Hoe om te gaan
Hallo,
Hoe kun je nu het beste omgaan, als je kind (kleuter) bij de ander letterlijk om de dag met (dure) cadeaus(tjes) word bestookt? Ik heb even geen andere uitdrukking. Het lijkt lichtelijk problematisch te worden, nu mijn kind, dit nu ook hier aan geeft te willen. Los van het feit, dat ik het financiel zeker niet allemaal kan betalen, stoot het mij ook aan het hoofd, dat het niet verdiend kan worden o.i.d, of dat gewoon bij een bijzonder gebeurtenis zoals een zwemdiploma of verjaardag word gegeven. Een cadeau, om maar even als voorbeeld te geven is een TV op de slaapkamer. Dat gaat bij mij niet gebeuren vanwege de te jonge leeftijd. Ik gun het mijn mijn kind van harte, absoluut, echter het mes snijd van twee kanten, en ik probeer ook bij te brengen dat niet alles maar vanzelfsprekend is.
Kan ik hier iets mee, moet ik hier iets mee, het zit me namelijk wel dwars. Zeker omdat het kind zich steeds meer verwender gaat opstellen. Of is dit de normle gang van zaken tegenwoordig.
Misschien iemand die zich in eendezelde situatie bevind of tips heeft?
Dat doe je al
Door zelf het goede voorbeeld te geven geef je je kind mee dat niet alles vanzelfsprekend is.
Dat kwartje gaat heus ooit wel vallen, iig dat kind van jou niet alles krijgt wat het wenst.
Doe ik al
Ja, dat stukje doe ik al, maar dat is vanuit verstand.
Mijn hart is juist bang het kind (zeg nadruk kind, om eventueel herkenning uit de weg te gaan) te verliezen, omdat de ander overal ja & amen op zegt, en ik (bijna) keer op keer de boeman ben. En dat maakt het verd*mt lastig.
Ja maar juist
Kijk, we worden allemaal omringd door overdaad, luxe en onnodige verwennerijen.
Het gaat er juist om om binnen die context te focussen op wat belangrijk (voor je) is en je eigen koers te varen.
Juist door je kind te laten zien dat jij bij jezelf blijft ook al gaat de ander helemaal los leert hij/zij uitstekend hoe om te gaan met dit soort issues.
En hij/zij leert meteen dat mensen erg kunnen verschillen. En dat dat helemaal prima kan zijn. Daar kan je kind veel aan hebben!
Hoe oud?
Hoe oud is het kind en wordt het ook op andere manieren te veel verwend? Zoals dat het niet begrensd wordt of dat het nooit iets fout kan doen. Dus dat er een prinsje of een prinsesje van gemaakt wordt zeg maar?
Liefde kopen
De ander "koopt de liefde " van het kind. Misschien uit schuldgevoel of om aardig gevonden te worden?
En ja dat is heel lastig. Maar jij kunt toch gewoon zeggen dat jij daar geen geld/centjes voor hebt?
Het kan ook voor anderen lastig zijn. Onze dochter had ooit een vriendinnetje ban gescheiden ouderrs dat ook vaak zomaar dure cadeaus kreeg en dan vroeg ze ons daar ook om. En wij hebben echt wel moeite gehad om haar uit te leggen dat wij dat niet kunnen betalen. Wat het ook lastig maakte dat de moeder in de bijstand zat en ze vaak moest zeggen ergens geen geld voor te hebben, maar ondertussen hadden de kinderen wel een PlayStation enzo. Leg dat maar eens aan een kleuter uit.....
Het is uiteindelijk wel goed gekomen hoor, toen ze een beetje geldbesef kreeg.
Duidelijk zijn
'omdat de ander overal ja & amen op zegt, en ik (bijna) keer op keer de boeman ben. '
Het enige wat je kunt doen, is duidelijk aangeven dat bij JOU de situatie anders is. Keer op keer. Misschien handig om wat standaard zinnetjes klaar te hebben voor als er vragen of wensen komen die jij niet kunt (of wilt) honoreren. Of wat dingen bedenken die jullie hebben die er bij de andere partij niet is (een kat? Een speeltuintje op de hoek? Leuke speelmaatjes in de straat?). Gewoon om aan te geven dat er nou eenmaal verschillen zijn.
Als het kind groter is, kun je best een keer wat uitgebreider bespreken hoe jij er in staat, maar een kleuter is daar nog te jong voor.
Jezelf zijn
Ik snap dat je hiervan onzeker wordt en gaan twijfelen.
Je angst om je kind kwijt te raken vind ik niet zo raar. Alleen denk ik dat dat gevoel volledig onterecht is.
Natuurlijk houden kinderen van cadeaus, altijd leuk. Maar se houden vooral van liefhebbende ouders!
Dus realiseer je wat jij ie kind allemaal wel kunt geven: veel liefde, knuffels, tijd, aandacht, gezelligheid, een luisterend oor bieden,, je kind en zijn emotionele behoeftes serieus nemen.
Sommige ouders kunnen dit een stuk minder goed en compenseren dat met (dure) cadeaus. Eigenlijk sneu voor hen dat ze hun beperkingen op deze manier denken te moeten compenseren, en mogelijk niet inzien sat ze hun kinderen (te veel) verwennen, wat hun kinderen echt niet gaat helpen.
In elk geval, doe wat jij denkt dat goed is voor je kind.
Ik ben niet gescheiden. Wij hebben het behoorlijk goed met twee goede inkomens, hadden onze kinderen dus eindeloos kunnen verwennen, alles wat ze zouden willen voor ze kunnen kopen. Maar dat deden we niet, omdat we daar niet in geloven.
Ik zou ook niet zeggen ‘ik kan het niet betalen’, want heel veel goedkope prullen en cadeaus zou je waarschijnlijk wel kunnen betalen.
Gewoon zeggen dat het superfijn is dat kind dat van de andere ouder krijgt, maar dat kind van jou andere dingen krijgt (knuffels, aandacht etc) en dat het bij iedereen anders is. Want ouders zijn anders. En dat is allemaal goed.
En kleuters heb en geen besef van hoe duur dingen zijn, dus je hoeft al helemaal niet met een tv op te boosen tegen een tv van de andere ouder. Leuke stickertjes of zoiets zal kind ook blij mee zijn
nou
wat ik van belang vind, is hoe het verdere gedrag van de andere ouder is. Wat ik al vraag in een posting hierboven: wordt het kind als een prinsje of prinsesje behandeld? Want veel te veel over het paard tillen en verwennen is een vorm van mishandeling. Alleen maar veel cadeautjes geven niet maar ik kan me niet helemaal voorstellen dat dat op zichzelf staat