Flexibiliteit in co-ouderschema
Vader wil naar zn verhuurhuizen in Frankrijk voor wat klussen. De afgelopen jaren heeft hij dit veel vaker gedaan. Omdat vader dan minimaal twee, liefst 3 weken wil betekent dat omgooien van het schema. Eigenlijk tegen mijn zin. Dat ben ik het afgelopen jaar duidelijk gaan maken maar ben me wel flexibel blijven opstellen. Vanaf dit jaar zijn mijn werkzaamheden anders, zo dat ik me nog meer in bochten moet wringen. Ik heb vader gezegd dat hij wat mij betreft natuurlijk kan gaan, maar dan in de weken dat zoon toch bij mij zou zijn. Dat betekent voor vader dat hij niet 2 of 3 weken achtereen kan, maar een paar keer op een neer zal moeten (750 km enkele reis). Ander alternatief is dat hij gaat in toetsweekperiode zoon die zoon tot nu toe steeds hier gedaan heeft. Vader gaat niet akkoord. Heeft zoon (15, ADD) voorgesteld in de week dat hij er niet is alleen thuis te blijven, met achterwacht en mee-eetmogelijkheid bij vriendin van vader die beneden hen woont. Ik vind dit niet zo'n goed plan, mede vanwege opstart schooljaar na Coronaperiode (vader wil over twee weken weg).
Vader blijft aandringen, wijst ook alternatief om in toetsweken te gaan af omdat hij bang is dat hij later in het jaar vanwege Corona niet meer zal kunnen gaan etc. Ik wil
hem best ter wille zijn heb hem gezegd dat hij er wat mij betreft een lang weekend aan kan vastplakken en op vrijdag kan vertrekken ipv maandag (volgens schema) maar vader wil niet op vrijdag rijden want te druk. Kortom alle door mij aangevoerde alternatieven worden afgewezen.
Ik vraag me af; wat zouden jullie doen?
Precies ElenaH en watervrouw
Zo'n schema is er niet voor niets. Geeft helderheid en duidelijkheid, voorkomt gedoe en ingewikkelde keuzes, geeft ademruimte etc etc. Maar ja...
schema
Ik snap dat ElenaH en watervrouw zo'n schema belangrijk vinden. Ik ben meer van de flexibele insteek. Uiteindelijk gaat het er om wat voor de kinderen het prettigst is. Zo zie je maar weer dat iedere gescheiden ouder een ander beeld heeft.
Schema?
'Ik snap dat ElenaH en watervrouw zo'n schema belangrijk vinden.'
Misschien moet je nog eens lezen. Ik zeg nergens dat ik het schema belangrijk vind. Integendeel, ik zeg dat ze voor die laatste 3 jaar géén principeel standpunt moet innemen. Gewoon die jongen opvangen.
En dat
doet 'ze' dan ook. Al ruim 10 jaar lang. Terwijl ik ook zie dat het gerommel met het schema lang niet altjd iin het belang van zoon was. En nog steeds niet is. Het alternatief: herrie in de tent is echter vermoedelijk nog slechter. Zowel voor zoon als voor mezelf. Wat wel goed is en dat klinkt misschien gek dat ik deze keer het gevoel heb zelf een afweging gemaakt te hebben ipv klakkeloos mee te gaan in wat vader wil. Uitkomst hrtzelfde, ander gevoel. Sommige processen gaan wat traag kennelijk...
Aleid
'Wat wel goed is en dat klinkt misschien gek dat ik deze keer het gevoel heb zelf een afweging gemaakt te hebben ipv klakkeloos mee te gaan in wat vader wil. '
Dat is onderdaad een verschil. Het eindresultaat kan hetzelfde zijn, maar de insteek is anders. Dat voelt vast beter.
Het valt me op
Vooropgesteld dat ik vind dat de vader in dit verhaal wel erg makkelijk met de afspraak omgaat, valt het me wel op dat ik hier vaak lees dat vrouwen nog steeds zeggenschap willen over de manier waarop de vader voor de kinderen zorgt als hij ze heeft. Hij had een oplossing bedacht (die ik ook belachelijk vind voor n vijftienjarige), maar moeder vindt het niet goed. Dus zegt vader: als je het allemaal beter weet neem jij hem dan voor die week.
Ik heb hier ook meerdere malen gelezen dan (pas) gescheiden moeders boos werden als vaders op hun ‘oppasdag’ de kleintjes naar oma brachten. De moeders vonden dat vaders ze zelf moesten verzorgen. Vaders zijn meer van uit het oog uit het hart geloof ik.
Aleid
Ik vind dat je gelijk hebt. wat is dat toch met sommige (veel) vaders die maar gewoon hun ding blijven doen en vrouwen die dat maar faciliteren 'want het gaat om de kinderen'.
Ja het gaat om de kinderen en die zien dat moeders het altijd maar faciliteren en vader de gelegenheid geeft zijn ding te doen. Is dat faciliteren ihkv 'het gaat om de kinderen' niet erg een korte termijnvisie?
Het gaat ook om de kinderen als je als beide ouders, vader én moeder laat zien dat je je aan afspraken houdt en niet steeds als moeder de oplossingen verzorgt.
Iets flauws in mijzelf denkt dan ook dat zo'n moeder de afspraken met tandarts, psycholoog, kapper, arts, schoolgesprekje etc etc regelt en vader daarin aanschuift... Nee verdeel het lekker en houd je daaraan.
Mark
In theorie klinkt dat goed, maar hoe zie je dat in de praktijk? De ex van TS vertrekt voor 3 weken naar het buitenland. En dan?
Vroeg
Dat patroon van moeder regelt de zorg begint al heel vroeg. Er zijn maar weinig vaders die alleen naar het consultatiebureau gaan. En komen ze dan alleen moeten ze niet verbaasd zijn als ze de vraag krijgen of hun vrouw ziek is.
Ze krijgen en wij geven onbewust nog steeds het signaal af dat 'zorg' een vrouwen 'ding' is.
Wie wordt er gebeld als een kind ziek is op school? Mama, zelfs als papa op nr 1 in het lijstje staat en ook thuis is. (Ervaring voltijds werkende collega met partner thuis) en dan als school weigeren vader te bellen want ze hadden toch gebeld.
Lees het boek 'Onzichtbare vrouwen' maar, dan lees je hoe diep dit zit en dat het zonder er steeds naar te verwijzen en bewust naar te vragen niet beter wordt. Emancipatie is nog lang niet gedaan.
Eens
Het is ook irritant dat mannen zich nog steeds aan allerlei dingen kunnen onttrekken. Zorg voor de kinderen, huishouden, hulp bij huiswerk, moeders moeten het grootste deel maar oplossen. Mannelijke collega’s die het maar vreemd vinden dat ik niet tot 1800 wilde vergaderen... tsja ik had geen vrouw die de kinderen uit de bso haalde en eten maakte.
Maar mij hielp het in elk geval om ervan uit te gaan dat kinderen altijd bij mij kunnen zijn, en daardoor niet meer afhankelijk ben van de ex. Scheelt enorm veel irritatie in een strijd die je toch niet gaat winnen. En met eenkind van 15 jaar heb je best veel vrijheid om je eigen ding te doen.
Zonnehoed
'Mannelijke collega’s die het maar vreemd vinden dat ik niet tot 1800 wilde vergaderen... tsja ik had geen vrouw die de kinderen uit de bso haalde en eten maakte.'
Oh, zo herkenbaar. Een mannelijke collega vroeg eens waarom ik niet met de fiets naar kantoor kwam, maar met de auto. Toen ik uilegde dat ik dan 3 keer zo lang onderweg was en dus niet op tijd zou zijn, vond hij dat ik best eerder van huis kon vertrekken. Dat deed hij ook. En wie brengt dan mijn dochter 's ochtends naar school ...? Oh ja, dat deed zijn vrouw altijd 😠
Langer bij vader
Als je voor jezelf meer ruimte wil kun je in ruil ook een keer drie weken kinderloos claimen. Dat betekent dat zoon ergens een week extra bij vader zal verblijven. Hij wil dat liever niet, maar het geeft jezelf wel de ruimte om de ingepikte ruimte die vader neemt zodanig terug te nemen, dat je zelf ook wat meer ruimte hebt. Vader wil dat wel.
Tsjor
En...
'met een kind van 15 heb je best veel ruimte om je eigen ding te doen'
in de reacties lees ik deze veronderstelling vaker. Alsof zoon daarom niet bij mij zou 'mogen' zijn. Daar gaat het me echt niet om. Zoon mag 365/24/7 bij me zijn. Met alle moederliefde die ik in me heb.
Maar je richt je leven op een bepaalde manier in. Gescheiden, niet gescheiden etc.
Stel, je bent een soort van gelukkig getrouwd en hebt een week geleden aangekondigd een dag naar de sauna te gaan. Je partner zegt de dag voordat je zou gaan dat hij de volgende dag heeft afgesproken een dag te gaan wandelen. Hij/zij (eigenlijk een hij maar goed) kan ook beargumenteren waarom dat enorm belangrijk is op dat moment. Jouw redenen om naar de sauna te willen doet hij af als: stom, en: 'waarom? er is geen waarom'. Hoe zou je reactie zijn, getrouwde man/vrouw?
En dan: hij gaat toch. Wie brengt de kinderen naar de voetbal (uitwedstrijd in Lutjebroek), doet de boodschappen, schopt een puber haar bed uit, bakt de pannenkoeken? Alles in het belang van de kinderen, dat dan weer wel.
Ik vind het mooi om te zien hoe een ogenschijnlijk enkelvoudig probleem ook iets heel anders blootlegt. Inderdaad, iets met emancipatie die nog steeds niet echt gelukt is. Want ja - ik regel ook de ortho, de psych, de schoolafspraken etc.
Emancipatie
Ik ben geen getrouwde vrouw, dus heb ook geen achterwacht voor de zorg voor kinderen. Maar ik merk wel een enorm verschil tussen de periode met kleine kinderen en die met pubers. In dat laatste geval heb je echt veel meer vrijheid en kun je makkelijk een avondje sporten bijvoorbeeld.
Als je zoon altijd bij je mag zijn, dan raad ik je aan het gevecht met je ex hierover gewoon niet te voeren. Scheelt je zoveel stress. En hoe lang blijft je kind nog thuis wonen... echt ik zou er maar van deze periode genieten, straks heb je alle tijd van de wereld voor je eigen leven.
@zonnehoed
Een eigen leven heb ik nu ook. Altijd gehad trouwens. Dat is prima planbaar. Het gaat daar ook niet om. Wel dat je dingen afspreekt waar de ander schijnbaar klakkeloos een streep door lijkt te kunnen zetten. Dat is waar ik genoeg van heb.
Zoals ik eerder schreef: hard tegen hard zal het niet (meer)zijn. Maar met een andere insteek dan voorheen.
Beperkingen
Mochten mijn man en ik uit elkaar gaan denk ik dat we vergelijkbare vakantie problematiek gaan krijgen. Mijn man zit aan de bouwvak vast en kan daarnaast wel wat losse weekjes vakantie opnemen. Ik kan in principe geen vakantie opnemen in de maanden januari t/m April de maanden juli en oktober. Met andere woorden de zomervakantie hebben er een overlapping waarin we kunnen en ik kan niet in de meivakantie (die begint meestal in april). Dan is de kans dus groot dat als ik in een bepaald jaar de augustus weken niet krijg dat ik in september een paar weken vrij wil, omdat zoon dan naar school gaat dan ga ik dus zonder zoon en zal dat flexibiliteit van mijn man vragen.
Je kunt heel makkelijk roepen "hij doet zomaar" maar wie weet zit hij dus ook aan vakantie beperkingen vast.
hier, getrouwd (nav #44)
hadden man en ik inderdaad de afspraak dat ik maandagavond dingen voor mezelf mocht doen, hij op donderdagavond. En als de ander op die avond dus ook weg wilde, dan was het aan hem/haar om een oppas te regelen. In de 15 jaar dat we die regel hadden is het vgm maar 1 of 2x voorgekomen dat ik mijn maandagavond heb 'ingeleverd' of een oppas heb geregeld. Dus bij ons werkte die afspraak prima.