Donderdag zitting - mixed feelings
Alleen even mijn hart luchten.
Donderdag hebben we de zitting voor de voorlopige voorziening. De inzet is onze huurwoning en een iets andere regeling voor de kinderen. Wie mijn topic heeft gevolgd, weet dat er veel aan vooraf is gegaan.
De afgelopen dagen voel ik me ontzettend rot. Er gaat vanalles door me heen. Enerzijds de wanhoop al op voorhand als ik de woning niet toegewezen krijg. Ik zit nu met de kinderen bij mijn moeder, maar de situatie is onhoudbaar en tast de (mentale) gesteldheid van mijn moeder ernstig aan. Eigenlijk moet ik hier weg, maar ik zou niet weten waarheen.
Tegelijkertijd druist het in tegen al mijn principes om de vader van mijn kinderen op straat te laten zetten. Hij heeft hier namelijk niemand.
Dit is echt een zaak met alleen maar verliezers.
MRI schreef op 04-03-2022 om 15:00:
Ai, ik weet niet hoor... heeft de therapeut ook aanwijzingen meegegeven hoe je je kun weren tegen zijn passief agressieve gedrag als je in zijn omgeving bent. Het lijkt een goed plan en er moet iets gebeuren door hoe het bij je moeder is, maar weet je nog hoe het was vlak voordat je wegging.
Dus ik hoop dat de therapeut of jijzelf trics en trucs bedenken over hoe je je kunt afsluiten voor zijn manipulaties want ik vrees dat jullie anders het patroon zo weer oppakken.
Jazeker, ik heb een hoop tips en tricks, steun van familie en vriendinnen. En de paar maanden afstand hebben mij ook weer wat sterker gemaakt. Bovendien verloopt op dit moment de communicatie wel goed omdat de strijd via de advocaten loopt. En hij wil niets liever dan dat de kinderen er elke dag zijn, dus ik verwacht niet dat hij er een groot probleem van maakt.
Ik weet ook dat ik binnen 5 weken weet wie in de woning mag blijven. Die stip op de horizon helpt ook mee. En ik wil inderdaad zorgen dat ik gewoon boven in de kamer kan zitten. Liefst de grote slaapkamer maar anders gewoon die van mijn dochter. Ik ga in ieder geval niet het gevecht erover aan.
Ik vind het ook wel spannend, maar als ik zie hoe het met mijn moeder gaat, dan heb ik nu eigenlijk ook niet echt een keuze.
MevrouwKrul schreef op 05-03-2022 om 10:09:
[..]
Nou dat is fijn om te horen en anders kun je altijd hier nog stoom afblazen
Het is goed om te lezen dat de communicatie nu goed verloopt omdat de strijd naar het juridische domein verlegd is! Dat wijst er volgens mij op dat hij niet zozeer ‘achter jou aanzit’, zoals bij Eppos meer het geval lijkt maar dat hij echt grip probeert te krijgen op de voor hem (natuurlijk!) lastige en pijnlijke situatie. Het lukt hem nu kennelijk dat ‘daar’ te laten. Hier heb je echt heel veel aan! De onrust zal heus wel weer eens opspelen maar je weet nu in ieder geval dat je de strijd bij jullie moet weghalen. Zo onpersoonlijk mogelijk maken. Zo kan het juridisch maken juist strijd verminderen ipv verhevigen. Als je straks weer in het huis woont, is het wel zaak om dat vol te houden, geen discussies aan te gaan maar naar de rechter te verwijzen. Die zal wel beslissen en daar hebben jullie het allebei mee te doen.
Het is goed om te lezen dat je je weer steviger begint te voelen. Het is een taaie tijd. Ik ben benieuwd hoe het de komende weken zal gaan. Ik kan me voorstellen dat deze noodgedwongen terugkeer jouw juridische positie zal versterken. Het is pijnlijk dat je zo vreselijk klem kan komen te zitten als je woonruimte zoekt. Het zou gewoon wat eenvoudiger moeten zijn om een fatsoenlijke woonplek te vinden. Maar goed, daar heb je nu helemaal niks aan. Zorg goed voor jezelf!
Nou, ik heb hem laten weten dat ik woensdag terugkom en zijn reactie is positief. Ook hij zegt dat er minder spanningen tussen ons zijn. Wel vindt hij 'just respect' voldoende als afspraken om ruzies te voorkomen (waar de kinderen de dupe van zijn). Ik heb laten weten dat ik liever afspraken maak over het gebruik van de woonkamer waarbij ik gerust degene wil zijn die het meest boven blijft (m.u.v. de uren waarop ik volgens het schema de kinderen heb). Wil hij dat niet, dan pas ik er zelf een mouw aan. Ik denk dat hij ook echt het belang van geen strijd ziet, en heb mezelf mentaal 'gewapend' om weg te lopen zodra strijd ontstaat, dus heb er vertrouwen in dat het goedkomt de komende weken.
MevrouwKrul schreef op 07-03-2022 om 10:07:
Wel vindt hij 'just respect' voldoende als afspraken om ruzies te voorkomen (waar de kinderen de dupe van zijn). Ik heb laten weten dat ik liever afspraken maak over het gebruik van de woonkamer waarbij ik gerust degene wil zijn die het meest boven blijft
Zonder al te wantrouwend te willen zijn: Je kan het wel of niet accepteren van jouw voorstel voor het gebruik van de woonkamer/ boven blijven denk ik wel als lakmoesproef zien van hoe hij 'just respect' in de praktijk wil laten werken. Vindt hij dat niks, of werkt het na drie dagen al niet meer, dan zijn de grenzen al weer vervaagd.
MRI schreef op 07-03-2022 om 10:24:
[..]
Zonder al te wantrouwend te willen zijn: Je kan het wel of niet accepteren van jouw voorstel voor het gebruik van de woonkamer/ boven blijven denk ik wel als lakmoesproef zien van hoe hij 'just respect' in de praktijk wil laten werken. Vindt hij dat niks, of werkt het na drie dagen al niet meer, dan zijn de grenzen al weer vervaagd.
Klopt. En dan communiceer ik dat op nette manier via de app en vraag ik nogmaals om concrete afspraken omdat de kinderen nu toch in een ruzie zaten en 'just respect' dus niet voldoende/te vaag blijkt. Is hij het ermee eens: fijn! Zo niet: bewijs voor de rechter en ik zet gewoon nog een stap terug.
Ik vind het nogal wat. Ik ben blij dat ik niet in je schoenen sta. Voor geen goud zou ik ooit nog iemand geloven als je anders hebt meegemaakt. Maar dat komt meer door mijn ex en niet de jouwe.
Ik heb de uitspraak binnen. Vervangende toestemming ipv schorsen gezag. Dit is wel een supersnelle rechter want hij is gedateerd op een dag na de zitting waarbij hij wel is op komen dagen. Maar ik zie het verder somber in.
De raad zegt te prematuur voor schorsen, we doen wel een raadsonderzoek voor het verzoek tot eenhoofdig gezag. Die zitting is immers heel erg gauw. Terwijl ze ook stellen dat de man zijn houding onbetrouwbaar is. Te ingrijpend om nu eens door te pakken.
Ruim acht jaar moeilijk doen is blijkbaar niet genoeg om eens te schorsen en te zien hoe snel wat nodig is dan van de grond komt. Wat dan wel vraag je je af?
Ik heb nu partij A als hulpverlening in de beschikking staan maar als die wachtlijst lang blijkt, willen we graag partij B. En dan hebben we weer vaders toestemming nodig. En nu hij weet dat we het gauw over zijn hele gezag gaan hebben, kan die wel eens makkelijk gaan doen. Voor the time being. Want ik hou me hart nu alweer vast, nu ik zie dat hij met zijn sneue verhaal weer geluk heeft dat het op deze punten bij vervangende toestemming is gebleven.
Kan eigenlijk alleen maar positief zijn dat er twee zaken nu ondanks hem geregeld kunnen worden. Maar verder geloof ik nu al niet meer in of dit ooit op gaat houden. Als het al zo lang zo gaat, wanneer is het dan wel genoeg om de grens te trekken, vraag ik me inmiddels af.
Eppos schreef op 07-03-2022 om 18:57:
Ik vind het nogal wat. Ik ben blij dat ik niet in je schoenen sta. Voor geen goud zou ik ooit nog iemand geloven als je anders hebt meegemaakt. Maar dat komt meer door mijn ex en niet de jouwe.
Ik heb de uitspraak binnen. Vervangende toestemming ipv schorsen gezag. Dit is wel een supersnelle rechter want hij is gedateerd op een dag na de zitting waarbij hij wel is op komen dagen. Maar ik zie het verder somber in.
De raad zegt te prematuur voor schorsen, we doen wel een raadsonderzoek voor het verzoek tot eenhoofdig gezag. Die zitting is immers heel erg gauw. Terwijl ze ook stellen dat de man zijn houding onbetrouwbaar is. Te ingrijpend om nu eens door te pakken.
Ruim acht jaar moeilijk doen is blijkbaar niet genoeg om eens te schorsen en te zien hoe snel wat nodig is dan van de grond komt. Wat dan wel vraag je je af?
Ik heb nu partij A als hulpverlening in de beschikking staan maar als die wachtlijst lang blijkt, willen we graag partij B. En dan hebben we weer vaders toestemming nodig. En nu hij weet dat we het gauw over zijn hele gezag gaan hebben, kan die wel eens makkelijk gaan doen. Voor the time being. Want ik hou me hart nu alweer vast, nu ik zie dat hij met zijn sneue verhaal weer geluk heeft dat het op deze punten bij vervangende toestemming is gebleven.
Kan eigenlijk alleen maar positief zijn dat er twee zaken nu ondanks hem geregeld kunnen worden. Maar verder geloof ik nu al niet meer in of dit ooit op gaat houden. Als het al zo lang zo gaat, wanneer is het dan wel genoeg om de grens te trekken, vraag ik me inmiddels af.
Pittig voor je. Zo houdt de strijd nooit op en kun je nooit echt verder. Ik hoop dat er alsnog snel een einde aan komt.
Ik zit nu sinds woensdag in huis en tot nu toe gaat het goed. Hij doet op zijn manier zijn best en ik op die van mij. Hij geeft mij de ruimte en ik blijf ook gewoon zoveel mogelijk uit zijn vaarwater. Verder zijn we vriendelijk naar elkaar en is er over en weer zorg bijvoorbeeld in de vorm van een maaltijd delen of zo. Dus so far, so good. En het is echt heel fijn om weer in mijn eigen bed te liggen. Bij mijn moeder heb ik weken 's nachts wakker gelegen, dat is in een klap helemaal voorbij.
We hebben inmiddels ook een nieuwe datum: 28 maart. Dus nog een dikke twee weken dit zo volhouden.
MevrouwKrul schreef op 12-03-2022 om 08:25:
Ik zit nu sinds woensdag in huis en tot nu toe gaat het goed. Hij doet op zijn manier zijn best en ik op die van mij. Hij geeft mij de ruimte en ik blijf ook gewoon zoveel mogelijk uit zijn vaarwater. Verder zijn we vriendelijk naar elkaar en is er over en weer zorg bijvoorbeeld in de vorm van een maaltijd delen of zo. Dus so far, so good. En het is echt heel fijn om weer in mijn eigen bed te liggen. Bij mijn moeder heb ik weken 's nachts wakker gelegen, dat is in een klap helemaal voorbij.
We hebben inmiddels ook een nieuwe datum: 28 maart. Dus nog een dikke twee weken dit zo volhouden.
Twee weken valt te overzien als het zo blijft. En dat je je rust pakt is ook heel fijn en beter natuurlijk. Op een gegeven moment is het kiezen tussen de ene nare situatie en de andere en welke je dan moet kiezen. Ik hoop dat je direct wat hoort van het Vovo en dat er dan ook een tijd wordt gebonden aan wie het huis moet vertrekken.
Er staat nu bijvoorbeeld een tijd voor een ding wat mijn ex vrijwillig kan doen. Nou kan je zeggen dat ik blij ben dat het heel gauw is. Want afgelopen week loop ik nog steeds tegen muren op omdat de tijd nog niet om is. Komt kind niet op op wachtlijst. Elke dag dat iets langer duurt breekt af en toe op. Het andere is gisteren geregeld dus dat is nu echt eindelijk zo ver. Achteraf heeft het bijna een jaar geduurd voordat het nu zo ver is.
Maar wat hij nu nog vrijwillig moet doen is met een datum paar dagen voor de volgende zitting. Mijn volgende zitting is eerder dan die van jou. Als hij dan dit niet heeft gedaan is de kans groter dat hij zijn gezag verspeeld. Het geeft hoe dan ook spanning.
Twee weken kan ook lang zijn om de spanning weer te doen oplopen. Ik zou ook voor wat afleiding zorgen. Voor jezelf. Af en toe met andere dingen bezig zijn. Rij desnoods even naar een afgelegen plek om even helemaal uit dit te zijn voor een soort reset van jezelf.