Alles voor het stiefkind
Zoals ik al in eerdere berichten heb aangegeven, heb ik een stiefzoon van 9. 50% van de week is hij bij ons, 50% van de week bij moeder.
Wat mij laatste tijd opvalt is dat alles om hem heen gpeland moet worden hier. Wil hij de hele dag achter de computer, dan moet ik er maar op, als hij op school zit. In de avond een film kijken? Dan doen we dat. Eerst vond hij het leuk om gezelschapsspelletjes te spelen, maar ook dat wordt steeds minder. Ik mis het om iets met vriend alleen te doen, iets wat echt van ons tweeën is. Als we iets met zijn tweeën doen dan geniet ik er echt enorm van, maar vaak moet het van mij afkomen.
Ik lees vaak op internet dat gescheiden vaders, zich vaak schuldig voelen naar hun kind toe en dat ze daarom heel veel geven(hier niet op materialistisch gebied) en dingen maar laten, omdat ze anders bang zijn dat ze liever naar moeder gaan. Ik weet ook dat een bloedband heel sterk is en het kind altijd op 1 komt (logisch). Alleen mijn ouders deden ook regelmatig dingen met zijn 2en en ik heb er niets ergs aan overgehouden.
Om het weekend is hij bij ons, maar als hij wilt mag hij altjd komen in het weekend, dat hij eigenlijk bij zijn moeder is. Als vriend dan aan mij vraagt of ik het goed vind dat hij komt, kan ik moeilijk nee zeggen, want: 'ik heb geen zin in hem' of 'ik wilde een weekend/dag voor ons tweeën' is natuurlijk niet echt heel aardig naar stiefkind en vriend toe. Ik vind het moeilijk om hier een goede weg in te vinden en merk dat ik mijzelf erg aan de kant zet en niet echt voor mijzelf zorg, qua vrije tijds indeling. Wil ook niet egoïstisch zijn, maar wat ik nu doe is het tegenovergestelde, mij zelf wegcijferen. Zelfs als mij wordt verteld dat ik gewoon mijn eigen ding moet gaan doen, voelt het niet goed, een soort schuldgevoel. Ik wil vriend niet het gevoel geven dat ik niets om stiefzoon geef, maar ik wil ook niet alles er omheen plannen,ook stiefzoon kan zich zo nu en dan aanpassen. Stiefzoon wil ik ook niet het gevoel geven dat hij niet welkom is. We kunnen zo nu en dan behoorlijk in de clinch liggen, omdat we verschillende karakters hebben en vriend zit er dan vaak tussen. Zijn er meerdere stiefouders die met hetzelfde probleem zitten of misschien tegen andere dingen aanlopen?
Vriend
Je vriend vraagt toch zelf aan jou of jij het goed vindt dat zijn zoon komt? Dan kun je ook nee zeggen. Niet omdat jij hem niet aardig vindt maar omdat je tijd voor jezelf nodig hebt. Dat dat egoïstisch is of zou betekenen dat je hem niet moet zit in jouw hoofd. Je kunt ook zelf wat anders gaan doen als hij er is. Kinderen gaan altijd vóór, dat zeg je zelf ook, maar dat betekent niet dat je er altijd bij moet zitten.
Nog iets anders: als jij en je vriend jullie relatie goed willen houden zul je moeten investeren in elkaar, ook in tijd. Je kunt elkaar kwijtraken als je geen aandacht voor elkaar kunt hebben met z'n tweeën zonder kind of wie dan ook. Probeer hem daarvan te overtuigen. Dat gaat over jullie relatie en niet over die tussen hem en zijn zoon. Op hoe hij met zoon omgaat heb jij geen invloed (als je dat denkt verlies je het sowieso). Je gaat alleen maar over jezelf en jouw relatie met hem. Hou het zuiver. Ga je niet schulidig zitten voelen over zaken waar je geen invloed op hebt maar investeer in datgene wat van jou is: jezelf en je relatie.
Praat
hierover als stief er niet is. Zeg dat je geen nee kan zeggen als hij jou vraagt of hij mag komen en spreek af dat hij dat vooraf aan jou vraagt. Dus: stel dat hij dit weekend wil komen, welk dagdeel kan dat wel en welk dagdeel niet?
Verder zou ik per direct zorgen voor een eigen computer! Het is 2020, ik deel al 10 jaar geen computer!
Je eigen ding
"Zelfs als mij wordt verteld dat ik gewoon mijn eigen ding moet gaan doen, voelt het niet goed, een soort schuldgevoel. Ik wil vriend niet het gevoel geven dat ik niets om stiefzoon geef."
Ik denk dat stiefkind toch vooral komt voor zijn vader, en het hem niet zo bar veel kan schelen of jij er de hele tijd bij bent. Dus ik zou wel gewoon, in elk geval met enige regelmaat, mijn eigen ding doen. Zonder schuldgevoel. Dat geeft jou lucht, het zal stiefzoon vermoedelijk niets uitmaken, en je vriend hoeft zich dan ook niet rot te voelen over het feit dat jij een beetje tegen heug en meug mee zit te doen. Want ik neem aan dat hij dat ook wel doorheeft.
Niet dat je er altijd als een haas vandoor moet gaan als stiefzoon er is, maar soms je eigen ding doen kan geen kwaad, zou ik denken. Het is dan alleen wel zonder je vriend, dus niet helemaal wat je wil, maar ik zou die ruimte toch maar pakken. Dan kan je stiefzoon misschien ook weer beter hebben in de tijd dat je er wel bij bent.
Groeten,
Temet
Stampertjebloempje
Wel, het is niet voor niets dat NSG's sneller op de klippen lopen dan kerngezinnen, en het heeft meestal met de kinderen te maken.
Je eigen kind of andermans kind, het is een wereld van verschil.
Mijn vriendin heeft naast een zoon ook een dochter dat voor 90% van de tijd bij haar is, en altijd alle aandacht opeist en graag haar moeder voor zichzelf wil, ondanks het feit dat ze al bijna jongvolwassen is. Net om die reden blijven we na bijna 4 jaar samen nog steeds latten.
In de week ga ik dus maar één avond naar daar, en dan nog zijn we eigenlijk ook voor een stuk met de dochter bezig. Zo moet ik meestal één of ander taaltaakje nakijken voor haar, blijft de dochter in de living zitten zodat we weinig privacy hebben, en hebben we een serie op Netflix gekozen dat iedereen volgt en waar we dan op die avond samen één of twee afleveringen van bekijken; zo is er toch iets wat ons bindt. De tijd dat ze de afstandsbediening van de tv uit mijn handen gritst is gelukkig voorbij, maar het blijft moeilijk, en eerlijk gezegd heb ik het een beetje opgegeven om trachten een band te creëren. Probeer dat maar eens wanneer de dochter aan tafel zegt dat ze met haar moeder naar de film wil, maar dat ik niet mee mag, of dat ze doet alsof ze me niet hoort wanneer ik iets tracht te vertellen en nooit mijn voornaam gebruikt in die zeldzame keren dat ze me aanspreekt. Het vergt veel zelfrelativering, dat kan ik zeggen. Toch wil ik het beste voor de dochter en hoop ik voor haarzelf (en een beetje voor mij) dat ze op termijn wat aangenamer en empatischer in de omgang wordt.
Als het weer het toelaat, ga ik met mijn vriendin even wandelen, zodat we toch wat kunnen bijpraten onder ons.
In het weekend zie ik mijn vriendin meestal wat meer, soms ook niet, afhankelijk van hoe het met mijn kinderen zit. Het was niet zo gemakkelijk om een modus vivendi te vinden waar iedereen mee kon leven. Gelukkig ben ik iemand die zichzelf goed kan bezighouden en ik heb toch ook zelf heel wat huiselijke taken in en rond mijn woning.
Bij ons heeft ieder wel zijn/haar eigen PC.
Haha William
Het is alsof ik mijn vriend hoor over de situatie bij mij en mijn dochter. Je bent het toch niet toevallig? 😂😂
Maar goed, ik heb geen ander kind en mijn dochter heeft nu aardig contact met hem. Alles dankzij zijn engelengeduld, niks persoonlijk opvatten, nergens "iets van vinden...", dicht bij zichzelf blijven, geen misplaatst schulgevoel.
Antwoorden op jullie reacties
Ik kan gewoon geen nee zeggen als stiefkind een dag extra hier wilt komen, dat is als een steek in het hart voor mijn vriend. Zelfs als vriend er niet is en kind wil eerder komen en ik ben gewoon thuis, dan wordt het door iedereen niet in dank afgenomen, als ik zeg dat hij niet eerder kan komen. Alleen als ik weg ben, dan wel.
Mijn vriend voelt zich zoals ik al zei , denk ik snel schuldig, als wij iets met zijn tweeën gaan doen. Alsof hij stiefzoon dan buitensluit. Terwijl ik dat inderdaad ook zie, als investering in de relatie. We vallen nog elke dag in elkaars armen in slaap en worden ook zo wakker, dus de liefde is er echt wel. Er zijn nu ook wat financiële omstandigheden, waardoor we even hand op de knip moeten houden, dus ik hoop dat als dat voorbij is, we meer samen kunnen gaan doen. Weet alleen niet hoe ik dit steeds kan vragen, zonder dat het dwingend of zeurderig overkomt en vader niet het idee krijgt dat ik stiefzoon niet zie staan. Verder weet ik dat kind vooral voor zijn vader komt, maar toch voel ik mij een soort van verplicht om dan maar tijd aan hem te besteden. Stiefzoon is ook vreselijk manipulatief en kan zo dingen naar zijn hand zetten. Ik zou dolgraag een goede band met hem willen hebben en ik doe daar ook mijn best voor, maar als we het leuk hebben, dan komt er alsnog wel gedoe, omdat hij het ergens niet mee eens is. Om het dan gezellig te houden, laat ik hem dan maar zijn ding doen en ik doe de mijne. Hij stelt ook vaak voor om dingen met zijn drieën te doen, want dat vindt hij gezellig, vandaar ook vaak mijn schuldgevoel als ik een keer nee zeg. Dicht bij mij zelf blijven vind ik lastig. Engelengeduld heb ik tot een bepaalde hoogte, maar daarna kan ik best ontploffen (huilen). Vooral als ik weer paar dagen aan de pil zit na de stopweek, ben ik snel erg emotioneel en kan je soms maar beter uit de buurt blijven😁. Ik doe veel voor stiefzoon en dit wordt gelukkig door vader wel gezien. Ik zit veel thuis en heb weinig sociale contacten in de buurt, weet ook niet echt waar ik moet beginnen met zoeken. Misschien dat als ik wat vaker weg ben, ik mij beter ga voelen.
ik zou
Ik zou de 50/50 verdeling aanhouden, en niet bij kind neerleggen of hij vaker bij vader wil zijn (uitzonderingen daargelaten). Dat is voor iedereen duidelijk en iedereen weet waar hij aan toe is. Die andere 50% kan je dan samen met je vriend leuke dingen doen. Lijkt me wel verstandig om je eigen sociale leven op te bouwen, zodat je je vriend niet nodig hebt om leuke dingen te doen. En als je met zijn drieën bent, lijkt het me goed dat jullie met alle drie rekening houden, en dat niet de zoon bepaalt wat er in huis gebeurt. Daar kunnen jullie samen afspraken over maken en alle drie afentoe water bij de wijn doen, zodat het voor iedereen leuk is om thuis te zijn.
"weet ook niet echt waar ik moet beginnen met zoeken."
Word lid van een gezellige sportschool of sportvereniging en ga er regelmatig alsook zo vaak mogelijk naartoe. Wie investeert in zijn lichamelijke gezondheid, komt ook mentaal sterker te staan.
Rode krullenbol
50/50
Er is letterlijk tegen stiefzoon gezegd, dat hij altijd op en neer mag gaan tussen de een en de andere ouder. Als ik nu de 50/50 regel nu zo ga aanhouden zoals Anemone dat zegt en ik ga dat bespreken met vader en moeder, dan wordt dat niet in dank afgenomen en ben ik weer de boeman. Vader is wat mij betreft ook niet echt consequent, ene keer dan krijgt stiefzoon zijn zin en andere keer dan wordt hem verteld dat hij niet altijd zijn zin kan hebben. Iets waar ik zelf weinig mee kan... want de ene keer dan moet ik niet zeuren en de andere keer is hij het met mij eens.
Concurrent
Je bent blijkbaar de concurrent van je stiefzoon. Jammer hoor. Ik denk dat dit heel snel optreedt in een stiefgezin. Liever lees je nog eens wat William of Emma daarover schrijven.
Maar
Gaat hij ook wel eens naar zijn moeder als hij bij jullie hoort te zijn?
Hoe vaak komt het voor?
Dit is echt een troostafspraak vd scheiding voor er nieuwe liefdes kwamen en nu durft niemand er meer wat van te zeggen maar het is gewoon niet goed werkbaar. Het mag zeker niet zo zijn dat het jou gevraagd wordt en als jij nee zegt, jij de boeman bent. Daarom: voor de peeiode 'bij moeder' afspreken met je partner of je hem wel of niet toestaat te komen!
Weg
Het meeste is al gezegd. Ik kan nog iets verzinnen: regelmatig met zijn tweetjes een weekendje weg. En dan bedoel ik elke 4 of 6 weken. Dan zijn jullie er gewoon niet en hebben jullie tijd voor elkaar.
Een andere vraag die opkont: hoe vaak doen vader en zoon iets met zijn tweetjes? Dat is erg belangrijk voor ze. M.a.w. het is juist geen goed idee als jij er ook steeds bij bent. Dus zorg voor eigen hobby's en activiteiten.
Toestaan om te komen?
Het lijkt mij evident dat een kind gewoon welkom is bij zijn eigen ouders. Hier werd ook niet te pas en te onpas binnengelopen, maar ik was/ben dan ook gewoon vaak niet thuis als mijn kind bij haar vader is. Je kunt als stiefouder echt niet zeggen dat een kind niet welkom is, gewoon niet. Je kunt wel plannen maken om samen weg te gaan, en dan kan het kind dus niet komen.
Mijn vriend en ik hebben afgesproken dat de kinderen altijd voor gaan. Dus ook als je net klaar zit voor een gezellige avond en er heeft er een een trein gemist of andere calamiteit. Als je dat niet trekt had je geen partner met een kind moeten kiezen.
Jullie reacties
Om de 4 tot 6 weken een weekend weg gaat hem sowieso niet worden, dat laat de portemonnee niet toe.Het is tot nu toe een enkele keer voorgekomen dat hij hier heen was gekomen terwijl hij bij zijn moeder was, andersom is nog niet voorgekomen.Deze afspraak bestaat nog niet zo heel lang, dus het was geen troost afspraak. Natuurlijk gaat hij voor als er wat is, we laten hem niet in de kou staan. Vader en zoon doen niet heel veel samen,want vaak ben ik thuis. Als ik weg ben dan probeer ik dat wel te plannen wanneer stiefzoon er niet is, maar dat lukt niet altijd. Ja concurrentie, zo noem ik het liever niet, maar kan zo nu en dan wel zo voelen,terwijl ik dat niet wil. Ook om vriend een goed gevoel te geven.
Vader en kind
Ik denk dat het juist omdat jullie samen wonen en jij er dus ‘altijd’ bent heel erg belangrijk is dat vader en kind ook tijd samen hebben. Een dag, avond en/of af en toe heel weekend zonder jou is dan juist zo belangrijk.
Dus ik denk dat je beter wat meer afstand kunt nemen. Meteen ook goed voor jou, om dingen helemaal voor jezelf te doen en te hebben.
bezig zijn
Je zou natuurlijk een deel van de tijd dat stiefzoon plotseling binnenkomt iets kunnen gaan doen voor jezelf, wat toch al moest. Was opvouwen, strijken of lekker in bad gaan zitten. Dan heeft stiefzoon alleen-tijd met vader en hoef je niet aan alles mee te doen.
Verder kan je natuurlijk dingen samen met je partner ondernemen buitenshuis zonder dat dat veel geld kost. Even met de auto naar een strand rijden (of park of iets anders waar je niet vaak komt) en daar een wandeling maken en misschien een drankje op een terrasje (als dat financieel uitkomt) dan heb je even wat tijd voor elkaar zonder het gevoel dat stiefzoon elk moment op je lip kan komen zitten. Na die alleen-tijd met je partner heb je misschien er minder moeite mee als vervolgens stiefzoon weer binnen komt lopen.
Een ding weet je zeker, deze tijd gaat weer voorbij, hij wordt ouder en gaat een vriendin/vriend krijgen en dan zijn jullie grotendeels uit beeld'
En v.w.b die computer, het ligt eraan van wie deze is, anders zou ik, zodra het financieel uitkomt een eigen computer regelen, en als ie al van mij was, dan zou ik toch echt aangeven dat hij er alleen op mag als jij klaar bent.
Tijd samen
Wat jippox zegt is zeker belangrijk, dat vader en zoon samen tijd besteden. Maar dat hoeft natuurlijk niet te betekenen dat jij het veld moet ruimen. Zij kunnen ook prima de deur uit samen.
Groet Pom
Weekend weg kan vrijwel gratis
Ga vrienden of familie opzoeken en blijf daar slapen. Ga een dag naar het strand of bos en kom pas laat terug. Een beetje creatief zijn, dan kan er heel veel.
Planning
"Als ik weg ben dan probeer ik dat wel te plannen wanneer stiefzoon er niet is, maar dat lukt niet altijd."
Waarom doe je dat? Doe het liever andersom, dat is voor iedereen beter: vader en zoon hebben meer tijd met zijn tweetjes en jij hebt meer tijd met je partner.
Een enkele keer...?
Jee het kwam over als schering en inslag! Dus elk weekend wel een keer!
Phryne:" Mijn vriend en ik hebben afgesproken dat de kinderen altijd voor gaan. Dus ook als je net klaar zit voor een gezellige avond en er heeft er een een trein gemist of andere calamiteit. Als je dat niet trekt had je geen partner met een kind moeten kiezen."
Het kind is 9 he?
Je hebt een probleem
Je hebt een probleem met dat kind. In al je topics op twee forums die ik gelezen heb zeg je eigenlijk hetzelfde. Nu is het weer 'alles moet om hem heen gepland worden'. Wat je er ook aan positiefs omheen probeert te zetten, je insteek naar dit kind toe is supernegatief, anders zou je er niet iedere paar weken een nieuw topic over aanmaken. Volgens mij is er ook al vaker gezegd dat je iets voor jezelf moet gaan doen. Ben je daar al mee begonnen?
Phryne en Trivia
Onze dochters zijn 20 en 21. En zelfs dan gaan ze soms nog vóór.
Emma
Ik bedoel dat dit kind geen treinproblemen of calamiteiten heeft.
Zelfstandig
Stampertjebloempje, waarom koop je je eigen pc/laptop/tablet niet?
Heb je een eigen kamer in jullie huis?
Is latten anders iets voor jullie?
Mijn advies: word zelfstandiger en laat je agenda niet bepalen voor vriend en/of stiefzoon.
Rol vader?
Hoe gaan vader en zoon samen met elkaar om? Je zegt dat je dingen plant als stiefzoon er niet is (en je dan schuldig voelt?!), maar zoals al terecht wordt aangegeven, is het handiger dat je dat dan juist doet als je stiefzoon er niet is. Kunnen zij wel samen dingen doen eigenlijk, of vindt hij dat op de een of andere manier moeilijk, vermoeiend, of wat dan ook... en doet hij daarom een beroep op jou, zodat je je eigen dingen alleen kunt doen als je stiefzoon er niet is? Want dan snap ik wel dat je de tijd met stiefzoon wel erg op tijd voor jullie samen voelt drukken.
Ik herken het overigens wel... maar dan op een andere manier. Mijn vriend heeft geen kind(eren) maar is wel heel sociaal. Dat betekent dat ik ook water bij de wijn moet doen omdat hij veel contacten te onderhouden heeft. Dat vond ik nooit erg, omdat ik zelf twee kinderen heb en het ook wel fijn vond om tijd met hen samen door te brengen. Maar nu zijn mijn kinderen op de leeftijd dat ze hun eigen weg gaan en vind ik het moeilijk dat hij zo veel sociaals om handen heeft! Nee, ik verwijt hem natuurlijk niks, want ik snap wel dat dat de omstandigheden zijn... maar het gevoel is er wel.
Realiseer je wel dat het onmogelijk in balans kan zijn, jullie zijn twee personen met verschillende behoeften en verantwoordelijkheden.
Leanne
" Kunnen zij wel samen dingen doen eigenlijk, of vindt hij dat op de een of andere manier moeilijk, vermoeiend, of wat dan ook... en doet hij daarom een beroep op jou, zodat je je eigen dingen alleen kunt doen als je stiefzoon er niet is? "
Uit de openingsposting kreeg ik juist de indruk dat vriend aan TS meer dan eens zegt dat ze haar eigen gang kan gaan, maar dat TS dat dan weer niet wil. Ze schrijft "Zelfs als mij wordt verteld dat ik gewoon mijn eigen ding moet gaan doen, voelt het niet goed, een soort schuldgevoel."
Ik ging er dan gemakshalve maar vanuit dat het haar vriend is die haar zegt gaar eigen ding te gaan doen. Ik vraag me naar aanleiding van dit draadje af of TS dan geen dingen alleen doet uit schuldgevoel, of ook/vooral omdat ze niet weet wat ze dan moet gaan doen. Ik vind dat ze dat schuldgevoel in elk geval niet moet hebben. En als ze geen eigen bezigheden heeft, dan lijkt het me heel zinnig dat ze die ontwikkelt. Dit laatste staat overigens enigszins los van stiefzoon: mij lijkt het in het algemeen wel nuttig om je eigen interesses en bezigheden te hebben. Een partner is ook wel eens langdurig of zelfs permanent afwezig, en wat dan?
Groeten,
Temet
ik begrijp je helemaal
Stampertjebloempje, ik begrijp je helemaal!
Hier leek het heel erg op jouw verhaal en onze relatie is er op stuk gelopen. En behalve dat ik vind dat de kinderen van mijn vriend onbeschoft zijn (en ik heb het echt anders geprobeerd te zien, maar ik zie als docent 400 pubers per dag en ik kan echt wel onderscheiden of iemand onbeschoft is aandacht wil en niet weet hoe hij dat moet vragen), komt het voor een groot deel door de houding van mijn vriend.
Hij wil iedereen te vriend houden en is daardoor niet duidelijk. Als wij al plannen hadden om weg te gaan met oud en nieuw en zijn kinderen zeggen 'pap we willen dit jaar met jou oud en nieuw vieren' dan werden onze plannen zonder overleg overboord gezet.
Ik vond ook dat ik het niet kon maken om te zeggen dat ik een keer samen met mijn vriend wilde zijn en sterker nog, zijn zoon heeft bij mij gelogeerd omdat hij depressief was en zijn moeder de situatie niet aankon. Mijn vriend woonde toen nog niet eens bij mij!
Uiteindelijk zijn we gaan samenwonen en ik dacht dat het dan beter zou gaan, omdat we dan 'vanzelf' meer tijd voor elkaar zouden hebben. Maar niets was minder waar....
Als ik je een raad mag geven: maak het bespreekbaar en cijfer jezelf niet de hele tijd weg. Dit kan je niet volhouden! Er is niets mis met duidelijkheid. Ik ben naar mijn kinderen toe ook altijd duidelijk en hun vader ook. Die heeft al lang een nieuw gezin en mijn kinderen gingen daar om het weekend heen. De oudste blijft nu meestal thuis, maar die heeft ook plannen om op zichzelf te gaan wonen.
Duidelijkheid is prettig voor iedereen, voor jou, voor zijn zoon, en voor de moeder van zijn zoon. Voor iedereen denk ik. En OOK voor je vriend, want die hoeft dan niet de hele tijd het gevoel te hebben dat hij moet schipperen.
Ik wens je heel veel succes!!
Huh Konljntje
Jij vindt dat je ervaring met pubers hebt omdat je ze in een schoolsituatie ziet??
Juist jij, omdat je professioneel met pubers werkt, zou moeten weten dat gedrag op school totaal anders is dan in thuissituatie.
Mijn dochter (die ik geweldig vind en die alles voor me is) gedraagt zich echt vaak verschrikkelijk thuis. Ik weet zeker dat als docenten haar zouden zien het merendeel zich rot zou schrikken.
Mijn dochter is al vanaf dag 1 op school een 100% voorbeeldige leerling.
Nu is dochter wellicht wat extreem, in die tegenstelling. Maar kom op, ze is bepaald niet de enige.
En hoewel ik mezelf echt geen softe of slechte ouder vind, gaan de belangen (wensen, grillen...) vd kinderen heel vaak voor.
En dan ben ik nog niet eens gescheiden (veel gecompliceerder denk ik) en hebben mijn kinderen het goed.
Kinderen die depressief zijn, vrij logisch lijkt me dat je daar 'alles' voor wilt doen.
eh, ja...
Hoi Tanja,
eigenlijk doet het helemaal niet ter zake dat de zoon van mijn vriend onbeschoft was en wat ik daarvan vond. En ja, ik denk, gezien mijn opleiding, aanvullende cursussen en ervaring daar wel iets van te kunnen zeggen. Ik zie ook pubers mét hun ouders en ik realiseer me heel goed dat zij zich op school anders gedragen dan thuis.
Je hoeft dat niet van me aan te nemen hoor.....laten we maar niet off topic gaan.
Ik wilde alleen maar aangeven dat de sfeer in huis niet altijd even gezellig was met stiefkind, maar eigenlijk doet dat er helemaal niet toe.
Ik kan het bericht niet aanpassen helaas.
Ik begrijp het niet helemaal
En dat zal wel aan mij liggen maar jouw partner heeft met zijn ex een 50/50 omgangsregeling, dan ben je tocht de helft van de week, de weekenden en de vakanties alleen met je hem?
In gezinnen waarvan de ouders niet gescheiden zijn zijn alle kinderen altijd thuis en wordt er ook om hen heen gepland en hoe ouder de kinderen hoe minder privacy en rust. Ik begrijp wel dat een stiefkind anders is dan een eigen kind en dat dat energie kan vergen maar als je het ene weekend iets leuks plant met je partner en het andere weekend iets leuks voor jezelf? En als je niets leuks weet ga de tuin in of pak wat klussen aan dat geeft ook voldoening. Ga je eigen gang.
Er zijn ook genoeg mensen die om en om de weekenden werken dus die hebben ook maar de helft van de weekenden samen.
En als zoon dan af en toe in het weekend van zijn moeder naar jullie toekomt dan zijn jullie er niet of je partner houdt het wat korter; even gezellig wat drinken of mee eten, bijpraten en dan weer naar zijn moeder, echte lange uitstapjes kan jouw man plannen als zijn zoon het hele weekend bij jullie is.