Eindgesprek Veilig Thuis

Hallo (dit wordt een lang verhaal en ik heb moeite hoofd- en bijzaken te filteren, sorry)
Sinds 2012 ben ik bij mijn ex weg. We hebben een nu 12-jarige dochter. Er vond huiselijk geweld plaats in onze relatie. Ik kwam in een crisisopvang terecht. De jaren daarna waren een vechtscheiding. Ik ben veel bedreigd, uitgescholden, wel eens achtervolgd met de auto en hij heeft kind vaak niet willen overdragen totdat ik alles wat hij te zeggen had, had aangehoord. Er is een OTS gekomen van 3 jaar die niet veel heeft veranderd. Ex dronk veel en had een nare dronk wat ik gemeld heb, maar daar werd niks mee gedaan, omdat het alleen van mij kwam. Ex wilde alleen praten over co-ouderschap, wat ik absoluut niet wou. Uiteindelijk tweede gezinsvoogd omdat de eerste partijdig was volgens hem. Ze zijn nooit bij hem thuis geweest. Uiteindelijk kreeg hij een vriendin en werd het rustiger. Toch bleef bepaald gedrag doorgaan. Zo kwam ik regelmatig daar en stonden ze te tollen op hun benen van de drank en had ik vaak de indruk dat ze veel gedronken hadden. Ik heb ze er zelfs eens op aangesproken. Ook zei hij nare dingen tegen onze dochter en had hij ruzies met zijn vriendin en dan werd er wel eens geduwd en getrokken. Mijn vermoeden is onder invloed van alcohol. Als dochter iets zei wat hem niet aanstond stak hij zijn middelvinger op en zei fuck you. Ook vertelde hij haar dingen die ik hem aangedaan zou hebben. Geldzaken bijv.
Zo'n twee jaar geleden was er veel ruzie tussen dochter en mij. Er is toen maatschappelijke hulp gekomen en dochter heeft gesprekken op school met intern begeleider. De ruzies zijn verminderd en minder intens geworden. Dochter probeerde ook onder omgang uit te komen. Ze voelde zich ziek zei ze, probeerde zich te verstoppen of vroeg zich af of we niet een klapband konden krijgen. Ze heeft al eens bij haar vader aangegeven dat ze het niet zo leuk meer heeft omdat ze nooit meer wat leuks doet met haar vader alleen. Hij zei toen dat ze pech had en dat hij had gedacht dat ze een ondankbaar secreet was die maar weg moest blijven. Tegen mij zei hij dat ik haar zat op te stoken en dat ik haar gewoon de auto in moest trappen. Kind is toen weer een tijd braaf gegaan.
In januari werd haar vader heel erg boos en opdringering omdat dochter niet ook doordeweeks naar vader wou om daar haar schoolwerk te maken. Weekends moet ze wel en toen heb ik haar moeten dwingen terwijl ze vreselijk in de auto zat te huilen. Bij de deur stopte ze en trok meteen een vrolijk gezicht.
In april heeft vader dochter dronken opgebeld en heeft haar een uur lang de gekste verwijten gemaakt. Ik heb toen besloten dat ze dat weekend niet meer ging. Toen ook met school besproken. Zij zeiden dat ze een melding bij Veilig Thuis zouden doen gebaseerd op de gesprekken die ze met dochter hadden en dan vooral die van het afgelopen half jaar. Ex en vriendin hebben toen een mail gestuurd waarin ze me beschuldigden van ouderverstoting, onttrekking aan het ouderlijk gezag en ontvreemding.
Daarna waren alle telefoongesprekken die dochter met vader voerde steeds heel naar. Hij verweet haar dat ze loog, vroeg zich af of ze zijn dochter nog wel was, vroeg haar of hij haar kamer moest leeghalen en wilde alleen maar praten over wanneer ze weer kwam. Dochter had geen antwoord en hij werd dan steeds dwingender. Als ze aangaf dat ze niet meer wou komen vanwege het nare telefoongesprek de eerste keer, dan verweet hij haar dat zij ook niet leuk was geweest omdat ze niet dankbaar genoeg was geweest vanwege een hooverboard en ze haar taakjes niet goed deed en dat was de oorzaak van zijn ruzie met zijn vriendin tijdens het eerste (dronken) telefoongesprek. Op een gegeven belmoment heeft ze de hoorn erop gegooid en sindsdien (mei) heeft ze hem ook niet meer gesproken. Zij hebben in die tijd ook haar tablet volledig geblokkeerd, ik denk als straf. 
Ik heb sinds een tijdje psychische hulp. Het blijkt dat ik PTSS heb van mijn huwelijk en de scheiding erna. Ik raak heel angstig en gestresst als ik iets naars verwacht van mijn ex-man of zijn vriendin. Ook ben ik heel wantrouwend naar hulpinstanties. En ik heb gemerkt dat ik nog steeds heel erg boos en gefrustreerd ben richting ex en hulpinstanties. Dat ik mijn dochter thuis heb gehouden is al een enorme stap voor mij. Ik heb EMDR gehad wat niet echt geholpen heeft en krijg straks schematherapie.
Nu heeft Veilig Thuis het onderzoek afgerond. Ik gaf aan dat dochter bang was weer naar haar vader te moeten en zij zeiden dat dochter moest beseffen dat het haar vader was en dat hij haar ook mist en ik moest met dochter bespreken wat nu wel haalbaar is. En dochter wil het er niet over hebben, ze zegt alleen dat ze niet meer naar hem toe wil. 
Ik ben ook erg bang dat VT gaat zeggen dat ik dochter beinvloedt, dat ze daarom niet wil. Met mijn angst enzo. (Die angst heb ik niet als het goed gaat, alleen als ik iets heb gedaan wat ex niet aanstaat of soms zomaar opeens). Ik heb altijd alles maar geslikt, irritaties opzij gezet en maar vergeten. Vermijding denk ik.
En als ik eraan denk dat ik daar weer moet staan voor hun deur, dan draait mijn maag al om. 
Hij heeft trouwens nul contact gezocht met dochter sinds begin mei. Ze is nog wel jarig geweest. Ik heb destijds gemaild dat hij 13 uur kon bellen om haar te feliciteren en hij en daarna zijn vriendin belden rond 9 uur op zondag dat ze gebeld hadden en dat we terug moesten bellen. Dat wilde dochter niet, dus dat heb ik gelaten. 
Zijn vriendin heeft mij nog 1 a 2x proberen te bellen, maar ik wil ze niet mondeling spreken. 
Lang verhaal, maar mijn vraag is vooral hoe moet ik me opstellen bij het eindgesprek met VT, wat moet ik met mijn dochter die niet naar haar vader wil. Bang dat ze me dwingen om dochter te dwingen. Ex ontkent namelijk alles. En VT doet niet aan waarheidsvinding.