Ex heeft nieuwe partner
Ondertussen 2,5 jaar uit elkaar en via een bemiddelaar ook gescheiden sinds voor de zomer.
Mijn ex en ik hebben twee meisjes van 6 & bijna 9 jaar oud. Omdat ons huis, die we samen gebouwd hebben, in zijn geboortedorp ligt en quasi zijn hele familie daar woont, ben ik akkoord gegaan dat hij me mocht uitkopen. Ik heb een huurappartementje gezocht, 10 min van hen vandaag zodat de kinderen naar dezelfde school kunnen blijven gaan.
Onze regeling is week om week en ookal waren we als partners zeer onstabiel, onze co ouderschap ging zeer vlot. Zelfs toen ik een nieuwe vriend kreeg, bleven we respectvol als ouders met elkaar werken. Ik heb mijn vriend voorgesteld aan de kinderen meer dan een jaar nadat ik hem leerde kennen en hij ziet ze om de week in het weekend. (Hij woont zelf 1,5 uur van ons vandaan en heeft een andere regeling met zijn twee kinderen die ik tot op heden ook nog niet ontmoet heb).
3 maanden geleden vertelde mijn ex dat hij iemand van vroeger opnieuw heeft leren kennen en dat het een relatie is. Ik heb hem gevraagd om rustig aan te doen voordat hij de kinderen er bij betrekt. Na twee weken heeft hij ze aan hen voorgesteld, en woonde ze praktisch samen. Zij is een paar jaar jonger en heeft geen kinderen en zag me vanaf het begin als een bedreiging.
Dit weet ik omdat ze de eerste week dat ze de kinderen had, ze 'I love you' briefjes in hun brooddozen stopte. Ik probeerde me vooral te focussen op het feit dat mijn kinderen nu een extra persoon in hun leven heeft die om hun geeft.
Tot op heden heb ik ze nog niet gezien, hij heeft mijn vriend ook nooit ontmoet omdat onze levens redelijk los staan van elkaar. En dat is prima. Maar sinds zij met hem is, verandert er steeds meer ten nadele van onze samenwerking. Ik had echt gehoopt dat ze een positieve invloed zou hebben en hij zich niet meer alleen zou voelen, maar ze heeft zich vooral gefocust op het elimineren van mij in hun leven in plaats van een leven met hen op te bouwen.
Helaas gaat het van kwaad na erger. Al onze afspraken die mijn ex en ik ter goeder trouw mondeling geregeld hadden, heeft ze van de baan geveegd. Hij mag me niet meer contacteren tenzij op vrijdag voor dringende zaken. Ik ben de katten moeten gaan ophalen want ze is allergisch en anders bracht ze ze naar het asiel. Onze hond, die ik in samenspraak met mijn ex, mee nam naar weekendjes ardennen 2 x per jaar, mag niet meer mee. In tegendeel, als ik de kinderen kom afzetten, wilt ze dat de hond binnen blijft zodat ik geen gedag kan zeggen.
Het breekt mijn hart dat al onze afspraken op het laatste moment veranderen. Als ik mijn ex alleen spreek, gaat het prima tussen ons maar dan een paar dagen later stuurt hij een bericht (op vrijdag uiteraard) dat hij nagedacht heeft en dat het toch niet ok is dat we de verjaardagen van de kinderen samen organiseren. Ookal hebben we dit zo vastgelegd bij de bemiddelaar een paar maanden geleden.
Ik ben me erg bewust van haar positie en kan me helemaal inbeelden dat als je geen kinderen hebt, je niet altijd begrijpt dat deze communicatie en samenwerking niets te maken heeft met liefde voor elkaar maar met de liefde voor onze kinderen.
Maar vandaag toen ik onze dochter naar hem bracht door een onverwachte oogarts afspraak, had hij ze aan de telefoon en ze stond op luidspreker. Ze hoorde dat de hond me kwam begroeten en ik was zo blij, dus ze beval mijn ex de hond binnen te halen. Vervolgens hoort ze me zeggen tegen mijn dochter dat ik van haar hou en ze zegt 'Nen echte Hollander' (ze is een Vlaamse aangezien we naar Belgie zijn verhuisd). Ik keek mijn ex vol afschuw aan en zijn ogen zeiden sorry maar hij zei niets. Achteraf toen ie ophing zei hij dat ze me haat maar dat ze dat normaal nooit uitspreekt waar de kinderen bij zijn en dat ze niet wist dat ze op luidspreeker stond.
Het breekt mijn hart te weten dat dit de invloed is waar mijn ex mijn kinderen aan bloot stelt. En ik weet niet hoe ik dit moet aanpakken. Ik ben van mening dat zwart spreken enkel averechts werkt dus ik heb me nooit uitgesproken over wat er bij hen gebeurt. In tegendeel, als de kinderen me ongerust melden dat zijn vriendin huilt bij hen en hen (emotioneel manipuleert) meedeelt dat zij haar niet leuk zouden vinden, geef ik ze enkel mee dat mensen moeten leren houden van zichzelf en dat zij daar niet veel aan kunnen doen buiten een dikke knuffel geven.
Ik heb haar nog nooit gezien, nooit iets tegen gezegd en dit is hetgeen ik van haar weet nu.
Hoe moet ik nu hopen en geloven dat mijn kinderen in een goede omgeving opgroeien waarin we elkaar ondersteunen en supporten.
Nick90 schreef op 21-12-2023 om 17:27:
[..]
Dat geldt andersom toch hetzelfde? Eén hond is veel werk en niet goedkoop, katten idem. Co ouderschap is alles samen delen, dus ook de kosten en zorg. Dat lees ik hier niet echt terug dus om dan te claimen dat de hond ook nog steeds van jou is en vinden dat je recht op omgang hebt vind ik ook wat ongepast, zelf heeft ze ook een nieuwe relatie, gun hem dat dan ook zonder ex steeds te claimen als vader, of om steeds de vroegere gezinshond te moeten begroeten omdat je er toevallig toch bent, neem dan zelf een hond of spreek een duidelijkere regeling af en accepteer dat de hond nu niet meer van jou is en je dus geen rechten kunt ontlenen via de hond en eens per week contact lijkt mij ook genoeg en buiten dat doet ze er beter aan om zich te focussen op haar eigen leven en hun kinderen ipv op pa z'n nieuwste verovering en de huisdieren.
Co-ouderschap is het niet echt natuurlijk als die hond af en toe een keer mee mag naar de Ardennen. Blijkbaar is dat afgesproken. Afspraken kun je natuurlijk veranderen, maar snap wel dat dat schuurt. Gezien de rest van wat er zich allemaal afspeelt sinds de nieuwe vriendin is verschenen. Het lijkt een beetje de optelsom te zijn.
Verder had de ex-partner natuurlijk ook gewoon kunnen zeggen dat hij het circus rondom de hond af wil bouwen.
Ik zou zelf overigens geen regeling afspraken voor een hond of een kat. Maar ik heb er dan ook niet veel mee. Als een ex dan echt zo dol is op de hond, dan neemt ze 'm maar in huis.
Nick90 schreef op 21-12-2023 om 17:27:
[..]
Dat geldt andersom toch hetzelfde? Eén hond is veel werk en niet goedkoop, katten idem. Co ouderschap is alles samen delen, dus ook de kosten en zorg. Dat lees ik hier niet echt terug dus om dan te claimen dat de hond ook nog steeds van jou is en vinden dat je recht op omgang hebt vind ik ook wat ongepast, zelf heeft ze ook een nieuwe relatie, gun hem dat dan ook zonder ex steeds te claimen als vader, of om steeds de vroegere gezinshond te moeten begroeten omdat je er toevallig toch bent, neem dan zelf een hond of spreek een duidelijkere regeling af en accepteer dat de hond nu niet meer van jou is en je dus geen rechten kunt ontlenen via de hond en eens per week contact lijkt mij ook genoeg en buiten dat doet ze er beter aan om zich te focussen op haar eigen leven en hun kinderen ipv op pa z'n nieuwste verovering en de huisdieren.
Oké, het lijkt alsof het stukje van mijn hond je nauw aan het hart ligt dus zal ik het even verduidelijken.
natuurlijk is de hond óók van mij. Dat was namelijk de afspraak. Zwart op wit vast gelegd.
Ik regelde de co ouderschap omdat ik al voor we uit elkaar gingen de enige was die voor de hond zorgde. Hij heeft veel liefde voor haar maar ik keek er vooral naar om. Voor mij zijn onze huisdieren zoals familieleden en de enige reden dat ik ze niet mee kon nemen is omdat hij in het huis bleef en ik geen tuin had. En nadat ik er niet meer woonde, bleef ik de spullen aankopen voor hond en katten en de enige die lange wandelingen maakte en de hond hetgeen gaf ze verdiende. Nieuwe halsband, hondenmand, snacks. Name it. Niet dat hij er niet van houdt, hij is er dol op. Maar gewoon omdat onze hond een tuin had dus er weinig reden was om er mee te gaan wandelen. En financieel had hij andere prioriteiten.
Zoals er al aangegeven is, misschien was ik niet duidelijk in mijn bericht want dit is niet de focus die ik wilde leggen. Al 2,5 jaar werkten we samen op deze manier. We spraken elkaar enkel voor de kinderen maar hadden een gemoedelijke relatie waarin we op elkaar konden rekenen. Als hij de nacht shift had, sprong ik in en als ik voor het werk naar de US moet dan dacht hij mee naar een oplossing. Het contact was sporadisch maar we blijven ouders van onze kinderen en ze kijken eveneens naar hoe wij omgaan met elkaar.
In de afgelopen twee maanden is dat volledig omgeslagen en vooral voor de kinderen is dat een impact die ik niet kan negeren.
Niet enkel zijn al onze afspraken van tafel geveegd zonder een keer mijn mening te vragen, hij geeft ook openlijk toe dat zijn vriendin me haat zonder me ooit ontmoet te hebben. Tevens gedrag dat ongetwijfeld door mijn kinderen zal worden opgevangen.
mijn focus is op niemand anders dan mijn kinderen. Dit is een forum waar ik vooral zocht naar gelijkaardige ervaringen of advies hoe ik dit kan verwerken. Dus bedankt voor de empatische en constructieve feedback. Ik hou het in mijn achterhoofd.
We kunnen natuurlijk zeggen dat de nieuwe vriendin van je ex een (*^^*% is, we kunnen zeggen dat je helemaal gelijk hebt als je haar ziet als de oorzaak van alle nare veranderingen die je nu doormaakt.Dat hebben de kinderen te maken met twee vrouwen die elkaar niet kunnen uitstaan, zonder dat ze elkaar eigenlijk goed kennen. Let wel, dit is geen pleidooi om elkaar beter te leren kennen, het kan best zijn dat jullie elkaar ook dan nog niet mogen. Waarvan jij wellicht zult zeggen dat je goede gronden hebt.
Het is mooi en goed geweest dat jullie na de scheiding zo'n periode hebben gehad van relatieve rust, een nieuwe manier van omgaan met elkaar, die zowel voor jullie zelf als voor de kinderen en de dieren goed is geweest. Het was mooi geweest als dat zo gebleven was.
Maar het is een illusie om te denken dat je het leven na een echtscheiding kunt regelen op basis van afspraken. Voor dát moment lijkt het allemaal logisch en terecht. Maar het leven gaat verder en een paar jaar later is er alweer heel veel veranderd.Dan kun je krampachtig vast gaan houden aan afspraken, of zelfs proberen de veranderingen op te vangen in nieuwe afspraken, maar je kunt je ook op een gegeven moment realiseren, dat je het leven van een ex-partner niet meer in je hand hebt. Dan wordt het duidelijk dat je dingen moet loslaten. Dingen die je dierbaar waren. Niet omdat de nieuwe vriendin zo'n akelig jaloers mens is die een plek opeist als liefdevolle verzorgster van je kinderen, maar omdat jullie gescheiden zijn, omdat je uit elkaar gegaan bent, omdat ieder zijns/haars weg is gegaan.
Voor de kinderen wordt het nu wellicht lastiger. Tot voor kort hadden ze weinig last van de scheiding, maar nu wordt zichtbaarder dat de twee ouders ieder een eigen leven gaan leiden en dat die levens niet meer op elkaar zijn afgestemd. Ze krijgen bij jou dan bepaalde problemen waar ze mee om moeten gaan (bijvoorbeeld jouw probleem met de huidige situatie) en ze krijgen bij vader bepaalde problemen waar ze mee om moeten gaan. Het enige wat je kunt doen is zorgen dat jij de kinderen zo min mogelijk belast met jouw problemen en ze daarnaast het vertrouwen geeft, en waar nodig het gereedschap, om de problemen die zij ervaren zo goed mogelijk aan te kunnen. Vooral als leerervaring voor hen, voor hun toekomst.
Tsjor
Cecile91 schreef op 22-12-2023 om 19:46:
[..]
Oké, het lijkt alsof het stukje van mijn hond je nauw aan het hart ligt dus zal ik het even verduidelijken.
natuurlijk is de hond óók van mij. Dat was namelijk de afspraak. Zwart op wit vast gelegd.
Ik regelde de co ouderschap omdat ik al voor we uit elkaar gingen de enige was die voor de hond zorgde. Hij heeft veel liefde voor haar maar ik keek er vooral naar om. Voor mij zijn onze huisdieren zoals familieleden en de enige reden dat ik ze niet mee kon nemen is omdat hij in het huis bleef en ik geen tuin had. En nadat ik er niet meer woonde, bleef ik de spullen aankopen voor hond en katten en de enige die lange wandelingen maakte en de hond hetgeen gaf ze verdiende. Nieuwe halsband, hondenmand, snacks. Name it. Niet dat hij er niet van houdt, hij is er dol op. Maar gewoon omdat onze hond een tuin had dus er weinig reden was om er mee te gaan wandelen. En financieel had hij andere prioriteiten.
Zoals er al aangegeven is, misschien was ik niet duidelijk in mijn bericht want dit is niet de focus die ik wilde leggen. Al 2,5 jaar werkten we samen op deze manier. We spraken elkaar enkel voor de kinderen maar hadden een gemoedelijke relatie waarin we op elkaar konden rekenen. Als hij de nacht shift had, sprong ik in en als ik voor het werk naar de US moet dan dacht hij mee naar een oplossing. Het contact was sporadisch maar we blijven ouders van onze kinderen en ze kijken eveneens naar hoe wij omgaan met elkaar.
In de afgelopen twee maanden is dat volledig omgeslagen en vooral voor de kinderen is dat een impact die ik niet kan negeren.Niet enkel zijn al onze afspraken van tafel geveegd zonder een keer mijn mening te vragen, hij geeft ook openlijk toe dat zijn vriendin me haat zonder me ooit ontmoet te hebben. Tevens gedrag dat ongetwijfeld door mijn kinderen zal worden opgevangen.
mijn focus is op niemand anders dan mijn kinderen. Dit is een forum waar ik vooral zocht naar gelijkaardige ervaringen of advies hoe ik dit kan verwerken. Dus bedankt voor de empatische en constructieve feedback. Ik hou het in mijn achterhoofd.
Honden kunnen ook prima zonder tuin hoor.
Cecile,
Het is best begrijpelijk dat sommige afspraken van voorheen op een gegeven moment niet meer werken of aangepast worden, ongeacht wat daarvoor de redenen zijn.
Dat de nieuwe vriendin van je ex op deze manier haar stempel wil drukken vind ik dan ook erg onvolwassen, blijkbaar ziet zij jou (nog) als rivale of is ze erg onzeker. Dat jouw ex hierin meegaat zegt ook wel wat over hem, hij had het ook anders kunnen aanpakken natuurlijk, maar goed, de zgn ‘roze bril’ lijkt nog van toepassing.
Vooral voor de kinderen vind ik het verdrietig als de hond niet meer met jullie mee kan op vakanties, maar de hond zelfs niet mogen begroeten bij het brengen van de kinderen is vooral lachwekkend te noemen. Ben benieuwd of zij er ook zo over denkt als zij zelf weekendjes weggaan of 2/3 weken zomervakantie en er dan opvang voor de hond moet worden gezocht. Ik neem aan dat, met deze eenzijdige aanpassing, de kosten ook niet meer gedeeld zullen gaan worden?
Probeer dit alles niet tussen jullie in te laten staan vwb de co-ouderschap van jullie kinderen, zij hebben het er allemaal maar mee te doen nl. Hiermee zeg ik niet dat je dit doet hoor, want ondanks alles vind ik dat je hier niet respectloos over haar praat.
Heb je al eens voorgesteld elkaar te ontmoeten? Lijkt mij vrij logisch als gescheiden ouders met kinderen.
lijkt mij ook een goed idee van roodvruchtje om eens met zijn vieren aan tafel te gaan. Ziet de nieuwe vrouw ook dat jij verder bent en een nieuwe man aan je zijde hebt. Als je alle twee een nieuwe partner hebt lijkt het mij dat er wat minder reden voor angst, jaloezie en haat hoeft te zijn. Dat breekt misschien het ijs wat. En denkt zij ook misschien wel jezus was ik nou voor die tut bang, ze heeft 5 keer meer rimpels 
of iets dergelijks