Hoe nu verder?
Hallo allemaal,
Ook ik kan mij sinds kort toevoegen aan de bevolkingsgroep van 'gescheiden ouder'.
Na 17 jaar relatie waarin we best wel wat hebben meegemaakt; zwaar misselijke zwangerschap > zoontje met AML in 3e levensjaar > tijd van herstel (gelukkigste periode) > partner met BurnOut > het vervolgens door haar oppakken van een 4 jarige HBO avondstudie en nu de afronding daarvan, heeft ze een maandje geleden duidelijkj gemaakt dat ze wil scheiden.
De reden van de scheiding is dat ze begin 2024 op een studiereis iemand is tegengekomen, ze een jaar via mail/app contact hebben gehouden en begin dit jaar hem weer op 'studiereis' heeft opgezocht waarna de vonk oversloeg. Let wel, mijn 'ex' is 47 en hij 69.......
Ik ben erachter gekomen omdat ik e.e.a. aanvoelde na haar terugkeer en heb uiteindelijk gewoon op de vrouw af gevraagd wat er gebeurt is..... Tja, haar antwoord was dat het 'fantastisch' was. Daar sta je dan...
Ze wil met hem verder, onze relatie liep al slecht door alle gebeurtenissen van de afgelopen 10 jaar, en het afgelopen jaar ging het eigenlijk steeds meer bergafwaards en ik kon er niets tegen doen.
Afgelopen winter heb ook ik een beetje de moed opgegeven, kwam er niet meer doorheen, en dat heeft zeker bijgedragen aan de huidige situatie, stom van mij maar ik had echt het idee dat we na haar afstuderen eindelijk tijd voor elkaar zouden kunnen hebben, onze zoon is inmiddels een stoere, knappe puber dus dat zou wel goedkomen, dacht ik.
Maar ja, gisteren heb ik de moed volledig opgegeven en ben nu op zoek naar een klein appartementje in onze buurt wat ik kan kopen.... Huis staat op haar naam en geen contract, mooi de sjaak dus maar heb nog wel mijn eergevoel.
En dan.... Hoe nu verder met 55 jaar, een gebroken hart en al mijn minpunten?
Iemand enig idee?
@linn19,
Nou die zit 
en fijn dat je zo direct bent. Dat vrijblijvende gedoe is ook iets waar ik nu genoeg van begin te krijgen en ik vermoed dat ze eerst wil afstuderen (haar zaakjes dan geregeld heeft) en dat ze daarna zichzelf gaat 'ingraven' voor de scheiding.
Zoals eerder geschreven heb ik een oude vriendin die mediation/scheidingsadvocaat is. Ik ga haar vragen of ze de zaak op zich wil nemen.
Als zij dat voor mij wil doen dan is dat fijn en als mijn ex geen mediation via haar wenst kan ik haar vragen voor een alternatief, stemt mijn ex daar ook niet mee in dan wordt het toch die oude vriendin.
Heb geen andere opties meer zo te merken....
1 tip: een scheiding waar de een onder het mom van " ach ik wil het gewoon netjes regelen" in stapt en de ander met een heel andere initatief, is er eentje gedoemd om gedoe.
Ga nu gewoon stoppen met haar te faciliteren en zet zelf maar een stap; jij wil scheiden, dan zijn dit de stappen die we moeten zetten en daarmee wacht ik niet tot datum x. Want uiteindelijk zit je er voor jezelf in, dat doet zij ook.
'... en dat ze daarna zichzelf gaat 'ingraven' voor de scheiding.' Het is niet nodig om haar in jouw gedachte zwart te maken. Jij bent degene die afwacht tot zij gaat handelen. Het is niet interessant waarom zij dat dan niet zou doen. Interessanter is waarom jij dat nu niet doet.
Elpisto en Tsjor,
Vandaag oude vriendin gemaild met vraag of zij mij wil bijstaan of dat ze een collega heeft die dit op zich kan/wil nemen.
Verder info gedownload met checklist etc. zodat ik iig de basis neer kan leggen. Deze week de boel in gang zetten....
Nog even als antwoord op je vraag Tsjor, ik heb een opvoeding gehad waar 'verzet' kei-en keihard afgestraft werd. Dat 'ingraven' is zo'n aangeleerde denk reaktie vermoed ik.
Dus dat stukje geschiedenis is een element wat bij mij meespeelt en wat ik morgen bij de psych ook ga aankaarten. Wellicht iets te vroeg maar ik heb vandaag al wel de stap genomen om de boel, van mijn kant uit, in werking te zetten.
Heb ook nog een zoon die nu, uit zichzelf, bij mij langs komt. Wil die situatie niet meteen vol om zeep helpen.
Ik begrijp het. Je bent duidelijk conflictmijdend, maar nu laat je het aan haar over, terwijl je ondertussen ook lelijke dingen bedenkt waarom zij iets niet doet of juist wel doet. Op die manier geef je haar geen eerlijke kans om er samen uit te komen. Om er samen uit te komen zijn er twee mensen nodig, een daarvan ben jij. Dat is mijn probleem hiermee, dus ik hoop dat je daarin stappen kunt zetten met je psycholoog. Om er samen uit te komen zijn er twee mensen nodig, een daarvan ben jij. Dus je moet je wel laten zien. Kan zijn dat zij het daar niet mee eens is (conflict), maar dan heb je in elk een open gesprek met elkaar, waar twee mensen aan mee doen.
Dank Tsjor,
Je hebt zeker een punt mbt mijn denkproces. Ik denk/vermoed dat dit ook een punt is geweest waarom het ook voor een deel fout is gelopen tussen ons (gedachten die maar doormalen).
En je hebt volkomen gelijk, er zijn 2 mensen nodig om het conflict wat ze samen hebben op te lossen....
Ik ben benieuwd wanneer we samen op een normale wijze weer met elkaar kunnen communiceren maar ik kan idd zelf er aan werken om uit mijn eigen 'loopgraaf' te komen.
Vanmiddag op 'de stoel' maar eens goed aankaarten.
Erg verhelderende opmerking van je, zet mij weer even op een ander spoor. Fijn dat je zo'n inzicht hebt (!).
tsjor schreef op 13-05-2025 om 08:05:
Ik begrijp het. Je bent duidelijk conflictmijdend, maar nu laat je het aan haar over, terwijl je ondertussen ook lelijke dingen bedenkt waarom zij iets niet doet of juist wel doet. Op die manier geef je haar geen eerlijke kans om er samen uit te komen. Om er samen uit te komen zijn er twee mensen nodig, een daarvan ben jij. Dat is mijn probleem hiermee, dus ik hoop dat je daarin stappen kunt zetten met je psycholoog. Om er samen uit te komen zijn er twee mensen nodig, een daarvan ben jij. Dus je moet je wel laten zien. Kan zijn dat zij het daar niet mee eens is (conflict), maar dan heb je in elk een open gesprek met elkaar, waar twee mensen aan mee doen.
Ik snap wel heel goed dat Meeuw zo denkt eerlijk gezegd. Wellicht in het kader van "expect the worst, hope for the best"?
Mijn ex heeft altijd geroepen dat ze geld niet belangrijk vond en toen we besloten te gaan scheiden eind 2023 vertelde ze aan mij, vrienden en familie niets anders dan dat ze het netjes wilde regelen en niet zoals haar ouders er een heel nare vechtscheiding van wilde maken. Je raadt het al, niets is minder waar gebleken.
Ze eiste de helft van al het geld wat mijn ouders over de jaren hebben geschonken om de hypotheek af te lossen en ondertussen heeft ze haar vader wel in zijn testamanent laten zetten dat ik uitgesloten ben van zijn erfenis. Dat kreeg ik te horen bij het 1e gesprek bij de mediator. Als ik ooit het gevoel zou moeten omschrijven van een dolk in je rug dan was dit het wel. Ineens ging ALLES bij haar om geld en probeerde ze er zoveel mogelijk uit te slepen zonder zich ook maar 1 moment druk te maken wat dat allemaal voor de onderlinge verstandhouding zou betekenen. Ze heeft echt de gekste dingen bedacht om zichzelf te verrijken van de toen nog gezamenlijke betaal en spaarrekening. Walgelijk hoe iemand zo anders kan doen dan wat ze iedereen voor hield. Als ik haar ook ergens zie of zelfs een foto oid zie dan voel ik echt woede en haatgevoelens op komen zetten. Dit heb ik in mijn 49 jaar nog nooit voor iemand gevoeld.
Moraal van het verhaal... wellicht verwacht je de ergste kant te zien van haar en valt het mee. Bij mij was het precies andersom dus naar mijn mening kan het ook geen kwaad dat je rekening houdt met t ergste en het hopelijk mee valt.
JohanV76 schreef op 13-05-2025 om 12:07:
[..]
Ik snap wel heel goed dat Meeuw zo denkt eerlijk gezegd. Wellicht in het kader van "expect the worst, hope for the best"?
Mijn ex heeft altijd geroepen dat ze geld niet belangrijk vond en toen we besloten te gaan scheiden eind 2023 vertelde ze aan mij, vrienden en familie niets anders dan dat ze het netjes wilde regelen en niet zoals haar ouders er een heel nare vechtscheiding van wilde maken. Je raadt het al, niets is minder waar gebleken.
Ze eiste de helft van al het geld wat mijn ouders over de jaren hebben geschonken om de hypotheek af te lossen en ondertussen heeft ze haar vader wel in zijn testamanent laten zetten dat ik uitgesloten ben van zijn erfenis. Dat kreeg ik te horen bij het 1e gesprek bij de mediator. Als ik ooit het gevoel zou moeten omschrijven van een dolk in je rug dan was dit het wel. Ineens ging ALLES bij haar om geld en probeerde ze er zoveel mogelijk uit te slepen zonder zich ook maar 1 moment druk te maken wat dat allemaal voor de onderlinge verstandhouding zou betekenen. Ze heeft echt de gekste dingen bedacht om zichzelf te verrijken van de toen nog gezamenlijke betaal en spaarrekening. Walgelijk hoe iemand zo anders kan doen dan wat ze iedereen voor hield. Als ik haar ook ergens zie of zelfs een foto oid zie dan voel ik echt woede en haatgevoelens op komen zetten. Dit heb ik in mijn 49 jaar nog nooit voor iemand gevoeld.
Moraal van het verhaal... wellicht verwacht je de ergste kant te zien van haar en valt het mee. Bij mij was het precies andersom dus naar mijn mening kan het ook geen kwaad dat je rekening houdt met t ergste en het hopelijk mee valt.
Ik zie het eerder andersom: als je van een foute insteek uitgaat, kun je bijna elk gedrag negatief uitleggen EN je eigen gedrag wordt er negatief door beïnvloed. Enorm risico als je er in goed overleg uit wil komen.
Financiële kwesties lopen zelden soepel. Een goede advocaat/mediator zal daarom eerst het ouderschapsplan afhandelen, als de beide exgenoten nog enigszins on speaking terms zijn en elkaar nog wat gunnen. En daarna pas aan de materiële zaken beginnen.
Meeuw70 schreef op 11-05-2025 om 22:25:
@linn19,
Nou die zit
Zoals eerder geschreven heb ik een oude vriendin die mediation/scheidingsadvocaat is. Ik ga haar vragen of ze de zaak op zich wil nemen.
Als zij dat voor mij wil doen dan is dat fijn en als mijn ex geen mediation via haar wenst kan ik haar vragen voor een alternatief, stemt mijn ex daar ook niet mee in dan wordt het toch die oude vriendin.
Heb geen andere opties meer zo te merken....
Vetgedrukte lijkt mij niet wenselijk, een mediator dient namelijk onpartijdig te zijn en dat is zij (die oude vriendin)dus niet in jullie geval! Ikzelf zou hier, in welke hoedanigheid dan ook, als toekomstige ex ook niet in meegaan. Als zij een goede mediator is zal zij dit ook zelf aangeven en de case niet aannemen.
Mocht het zo zijn dat jullie ieder hun eigen advocaat gaan gebruiken is dat een ander verhaal.
Psych zei vandaag dat mijn kind situatie de voedingsbodem is van conflictvermijdend gedrag.
Daar is dus nog werk aan de winkel maar fijn om het besef te hebben.
Vwb mijn ex en negatieve gevoelens heeft de psych mij ook eea uitgelegd. Ik ben HS (Hoog Sensitief) dus pik snel de energie van de ander op.
Tot voor kort dacht ik altijd dat het mijn emoties waren maar het 'knopje' is om..... Er zal dus wel wat onderhuids borrelen maar zoals jullie al aangaven (en de psych ook) is dat ik mij als een dolle moet inlezen.
@ Roodvruchtje, ik kan haar ook vragen of ze iemand weet waar ik geen band mee heb.... In elk geval, als het misloopt dan vraag ik haar wel als advocaat.
'... dan voel ik echt woede en haatgevoelens op komen zetten.' Dat vind ik zo triest als dat het gevolg is van een scheidingsproces. Tijdens het proces is niemand op zijn best, laat dat voorop staan. Er wordt veel gehandeld uit angst, uit verdriet en soms ook uit boosheid, maar de eerste twee emoties zijn vaak het sterkste. Mijn inziens helpt een goede begeleider die dingen heel zakelijk doet dan het beste. Maar goed, ik was klassiek getrouwd, dus dan had je al veel wetten en jurisprudentie en ervaringsdeskundigen waar je op terug kunt vallen.
Zet em op. En om op je vraag "hoe nu verder" terug te komen. Na elke stap die je neemt ( en vandaag was weer zo'n stap lees ik) komt een volgende stap en zo ga je verder. Je kunt nu nog niet weten wat bv stap 8 zal zijn. Stap voor stap kom je vanzelf verder in het hele proces. Zowel zakelijk al emotioneel. Heb geduld maar blijf in beweging ( letterlijk en figuurlijk).
JohanV76 schreef op 13-05-2025 om 12:07:
[..]
Ze eiste de helft van al het geld wat mijn ouders over de jaren hebben geschonken om de hypotheek af te lossen en ondertussen heeft ze haar vader wel in zijn testamanent laten zetten dat ik uitgesloten ben van zijn erfenis.
Dit is juridisch ook gewoon zo vastgelegd , als jullie in gemeenschap van goederen zijn getrouwd dan is de helft van de inleg in het huis van haar, dat is niet jouw geld. En dat haar vader je uit zijn testament haalt bij een scheiding lijkt mij niet meer dan logisch
Yeps schreef op 14-05-2025 om 00:14:
[..]
Dit is juridisch ook gewoon zo vastgelegd , als jullie in gemeenschap van goederen zijn getrouwd dan is de helft van de inleg in het huis van haar, dat is niet jouw geld. En dat haar vader je uit zijn testament haalt bij een scheiding lijkt mij niet meer dan logisch
De situatie hier was iets anders. Mijn ouders hebben destijds het huis betaald en wij hadden een hypotheek bij hen. Ze schonken elk jaar het maximale, belastingvrije bedrag en verminderden daarmee de schuld die we bij ze hadden. Tot aan de scheiding was ongeveer de helft van de hypotheek afgelost met die schenkingen. Het klopt dat mijn ex daarvan juridisch gezien recht had op de helft maar aangezien wij zelf nooit eigen geld hebben gebruikt om deze hypotheek af te lossen had ze er ook voor kunnen kiezen om met wat minder genoegen te nemen. Haar eigen moeder is trouwens multi-miljonair en ze zijn erg close samen dus mijn ex hoeft en hoefde zich sowieso al financieel gezien geen zorgen te maken voor later.
Het testament van haar vader is al een paar jaar eeder aangepast. Toen zat ons huwelijk ook al in een flinke dip door lichamelijke en geestelijke klachten bij mijn ex. Ik heb sterk 't vermoeden dat zij daar op dat moment op aangestuurd heeft. Ik kon altijd goed met mijn schoonvader opschieten. Financieel gezien was hij geen sluw iemand en zelfs naief. Zo is hij een keer opgelicht aan de telefoon door mensen die zich voordeden als iemand van de bank. No way dat hij uit zichzelf mij bewust uitgesloten heeft van zijn erfenis.
Zijn overlijden eind 2023 was eigenlijk het begin van onze scheiding. Ze is toen in zijn huis gaan wonen en is niet meer terug geweest. Ik neem het ze wel kwalijk dat ze me destijds niet even gemeld hebben van de aanpassing in het testament. Alsof mijn ex het allemaal zo gepland heeft. Nu viel het zo rauw op mijn dak en voelde het zo oneerlijk. Jij eist de helft van alles wat mijn ouders geschonken hebben? ok, dan ik ook de helft van de erfenis van je vader. Nee hoor want daarvan ben je uitgesloten. Lekker begin van een mediation. Vanaf dat moment wist ik hoe ze in de wedstrijd zat en alle praatjes over het netjes regelen en dat het haar niet om het geld ging waren gelogen. Ik kan genoeg voorbeelden opnoemen van haar gemene praktijken om geld van de gezamenlijke rekening naar zich toe te trekken maar wil het topic niet kapen dus ik zal het hierbij laten.
Ik heb gewoon een hele nare ervaring gehad waarbij de mediator ook nog eens overduidelijk in het voordeel van mijn ex bezig was. Ik heb zelf dingen recht moeten zetten die zij (mediator) fout had berekend en altijd in het voordeel van mijn ex. Elke sessie had ik het gevoel dat ik het in mijn eentje tegen mijn ex en de mediator op moest nemen. Je zou er bijna een trauma aan over houden. Ik hoop echt voor Meeuw dat mijn geval de uitzondering is en jullie er op een redelijke manier uit gaan komen.