Alle stellen om ons heen gaan uit elkaar...
Manlief en ik hebben een flinke crisis in onzere relatie achter de rug, maar achteraf is onzere relatie alleen maar veel beter geworden hierdoor.
Alleen lijkt dat niet erg op prijs gestelt te worden door iederen, wij hebben in onzere vriendenkring meerdere stellen, die of al uit elkaar zijn of net ermee bezig zijn om uit elkaar te gaan en deze mensen lijken zich nu juist terug te trekken voor ons, omdat ze het niet aankunnen, een gelukkig gezin te zien (en dat snap ik echt wel).
Anderen (zoals manliefs beste vriend) zijn ronduit jaloers en proberen ook twijfels te zaaien bij ons. Deze vriendschap is al stuk gegaan door zijn achterdochtige en erg gemeene manier om zijn twijfels te uiten. Het lijkt meer accepteert te worden als stellen uit elkaar gaan dan als ze er wel voor gaan om hun relatie te redden. Waarom is dat nu zo? Hier op het forum lijkt iederen ervoor te zijn, energie in te steken om een wankele relatie te redden als het mogelijk is, maar in real life lijkt het anders te zijn.
In onzer geval is het gelukkt: Manlief kookt VRIJWILLIG(!!!) elke avond (en jammer genoeg kan hij het beter dan ik) en neemt ook anders klusjes over, wij praten heel veel, doen leuke dingen met elkaar. Wij knuffelen veel en ja, ook de sex is weer erg frequent...
Maar onzere vriendschappen gaan stuk aan de feit, dat we ervoor gaan, en dat doet wel pijn.
Balletmama76
Wat ik zo hier en daar van jullie relatie gelezen heb, zou ik als jouw vriendin ook kritiek uiten. Misschien zit er een kern van waarheid in die kritiek?
Knurf
"Jeetje, wat klinkt dat ... euh ... boven iedereen verheven. Je hele posting trouwens. Net of je iedereen inwrijft dat jullie het wel gered hebben."
Juist helemaal niet. We wrijven het helemaal niet in. Maar natuurlijk voel je de veranderte sfeer hier in huis, al je op visite komt.
Behalve enkele heel goede vrienden weet ook niemand, dat wij überhaupt een crisis hadden. Manliefs beste vriend wist niet eens details en ging het toch meteen afkatten.
De enigste, die echt wat wist, was mijn beste vriendin. Maar ook zij gaat nu door een pijnlijke einde relatie. Het liep allemaal parallel met de crisis bij ons, alleen maar bij hun is er weinig kans dat ze weer bij elkaar komen. Zij zei ook, dat ze het niet aan kan, een gelukkig gezin te zien (trouwens niet alleen bij ons, zij gaat om deze redenen nauwelijks nog bij "complete" gezinnen langs).
Ik heb hier ook volledig begrip voor, praat nauwelijks over onzere relatie als ik bij haar ben, maar laat haar praten. Ik ga ook bij haar om de koffie inplaats van dat zij hier komt op het moment. Zij zei tegen mij, dat zij het op het moment niet aan kan, bij ons te komen, omdat wij hebben wat zij zo graag ook zal willen, ik zal in haar situatie net zo reageeren. Dus heb ik haar gezeggt, dat we anders maar bij haar koffie moeten doen of hier, als manlief niet thuis is. Zij kan heel goed met manlief en mij en zij heeft ons ook erg geholpen. Dus ook al kan ik haar niet helpen om haar man terug te krijgen, ik wil haar toch helpen, om haar leven weer op de rails te krijgen.
Morgana fata...
En wat manlief's beste vriend aangaat: Hij is een heel jaloerse type en wil ook niet, dat manlief naast hem nog andere goede vrienden heeft. Door onzere crisis was het zo, dat manlief eigentlijk altijd tijd voor hem had, en hij wist natuurlijk, dat dit ging veranderen, als bij ons weer alles op orde komt.
Hij en manlief hebben een bedrijf met elkaar, en voor vriend zal het goed uitgekomen zijn, als manlief geen tijd meer in het gezin investieren moest en wilde, maar alleen in hem en het bedrijf.
Toen manlief hem schreef, dat wij bij elkaar blijven, kreeg ik een heel felle sms van zijn vriend, dat ik z'n beste vriend afpakkte en maar naar met manlief was getrouwt om binnen te komen en hier iets te zeggen te hebben. Dat ik dus een soort van importbruid ben.
Ik wilde juist nooit zeggenschap in het bedrijf, heb helemaal geen idee van deze branche behalve de dingen dan, die ik tijdens gesprekken van hem en manlief opgepikkt heb, en dat is echt niet genoeg om zeggenschap in een bedrijf op me te nemen.
Alles wat ik wilde, was dat manlief prive en zakelijk wat meer uit elkaar houdt en meer tijd voor het gezin heeft en dat naam zijn vriend mij kwalijk.
Ik was dan nog rustig genoeg om hem terug te smsen, dat hij en ik elkaar beter een tijdje niet tegen komen, om verdere drama uit de weg te gaan... Hij komt nu niet meer hier over de vloer, als manlief iets zakelijks met hem te bespreken heeft, gaat hij bij hem.
Weinig
In mijn omgeving zie ik juist heel weinig scheidingen, maar is het ook niet zo dat je ziet waar je je op richt ? Ik weet nog toen ik zwanger wilde worden, toen zag ik enkel dikke buiken in de straten lopen en zag ik niets anders dan buggys en koetsen met babytjes rondwandelen 
maar in mijn omgeving vind ik nooit 1 op 3 (of is het 1 op 2 ??) scheidingen hoor...ik woon in een straat met zo'n 60 huizen waarin slechts 2 gescheiden gezinnen wonen, bij mijn collegas kom ik ook niet op hoger dan 1op 10 uit en in mijn familie is het ook maar zoiets...wel zie ik bvb andere pas gebouwde huizen regelmatig te koop staan (owv scheidingen ??) tja
Abc
maar er kunnen natuurlijk ook weer veel doorstarters bij zijn. Die zie je niet als gescheidengezinnen.
Abc...
Niet zo zeer, dat ik alleen maar zie, waar ik op let op het moment, maar meer omdat het bij mensen gebeurt, die ik heel goed ken en daardoor komt het wel erg dicht bij.
Naast mijn beste vriendin ook mijn ex en zijn vriendin, ook hun gaan uit elkaar, zij mailde mij 2 weken geleden, dat zij het niet meer aan kan met hem.
En nogal om dezelfde redenen als bij hem en mij toen.
Herkenbaar
Hoi,
Hier herken ik het hoor, onze halve vriendenkring is inmiddels gescheiden. Erg jammer, en sommige mensen zien we ook opeens niet meer. (we gingen dan met de man en de vrouw om, en degene waarmee we het meest connectie hadden, blijft, de ander zien we nooit meer) Terwijl wij helemaal niet van plan waren om partij ofzo te trekken. Verder herken ik het niet dat mensen jaloers zijn op het feit dat wij nog een goede relatie hebben. Wat wel lastig is, is dat een vriend van mijn man dan weer op vrouwenjacht wil, en dan alleen met mijn man wil gaan stappen. (terwijl we vroeger veel met zijn allen deden, wil hij nu weer alleen op pad) en veel andere stellen die nu uit elkaar zijn zien we dus niet meer omdat ze alleen maar aan het stappen zijn, of inmddels alweer een nieuw vriendje hebben, en daarmee ook nooit meer langskomen. (ze zijn verliefd en druk met elkaar) ...tja, jammer, maar ik kan er ook niet veel aan veranderen. Heb er al een aantal uitgenodigd om hier te komen eten, we hopen dat we andersom ook eens uitgenodigd worden, alleen daar heeft niemand tijd voor lijkt het wel.
maxime
Hoe oud zijn jullie?
hier is het 1e stel uit elkaar aan het gaan, ik vind het zo vreselijk verdrietig.
En verder heb ik dus geen gescheidden stellen in mijn vriendenkring, er worden nu vooral mensen zwanger (2e en 3e kinderen).
Statistisch gezien zullen er dus nog wel een paar volgen die gaan scheiden. Vandaar mijn vraag over hoe oud jullie zijn.
Aha pelle
interessant, k ben gek op cijfertjes, goh dan is het iets minder dan 1 op 5 van de getrouwde stellen met kinderen. Ik ben ook wel benieuwd of samenwoners met kinderen sneller uit elkaar gaan of juist niet.
Hier ook
Eigenlijk allemaal langer dan 20 jaar getrouwd. Nicht ca 20 jaar getrouwd, oom en tante 30 jaar getrouwd, mijn ouders ruim 40 jaar getrouwd, buren 20 jaar getrouwd.
En toen (hillary)
gescheiden: ik zelf na een relatie van 17 jaar, mijn ouders na 40 jaar. Vriendin is inmiddels aan haar derde huwlijk bezig.
Ik ken eigelijk alleen maar scheidingen na langdurige relaties.
Statistieken
zelf ben ik een 40-er met kinderen
van de 'weinige' gescheiden koppels zijn het:
buur; 40-ers met grote kinderen,
familie; 30-ers met kleuters
collega; 30-ers met jonge kinderen (X2)
ik ken ook heel wat koppels welke kinderloos al jaaaaren samen zijn
maar het lijken mij ook wel vooral jonge koppels (met kleutertjes) welke heel vlot scheiden,
Gescheiden (amk)
Haha, moest een paar keer lezen, ja inderdaad na zoveel jaar dus gescheiden/bezig met scheiden. Voor de statistieken, allemaal stellen met kinderen. De twee langstgetrouwde stellen met kinderen al de deur uit. Volgens mij is pensionering ook een kritiek moment.
Veertigers en vijftigers
In mijn omgeving gaan 40'ers en 50'ers het vaakst uit elkaar (moet wel zeggen dat die groep ook oververtegenwoordigd is in mijn kennissenkring). Vaak hebben ze kinderen in de leeftijd 12-16 en is er sprake van 'de koek is op'. Toevallig vertelde vorige week een collega (51) dat hij gaat scheiden. Dat kwam niet echt als een verrassing voor ons aangezien hij het afgelopen jaar intensief is gaan sporten, zijn haar heeft laten groeien en een maand geleden zijn VW busje heeft ingeruild voor een snelle audi.
De mensen die ik ken die zijn gescheiden na een slecht huwelijk hebben dat over het algemeen veel eerder gedaan.
Euhm
dus eigenlijk zijn kritieke momenten
- jonge stellen zonder kinderen (het vaakste? dus 20-ers)
- met babytjes (door de grote last en vermoeidheid welke de babytjes meebrengen ?dus 30-ers)
- de periode van pubers in huis (staan al meer op eigen benen)
- de midlife (voor 40-ers)
- de pensioenleeftijd (je draai niet vinden 50-60ers)
...euhm...welke periode is dan niet kritiek ?
De eerste
maand na het huwelijk waarschijnlijk.
Abc
of de laatste jaren wanneer een van de twee aan het dementeren is en niet meer weet wie de ander is
Ja, eigenlijk kun je altijd wel bang zijn. Soms denk ik toch dat het een beetje een lot in de loterij is of je gaat scheiden of niet.
Manda...
Wij zijn 31 en 33, de meeste van onzere vrienden ook, of 3-4 jaar ouder.
Zowel getrouwte/z'samen levende stellen met kinderen als ook stellen zonder kinderen.
Bang zijn?
Kom op zeg, een relatiebreuk is geen onverwacht natuurverschijnsel!
Mensen moeten eerst af van de illusie dat een ander je gelukkig gaat maken, want zo werkt het niet!! Als er bij je zelf van alles rammelt, rammelt de relatie vanzelf mee. En dan hangt het ervan af hoe stevig de verbondenheid is, hoeveel rek erin zit.
tonny
Liat
Liat:Soms denk ik toch dat het een beetje een lot in de loterij is of je gaat scheiden of niet.
dat is wel een beetje naief van je ,een relatie is geen loterij,waarin je pech of geluk kan hebben.
een realtie is iets waar je heel regelmatig bewust aan moet werken om hem goed te houden.
Ik hoop dat je gelijk hebt
op zich vind ik dat ik ook een fijne relatie heb, maar zie in mijn omgeving toch gebeuren dat een van de partners een echtscheiding wil, dat bij de ander toch als slag bij heldere hemel aankomt. Ik vind het een beetje te zelfvergenoegd om dan te denken "Mijn relatie is wel goed, want ik heb eraan gewerkt en die ander niet".
Er zit dan toch iets eigen-schuld-dikke-bulterigs in. Ik denk dat er genoeg leuke vrouwen zijn die verlaten zijn door een man die met zichzelf worstelde in de midlife crisis en opeens een jonger variant van zijn vrouw wou hebben.
Liat
misschien was ik niet helemaal duidelijk,ik bedoelde: aan een relatie moet je als partners beiden( willen) werken.
als de 1 er van alles instopt en de andere wil dat niet,dan kan je dus geen goede relatie opbouwen,daar heb je twee mensen voor nodig.