hoe moet ik verder geen huis geen kinderen geen vriendinnen geen families
Ik heb een paar maanden geleden gescheiden na 22 jaren samen te zijn. Ik heb altijd hand gewerkt en voor kinderen verzorgen. Nooit tijd voor mij zelf gehad. Nu sta ik heelmaal alleen voor. weet heelmaal niet hoe ik verder willen ga. Ik werkt heel veel. Ben een ondernemer . Heb in zakelijke ook heelveel problemen. Zie heelmaal niet meer zitten. Moet veel huilen . Ik heb geen huis kun geen huis kopen nu omdat ik net een starter ben van ondernemer. Mijn dochter zegt dat ik haar niet goed heb verzorger dat zij nu veel probleem heeft. Mijn zoon zie ik nog well. Zodan hij 18 is gaat hij op kamer zie ik ook niet meer. ik woon nu bij een vriend in die ook net gescheiden. ik heb een gevoel dat hij graag dat ik niet meer bij hem woon. Dus ben hand opzoek naar een wonen voor mij zelf. Kun niet normaal slapen tegenwoordig. Veel huilen. veel pijn weet heelmaal niet hoe ik verder moet. Gister zit ik te denk waarom en wat heb ik verkeerde gedaan.Is het beter een eind aan te maken om mijn leven. Ik heb altijd hun zo goed mogelijk verzorgd. En nu krijg ik die over mij heen. Ben altijd heel zelfstandig heb nooit hulp nog van vrienden . Laat mij zelf ook nooit zie dat ik heel moeilijke heb. Maar nu weet ik heelmaal niet mee. Doe ook heelveel pijn. Ik heb de laat jaren zoveel meegemaakt dat ik niet meer weet hoe ik heb overgeleefd heb.
Huisarts
Maandag 8 uur je huisarts bellen. Die kan je op weg helpen maar je moet wel zelf de eerste stap zetten.
Heel veel sterkte
Laat je vrienden vooral wel weten dat je het moeilijk hebt en dat je hulp nodig hebt. Je hoeft niet alles alleen te doen. De meeste mensen willen graag helpen.
Vraag om hulp
Beste Angel,
Wat ontzettend naar voor je dat je je zo rot voelt!
Er is ook wel veel tegelijk aan de hand. Ik sluit me helemaal aan bij de vorige adviezen: zoek a.j.b. hulp! En bij vrienden en bij de huisarts.
Heel veel sterkte! Zorg goed voor jezelf.
Ben je gegaan?
Hoi Angel, ik hoop dat je je ietsjes beter voelt dan in je eerste post? Ben je naar de huisarts gegaan? Je verdient echt hulp om er weer bovenop te krabbelen dus ik hoop dat je naar de huisarts bent gegaan vandaag!
bedankt jullie steun
Helaas is mijn huisarts op vakantie. Die komt pas volgende week terug. Ga ook gelijke bellen. Ik voel niet goede. Ga als automatisch pilot verder met werken . Veel zin heb ik er niet in. Met behulp van slaap pil kun ik een beetjes slapen. Maar eten komt niks van. Drink well veel. Heel erg bedankt voor jullie steun.
vervanger
Je kan ook bij een vervanger van je huisarts terecht. Je hoeft echt niet je hele ziel en zaligheid op tafel te leggen, snap dat dat wel een drempel is. Maar je kan via de vervanger ook een verwijzing krijgen naar een psycholoog.
En schroom niet bij je vrienden aan te kloppen. Dat kan ook vandaag nog. Die zijn er niet alleen voor goede tijden. Even een arm om je heen of een luisterend oor.
Zorg goed voor jezelf!
Bel 113 als het nodig is!
Rot dat je eigen huisarts er niet is. Ik snap dat dat een drempel is. Maar hou jezelf goed in de gaten! Laat jezelf niet te ver wegzakken in sombere gedachten. Als je serieus gaat denken over zelfdoding zoals je in je eerste post aanstipt, moet je echt eerder aan de bel trekken. Voor jezelf natuurlijk, maar ook omwille van je kinderen. Mocht de spanning gevaarlijk hoog oplopen dan kun je ook 113 bellen. Dat is een telefoonnummer waar je naartoe kunt bellen als je denkt aan zelfdoding. Er zit dag en nacht iemand als het nodig is!
Van de site 113.nl
“Je kunt ons dag en nacht bellen op 113 of gratis op 0800-0113. Je gesprek is anoniem en vertrouwelijk.”
Hou je taai!
Zorg ondertussen goed voor jezelf
Dus toch eten. En drinken alleen als er geen alcohol in zit. Elke dag een half uur buiten lopen. Je moet even de bodem van de put weten te vinden voordat je weer kunt opklauteren.
Tsjor
Ondertussen
Praat met degene bij wie je inwoont. Wil hij je weg? Per wanneer? Wil hij helpen zoeken?
Wat betreft je kinderen, je dochter is nu even niet bereikbaar voor je. Ze heeft een analyse van haar eigen problemen waarmee ze de oorzaak bij jou legt. Het verleden is niet over te doen. Ze zal dus zelf een weg moeten vinden om hiermee om te gaan. Hopelijk krijgt ze andere inzichten als ze wat ouder wordt.
Als je zoon op kamers woont kun je toch gemakkelijker naar hem toe gaan een keer?
Heb je iemand die met je meekijkt naar de zaak en je advies kan geven?
Tsjor