Behoefte jongmeerderjarige versus die van minderjarige kinderen
Ik zit met een vraag:
- Volgens de Tremanormen wordt er op basis van draagkracht kinderalimentatie berekend, tot aan 18 jaar is dit via tabellen etc. helder te berekenen.
- Echter als één kind 18 wordt is deze jongmeerderjarig geworden en kan ook zelf aanspraak maken op zijn/haar deel aan kinderalimentatie, waarbij de behoefte (fors) hoger kan zijn i.v.m. bijv. studiekosten etc.
- Gaat de hogere behoefte – al dan niet naar rato – ten kosten van het (op basis van de draagkracht berekende) resterende bedrag aan kinderalimentatie wat de verzorgende ouder ontvangt?
- Deze zou dan dus met een behoorlijke terugval te maken krijgen in de kinderalimenatie die ontvangen wordt voor de resterende minderjarige kinderen.
- Anderzijds kan ook niet alles neem ik aan ‘afgewenteld’ worden op de betalende ouder.
Kortom: Wie weet hoe het juridisch zit en/of weet jurisprudentie hierover?
Even een hypothetische situatie:
Anno 2017:
Een echtpaar met 5 kinderen scheidt in 2017, alle kinderen zijn op dat moment onder de 18 jaar.
Er kinderalimentatie verschuldigd die we evenn voor het gemak op € 100,00 per kind stellen. Dus in het totaal voor 5 kinderen wordt er € 500,- betaald aan de verzorgende ouder.
Anno 2020 is de situatie gewijzigd:
Het oudste kind is inmiddels 18 geworden (jongmeerderjarig) en volgt een voltijds MBO niveau 4 studie. Op basis van kosten kan deze aantonen dat de behoefte - stel even - € 175,00 bedraagt.
Dit kind verzoekt de betalende ouder om ook in haar (nieuwe) behoefte te voorzien.
Maar wat betekend dit voor de bijdrage van de betalende ouder aan:
1) Het oudste kind, wordt dit ‘automatisch’ de € 175,- i.p.v. de in 2017 berekende € 100,-
(ook omdat in de Tremanormen ook wordt geadviseerd om bij meer dan 4 kinderen uit te gaan van de oudste 4)
2) De verzorgende ouder van de 4 resterende minderjarige kinderen.
a. Wordt dit dan ‘automatisch’ € 325,- (omdat het oudste kind een hogere behoefte heeft)
b. Wordt de hogere behoefte van het oudste kind ‘naar rato’ verrekend, dus een bijdrage van ergens tussen de € 425 en € 500,-
c. Staat de aanspraak van het oudste kind (en dus de verschuldigde bijdrage) los van de verplichting tot het ‘gewoon’ doorbetalen van de ‘resterende’ € 400,- voor de 4 nog minderjarige kinderen?
d. Of …..?
Normen
De bijdrage van ouders bij een kind boven de 18, die zelf niet genoeg verdient, is niet af te dwingen. De ouder die verzorgt zorgt al voor bed, bad en brood.
Bij minvermogende ouders is er wel de mogelijkheid om een aanvullende beurs te krijgen bij studenten of scholieren.
https://duo.nl/particulier/aanvullende-beurs-of-toelage/uw-ouders.jsp
Afhankelijk van beider inkomen.
Nogmaals, het is geen alimentatie, het is niet afdwingbaar. Mogelijk kan een kind een zaak beginnen tegen een weigerachtige ouder maar dat moet wel wat opleveren tegen de kosten van een rechtzaak en een kind moet daartoe wel bereid zijn.
Ik ben benieuwd of het anders kan zijn, maar ik denk het eigenlijk niet. De andere ouder kan vrijwillig betalen en/of de overheid kan een toelage geven.
Soms is het in de vorm van een prestatiebeurs soms een gift.
https://duo.nl/particulier/studiefinanciering/gift-of-terugbetalen.jsp
in eerste instantie gewoon zoals vastgesteld
Ik weet niet beter dan dat alimentatie per kind wordt vastgesteld. Dus oudste kind krijgt de alimentatie die voor haar is vastgesteld is. Als ze meer wil dan moet ze zelf haar ouders daarop aanspreken.
SrA
Het is zoals V@@s zegt: de alimentatie die is vastgesteld, blijft doorlopen na het 18e jaar (uiteraard met de jaarlijkse verhogingen). Als de behoefte van het oudste kind stijgt en dat reden is om meer te vragen, moet dat kind daar achteraan.
Dan begint in principe een nieuw rondje discussie waarin de situatie op dat moment zou moeten worden bekeken: de behoefte van de kinderen en het inkomen van beide ouders. Want er kan/zal wel meer veranderd zijn.
Je kan vziw bij het LBIO voor een paar tientjes een alimentatieberekening laten maken volgens de tremanormen. Moeten alle betrokkenen wel de juiste informatie aanleveren, maar als iedereen het daarover eens is, dan zou ik dat beslist laten doen. Je krijgt nergens anders een fatsoenlijke berekening voor dat geld. Daarna kan je dan altijd nog in onderling overleg beslissen in hoeverre die berekening reden is de bedragen aan te passen.
Groeten,
Temet
Dat is toch raar?
Het kan toch niet de bedoeling zijn dat de alimentatieplichtige in zijn eentje de gestegen kosten voor zijn rekening neemt? De kinderen worden nu eenmaal duurder na hun 18e, dus ik zou zeggen beide ouders 50%. Dan heb je het over 37,50. Als dat niet lukt moet het kind werken of lenen.
Wat als er geen recht is op een aanvullende beurs
Maar wat in het geval het studerende kind geen recht heeft op een aanvullende beurs door de hoogte van het inkomen van de alimentatieplichtige ouder?
Daar 'stijgt' de behoefte omdat er geen aanvullende beurs is
Wat dan (uiteindelijk), als alles op basis van de berekende draagkracht blijft, resulteert in een lagere kinderalimentatie voor de resterende broers/zussen. Dan zijn die degene die er 'onder lijden'
Verder nog:
Een verdeling van 50%-50% tussen beide ouders zou een goede constructie zijn in het geval van redelijke inkomens. Maar stel hypothetisch weer de situatie waarbij de verzorgende ouder met kinderen leeft op bijstandsniveau en waarbij de andere ouder een goed salaris heeft. Wat is dan echt recht doen aan alle partijen?
DUO
De pijn zou in veel gevallen al minder zijn als Duo uit zou gaan van het belastbaar inkomen maar waar de in dat peiljaar betaalde kinderalimentatie ook op in mindering kan worden gebracht voordat de berekend ouderbijdrage wordt vastgesteld
SrA
Jij: "Daar 'stijgt' de behoefte omdat er geen aanvullende beurs is
Wat dan (uiteindelijk), als alles op basis van de berekende draagkracht blijft, resulteert in een lagere kinderalimentatie voor de resterende broers/zussen. Dan zijn die degene die er 'onder lijden'"
Jij blijft erbij dat als de oudste een grotere behoefte krijgt, diegene *dus* meer alimentatie moet krijgen en dat de andere kinderen dn *dus* minder alimentatie moeten krijgen.
Misschien kan je even van die gedachte afstappen. Die gedachte klopt namelijk niet, of in elk geval niet automatisch.
Hoezo *moet* de oudste meer krijgen?
Als de alimentatieplichtige het meerdere alleen zou betalen als de andere kinderen minder krijgen, dan kan de alimentatieplichtige dat alleen doen als de lagere alimentatie voor de andere kinderen lager vastgesteld is. Anders niet. De alimentatieplichtige kan niet opeens minder alimentatie aan de andere kinderen betalen, dan kan dat gewoon ingevorderd worden.
Als de alimentatieplichtige het weigert, en de oudste vecht dat niet zelf aan, dan kan
de oudste aanvullend lenen (ja, dan heeft die student een lening, er zijn er meer) of er een beetje (ik begrijp EUR 37,50 pm) zelf erbij verdienen.
Maar stop nou met denken dat de alimentatieplichtige zelf kan bedenken om meer aan de oudste te betalen en dan automatisch minder aan de andere kinderen.
Die gedachte klopt niet.
En tot slot: is het een idee het advies van Temet (die weet waar ze het over heeft) gewoon op te volgen? Een paar tientjes kost dat maar.
Of in elk geval als de alimentatieplichtige niet bereid is oudste meer te betalen en de andere kinderen gewoon te blijven betalen zoals eerder.