Daar gaan we weer... ik moet het even kwijt
Uit een kortstondig huwelijk dat al 20 jaar verleden tijd is, heb ik een prachtige dochter overgehouden, nu 22 jaar oud. Haar vader was bij vlagen betrokken bij haar leven, eerlijk gezegd vaker niet dan wel. Als hij een relatie had, moest dochter weer komen opdraven, tenzij de vrouw in kwestie niets van haar moest weten. Het waren moeizame jaren, maar we zijn er redelijk ongeschonden doorheen gekomen en dochter heeft nu toch (niet vaak maar wel) regelmatig contact met haar vader.
Toen dochter 18 was had haar vader een vriendin die nogal wat problemen veroorzaakte. Stookte veel in de relatie vader/dochter, stookte in het minimale maar op zich niet onaardige contact tussen hem en mij, probeerde dochter dingen te laten doen die ze niet wilde, zette privé dingen van dochter op Facebook, dat soort dingen. Ex was helemaal gek van die vrouw, en toen ze hem in de steek liet voor een ander, probeerde hij zelfmoord te plegen. Wij hadden toen net een gelukte zelfmoord meegemaakt van een zoon van vrienden, waarmee dochter was opgegroeid, dus dat kwam bij dochter hard aan. Ex had dochter (immers meerderjarig) bij de ziekenhuispsychiater opgegeven als contactpersoon, wat natuurlijk voor weer extra drama zorgde omdat het ziekenhuis allerlei dingen met dochter wilde bespreken, waar het arme kind met haar net 18 jaar veel te jong voor was.
Nu zijn we vier jaar verder en werd ik gebeld door mijn inmiddels uitwonende dochter: papa en Naamvriendin zijn weer bij elkaar. Dochter huilde nog net niet, maar het scheelde niet veel. Ik had al zo'n vermoeden, want op een vraag die ik hem had geappt over dochters verjaardag kreeg ik een stom en kortaf antwoord,net zoals ik dat vier jaar geleden kreeg toen die dame zo zat te stoken. Een kennis van mij had ze ook al samen in de kroeg gezien.
Ik kan er niks mee, dochter kan er niks mee, vader heeft alle recht om zijn leven te leven zoals hij dat wil. Maar ik zie ZOOOOO op tegen alle drama die dit weer gaat geven. Het gestook, het gemanipuleer, de eisen, de plotselinge verwijten, de stress met de feestdagen, de wildvreemde mensen (vrienden van haar) die mij 'de waarheid vertellen' in de supermarkt of op straat, de toestanden met dochters verjaardag en het drama bij het onvermijdelijke einde van deze relatie.
"Niet mee bemoeien" zou altijd mijn eigen advies zijn aan andere mensen als ik dit zo op een forum zou lezen. Maar die dame zoekt actief ellende met mij en dochter en als ik niet oppas ook met mijn vrienden, familie en mijn werk. Voorbeeld van 4 jaar geleden: ze heeft op straat mijn hoogbejaarde moeder staan uitschelden omdat ze vond dat ex en zij recht hadden op mijn dochter op eerste kerstdag, (terwijl ik op verzoek van dochter, die ook nog een vriend heeft met ouders, oma had gevraagd 1e kerstdag bij ons te komen, dus arme oma kon er helemaal niks aan doen). Zo zuigt ze iedereen in haar drama. En waarom? Geen idee...
Mijn tip
Dergelijk gedrag vormt uiteraard een hele uitdaging. Blij toe staat YouTube vol met video's waarin specialisten uitleg geven over hoe ermee om te gaan. De vraag naar het waarom komt uitgebreid aan de orde in het kanaal van Little Shaman. Bij o.a. dr. Ramani ben je aan het juiste adres voor erkenning van en medeleven met het leed dat je ondergaat. Dr. Les Carter doet nauwgezet uit de doeken hoe jullie het beste kunnen reageren op het wangedrag.
Veel sterkte en succes ermee!
Rode krullenbol
'On hold' zetten
Zo te lezen genoeg argumenten voor je dochter (en voor jou) om de relatie met vader 'on hold' te zetten: alles wat mogelijk ergernissen en verdriet oplevert schrappen. Niks facebook, zelf bepalen hoe je je verjaardag viert, of kerstmis etc. Je dochter is 22. Ze kan zelf haar leven bepalen en ook welke rol haar ouders daarin spelen.
Het enige onverwachte pijnpunt dat op kan duiken is dat zij als contactpersoon wordt opgegeven door vader als hij in het ziekenhuis belandt. Daar kun je met elkaar over praten: wat betekent dat, hoe kunnen jullie dat samen het beste aan.
Je kunt je familie en kennissen op de hoogte brengen dat de probleemvriendin weer in het leven van je ex-man is en dat ze zich daar zo min mogelijk van aan moeten trekken. Mochten er toch dingen gebeuren waar ze vragen bij hebben, dat ze dan contact met je opnemen, maar dat je het liefst zo min mogelijk hoort.
Tsjor
Praktisch gezien is wat Tsjor zegt de beste opstelling vind ik ook. En voor de achtergrond en verklaring van dit soort gedrag zijn de video's die RK voorstelt heel goed. (waarbij ik dr Ramani alleen maar luister overigens omdat ze zo'n expressief gezicht heeft, wat de hele tijd beweegt, dat ik er onrustig van word, maar dit terzijde)
Heel veel sterkte, ook voor je dochter, zo lastig dit soort ingewikkelde mensen.
Afstand nemen
Ja, Tsjor heeft helemaal gelijk: zoek dekking! Maar dat het heel frustrerend is, is goed te volgen. Zo’n onberekenbare invloed die in het verleden zo’n destructieve uitwerking heeft gehad, daar word je gewoon zenuwachtig van. Wat gaat er nu weer allemaal loos?!? Misschien valt het mee als jullie je gedeisd houden. Dochter is nu echt helemaal volwassen en de dynamiek kan daardoor ook veranderd zijn. Maar er is nog niks over te zeggen: jullie zullen het helaas moeten afwachten. Sterkte!
Pak het zelf op
Hier ben ik de steun van vader. Toch wijst hij iedere keer weer naar de kinderen. Soms blokkeren ze hem omdat hij ze blijft spammen.
Maar als hij een vraag heeft of steun nodig en hij klopt aan bij de kinderen dan verwijzen ze naar mij. Of ze overleggen met mij wat ze kunnen doen.
Dat kun je afspreken met je dochter.
Als vader/via het ziekenhuis of anderen een beroep op jou doet, stuur ze dan maar naar mij of bel mij op voor overleg.
Hier is het de vader die rare verhalen over mij vertelde aan anderen, die mensen nog geneigd zijn te geloven ook.
In de acute fase, rondom de scheiding, baarde mij dat ook wel zorgen want echt, ook al denk je: men weet toch wie ik ben en dat die verhalen niet kloppen? Dat blijkt niet te kloppen. Men is geneigd wat voor 'roddel' dan ook te kunnen geloven.
Inmiddels is de scheiding al weer meer dan tien jaar verleden tijd. Ik merk niets meer van verkeerde verhalen die mij aankleven. Soms komt men er inmiddels zelf mee dat die verhalen niet lijken te deugen.
Helemaal weg gaat het nooit, het blijft echt wel vervelend. Maar je negeert het maar. De meeste mensen zijn toch echt niet met jou bezig.
eens
ik ben het helemaal eens met jullie. De eerste paniek is ook wel een beetje weggezakt. Tegelijk heb ik de vorige keer ervaren dat alles wat wij rustig aankondigen (zo wordt de verjaardag gevierd) met luid gekrijs in twijfel wordt getrokken en dan bij voorkeur op straat, in de supermarkt of bij mij aan de voordeur. Rustig en standvastig het standpunt herhalen heeft dan niet zoveel zin, maar we blijven het toch doen. Het scheelt wel dat dochter niet meer thuis woont, dat schept letterlijk een afstand voor haar. Maar door de vriendin van ex wordt zij toch gezien als een willoze pop die aan mijn touwtjes bungelt.
Ik sprak dochter gisteren even en zij vertelde dat ze tegen haar vader heeft gezegd dat hij eerst maar eens een half jaar een relatie met deze dame moet hebben voordat zij er eventueel energie in gaat steken om haar weer te ontmoeten. "Dan hebben we kerstmis alvast achter de rug," aldus dochter.
Na die zelfmoordpoging heb ik op verzoek van dochter en met instemming van ex een gesprek met de psychiater gehad. Er spelen in het leven van ex een paar thema's die steeds terugkeren en die het eigenlijk onmogelijk maken om een normale relatie te hebben als hij zich niet laat behandelen. De psychiater snapte mijn verhaal uitstekend, maar later hoorde ik van ex dat "dat mens maar zat te poeren in zijn verleden" en dat hij de behandeling had afgebroken. Ik ben zeker niet van plan mij er nog een keer in te mengen, ik deed dat echt voor mijn dochter.
Wat die roddels betreft, mijn eigen vrienden en familie weten wel beter en het kan mij op zich weinig schelen wat die dame van mij vindt. Het voelt alleen heel onveilig dat je nooit weet of er in de supermarkt ineens iemand achter de appelmoes opduikt om mij eens goed de waarheid te zeggen.
nog even
Deze situatie lijkt een beetje op de mijne. Hier een ex van mijn vriend die mij 'en plein publique' dacht te moeten waarschuwen voor mijn nieuwe vriend. De woorden die ze daarbij gebruikte, maakte de situatie heel ongemakkelijk omdat ze juist het tegenovergestelde waren. Ook zij heeft de 'zelfmoord-kaart' al eens vaker getrokken daar haar kinderen te bedreigen dat als zij zich van kant zou maken het kwam doordat de kinderen niet deden wat zij wilden. Die onveiligheid, en de angst die daarmee gepaard gaat kan heel verlammend werken. Merk je ook dat je situaties en plekken gaat mijden? Geldt dat ook voor je dochter? Zij voelt zich nu bijna gedwongen afstand van haar vader te nemen.
Mijn ervaring is dat het een situatie is waar je zelf niet veel mee kunt. Je kunt het niet veranderen, de ander heeft een beeld over jou en jij moet veranderen. (vind de ander).
Ik heb mij voorgenomen destijds dat als het weer gebeurde in de supermarkt dat ik dan naar een medewerker zou gaan en zou zeggen ' deze mevrouw valt mij lastig en ik wil rustig mijn boodschappen doen'. Mocht dat niet werken dan zou ik aangeven dat ik de politie bel als ze het nog een keer doet. Je wil dingen best bespreken, maar dan met de vader van je kind en niet met de vriendin van de vader van je kind.
De zinnen klaar hebben gaf mij rust.
Teff
O, dat klinkt ook heel vervelend bij jou!
Ik merk wel dat ik op andere tijden boodschappen ga doen. De dame in kwestie is nogal een nachtbraker en als ik haar tegenkwam was het meestal aan het einde van de dag. Als ik in de ochtend boodschappen doe of andere klusjes waarvoor ik in het centrum moet zijn, voel ik me minder opgejaagd.
Dochter woont in een studentenstad, die heeft een natuurlijke afstand weten te creëren.
Ex heeft helaas weinig ruggegraat, soms is hij er bij als zijn vriendin tekeer gaat en dan staat hij een beetje stom te kijken en te lachen.
Zinnen uit mijn hoofd leren is wel een goed idee. Ik kom al jaren bij mijn vaste supermarkt en ken de manager en kassadames bij naam. Die willen vast wel helpen.
Nou ja, deze relatie is vast geen lang leven beschoren. Dan moeten we de hobbel van de break up nog nemen en wie weet komt er dan weer rust in de tent...
opnemen?
Zou ze zich inhouden als je die uitbarstingen op zou nemen (met camera of alleen de spraakopname van je mobiel) ?
Anders dan veel mensen denken, mag je een gesprek waaraan je zelf deelneemt gewoon opnemen, daar is geen toestemming van de gesprekspartner voor nodig. Alleen zomaar in de openbaarheid gooien van een opname mag dan weer niet (gebruiken als onderbouwing van een aangifte van bedreiging mag - indien van toepassing - overigens weer wel)
Je kan eventueel nog opmerken "sorry X, ik neem het even op, dan kan ik er thuis nog eens rustig over nadenken". Misschien kalmeert ze dan.
Of ze ontploft compleet, en wordt door de beveiliging verwijderd, dat lijkt me dan ook winst 
Groeten,
Temet
haha
Ik gok op het tweede, Temet! Haar communicatieve vaardigheden zijn redelijk beperkt en ze verheft haar stem bij elk wissewasje. Ik denk dat mijn telefoon het niet zou overleven, overigens.
anderhalve meter
Bedoel je dat ze die telefoon grijpt? Gewoon die corona-afstand aanhouden - liefst nog een beetje meer - en dan kan ze er niet bij.
Groeten
Temet
Altijd
Ik grijp altijd naar mn telefoon als ik op een plek kom waar ik haar tegen kan komen. Dan kan ik haar opnemen. Idioot dat iemand zo je leven kan beheersen en vergallen. En ik zou er inderdaad op vertrouwen dat het supermarkt personeel jou als vaste klant wil helpen.
vervolg
Nou, ex en zijn vriendin gaan samenwonen. In haar huis. Hij zegt zijn huurappartementje op. Dat betekent dat hij, net als drie keer eerder na een verbroken relatie, dakloos zal zijn als de relatie uitgaat. Dat hij dat nou nog niet heeft geleerd...
Ik hoorde het van dochter, die erbij aankondigde dat ze niet op bezoek zal gaan. Dat laat ik geheel aan haar over.
Ik heb weinig last gehad van de dame, op een enkele middelvinger in het postkantoor en luid geroddel over mij tussen haar en een mij onbekende vriendin op straat na. Wat dat betreft helpt Corona wel, ik kom een stuk minder vaak per ongeluk in haar buurt.
We wachten maar weer af hoe het verder gaat...