Hoe de kinderen regelmatig blijven zien terwijl je uit elkaar woont?

Hier hetzelfde alleen wil zoon liever geen contact meer met zijn stiefmoeder. Wel appt en facetimet hij bijna dagelijks met zijn vader en komt zijn vader regelmatig hier heen en dan gaan ze samen ergens wat eten. 

Vergeet niet dat ze bij hun moeder zich ook aan het los maken zijn. Ik zie mijn zoon nauwelijks want of huiswerk, of sporten of hij is bij zijn vriendin of zij is hier en daar hoeven ze mij dan weer niet bij. 

Kijk waar jij bij hun kan aansluiten, ga eens buiten jouw weekenden bij een sportwedstrijd of training kijken, vraag of ze een avond voor je vrij willen houden om naar een film te gaan of samen pizza eten. 

Ik ga er vanuit dat zoon met 18/19 het huis wel uit is, op die leeftijd kwam ik ook maar eens in de 2-3 maanden thuis. Het is normaal als ze zich los gaan maken, daar wordt de band niet minder van. Maar als ouder is het wel wennen.

Ik denk dat jij beter naar je kinderen kunt gaan dan andersom. Een avond in de week samen ergens eten, bij hun sport kijken in het weekend of samen naar de film ofzo. daarnaast appen of bellen. Als jij geïnteresseerd blijft in hun leven, denk ik dat de band gewoon goed blijft.

Misschien geen optie hoor, maar zou je anders weer wat meer in de buurt kunnen gaan wonen? Mijn vriend heeft 3 kinderen en hun moeder woonde eerst 3 km verderop, maar is terugverhuisd naar de wijk waar mijn vriend woont en nu wonen ze 300 meter van elkaar af. (2 straten verderop) en nu ziet hij zijn kinderen echt veel vaker. Ze komen regelmatig gewoon even binnen lopen, al is het voor 10 minuutjes. Het is makkelijker in te weven in hun leven als hun huizen op bijna dezelfde plek staan, met sport, vrienden etc.
Mocht dat niet gaan, dan zou ik toch proberen met ze om de tafel te zitten om wat vaste dingetjes te plannen, bijv. iedere donderdagavond eten bij jou? 
Maar andersom, dat jij hun kant op komt is misschien in deze levensfase makkelijker te realiseren voor de kinderen. (niet zo gezond, maar 1x per week met je kinderen wat eten, al is het bij een Mc.Donalds, of pannekoekenrestaurant (moet misschien wel een beetje betaalbaar blijven) is wel een gezellig bijklets momentje.

Wat Ysenda zegt, is waar. Die kinderen maken zich los van hun ouders, ook de ouder(s) bij wie ze in huis wonen. Wij hebben twee pubers thuis die we soms door de dag heen amper zien of spreken. En als we ze spreken is het gesprek ook kort en weinig stimulerend. Ze zitten gewoon heel erg hun eigen ding te doen en ouders zijn vooral nuttig voor de voedselvoorziening. 
Ondertussen zou ik inderdaad kijken of je ze kan opzoeken: samen een broodje halen of naar de Mac inderdaad, dat werk. Maar goed, wat het beste werkt hangt van jouw individuele kind(eren) en hun interesses af.

Groeten, 

Temet

Rond die leeftijd ging ik ook minder naar mijn vader, en hij woonde zelfs in de buurt. Hij loste dat op door ons wekelijks naar onze sportwedstrijd te rijden, regelmatig mee uit eten te vragen (maar ook een koffie of lunch ergens) en ons eens per jaar een weekje op vakantie te nemen.  Zou zoiets passen In jullie situatie? 

Als je een goede band met je kinderen wil houden dan zul je daar inderdaad meer moeite voor moeten doen. Wie is er ooit wegverhuisd? Want je kunt gemakkelijk zeggen dat je bij elkaar in de buurt kon blijven maar het is natuurlijk altijd een kwestie van prioriteiten. Ik vind het dan voor de hand liggend dat de gene die wegtrekt ook meer moeite moet gaan doen.

Hier ongeveer de zelfde situatie maar dan vanuit de moeder waar de kinderen wonen. Vader is na de scheiding bij nieuwe liefde en haar kinderen ingetrokken, uur verderop. Ik vind het vragen om meer verdriet bij je kinderen. Oudste (14) wil niet meer naar zijn vader, hij heeft daar geen eigen plek, geen plek om huiswerk te maken en voelt zich niet meer fijn in dat gezin. Toen hij zei dat hij een tijd niet meer eens per twee weken naar zijn vader wilde had hij gehoopt dat zijn vader meer naar hem toe zou komen of een keer wandelen, ergens wat drinken of naar de sportwedstrijden komen, dat is niet gebeurd. Oudste zei dat na 9 jaar braaf elke twee weken te gaan het nu wel eens van de andere kant kon komen. Nu de kinderen ouder worden zien en begrijpen ze veel meer en slikken niet alles klakkeloos. Zij zien andere kinderen waarvan de ouders co-ouderschap hebben en hoe dat is. 
Ex is boos en vindt dat oudste moet komen en dat zorgt voor nog meer verwijdering. Oudste heeft in de weekenden zijn sport, huiswerk, vrienden en baantje, dat werkt niet op afstand. Het enige dat ik kan adviseren is ga naar je kinderen toe of haal ze op om een keer alleen voor het eten te komen. Gebruik de reistijd om bij te praten een op een. Beter nog ga een tijd latten.