met iemand die tegen je zegt dat lezen onbeleefd is in gezelschap, en na die mededeling de blik weer op de smartfoon richt. Die snapt ook iets niet, en heeft zelf waarschijnlijk nooit gelezen.)

We vertellen wel graag dat ons kind smult van de LoR-boeken, maar als het over schermen gaat, gaat het maar al te vaak over een worsteling. Wel of niet, hoe veel, hoe vaak, hoe gevaarlijk.
Zet het op gelijke hoogte met alle andere dingen die aandacht en tijd dreigen te slorpen en het wordt eenvoudiger.

Over later als ze groot zijn gesproken: als er een ding hoogstwaarschijnlijk in vrijwel alle toekomsten van de huidige kinderen een rol speelt, is het de computer. Om te gebruiken en om je brood mee te verdienen. Bied je schermgekke kind een programmeercursus aan, dan heeft hij later misschien nog wat aan zijn 'verslaving'.

Nuttiger

Lezen is een bewezen nuttige bezigheid waar je veel van opsteekt. Je vergroot er je woordenschat enorm mee bijvoorbeeld. Tjdens je hele academische loopbaan en later ook tijdens je werk is goed kunnen lezen heel belangrijk. Natuurlijk is het ook weer niet de bedoeling om 24 uur per dag achter een boek te zitten. Maar computer spellen zijn nou eenmaal een stuk verslavingsgevoeliger. Niet voor niks zijn er al afkick klinieken voor.

Er is niks mis met minecraft of andere spellen te spelen of daar veel tijd aan te besteden. Het is wel een probleem als het echt een enorme obsessie wordt waardoor er voor andere dingen geen ruimte meer is.

Overigens stammen spelconsoles zoals Nintendo en Sega uit de jaren 80 dus de kans is groot dat ouders van nu ook al als kind met zulke spellen in aanraking kwamen.

Engels

Mij zoon heeft Engels leren lezen en schrijven met Minecraft (multiplayer). Dus behalve ruimtelijk inzicht kun je dat er ook van leren. Zijn woordenschat is echt ongelooflijk, zijn grammatica perfect.

Als je kijkt op sites over verslaving, dan zie je dat daar pas van wordt gesproken als het gamen andere activiteiten (sport, slaap, eten, school) in de weg zit. Dus niet als je graag gamet, of dat meer dan een uur per dag doet. Natuurlijk hou ik het wel in de gaten, maar dat doe ik met alles (Big Mother is watching you..)

Evanlyn

'nou eenmaal' verslavingsgevoeliger. Daarbij scheer je erg veel over een kam. Ik denk bovendien dat vooral de ménsen verslavingsgevoelig zijn. De een meer dan de ander.

Dat lezen een bewezen nuttige bezigheid is, maakt schermen niet per definitie onnuttig, zuiver en alleen omdat het niet lezen is. Ik zeg ook niet dat lezen onnuttig is, het heeft alleen veel kenmerken met schermen gemeen (het kan je opslokken, je kunt er lastig mee ophouden, je kunt het tegen de klippen op willen doen).
Wat ik zeg, of probeer te zeggen, is dat het veel zorgen en gedoe wegneemt als je schermen beschouwt zonder de grotendeels onterechte ballast van zware woorden als verslaving, slecht, obsessie.
Als een kind alleen nog maar met één ding bezig is, wordt het tijd het voorzichtig een andere kant op te manoeuvreren. Wat dat ene ding is, maakt daarbij niet eens zo heel veel uit.

(En als laatste opmerking: een kwartier minecraften is niets. In die tijd begin je niet zoveel. Een beetje kasteel vergt toch wel een goed half uur. Ook dat vergelijk ik graag weer met lezen: zou je een kind dwingen zijn boek na een kwartier weg te leggen, ongeacht of het hoofdstuk af is of niet?

Foute titel

Voordat ik weer van wal stak, wilde ik eigenlijk alleen schrijven dat ik het eens ben met Evanlyn, die het beter en korter zegt dan ik.

Engels is geweldig!

Zoon heeft inderdaad veel Engels geleerd door met Minecraft te spelen maar ook door heel veel filmpjes op Youtube te kijken die over Minecraft gaan.
Het samenspelen vind ik het leukst. Ze spreken een tijd af, gaan gelijktijdig met Skype in gesprek en komen elkaar op het scherm tegen om samen te bouwen of door een wereld te banjeren.
Dit zijn vrienden die niet meer bij zoon op school zitten (VO) en op deze manier houden ze contact.
Alleen maar skypen past niet zo bij ze. Dat doen meisjes geloof ik eerder.

Grote kans

Dat ik hier degene ben met de meeste (eerste) ervaring met computerspellen en multiplayer games als minecraft. En toch ben ik er *juist* het meest bang voor wat het doet met jonge kinderen.

Net als die IT pioniers en Steve Jobs die ik eerder aanhaalde. Wij hebben het aan den lijve ondervonden, zeg maar.

"Ik vermoed dat een groot deel van het wantrouwen tegenover schermspelen wordt ingegeven door onbekendheid. Dan bedoel ik niet dat men er niet over gelezen heeft. Gebrek aan vertrouwdheid is misschien beter gezegd. De meesten van ons hebben, afgezien van de tv, een schermloze jeugd gehad"

Dus in de 'onbekendheid' zit het hem blijkbaar niet.

Maar

Als jij zelf ervaring hebt, vind je dan niet dat het uitmaakt of je het ene of het andere spelletje speelt, en hoe? Of zijn alle schermen, inclusief TV en Facebook, voor jou gelijk?

Maar

Het maakt wel uit. Zo heeft mijn zoon een flight simulator spelletje waar hij soms mee speelt. Dat lijkt me dan weer een redelijk leerzame toevoeging aan zijn vliegtuiginteresse.

We hebben zelfs Angry Birds, maar daar is hij allang weer op uitgekeken. Prima! Want naar mijn mening is verveling goed! Verveling is belangrijk! Veel goede dingen komen voort uit verveling! Als hij zich verveelt gaat hij maar viool spelen, buiten spelen, lezen of zoiets.

TV is een beetje vergelijkbaar. Mijn kinderen zien (thuis) geen Spongebob of Dora. We downloaden wel ander spul voor ze, dingen die wij vroeger leuk vonden of die ik geschikt vind. Molletje, Linus, Pippi Langkous, oudere Disney films, Alleen op de Wereld. Maar ook bijv. Jurassic Park, Back to the Future en Star Wars. Ze kijken hoogstens een paar uur TV per week bij ons, met als gevolg dat ze eigenlijk alles wat je ze voorzet leuk vinden.

Maar alle computergerelateerde spullen die een verslavingsrisico meebrengen zijn we erg voorzichtig mee. En van minecraft zie je dat al om je heen gebeuren. Dat hoeft dus voorlopig niet.

Als ze ouder worden zullen we heus wel eens de teugels moeten laten vieren, maar zolang we het nog kunnen uitstellen, prima.

Ik zit zelf ook regelmatig achter de PC (is mijn werk ook), maar laatst zat ik op een strand en zaten de ouders voor me continu met hun telefoon in de hand te social networken (neem ik aan, misschien was het candy crush) terwijl de kids aan het spelen waren. Dat kan niet goed wezen, denk ik dan.

Grappig stukje, gelezen op Fok!

Over 'verslaving' : )

Computerverslaving, een gevaar voor uw kind!

Steeds meer jongeren raken verslaafd aan computers, beeldschermen en techniek. Met verwoestende gevolgen. Een van de slachtoffers is de 15 jarige Puck Meerburg. In plaats van een beetje in het park rond te hangen, zoals normale 15 jarigen doen, is deze jongen niet weg te slaan bij de computer. Zijn verslaving is zó erg, dat hij al op zijn tiende computertalen in één keer doorgronden kon. Nu op zijn vijftiende, is zijn toekomst vergooid. Terwijl hij eigenlijk met zijn maten hoort te chillen, verdoet hij zijn tijd bij internationale programmeerwedstrijden, die hij ook nog eens wint ook.

Eerst nam zijn moeder de verslavingsverschijnselen niet serieus. ‘Er zijn zoveel jongeren dol op de computer’. Achteraf kan ze zichzelf voor het hoofd slaan dat ze er toen niets aan gedaan heeft. En zoals alle verslavingen, gaat zoiets van kwaad tot erger. Puck is nu onder invloed van grote computerbedrijven. Minstens twee grote bedrijven hebben aangegeven in hem geïnteresseerd te zijn.

Kwetsbare jongeren zoals Puck zijn een makkelijke prooi voor grote computerbedrijven. Eerst maken ze de jongeren lekker met wedstrijdjes programmeren, prijsvragen en zogenaamde science fairs. Als de jongeren eenmaal verslaafd zijn, worden ze aan het werk gezet. Acht uur per dag of langer zitten ze achter de computer. Voor enkel een bovenmodaal salaris, riante secundaire arbeidsvoorwaarden en ruimte voor bijscholing, produceren deze jongeren software die de computerverslaving van deze maatschappij alleen maar verergert. Denk hierbij aan zoals besturingssystemen voor medische apparaten, software voor het beveiligen van data in de cloud, computergames waarmee rampscenario’s geoefend kunnen worden, software voor aan boord van vliegtuigen en verkeerstorens, software voor communicatiesatellieten en nog meer van al dit fraais.

Als een jongere eenmaal onder invloed van een bedrijf is, is het zeer moeilijk hem los te weken. Deze bedrijven hebben een geheel eigen subcultuur. ‘Deze jongeren kunnen je alles vertellen over het belang van open source software, een vrij internet, de noodzaak van schone energie, of waarom het vrijemarkt model voor de ontwikkelingen van levensreddende medicijnen achterhaald is. Maar elementaire kennis, zoals wie er dit seizoen in de finale van de Champions League staat, die ontbreekt volkomen. Ze leven echt in hun eigen kleine wereldje, zonder contact met normale mensen. Dan is het heel lastig om van je verslaving af te komen.

Voor Puck is het dus te laat. Maar wat kunnen andere ouders doen, om te voorkomen dat ook hun kind zich helemaal verliest in de beeldschermen? Pucks moeder: Wees er vroeg bij. Als een kind een jaar of drie, vier is, kun je nog heel veel beïnvloeden. Dan kun je hem nog verbieden om te veel met computers te spelen, dan kun je hem nog rustig de hele dag naar buiten sturen. Hopelijk ben je er dan vroeg genoeg bij om die interesse in techniek in de kiem te kunnen smoren.

Op een gegeven moment zet die passie voor techniek zich vast en dan ben je een heel stuk verder van huis. Probeer een kind dan nog maar eens te interesseren voor nuttige zaken zoals blikjesvoetbal en rondom trapveldjes rondhangen. Wees dus alert! Laat dromerige kinderen die zich verliezen in beeldschermen niet aan hun lot over, want iedere computerverslaafde nerd is er één te veel.

haha

Leuk stukje!

tsja

Minecraft is de passie van onze zoon. Omdat het minecraft betreft, en niet viool spelen, lezen of rugby, zien velen dit niet als een passie maar als een verslaving.
Waaronder ik! Ben uiteraard niet ongevoelig voor de publieke opinie en zag eerlijk gezegd hem veel liever verslingerd aan dansen of auto's.
Als ik hier zou posten: mijn zoon danst zo graag maar eigenlijk zou ik hem veel liever zien voetballen, zou ik de wind van voren krijgen. In dit geval vindt 'iedereen' het zeer terecht dat ik mijn bedenkingen, zorgen en angsten heb, en erg voorzichtig ben. Veel mensen vinden dat ik hem (flink) moet afremmen.
Wat doet dat met een kind, als zijn passie zo verworpen wordt? Mijn zoon is toch al anders, en dan op dit gebied ook al zo anders?
Ik vind het toch maar lastig hoor.
(En dit geval ook nog een zeer gevoelig kind dat mijn bedenkingen veel te goed oppikt)

Ik vind dat beeldschermen zo negatief altijd worden neergezet. Vervang computer door voetbal of viool en iedereen is maar wat trots op de gedrevenheid van het kind.

Mijn broertje was ook helemaal into games. Ook die commerciele, met veel geweld en zo. Slecht hoor. Nu maakt hij de concept art voor een gamesbedrijf.

blij

Ik zag de documentaire over Puck. Maar ik ben toch blij dat ons kind veel sociale contacten heeft en andere (creatieve) bezigheden leert om later gelukkig te zijn. Muziek en kunst vind ik belangrijker om mee te geven dan mijn kind 'als een volwassene' te werken, die progammeertalen hoeft hij als 9 jarige nog niet te leren en de ipad gaat hier zo veel mogelijk uit, hij wordt er alleen maar chagrijnig van en komt niet toe aan dingen die hij (ook) leuk vindt.
Zijn vader is al programmeur, dat vak kan je ook op latere leeftijd leren.

rafelkap

Dat vak MOEST je vroeger op latere leeftijd leren, verwar die twee niet met elkaar.

Er zijn zoveel beroepen die je vroeger als kind al mee kreeg. Hoe erg is het als je als boerenzoon al met 6 jaar mee helpt op de boerderij?

Verder denk ik dat veel kinderen die veel met de computer doen helemaal niet allemaal weinig vrienden hebben. Vaak hebben ze hun vrienden daar. Ja dat is anders dan toen wij klein waren waar onze ouders hadden als kind weer geen TV.

Overigens vind ik 'kunst en muziek' behoorlijk 'overrated'. Zonder die kunst en muziek red je het ook best wel in het leven. Mijn oudste krijgt nu ckv (heeft geen tekenen etc gehad) in de vierde en is helemaal 'into' Apollo en kon gisteren van alles vertellen over een schilderij. Leuk voor hem maar hij weet best wel dat hij in de toekomst net zo weinig kan met weten wat er allemaal te zien is in het Rijksmuseum (ja daar waren we dit jaar) als weten wat voor merk en type auto er voorbij komt of weten wie de componist is van een bepaald riedeltje.

oja

Voor de duidelijkheid: hij weet zo goed als niets van computers, niet meer dan nodig is om zijn middelbare school te doen maar hij weet wel heel goed hoe hij de computertalenten (en alle andere talenten) in zijn klas moet 'gebruiken', hij kan dus goed leidinggeven, delegeren en vooruit denken. Ik vind dat veel belangrijker dan kunst en muziek.

Klara

Onze opinies worden altijd deels door de maatschappij ingegeven.

Wil niet meteen zeggen dat die opinies dan ook onzin zijn. Maar het niet kwaad daar eens bij stil te staan en je af te vragen hoe die opinie gevormd is

Rafelkap

"Zijn vader is al programmeur, dat vak kan je ook op latere leeftijd leren."

Zou het? Ik heb altijd het idee dat de echt grote programmeurs er vanaf jonge leeftijd mee bezig waren, en dat als je het later leert je hoogstens een goede programmeur wordt, geen grote..

(Ben bekend met het tech wereldje en met Puck-achtige types)

Ach

Je wil je kinderen neem ik aan toch meegeven hoe je zelf in het leven staat. Ik houdt van kunst (algemeen) daarom vind ik dat belangrijk mijn zoon te laten horen en zien wat er voor moois is. Ik vind dit het niet overschat (dat vind ik van sport weer haha) en enorm verrijkend. Maar dan niet met een teken- of knutselcursussen (dat vind ik eerlijk gezegd alleen maar remmend werken), maar wel met een instrument leren spelen en samen muziek maken, niet dat hij er later mee door moet gaan, maar dat hij beter leert luisteren.
Maar Puck-types mogen er van mij ook zijn, zolang hij er pleizier in heeft en ook andere dingen doet. Ik neem aan dat zijn ouders daar wel over waken.
Anoniempje: mijn man is een grote en op latere leeftijd omgeschoold. Dat maakt echt niet uit.

en houdt met dt wil bv ik mijn kind weer niet meegeven, jammer dat er geen corrigeerknop zit

eenzijdig

Ik ben gewoon tegen àlle eenzijdigheid. Dus of een kind nou sport, computert, leest, trampolinespringt, tv kijkt, tekent, of wat dan ook: zodra het te veel van hetzelfde wordt, grijp ik in en stuur ik aan op óók andere dingen doen. Breed en veelzijdig ontwikkelen, dat is mijn streven, dan kunnen ze hopelijk later alle kanten nog op.

Jippox

Dat is een goede samenvatting