Hoe kan ik verder?
Hallo,
Ik heb al eerder een post gedaan toen ik erachter kwam dat mijn man vreemd ging met iemand die de helft van zijn leeftijd is. Om een lang verhaal kort te maken; we hebben therapie gehad (en zouden hier mee doorgaan) maar mijn man gaf aan niet meer te willen. Hij voelt het niet meer en denkt ook niet dat dit nog komt. Hij gaat toch zijn verliefdheid achterna. Het is dus officieel klaar. Sinds gisteren woont hij in bij zijn ouders. Inwonen bij zijn nieuwe liefde kan niet want zij woont nog thuis bij haar ouders. (Hij is overigens haar leraar op een MBO school dus niemand weet het nog). Ik ben er helemaal kapot van. Ik heb gestreden als een leeuwin om het leuk te maken thuis maar hoe meer ik mijn best deed hoe meer hij in zijn schulp kroop. Het feit dat hij zegt dat hij niets meer voor mij voelt kan ik in mijn hoofd nog wel accepteren maar dat hij doodleuk verder gaat met haar en hiervoor zijn gezin opoffert is voor mij onverteerbaar. Dus terwijl zij samen daar romantisch de liefde bedrijven liggen wij hier in puin. In mijn hoofd krijg ik dit niet op een rijtje. Hoe kan ik zoiets nu verwerken? Het enige waar ik aan kan denken hoe leuk ze het wel niet samen hebben maar deze gedachten maken mij alleen maar gek. Heeft iemand tips, wel of niet uit eigen ervaring, om deze vernietigende cirkel te doorbreken? Alvast bedankt van een gebroken hartje....
Ik ben benieuwd hoe de school er op reageert als ze het te horen krijgen. Is zij nog minderjarig? Wat een soap....hier kun jij niets aan doen, dit is gekmakerij in jouw en zijn (en haar) hoofd. Tip: probeer je erover te verbazen ipv te ergeren/boos te worden, en maak zelf nog iets leuks van je leven. Dat is het enige wat je aan invloed hebt op je leven. Het is genant, triest, onbegrijpelijk en verdrietig. Zet je in op je eigen geluk (en dat van jullie kinderen als je die hebt). Sterkte!
Nee de school weet van niets. Ze is 25. Is later ingestroomd vanwege gezondheidsredenen.
Echt vreselijk voor je. Je zal verder moeten en hem loslaten. Wat hij doet zijn niet meer jouw zaken. Ik heb zoveel vreselijke verhalen gelezen wat partners iemand aan doen maar allemaal kregen ze de tip werk aan jezelf. Je gaat hier niet dood aan en eens komt het geluk naar jou weer toe op wat voor manier dan ook. Voor nu zorg voor jezelf en kinderen en leef per dag, ga rouwen maar blijf actief, praat met mensen, ga buiten wandelen, fietsen enz enz. Sterkte!!
Wat een absurde situatie...wat vinden zijn ouders ervan dat hij een relatie met een student van hem heeft en zijn gezin op wil geven voor haar?
Los van dat die vrouw meerderjarig is, hun relatie is niet gelijkwaardig en het mag simpelweg niet. Of ja, het mag wel, als hij ander werk zoekt.
Ik zou niet te veel nadenken over wat hij met haar allemaal doet. Zorg goed voor jezelf en je kinderen, dat is al moeilijk genoeg in deze situatie.
Is zij een leerling van hem?
Dat mag niet, dus in dat geval zou ik de school wel inlichten.
Marianne76 schreef op 07-06-2023 om 16:22:
Is zij een leerling van hem?
Dat mag niet, dus in dat geval zou ik de school wel inlichten.
Waarom uit wraak? Dat " kind " is 25 jaar
Overigens is dit niet strafbaar.
“Dus terwijl zij samen daar romantisch de liefde bedrijven liggen wij hier in puin. In mijn hoofd krijg ik dit niet op een rijtje. Hoe kan ik zoiets nu verwerken? Het enige waar ik aan kan denken hoe leuk ze het wel niet samen hebben maar deze gedachten maken mij alleen maar gek.”
Hoewel ik mij jouw gekmakende gedachten helemaal kan begrijpen, toch even een genuanceerd (hopelijk helpend) tegengeluid.
Helaas is een relatie tussen leraar/docent en een meerderjarige leerling niet altijd strafbaar, maar gelijkwaardig is deze verre van natuurlijk. Hij 50 in scheiding mét kinderen, zij 25 en nog thuiswonend, geloof mij, zij leven in een grote sprookjesbubbel met een grote roze bril op.
Natuurlijk hebben zij seks en zullen ze het helemaal geweldig vinden op dit moment, maar deze bubbel gaat snel uit elkaar spatten lijkt mij en de realiteit zal voor hen niet enkel vol liefde en romantiek zijn/blijven.
Hij woont in bij zijn ouders, zij bij haar ouders, dus zeer weinig privacy. Dat is voor even geen probleem, al lig je samen in de auto, maar dit blijft natuurlijk niet zo.
Wat als de school en haar medeleerlingen er lucht van krijgen, hij zijn kinderen x-aantal dagen heeft etc. Nogmaals, zo’n sprookje is hun leven helemaal niet al voelt dit voor hen nu wel zo.
Niet dat jij hier allemaal wat aan hebt, maar hopelijk geeft het jou wel wat meer rust in jouw hoofd voor nu. Blijf vooral lief voor jezelf en laat alle emoties er zijn, rouwen hoort erbij. Doe jezelf en jullie kinderen vooral ook niets tekort vwb de scheiding, is deze inmiddels al in gang gezet? Komt er co-ouderschap, kun jij blijven wonen waar je woont, werk je?
Heel veel sterkte gewenst 
Ik vermoed dat ze dit op de school al weten of zeer binnenkort te weten gaan komen. Als het aanblijft met nieuwe vlam, dan komt er een moment waarop zijn collega's haar gaan ontmoeten en dan zal het niet lang duren of iemand merkt op dat hij/zij haar in de klas heeft gehad. En dat zal zijn reputatie onder zijn collega's vermoedelijk geen goed doen (dat hoop ik tenminste van harte).
Ik heb even wat gegoogled en zo te zien is zo'n relatie in elk geval niet strafbaar, hoeft de school dit ook niet ergens te melden (omdat het niet om een minderjarige gaat), en hebben veel scholen ook geen regels voor dit soort situaties, omdat eigenlijk iedereen om de hete brij heendraait. Maar het zou natuurlijk best kunnen dat deze school wel degelijk regels heeft die zo'n relatie verbieden op straffe van ontslag (hoewel, in deze tijden van lerarentekorten...).
Temet schreef op 07-06-2023 om 16:49:
Ik vermoed dat ze dit op de school al weten of zeer binnenkort te weten gaan komen. Als het aanblijft met nieuwe vlam, dan komt er een moment waarop zijn collega's haar gaan ontmoeten en dan zal het niet lang duren of iemand merkt op dat hij/zij haar in de klas heeft gehad. En dat zal zijn reputatie onder zijn collega's vermoedelijk geen goed doen (dat hoop ik tenminste van harte).
Ik heb even wat gegoogled en zo te zien is zo'n relatie in elk geval niet strafbaar, hoeft de school dit ook niet ergens te melden (omdat het niet om een minderjarige gaat), en hebben veel scholen ook geen regels voor dit soort situaties, omdat eigenlijk iedereen om de hete brij heendraait. Maar het zou natuurlijk best kunnen dat deze school wel degelijk regels heeft die zo'n relatie verbieden op straffe van ontslag (hoewel, in deze tijden van lerarentekorten...).
Strafbaar nee. Maar wenselijk is het ook allerminst.
Collega's hoeven echt je partner niet te ontmoeten, dat is het probleem niet.
Maar veel bedrijven hebben wel de regel dat een relatie met een leidinggevende niet toegestaan is. Bij docent-student is dat net zo. Kun je nog objectief beoordelen als je een relatie hebt met iemand?
Nee, natuurlijk is dit hartstikke fout, dat ziet iedereen hier op dit forum. Maar toen ik ging googlen verwachtte ik eigenlijk informatie te zien met de strekking : strafbaar is dit niet, maar het kost je wel je baan omdat de school hier regels tegen heeft opgesteld.
En dat is dus het gekke, dat schijnt - volgens wat ik zo zag - helemaal niet standaard het geval te zijn. Al hou ik rekening met de mogelijkheid dat wat ik zo snel zag verouderde informatie was. Dat hoop ik eigenlijk
@Roodvruchtje,
Dank voor je perspectief! Ja ik geloof ook zeker dat het geen sprookje zal blijven maar voordat ze dit beseffen zijn we waarschijnlijk al weer wat maanden, zo niet een jaar verder. En hopelijk gaat het dan met mij en de kinderen ook stukken beter waardoor het mij dan weer minder zal raken. Het is vooral nu, deze eerste weken die zo verschrikkelijk zuur en toxisch zijn, waarin het contrast zo groot is van lekker verliefd elkaar ontdekken en daar tegenover 3 mensen met verdriet die proberen te blijven zwemmen.
Nee we kunnen niet in ons huis blijven. Het is voor beide te duur om alleen te betalen. Dus helaas moeten we dat traject ook nog bewandelen. En hij heeft een kantoortje aan huis (parttime zzpér) waardoor hij een aantal dagen per week daar zit. Hij hoeft dan niet thuis te zijn maar ik zie dan wel wanneer hij er wel en niet is. En dat triggert juist weer die gedachten. Als hij niet op kantoor zit dan denk ik gelijk dat hij wel gezellig met haar iets aan het doen is. We moeten alles nog opstarten dus voordat het huis is verkocht zijn we mogelijk al in 2024.....
Ik ga zelf de school niet bellen want ik wil ook niet zijn leven kapot maken. Dit is zijn baan en hij moet ook kunnen overleven. Volgend jaar is haar laatste jaar. Wat ik wel tegen hem heb gezegd is dat als hij zo stoer is zijn gezin te verlaten voor een 25 jarige leerling, hij ook maar zo stoer moet zijn om dit op school te melden. Ik weet niet of er een beleid is op school hierover. Echter wil ik die keuze, het wel of niet melden, bij hem laten.
Mijn vraag gaat vooral over hoe ik mijn gedachten kan veranderen of kan stoppen. Een ander perspectief van iemand is daarom fijn om te lezen 
Wat hebben jullie gedaan om niet aan je ontrouwe partner en nieuwe liefde te denken?
Geen dank hoor GH, het is natuurlijk ook een hele trieste en pijnlijke situatie!
Helaas geen advies op je laatste alinea, er bestaat geen aan/uit knop als het om gedachten en/of emoties gaat en een ieder doet het op zijn/haar manier.
Zoals ik al schreef, de enige weg is de confrontatie met je emoties aan te gaan en te doorvoelen, maar probeer wel ‘bij de les’ te blijven en het regelwerk mbt de scheiding goed voor jezelf en de kinderen te regelen! Wat mij altijd enorm heeft geholpen is je verdriet en evt regelzaken te delen met een goeie vriend(in), dat je een schouder hebt om op uit te huilen, je je frustratie kunt ventileren en jou kan helpen/ondersteunen tijdens het scheidingsproces. Je hoeft dit echt niet alleen te doen.
Het siert je dat je, ondanks het hele gebeuren, ook hem wilt behoeden voor negatieve zaken, maar let op dat je niet vatbaar bent/wordt om in de zakelijke dingen toe te gaan geven. Grote kans dat hun relatie al niet meer zo rooskleurig is als de scheiding daadwerkelijk in gang wordt gezet en hij krokodillentranen jankt vol zelfmedelijden!
Als afleiding zou je mss gezellige dingen kunnen plannen zoals borrelen op een terras, bioscoopje etc met een vriend(in), maar het helemaal uit je hoofd zetten gaat gewoon nooit lukken helaas. Het heeft gewoon tijd nodig, hoe cliché ook.
Ex uit je hoofd zetten (en het onrecht dat ie je aan heeft gedaan) gaat niet van het ene op het andere moment. Ik heb zowel gehuild als gevloekt, maar ook afleiding gezocht (moest sowieso veel dingen regelen met een 2 en 4 jarige qua wonen etc). Heb tegelijk ook genoten van een bepaald soort vrijheid die ik mezelf tijdens het huwelijk niet gunde/toestond. Die vrijheden heb ik gehouden in mijn volgende (huidige) relatie. Wel zo goed voor mezelf èn lief. Dus: maak er nog iets moois van joh, de wereld houdt niet op te bestaan, er ligt vast van alles moois op je te wachten wat je nu nog niet kunt zien. Huppetee, uithuilen, wonden likken en door!
Lieve GH, misschien lukt het je niet al te veel te willen? Dus je niet goed willen voelen, niet hem (en haar) per se uit je gedachten te willen verbannen. Je hebt gewoon stikveel verdriet, je zal getraumatiseerd zijn. Het is ook zo'n shock natuurlijk. Maar misschien, als je van je zelf dit allemaal mag voelen, ja ook de kwaadheid die misschien komt, dat je er sneller doorheen komt dan er hard aan moeten werken die gevoelens weg te krijgen. Het is gewoon absoluut shit nu, een situatie om heel veel over te schrijven, de schreeuwen (auto?) en te huilen. En op een gegeven moment wordt het dan minder en komt er rust en wellicht een begin van berusting. Maar nu is dat nog niet. Kan dat nog niet. Heel heel veel sterkte hoor.
Mijn man is ook vreemdgegaan met stuk jongere vrouw. Hoewel hij wel bij mij wilde blijven (en ik dat pad ook wilde onderzoeken), werd ik gek van mijn gedachten aan hen en haar maar ook mijn verdriet, boosheid en verdriet. Ik heb het ervaren als traumatisch en een rouwproces startte vanaf het uitkomen. Kernwoord voor mij was Verlies.
Wat mij hielp is niet het gouden ei, maar helpt mij en de tijd die verstrijkt biedt echt verandering. Hopelijk ook voor jou.
- Je hersenen zijn programmeerbaar dus leidt jouw hoofd af en dwing jezelf aan iets anders te denken.
- zoek veel afleiding (doe ik nog steeds)
- ik had gesprekken met praktijkondersteuner via dokter (wordt vergoed). Van mij af praten was echt fijn. Alle emoties mochten er zijn.
- ik las de tip ergens om lacherig te doen over de minnares. Maak haar en hem beetje belachelijk in je hoofd. Heel overdreven denken.
- geef jezelf 1x per dag 5 minuten om je gevoel hierover te uiten. Alles mag. Schreeuwen. Boksen. Huilen. Keihard lachen etc.
- vertel jezelf dat je goed bent zoals je bent. Investeer in je eigenwaarde. Zijn vg zegt niets over jou!
Vraag jezelf ook eens af: wil ik deze man zelf eigenlijk wel terug als hij zich bedenkt?
Xxx