Ex wil ontmoeting kinderen met nieuwe partner tegenhouden.
Ik zit dus met het volgende. Mijn ex-partner en ik zijn sinds 6 maanden uit elkaar. De breuk komt van mijn kant, voor hem hoefde het niet zo. Hij vond de relatie prima zoals hij was, terwijl ik het gevoel had dat mijn leven stil stond. Mijn gevoelens naar hem toe waren eigenlijk compleet verdwenen, behalve dan dat hij de vader is van onze twee zoontjes en ik hem respecteer. Ik hou van hem om wie hij is, maar niet op de juiste manier om nog bij hem te willen blijven. Hij snapt dit niet en denkt dat we het met relatietherapie wel kunnen fixen. Daarvoor is het mijns inziens te laat.
Maar goed, ik heb iemand leren kennen(nu 4mnd) die heel goed voor mij is. Wij vullen elkaar aan en hij wil graag mijn kinderen leren kennen. Hij heeft zelf geen kinderen en had eigenlijk ook geen kinderwens. Toch wil hij graag met mij zijn en accepteert hij de kinderen. Hij wil ze dolgraag ontmoeten. Sterker nog, onze relatie heeft bij hem iets aangewakkerd wat hij niet eerder gehad heeft. Namelijk een kinderwens. Niet nu direct al, maar over een jaar of wat als alles stabiel is. We hebben nog geen samenwoon plannen e.d., maar dromen wel al voorzichtig over de toekomst.
Het probleem in deze toekomst is eigenlijk mijn ex. Hij is niet over ons heen, wat ik enerzijds kan begrijpen na zo'n tijd. Maar gunt mij ook mijn nieuw gevonden geluk niet.
Ik wil mijn vriend graag voorstellen aan de kinderen en andersom, maar ex weigert. Hij wil bepalen wanneer de tijd rijp is om mijn vriend bij de kinderen toe te laten. Het enige dat ik vraag is een middagje uit naar een park oid en hem dan te introduceren als een vriend van mama die mee is. De jongens zijn nog jong, dus zullen niet direct aan relatie van mama denken.
Kan een ex eisen dat ik hem niet bij de kinderen introduceer? Ze zullen hem niet direct dagelijks of wekelijks zien. Ik ben van mening dat ik ergens het recht heb om dit voor mijzelf in te vullen. Het is voor mij ook een aanvulling op mijn relatie zodat ik een beeld heb hoe de kinderen op hem reageren en andersom.
Ex zegt dat hij het doet omwille van de veiligheid van de kinderen.. Want die heeft de nieuwe vriend zelf niet, dus wat weet hij er nou van. Maar ik ben zelf ook mee, dus dat gaat niet op. Anderzijds zou ex het geen probleem vinden als ik een kinderloze bekende vriend mee vraag op een dag uitje.
Dit doet mij vermoeden dat hij mijn relatie probeert te dwarsbomen en enorm jaloers is.
Ex weet vanaf het eerste begin van de nieuwe relatie af, heb hem vrijwel direct geïnformeerd dat ik iemand zag.
Hoe kan ik dit nu het beste aanpakken zonder dat er onderling strijd ontstaat? De afspraak is dat we niets doen om de kinderen te schaden en ervoor te zorgen dat zij zo min mogelijk meekrijgen van het scheiden. Maar waar ik probeer conflicten te mijden, zoekt hij steeds de confrontatie op en wordt aggressief waar de kinderen bij zijn.
‘Het zou mij erg helpen in de verwerking als jullie nog een paar maanden met de introductie willen wachten.’ Dan houd je het bij jezelf. En wees eerlijk naar jezelf. Wat is de reden dat je daar zo’n behoefte aan hebt. 'Ik wil niet dat zij gelukkig is' – als je dat in je diepste wezen vindt, dan zul je daarmee aan de slag moeten."
Ik denk dat het je heel veel gaat opleveren als het je lukt zo'n gedachte om te buigen naar: "Ik wil dat zij gelukkig is."
Als je de strijd en de verzuring kunt loslaten, wordt jouw eigen leven ook een stuk positiever en leuker. Daardoor heb jij ook meer kan op geluk, ook in de liefde. Niemand wil een zure partner die nog volop in de strijd met zijn ex zit. Move on.
Daarbij: jullie zijn betere ouders voor jullie kinderen wanneer jullie gelukkig zijn. Gun dat elkaar. Werk daaraan. Laat de strijd achter je. Ook in je eigen belang. Maar vooral in het belang van jullie kinderen.
Leanne schreef op 13-09-2021 om 11:51:
Ik heb het draadje gelezen en ben nu ook enigszins in verwarring. Je vult dan bijvoorbeeld in dat de nieuwe vriend van je ex zelf geen kinderen heeft, maar nu hij jouw ex heeft ontmoet ‘opeens’ wel een kinderwens heeft. Je deelt gesprekken over intenties voor de toekomst van hen samen, terwijl jij geen deel hebt uitgemaakt van dat gesprek. Een emotionele sidestep (overigens begrijpelijk, gezien de rollercoaster waar je doorheen gaat) die niks afdoet aan de situatie, maar is om ons te laten geloven dat er iets niet in de haak is. Deze man moet nog even afstand houden in het belang van jullie kinderen.
Om die reden ben ik het eens met Mija en de rest en zou ik ook zeker niet de uitkomst van de reacties laten lezen om je gelijk te halen.
Hoe dan ook, de beslissing ligt bij haar.
In mijn geval was de relatie van mijn ex begonnen als buitenechtelijke relatie, dus werd ik ook sneller dan me lief was met een ander geconfronteerd. Ik heb wel geleerd, je komt verder met stroop dan met azijn, bijvoorbeeld: ‘Het zou mij erg helpen in de verwerking als jullie nog een paar maanden met de introductie willen wachten.’ Dan houd je het bij jezelf. En wees eerlijk naar jezelf. Wat is de reden dat je daar zo’n behoefte aan hebt. 'Ik wil niet dat zij gelukkig is' – als je dat in je diepste wezen vindt, dan zul je daarmee aan de slag moeten. 'Ik vind het moeilijk dat zij met onze kinderen het gezin vormen waar ik ooit onderdeel van uitmaakte' – daar kan je ex rekening mee houden.
Het is heel moeilijk om je zo kwetsbaar op te stellen, maar je neemt je ex daarmee wind uit de zeilen. Als het dus eigenlijk zo is dat jij degene bent die de confrontatie opzoekt (omdat je je openingspost schrijft vanuit je ex), dan zal dat zeker respect afdwingen en mogelijkheden tot overleg.
Dit vind ik een heel waardevol advies. Houd je gevoelens bij jezelf en ga geen dingen invullen voor je ex of haar nieuwe vriend.
Tjsor schrijft het heel goed op. En ze sluit af met: "Je zou van mij nog een paar maanden de tijd krijgen." Maar stel nou dat jouw ex daar heel anders over denkt dan Tsjor? Ook nadat je het haar oprecht en kwetsbaar hebt gevraagd, houdt ze koppig vast aan haar eigen wensen. Ontslaat dat jou dan van de verantwoordelijkheid naar je kinderen om dit op een constructieve manier op te volgen? Mij lijkt van niet. Het lijkt mij wijs om je altijd te blijven afvragen wat gegeven het feit dat je de ander niet kan dwingen iets te doen, hoe verstandig ook, je voor je kinderen de koers moet kiezen die het minst schade aanricht. Voortijdig een nieuwe vriend voorstellen is niet zodanig schadelijk voor je kinderen dat je er een enorm conflict over moet gaan schoppen met je ex, hoe pijnlijk ook. Jouw kinderen hebben er een enorm groot belang bij dat de relatie tussen hun ouders werkbaar blijft zodat zij zich ontspannen kunnen blijven voelen naar jullie allebei. De hypothetische 'koppigheid' van je ex, hoe onverstandig misschien ook, rechtvaardigt niet dat jij dan ook maar op ramkoers gaat liggen en daarmee mogelijk voor je kinderen spanningen en loyaliteitsconflicten oproept, waar ze natuurlijk niks mee kunnen.
De vraag die jij beantwoord hebt gekregen door je als je ex-vrouw voor te doen is een heel andere dan de vraag die jij voor jezelf beantwoord moet zien te krijgen. Namens je ex-vrouw heb je gevraagd: Is dit verstandig? Dat vonden wij overwegend niet.
Maar, namens jezelf zou je moeten vragen: Als deze onverstandige beslissing op mijn pad komt, hoe kan ik daar omwille van mijn kinderen dan het best mee omgaan? Daar krijg je nu ongevraagd de antwoorden op. Zoals je ziet, komen daar heel andere dingen bij naar voren dan alleen 'Ze doet het goed/niet goed'!
TopicStarter, Waarom schreef je dan
"Het hele probleem in onze situatie is dat papa aan alle mogelijke kanten de boel saboteert. Er zijn afspraken gemaakt in het ouderschapsplan die hij niet nakomt."
Klopt dat? Wat saboteer je dan? En waarom schreef je dat dan op over, in feite, jouzelf?
En hoe zit het hiermee? Komt communicatie inderdaad niet binnen of zegt zij dat aan iedereen en bijv aan jou, en vond je het dan geloofwaardiger overkomen?
"Ik las ergens hierboven dat ik blijkbaar niet goed genoeg heb aangegeven dat onze relatie niet lekker zat.
Communicatie is bij ons denk ik 75% van het hele probleem. Dat is eigenlijk altijd een beetje eenrichtingsverkeer geweest. Maakt niet uit waar het over gaat, het komt niet binnen."