Co-ouderschap rammelt
Hallo allemaal, ik sta aan de vooravond van een heftige confrontatie, graag jullie mening over dit alles....
Een paar jaar geleden besloot ik te stoppen met mijn relatie. Het bracht me te veel verdriet en ik ging er aan kapot. Mijn ex stelde een co ouderschap voor. Ik stond hier positief tegenover omdat ik vind dat een kind beide ouders nodig heeft. We spraken week op/week af af. Dit ging in principe goed.
Ik trek een duidelijke scheidslijn tussen moederschap en privé voor een stabiele leefomgeving voor mijn zoon.
Altijd als mijn zoon vroeg naar de reden van de breuk(hij is nu 9) zei ik hem dat dit iets tussen zijn vader en mij is en dat het voor hem het belangrijkst is om te weten dat papa en mama van hem het meest van de hele wereld houden. Ik houd zijn papa hoog voor hem, omdat dat voor hem telt vind ik. Ik heb nooit iets negatiefs over zijn pa gezegd, en zo hoort het ook vind ik.
Gedurende de laatste 2 jaar zijn er een aantal dingen gebeurd waar ik mijn twijvels bij kreeg.
Mijn ex leeft er behoorlijk op los sinds onze scheiding(hij voelt zich ook slachtoffer...) hij drinkt behoorlijk en snuift lijntjes coke(ik weet de frequentie niet-ik ben absoluut tegen drugsgebruik) dus zei ik hem; als je het maar niet in de buurt van onze zoon doet. Nee niet in hetzelfde vertrek zei hij. Ik zei boos; nee niet in het zelfde huis!
Toen kwam onze zoon met het verhaal dat papa in bijzijn van zijn vriendin in een kroeg voorover op tafel dronken in slaap was gevallen en daarna met de auto naar huis was gereden. Zonder dat ik dit mijn zoon liet weten ging ik over de rooie. Ik belde (tegen beter weten) de kroeg, die natuurlijk ontkende. En confronteerde mijn ex, die lachend ontkende. Een paar dagen later trok mijn zoon spontaan zijn verhaal in. Maar het voelt niet goed. HEt was een specifiek verhaal.
Toen vertelde mijn zoon dat hij zijn vader's bed uit had gemoeten omdat papa met zijn vriendin in bed wilde. Ik vind dit dus zoooo niet kunnen naar die jongen.
Na het beeindigen van onze relatie ben ik iets bijzonders begonnen met een bekende, die toen nog getrouwd was. Inmiddels ligt hij in (onze relatie is niet de hoofdreden) scheiding en mijn ex en zijn ex hebben elkaar gevonden. Die ex heeft een pesthekel aan mij en zij heeft haar kinderen tegen haar ex opgezet. Nu de exen elkaar gevonden hebben ben ik bang dat zij een negatieve invloed op mijn zoon zal hebben, wat schadelijk voor mijn zoon is. Hij heeft al een scheiding meegemaakt en hoeft niet verder belast door de problemen van volwassenen. (ik heb er altijd voor gezorgd dat mijn privé leven prive is, mijn zoon staat hier buiten)
Pasgeleden vertelde mijn zoon me dat hij naar de reden van de breuk had gevraagd(niet tegen papa vertellen hé mama) en pappa had de naam van mijn bijzondere vriend genoemd. Schandelijk vind ik dat. Ik heb mijn zoon gezegd dat papa dat niet had moeten zeggen, dat het niet zo is en dat papa dat weet.
Kortom; ik heb maar weinig zicht op wat er gebeurd en ik heb er geen goed gevoel over. Toen onze zoon al een paar jaar oud was heeft mijn ex(tijdens onze relatie) eindelijk het gezag aangevraagd. Er kwam maar geen antwoord van de rechtbank en ik zei; zou je niet eens bellen. Kortom, heeft hij niet gedaan en van de week heb ik gebeld. En....het is nooit aangekomen dus; ik heb 100% gezag, jullie begrijpen dat dit in deze kwestie voor mij van pas komt ivm het welzijn van onze zoon. Ik heb namelijk inmiddels een verklaring opgesteld met de feiten die mij zorgen baren en waarin ik hem uitnodigd over zijn rol als vader na te denken en de scheiding tussen prive en ouderschap. Op grond van mijn volledig gezag. Indien hij dit niet doet zal ik het co ouderschap aanpassen voor de belangen van mijn zoon. Dat ik 100% gezag heb, zal in dit geval helpen dat hij luistert naar me, hij heeft er nogal een handje van anderen te laten kletsen.
Ik ga deze brief binnenkort aan hem overhandigen en hem tevens aangetekend naar hem verzenden.
Wat is jullie mening over dit alles????
Ik hoor het erg graag
Verantwoordelijk
Ik ben het niet eens met wat Tsjor zegt over verantwoordelijkheid. Zoals gezegd zit ik in hetzelfde schuitje (deels). Mijn ex heeft de laatste tijd veel problemen met cokegebruik, en ik achtte het niet meer verantwoordelijk dat mijn zoon daar (zoveel) was. Ik heb geprobeerd dit bij verschillende instanties neer te leggen, maar dat bleek onmogelijk. De boodschap van de verschillende instanties was juist: jij als moeder bent en blijft verantwoordelijk voor je kind, en als jij van mening bent dat het voor de veiligheid van een kind beter is daar niet te zijn dan mag je die beslissing nemen. Er werd mij vooral aangeraden een advocaat in de arm te nemen om de omgangsregeling te wijzigen, maar instellingen als het amk of Jeugdzorg kunnen niets doen. Jeugdzorg gaat alleen ergens 'op af' als diegene zelf een hulpvraag heeft, of als er via de rechter iets is beslist. Maatschappelijk werk kan wel bemiddelen als je dat wilt. Ik wilde dat aanvankelijk, maar later niet omdat ex zo labiel is dat overleg heel weinig zin heeft. Maar wat Tsjor dus zegt: laat het over aan instanties die daar voor zijn, het is niet meer jouw pakkie aan, dat klopt dus niet is mijn ervaring. Sterkte! Lena
Indirect
Via de advocaat komt het bij de rechter en als die nadere inf4ormatie wil over het belang van het kind zal die advies vragen aan de Raad voor kinderbescherming. Stom dat ze je weggestuurd hebben, want vaders zijn net zo verantwoordelijk als moeders, dus dan kunnen ook vaders zich intensief gaan bemoeien met de vrijetijdsbesteding etc. van moeders.
Tsjor
Tsjor
Tsjor heb je wel een beetje idee wat een cokeverslaving inhoudt? Je kunt dat toch niet op een lijn gaan trekken met vrijetijdsbesteding? Ik vind het pseudo politiek correct gezwam, sorry dat ik het zeg.
Ernstiger
Beike, de ervaring van Lena neem ik tamelijk serieus en ernstig. Ik vind echt dat het mogelijk moet zijn om de raad om advies en onderzoek te kunnen vragen als je denkt dat iemand zodanig handelt dat hij/zij niet goed voor een kind kan zorgen en wel het ouderschap heeft en in dat kader ook recht op omgang dan wel co-ouderschap.
Er is in Nederland een situatie waarbij het dramatisch mis is gegaan: vader roept regelmatig dat het niet goed gaat met de kinderen bij moeder en stiefvader, niemand luistert, tot de dochter dood gevonden wordt: mishandelt en vermoord. Het is dus dringende noodzaak dat er een plaats komt waar ouders hun ernstige vermoedens kunnen neerleggen. Want het alternatief, namelijk dat ouders dat dan maar zelf moeten beoordelen, vind ik nu weer onaantrekkelijk. Of er sprake is van 'recreatief gebruik' of van een ernstige verslaving, of die verslaving de goede zorg voor een kind in de weg staat of niet, dat zijn zaken die je niet aan ex-en ter beoordeling moet geven. Maar er moet wel een plek zijn waar ernstige signalen (zoals ongeruste moeder die geeft) neergelegd worden, serieus genomen worden en onderzocht worden.
Het is toch van de zotte dat we moeten wachten tot de juf op school ergens iets gaat melden in een of ander bestand?
Tsjor
Zou moeten
Tsjor, wat jij schrijft is ideologisch. Of iets zou moeten zijn, is iets anders dan of het ook zo is. Instanties nemen die verantwoordelijkheid niet, dat is ook mijn ervaring. Mensen nemen op allerlei vlakken hun verantwoordelijkheid niet, vaak uit onmacht. En de verantwoordelijkheid die je vaders in zijn algemeenheid toewijst zouden ze moeten krijgen en nemen maar ja, de realiteit is dat sommige mensen (m/v) het gewoon niet doen, ook in hun ouderschap niet. En als de reële situatie zo is dat ongeruste moeder nergens terecht kan met haar ernstige signalen zal ze toch zelf aan de bak moeten. Dat is misschien niet de meest ideale situatie omdat haar eigen positie als ex vertekening met zich mee kan brengen. Maar ze heeft het er maar mee te doen. Ik zou in zo'n zorgelijke situatie met mijn kind in ieder geval niet met mijn handen op mijn rug kunnen blijven staan omdat eigenlijk iemand anders iets zou moeten doen (wat hij niet doet). Ik zou gebruik maken van alle 'reële' middelen die mij ter beschikking staan om mijn kind in veiligheid te brengen.
Groet, Jo Hanna
Waar is ongeruste moeder?
Ik hoop dat je nog van je laat horen. Er zijn hier veel ervaringsdeskundigen die je willen helpen en er wordt veel zinnigs gezegd.
Maar misschien had je liever wat steun gehad in de vorm van meehuilen met de wolven in het bos?
Ja! hiero!
Hier ben ik, ik had er ff geen zin in.
Veel emoties van binnen, ontlading en rust nodig.
Ja ik was emotioneel, dat werd me hier en daar aangerekend maar dat vond ik nogal logisch, van je kind houden/welzijn is emotie.
Ik vond het heel teleurstellend en kreeg het gevoel dat ik als een half gestoorde moeder werd beschouwd. Kreeg het gevoel van de omgekeerde wereld terwijl ik jullie overdenkingen verstandelijk wilde laten meewegen. Op een aantal moeders na die het wel begrepen en opbouwend/kritisch reageerden. Daar kreeg ik een fijn gevoel van(-en nee; ze spraken me niet naar de mond).
Didi68 kan beter nadenken vanuit welke eigen agenda ze spreekt. Hier verder niets over.
Update; nadat ik er nogmaals met een vriendin over had gesproken en een eenvoudig briefje had opgesteld (met samenwerkende toon) om voor te lezen tegen emo gedoe, heb ik uiteindelijk besloten een rustig positief gesprek er over te voeren.
Dit is heel goed gegaan. Ik ben enorm opgelucht en er zijn een aantal dingen opgehelderd.
pfffffffff
Ben blij dat ik het op mijn intuitie heb gedaan.
Klaar
Fijn
Ik ben blij dat je een rustig positief gesprek hebt kunnen voeren en er nu zaken opgehelderd zijn. Fijn ook dat je een vriendin hebt die je heeft kunnen helpen.
Ik begreep vanaf het begin dat je erg emotioneel was en dat is niet meer dan normaal. Ik denk wel dat de teneur van veel reacties was dat je júist in zo'n geval, waarbij emoties hoog zitten en in een gesprek nog hoger kunnen oplopen, het belangrijk is om te zorgen dat die emoties niet in de weg gaan zitten van de redelijkheid en objectiviteit.