Hoe nu verder?

Julie relatie liep al slecht zeg je , het  verdiend geen schoonheidsprijs wat je ex gedaan heeft. Je geeft aan dat je gelukkigste periode al heel wat jaren geleden is , soms is de koek gewoon. 

Je kunt alle tegeltjeswijsheden wel ophangen:
'beter verliezen dan dat je het nooit hebt gehad'
'het leven is een feest maar je moet zelf de slingers ophangen'.
etc.

Maar eerst moet je door de periode van scheiding heen en dat is een periode van grondige herziening en verandering. Ik denk dat je er wel klaar voor bent.
Er zijn vele praktische vragen van belang: waren jullie getrouwd, hebben jullie nu een huurwoning, heb je werk, etc. etc. Als jullie het beiden eens zijn over een scheiding zou ik ervoor kiezen via een goede advocaat/mediator zo snel mogelijk een plan op tafel leggen, waarin je basisdingen afspreekt, een boekhouder berekeningen laat maken voor eventuele alimentatie etc.
Ten aanzien van je zoon, ik weet niet hoe oud hij is, hoe het gaat met hem op school etc., maar ik zou vooral praktisch kijken: kun je eventueel een woning vinden die in de buurt is, zodat ver voor hem weinig verandert? Denk je dat je ex in de nabije toekomst wellicht bij haar nieuwe geliefde gaat wonen? Wat geeft je zoon de meeste stabiliteit op dit moment en in de nabije toekomst?
Je kent de woningmarkt op dit moment, hoe reëel is het dat je in een relatief korte tijd een andere woning vindt?
Wat je leeftijd betreft, ach, je vrouw valt voor iemand van 69. En deze persoon zal ook wel zo wat minpuntjes hebben, net als zij, net als jij, net als ik, net als de rest van de wereld.
Nog maar een tegeltjeswijsheid: neem het goede mee van het verleden, van het nare alleen wat je dragen kunt en laat de rest achter. Nou ja, het past niet op een tegeltje, maar misschien heb je er wat aan.

Tsjor

Misschien gemist. Maar zijn jullie getrouwd? Aangezien er niets geregeld is voor het huis. Dan hoef je namelijk vrij weinig te regelen. Stel zelf een ouderschapsplan op en verdeel je gezamenlijk bezit. Als zij eigenaar is dan hoef je dat niet te verdelen. Onderling maak je afspraken over jullie zoon tot hij 18 is. 

Even los daarvan. Geef jezelf het komende jaar de tijd om dit te verwerken. Ik neem aan dat je hiervoor ook wel relaties(s) hebt gehad. Heb dus vertrouwen dat dat opnieuw kan gebeuren. En wil je single blijven dan is dat ook prima. 

Een tip: verwerk je relatie (dat kost tijd). Maar blijf er niet jarenlang in hangen. En hang je geluk nooit meer op aan een ander. Maar haal dat uit jezelf (waarbij een ander een aanvulling kan zijn maar geen invulling).

Meeuw70 schreef op 25-04-2025 om 11:51:

Eigen huis, op haar naam en geen contract/huwelijk. Kwam er niet van door de afgelopen 10 jaar. Wel al die jaren betaald maar dat zegt voor de rechter helemaal niks.... de NL'se wetgeving is echt hopeloos achterhaald in dit geval....

.

Vwb vetgedrukte ben ik het niet helemaal met je eens. In die 10 jaar zijn er natuurlijk genoeg momenten geweest eea (financieel) vast te leggen. Sterker nog, dit regel je meestal voordat je besluit bij iemand in te trekken die al een koopwoning op zijn/haar naam heeft. Daar ligt namelijk ook een stuk eigen verantwoordelijkheid ipv bij de NL wetgeving.

Daar koop je nu helaas helemaal niets meer voor, het is eventueel een ‘goede’ leerschool voor de toekomst! Wel zou je, nu jullie nog on speaking terms zijn, haar kunnen vragen of je de inleg, of een deel daarvan, van haar kunt terugkrijgen als je ook daadwerkelijk hebt bijgedragen aan haar hypotheek. 

Ik hoop dat je een woning kunt vinden waar je zoon dan ook in kan verblijven. 2de klas puber, daar hoef je gelukkig niet meer voor thuis te blijven en gelukkig is hij gezond.  Maar hij heeft wel stabiliteit nodig. Iemand die hoteldebotel verliefd is geworden is meestal niet de meest stabiele persoon in de beslissingen. En dan is St. Maarten ook nog eens heel aantrekkelijk, zeker als het hier winter wordt.

Van je inleg in de koopwoning heb je in elk geval afgelopen jaren onderdak gehad. Maar wat een vreemd advies heb je gekregen rondom het huis. Goed, gedane zaken nemen geen keer (kan ook op een tegeltje). En soms heb je het mooiste al gehad, maar is de rest ook niet slecht.

Wat rest is nog boedelverdeling (wie het huis uit gaat mag het eerst kiezen en meenemen, advies van mijn mediator); hoofdverblijfplaats van je zoon (daar gaat ook kinderbijslag naartoe en kinderalimentatie); en zorgverdeling van je zoon.

Oh ja, het hoeft helemaal niet te klikken met een mediator, het is niet je nieuwe vriendje en hij hoeft ook niet op jouw of haar hand te zijn. Hij/zij moet wel ter zake deskundig zijn. Jij hebt een eigen zaak, je start-up. Dat kan complicaties geven als het gaat om financiën. Kijk dus of de persoon geregistreerd is als familierechtadvocaat en mediator (kijk bij vFAS https://verenigingfas.nl/zoeken-naar-leden/, niet bij het MFN-register, dat zijn 'gewone' mediators, maar niet gespecialiseerd in familierecht). Wat er gebeurd is rondom het huis laat zien dat je beïnvloedbaar bent voor 'goede' adviezen, maar ik zou daarom nu zeker even ter zake kundige mensen zoeken. Naast deze advocaat/mediator heb je ook iemand nodig met wie je het allemaal kunt bespreken, een vriend, familielid, etc. Zowel voor je emotionele ondersteuning als ook iemand die kan ontwarren wat de moeite waard is om je voor in te spannen en wat niet.

Tsjor

Meeuw70 schreef op 25-04-2025 om 14:38:

@Izza,

Niet getrouwd. Dat onze zoon van leukemie ging genezen en er weer helemaal bovenop kwam was belangrijker. Wel van plan en toen kwam de BurnOut, en, en....

@RoodVruchtje,

Zie bovenstaande, we hebben samen dit huis gekocht maar een oud bankcollega dacht via mij wraak op haar ex (hoe bedenk je het) te nemen. Tja, ik was het destijds volledig met hem eens en dat kon ze waarschijnlijk niet verkroppen.

Ga niet in details, bankleiding heeft excuses aangeboden maar toen hadden we het huis al op 1 inkomen gekocht.

En dan heb je nog steeds gelijk in alle momenten die er 'normaal' zouden zijn en ik ga niet in discussie wat de letter van de wet is en hoe je deze moet interpreteren.

En de titel was 'hoe nu verder'?

Ik heb mijn fouten gemaakt, mijn les geleerd, wil vooruit en dit allemaal zo goed mogelijk verwerken......, niet de koe in zijn .... kijken. Dat schiet niet op.

Nu doe je net alsof mijn bericht enkel bestond uit ‘de koe….kijken’, maar het belangrijkste lijk je er niet uit te pikken. Namelijk, nu jullie nog on speaking terms zijn en zij (je (ex) vriendin) waarschijnlijk ook op de hoogte is van de (hele) rare bankconstructie vwb hypotheek destijds, jij ook bespreekbaar kunt maken je inleg (deels?) terug te vragen. 

Juridisch is dat inderdaad nergens op gebaseerd, maar als jouw (ex) vriendin ook maar enige empathie heeft, zal zij best kunnen begrijpen dat dit geen belachelijk verzoek is. Daarnaast zal dit niet enkel jou toekomen, maar indirect ook jullie zoon. Dit schept namelijk ook een ruimer budget vwb een nieuw onderdak!

Meeuw70 schreef op 25-04-2025 om 16:25:

@Tsjor,

Ik begrijp wat je wil zeggen maar ik ga geen oordeel geven over haar motivaties. Tijd zal het leren maar echt houden van is ook loslaten, een ander de zin van alles te laten ontdekken maar ook een ander het geluk gunnen.

Ben ik wellicht een slappe vaatdoek dat ik dat zeg maar ergens zit er iets waarvan ik het gevoel heb dat een en ander gewoon zo moet zijn, daar zullen lessen uit voortkomen en hopelijk daarna ook begrip voor elkaar,

Mijn zoon is het belangrijkste, ik wil hem een zo goed mogelijke basis geven maar in eerste instantie zal hij zeker voor zijn ouderlijk huis kiezen. Kan zijn dat hij het niet gaat trekken want ze clashen soms flink. Bij mij is het 1x doen, uitleg krijgen en dan niet nog een x flikkenen. Hij zegt zelf dat hij dat heel goed snapt en dat het hem houvast geeft.... maar ja, een puberbrein hebben we allemaal gehad.

Boedel, daar zitten een aantal zaken in die echt van mij prive zijn en ze weet dat ze daar vanaf moet blijven, de rest is gewoon opnieuw bij elkaar schrapen en organisch laten groeien. Zo min mogelijk maar wel van een goede kwaliteit en of dat van MP komt interesseert mij geen biet. Als het maar smaak heeft...

Bedankt voor de tip van de mediator, mijn bedrijf staat volledig buiten het gezin. Dat heb ik ooit wel goed geregeld omdat ik toen met octrooien zat die vrij moesten liggen. In de startup ben heb ik een minderheidsbelang.

De mediator is door haar gekozen, zij wil dus de 'klik' hebben en dan zien of ze daarmee verder kan. Ik heb contact met een ouwe liefde die toevallig advocaat is in deze materie (en die mij een weekje geleden ook al aardig maar rechtvaardig op mijn kop heeft gegeven).

Maarrrrr.... met alles wat ik opsom lijkt het of ik alles best wel op een rijtje heb. Het tegendeel is waar want ik voel mij een labiel wrak, ik ben best onzeker, vraag om gunsten van anderen en heb in het verleden al bewezen dat ik een aardig naieve dagdromer kan zijn.

Dus het helpt best wel om van jullie de response te krijgen/lezen en dat ik e.e.a. van mij af kan schrijven! Lang leve het internet zou ik maar zeggen

Haha, wilde net reageren en aangeven dat je zo ‘goed geregeld’ overkomt 

Maar onzeker en naïef e.d. zijn hoeven natuurlijk geen (wereld) problemen  te zijn. Alles heeft zo z’n voordelen en perfect is ook maar saai. 

Ik ben blij dat je een paar kennissen hebt die goed met je mee kunnen kijken, want ik herken mezelf een beetje in wat je aan het doen bent: je gaat zo laag mogelijk in je wensen zitten: alleen maar een paar spulletjes uit huis, kind natuurlijk in ouderlijke woning, de mediator waarmee zij een klik wil hebben...... Lieve broodjes bakken bij een scheiding geeft later echt ranzig brood op. Ik heb, mede dankzij zo'n goede advocaat-mediator, geleerd dat het beter is om een eerlijke verdeling van de pijn te krijgen, geen opoffering, geen zelfmedelijden, ook niet het vel over de neus halen.
Je hebt de start-up buiten je gezin gehouden zeg je, maar als er gekeken wordt naar inkomen in verband met de kosten van het kind dan zul je daar toch iets van moeten kunnen zeggen. Idem met haar inkomen.

Tsjor

Het klinkt alsof je al wat voorsorteert op een hoop gedoe met haar. Dat lijkt me (met mate natuurlijk) wel wijs nu. 
Je zoon heeft natuurlijk een mega kwetsbare leeftijd nu. 
Maar het kan ook allemaal juist hartstikke goed uitvallen. 
Maar als je er geen vertrouwen in hebt dat zij iig ook een veilige haven blijft zou ik daar wel extra energie nu in steken om dat zelf iig dubbelop te garanderen.