Ex van partner gaat verhuizen zonder toestemming
Mijn partner en ik hebben een huis gekocht in mijn woonplaats A. We houden bewust het huis in zijn oude woonplaats R. aan, omdat de regeling die hij met zijn ex in het ouderschapsplan heeft afgesproken dan kan blijven bestaan: de jongste (bijna 15) slaapt er in het weekend en de twee oudsten (meerderjarig, een woont op zichzelf in die woonplaats) komen twee keer eten in het weekend. Ik sluit aan in de weekenden dat mijn kinderen bij hun vader zijn. Kortom: we gaan samenwonen,maar veranderen voor zijn kinderen niets aan de bestaande constructie. Het is namelijk bijna anderhalf uur rijden tussen onze woonplaatsen.
Nu heeft zijn ex opeens een huis gekocht buiten de woonplaats van mijn partner, op drie kwartier van R.
Dat houdt in dat de jongste straks bijna anderhalf uur met het ov onderweg is naar school. Ex verwacht nu dat wij het schema omgooien en dat hij doordeweeks met de kinderen afspreekt, omdat haar dat beter uitkomt.
Ze heeft niet overlegd, het was een mededeling per app.
Wat nu?
Wat wil je partner?
Vervelende egoïstische ex heeft hij.
Hij wil graag de huidige regeling in stand houden,omdat deze goed heeft gewerkt in de afgelopen zes jaar en geeft veel rustbij zowel zijn als mijn kinderen als bij.onszelf. We houden ook om die reden twee huizen aan.
Kan je partner in R blijven wonen (al dan niet samen met jou) en kan de jongste een weekendregeling met zijn moeder krijgen? Dat is het rustigst voor hem en voor de andere kinderen verandert er dan niets in het contact met hun vader. Het gaat tenslotte nog maar om een paar jaar, daarna kan iedereen gaan en staan waar hij of zij wil.
Nou ja zeg!! Dat kan ze nooit eisen natuurlijk. Je vriend moet met haar in gesprek en aangeven dat hij de bestaande regeling niet zo maar kan omgooien.
Het gesprek over dat het niet zomaar kan, is geweest, maar dat levert niks op. Ze draait het dan zo dat hij de boeman is omdat hij zich aan de bestaande regeling wil houden. Dat laatste willen de kinderen ook, maar ze realiseren zich, denk ik, niet zo goed wat het betekent om elke vrijdag en zondag ruim een uur heen en ruim een uur terug te gaan reizen. Een weekendregeling bij haar zou betekenen dat ook ik (en daarmee mijn kinderen) allerlei aanpassingen moet doen en eerlijk gezegd: waarom zou ik opeens aanpassingen doen aan een structuur die goed loopt, omdat de ex van mijn partner gaat verhuizen zonder toestemming? We hebben wel voorgesteld dat de jongste dan twee keer paar maand een heel weekend komt ipv een nacht en de andere weekenden gewoon die ene nacht, maar dat wil ze niet, omdat zij dan minder weekenddagen met hem heeft. In R. wonen is sowieso geen optie ivm mijn kinderen en mijn baan.
Natuurlijk zit moeder hartstikke fout hier. Je partner kan naar de rechter stappen, maar dat kost bergen tijd, geld en energie. En de sfeer wordt er niet beter op. Ik zeg niet dat je partner dat niet moet doen, maar hij moet wel alles goed afwegen. Misschien wil hij die bergen tijd, geld en energie liever in zijn kinderen en jou stoppen.
Is het samenwonen even uitstellen, dus blijven latten tot de jongste klaar is met de middelbare school, geen optie? Samenwonen met tieners is toch al niet simpel, zo blijkt steeds weer uit de verhalen hier. (Mijn partner en ik blijven alvast latten totdat alle kinderen het huis uit zijn.)
In je eerste post schreef je: Dat houdt in dat de jongste straks bijna anderhalf uur met het ov onderweg is naar school.
Als het blijft zoals het was zou het niet raar zijn als jongste enorm gaat balen van al dat gereis. En zelf gaat vragen om door de weeks bij je vriend in R te zijn. Zijn ex klinkt manipulatief en het zou zomaar kunnen dat ze jongste daarin opstookt.
Daar moet je vriend wel rekening mee houden. Als hij dat nu al kan zien aankomen kan hij dit aankomende probleem vast benoemen bij kind en ex. Maar ex heeft het huis al gekocht en gaat vast niet opeens niet erheen verhuizen.
Het is dus vermoedelijk vechten tegen de bierkaai. De vraag is dus hoe je vriend hier het beste mee om kan gaan. Procederen, nu doen wat zijn ex wil en dat voor jongste vermoedelijk het fijnste is of zo laten als het is totdat jongste gaat klagen bij hem. En dan kan hij nog zijn poot stijf houden, maar de vraag is wat dat doet met zijn relatie met zijn jongste. Ook al is het de schuld van zijn ex.
Sterkte.
We latten al min of meer hè, omdat we het huis in R aanhouden en we dus niet 100%van de tijd samenwone het frustreert me dat wij ons moeten aanpassen, terwijl we heel veel hebben gedaan, en gelaten, om met name de kinderen rust te geven. Tussen mij en zijn kinderen gaat het overigens heel goed, tussen hem en mijn kinderen ook.
Een stap naar de rechter gaat mij eigenlijk ook te ver, dat maakt nog meer kapot, maar inmiddels weet ik ook niet wat dan wel.
MerelMus78 schreef op 29-11-2022 om 09:18:
We latten al min of meer hè, omdat we het huis in R aanhouden en we dus niet 100%van de tijd samenwone het frustreert me dat wij ons moeten aanpassen, terwijl we heel veel hebben gedaan, en gelaten, om met name de kinderen rust te geven. Tussen mij en zijn kinderen gaat het overigens heel goed, tussen hem en mijn kinderen ook.
Een stap naar de rechter gaat mij eigenlijk ook te ver, dat maakt nog meer kapot, maar inmiddels weet ik ook niet wat dan wel.
En toch zul je dat niet kunnen voorkomen, als ik dit zo lees allemaal. Ex lijkt me nou niet bepaald het toonbeeld van iemand waar je even lekker mee kan gaan zitten overleggen. Het feit dat ze gaat verhuizen en dan het probleem direct bij jullie neer legt, zegt wat mij betreft al genoeg.
Vraag is alleen: Ga je om de lieve vrede te bewaren zelf met de billen bloot, of leg je het gewoon weer terug bij haar: Jij wilt verhuizen, dan kom jij maar met een werkbare oplossing. De huidige oplossing is namelijk niet werkbaar voor ons en daarmee basta.
MerelMus78 schreef op 29-11-2022 om 09:18:
We latten al min of meer hè, omdat we het huis in R aanhouden en we dus niet 100%van de tijd samenwone het frustreert me dat wij ons moeten aanpassen, terwijl we heel veel hebben gedaan, en gelaten, om met name de kinderen rust te geven. Tussen mij en zijn kinderen gaat het overigens heel goed, tussen hem en mijn kinderen ook.
Een stap naar de rechter gaat mij eigenlijk ook te ver, dat maakt nog meer kapot, maar inmiddels weet ik ook niet wat dan wel.
Zijn ex zal waarschijnlijk vinden dat zij zich jarenlang heeft aangepast voor de kinderen met alle doordeweekse zorg. Wat waar is natuurlijk maar een flutexcuus om nu op deze manier een streep door ieders belangen te trekken behalve die van haarzelf. Maar ze doet het toch, kennelijk. Het enige wat je hier kan doen is powerplay, dat je vriend volhoudt dat hij het probleem niet gaat oplossen en dan hopen dat zijn ex toch gaat bewegen. Maar het gaat uiteindelijk niet om de ex maar om het kind. Ik zou toch proberen te denken: wat zouden we doen als de moeder zou wegvallen? Hoe zouden we het dan oplossen? Dat het een machtsstrijd wordt tussen de ouders is uiteindelijk weggegooide energie en brengt een hoop frustratie teweeg: moeder wil een nieuw, eigen leven. Jullie willen een eigen leven samen. Iedereen staat in zijn recht. Maar er staat een kind ‘in de weg’. (Het lijkt mij tenminste dat met name het jongste kind ‘het probleem’ is?) Je zou zeggen dat moeder net als jullie iets van een tussenoplossing zou willen zoeken maar kennelijk is dat niet zo. Aan vader de vraag: hoe beperk ik de overlast van de midlifecrisis van moeder voor mijn kind? Ik zou het zo praktisch mogelijk proberen op te lossen. Dan nog maar een paar jaar minder ideaal. Dat kind kan er niks aan doen dat er partners bij komen uit andere woonplaatsen met kinderen of weet ik veel wat voor belangrijke redenen ouders hebben om uit de oorspronkelijke woonplaats weg te willen. En kinderen hebben nou eenmaal de oudste rechten.
Wat voor school doet dat kind? Hoe lang voordat er een diploma is?
Ik vind dit zachtgezegd niet netjes van de ex. Ook niet voor de kinderen. Blijft de jongste wel op dezelfde school of gaat die naar een andere school? Ik zou er in ieder geval voor passen om de reiskosten voor OV te gaan betalen. Moeders keus om zo ver van school te gaan wonen, niet jullie keus.
Ex kan veel verwachten qua aanpassingen van jullie uit, maar dat betekent nog niet dat het haalbaar is om daar aan te voldoen. Doordeweeks moet iedereen overdag naar werk en school en in de avond moet er nog huiswerk gemaakt worden, gesport worden. Dan is samen eten op het moment dat de reistijd kort is niet zo'n punt, maar wel als het meer dan anderhalf uur enkele reis is. Dat gaat echt opbreken als je dat meermaals per week moet doen voor korte ontmoetingen. Dat is geen realistische verwachting. Bovendien, waar ga je dan afspreken, bij de ex thuis? Die vrouw heeft duidelijk alleen aan zichzelf gedacht.
Mija stelt een interessante vraag: hoe zouden jullie het oplossen als moeder helemaal zou wegvallen? Kunnen jullie dat scenario nu uitvoeren?
Het gaat tenslotte nog maar om een korte periode.
Het is frustrerend en niet eerlijk. Maar het gaat (nog even) om dit kind. Jullie relatie blijft wel.
Wat is het alternatief? Dat jongste kind van school wisselt en naar een school in de nieuwe woonplaats van zijn moeder gaat? Zo gaat namelijk meestal als ouders verhuizen.
Wil je hem dat aandoen als er evt. een andere oplossing mogelijk is?
Heel eerlijk gezegd vind ik dat er hier maar 1 echt groot slachtoffer is, en dat is dat kind.
Hoever is de nieuwe woonplaats van ex van jullie af? Tussen A. en R. is het dus 1,5 uur.
Zou jongste kind niet beter een nieuwe school zoeken in de nieuwe woonplaats van moeder, want nog een paar jaar 45 minuten heen en 45 minuten terug, dat gaat op een gegeven moment toch de keel uithangen zou je denken.
Of jongste zoekt een school in A. en gaat bij jullie doordeweeks wonen en in het weekend naar moeder en jullie extra woonruimte in R. wordt opgeheven?
Of nog een laatste optie; R. wordt opgegeven en jullie zoeken een klein appartementje in de nieuwe woonplaats van moeder en houden de regeling die was in stand (alleen blijft kind dan doordeweeks met de 45 min. reistijd enkele reis zitten)
1968 schreef op 29-11-2022 om 12:55:
Hoever is de nieuwe woonplaats van ex van jullie af? Tussen A. en R. is het dus 1,5 uur.
Zou jongste kind niet beter een nieuwe school zoeken in de nieuwe woonplaats van moeder, want nog een paar jaar 45 minuten heen en 45 minuten terug, dat gaat op een gegeven moment toch de keel uithangen zou je denken.
Of jongste zoekt een school in A. en gaat bij jullie doordeweeks wonen en in het weekend naar moeder en jullie extra woonruimte in R. wordt opgeheven?
Of nog een laatste optie; R. wordt opgegeven en jullie zoeken een klein appartementje in de nieuwe woonplaats van moeder en houden de regeling die was in stand (alleen blijft kind dan doordeweeks met de 45 min. reistijd enkele reis zitten)
Creatief megedacht.
Reistijd jongste is veel langer (45 min is nog wel te doen). TO schreef: Dat houdt in dat de jongste straks bijna anderhalf uur met het ov onderweg is naar school.
Ik begrijp daaruit enkele reis. Klopt dat TO? Of is het toch 45 min enkele reis? Dat is nog wel te doen, hoewel niet leuk natuurlijk.