Ik wil geen stiefmoeder zijn

Afstand nemen

Het is zuur voor je omdat je het zo anders had verwacht maar voor jou partner gaat gelukkig zijn zoon voor. Dus ja, ik denk dat je beter tijdelijk een LAT relatie aan kunt gaan en zelf niet alleen bij die vriendin maar daarna ook zelfstandig elders gaat wonen.

Dat is veel rustiger voor iedereen. Je kunt niet verwachten van je partner dat hij zijn zoon op afstand zet. Dus wees zelf de wijste, per slot ben jij volwassen, en geef ruimte aan zoon en vader.

Verwachten

Ik had het inderdaad anders verwacht maar voel me zoals gezegd ook nogal belazerd en in een hoekje gedrukt. Vooral omdat er nooit sprake is geweest van uitgebreider contact dan 1 a 2 keer per jaar, naar alle tevredenheid van alle partijen de afgelopen 12 jaar. Ook Mark heeft zelf ook niet de behoefte gehad om een betere band op te bouwen.

Het voelt vooral een beetje als gemakzucht van moeders/Mark, een kamer huren is natuurlijk veel duurder en moeders gaat hem financieel toch niet bijstaan want ze zit al jaren in de schuldsanering.

Daarbij komt dat wij in kleine 2 slaapkamer woning wonen en erg veel ruimte voor hem is er niet (bank in de woonkamer) want we hebben geen extra logeerkamer oid.

Ik denk zelf ook dat latten de beste oplossing is, nu alleen manlief nog overhalen want die zal dan zelf ineens veel meer verantwoordelijkheid moeten nemen mbt huishouden etc en dat is hij absoluut niet gewend 😅

Mmhh

Je zoontje kan toch best bij jullie op de kamer, of is daar geen plaats voor een bedje?
Ik zou stiefzoon zeker een eigen kamer geven, anders neemt hij nog meer ruimte in.

En ja, ook voor het gemak en voor financiële dingetjes is een vader. Wat wil je zelf eigenlijk voor een vader voor je kind??

Nieuwe situatie

Overigens vind ik dat wel enige verwachtingen mag hebben ten aanzien van de situatie, mijn man heeft duidelijk gekozen voor een gezin met mij en ook in de wetenschap dat een samengesteld gezin (ook al is het voor een periode) absoluut geen optie is.

Daar ben ik vanaf het begin af aan heel duidelijk over geweest. Ik ben daar gewoon geen type voor. Dat hij mij dan nu zo voor het blok zet en ineens een compleet andere visie heeft op de situatie met Mark vind ik gewoon niet kunnen.

Hij wist dat ik dit niet zou willen en voor mijn gevoel zet hij nu zijn eigen gezin en zoontje waar hij dus wel een actieve vaderrol voor heeft aan de kant, want we zijn het er ook beiden over eens dat Mark geen goede invloed zal hebben op mijn zoontje door eerder omschreven andere levensstijl bij moeder, veel drinken/roken etc. Dat willen gelukkig allebei niet voor ons zoontje maar betekent wel dat hij mij eigenlijk geen andere optie geeft dan vertrekken. Met alle gevolgen voor het welzijn van ons zoontje van dien, want papa is er dan opeens niet meer elke dag en dat allemaal moeten uitleggen aan een kind van 3 vind ik heftig en ook gewoon onnodig.

Heftig Linda

dat je er zo instaat.
En een beetje dom van je partner om je zoiets te beloven.
Hoe het gaat lopen met kinderen is onvoorspelbaar.

Ik hoop dat je juist blij gaat worden voor je partner en diens zoon dat ze eindelijk de kans krijgen iets op te bouwen.
Voor je zoontje alleen maar heel waardevol om te zien....
Roken en drinken kun je buiten de deur houden.

@ Floor

Ik vind dat nogal wat, dat mijn zoontje zijn eigen kamer moet afstaan voor iemand die hij misschien 3 keer in z’n leven gezien heeft ?! En de laatste 1,5 jaar sowieso niet.

Natuurlijk is een vader er onder normale omstandigheden ook voor het financiële deel. En die verantwoordelijkheid neemt mijn man ook, hij betaald braaf alimentatie voor een kind dat hij amper ziet en geen enkel gezag over heeft en zelf nooit voor gekozen heeft (one night stand). Ik vind dat moeders hierin het meeste verantwoordelijkheid heeft, zij heeft er zelf voor gekozen 3 kinderen te nemen met 3 verschillende vaders, waarvan ze de eerste Jaren niet Eens wist wie de eventuele vaders waren want er waren zoveel opties (ze leeft nogal losbandig) Ja, ik vind dat als je zulke keuzes maakt, zelf de verantwoordelijkheid moet nemen ook financieel.

Maar ook

dom van jou.
Ik ben daar gewoon geen type voor, tsja dat kan dus niet. Dan had je niet iets moeten beginnen met een vader.

Hoe lang duurt die stage?

Ik kan me verplaatsen in jullie alle drie. Dat wil zeggen moeder en Mark, je man, en in jou. Dat moeder en Mark graag een goedkope oplossing willen voor het woonproblemen, dat snap ik helemaal. Ik denk dat daarbij meespeelt dat je stiefzoon misschien ook wel een betere band met zijn vader zou willen hebben. Zeker in de puberteit trekken kinderen vaak meer naar hun vader toe. De verzorgende rol van de moeder houdt dan min of meer op.
Ik begrijp je man ook, dat hij zijn zoon niet wil weigeren. Het is hoe dan ook zijn zoon, ook al is de band (nu nog) niet heel hecht. Misschien wil je man daar wel verandering in aanbrengen. En dat zou ik heel begrijpelijk en prijzenswaardig vinden. Het zou ook zomaar kunnen zijn dat je man wil proberen om zijn zoon nog een beetje bij te sturen.
En ik begrijp jou dat je daar geen trek in hebt en het ook niet zo iets gebeuren in jullie fijne huis. Naast de mogelijke slechte invloed op jouw zoontje (die ik overigens verwaarloosbaar vind, hij is tenslotte pas drie dus roken en drinken zal hij voorlopig nog niet doen en een slecht voorbeeld nemen aan zijn grote halfbroer ook niet lijkt mij).

Weet je hoe lang die stage is? Dat zou voor mij bepalen wat ik wel en niet zou accepteren. Gaat het om een paar weken dan zou ik tijdelijk Mark in huis nemen. Het is heel belangrijk voor een kind om zich welkom te voelen bij zijn eigen familie. En wellicht valt er dan qua gedrag nog wat te sturen. Dan kan idd je eigen zoon wel even op jullie kamer erbij. Voor langere tijd is dat geen optie. Dan moet je het gesprek met je man aangaan over waarom hij eenzijdig op jullie afspraak terug wil komen. Pas als jullie er echt niet uit komen zou ik de optie LAT-ten in de strijd gooien. Maar zeker niet direct, dat zet alles meteen op scherp. En hoe de relatie nu ook is, je moet NOOIT tussen ouder en kind gaan staan. Die band gaat m.i. boven alles.

Je zoontje

zal het vast fijn vinden een plekje bij jullie te krijgen.
Het is maar voor even.
Of jullie gaan verhuizen, dat zou ik zelf in jouw situatie wel willen.

Verantwoordelijkheid

Je hebt het uitsluitend over de verantwoordelijkheid van de moeder, maar je man draagt ook verantwoordelijkheid voor zijn zoon. En niet alleen financieel. Toen hij al die jaren geleden een one night stand had met de moeder, heeft hij zich niet verantwoordelijk genoeg gedragen blijkbaar, want er kwam een kind van. Daar kan de zoon die er het resultaat van was echt absoluut niets aan doen. Ben het eens met een schrijfster hierboven: wat voor vader wil je dat je man voor jouw eigen kind is? Laat je man dan ook zo’n vader voor zijn andere zoon zijn.

Je man betaalt voor een kamer ergens? Of misschien kan hij bij een kennis tijdelijk inwonen en wat betalen? Of toch een stage bij moeder in de buurt?

Ik vind niet dat jullie met een twee kamerwoning lang plaats moeten maken voor hem. Een week of twee is meer dan genoeg, langer niet. Ja het is zijn vader maar dat betekent niet dat moeder zorgt voor een stage-adres in de buurt zodat één van de drie lekker een poosje uit huis is, jullie huis is te klein daarvoor.

Laat je man nog eens gaan praten met zijn ex en hun zoon en kijken naar een andere oplossing en er op wijzen dat het huis te klein is. Ik neem aan dat zijn ex ook niet met 3 kinderen op een 2 kamer woning zit?

Lukt dat allemaal niet: maak HELE strenge regels en maak ook de afspraak dat als hij zich daar niet aan houdt dat jullie hem toch weer uit huis zetten. Zet daar in: niet roken in huis/tuin, niet drinken in jullie huis en welke andere afspraak dan ook en houd je daar ook aan (en je man ook).

Te strict Triva

Mogelijk dat TS wel gecharmeerd is van de door jou voorgestelde regels Triva, maar ik betwijfel of een vader die zoon niet vanzelfsprekend bij hem heeft wonen daar nog aan gaat beginnen.
Dit is geen kleine jongen meer en die HELE strenge regels zijn dan ook niet handig. Ja, als je spanningen zoekt.
Je kunt wel redelijk met hem overleggen en alle opties bespreken en dan wederzijdse afspraken maken.
Vooralsnog is dat de taak van de vader van deze jongen, daar ligt het initiatief, daar kan TS zich melden voor een gesprek.
Weer uit huis zetten..... ?????

Los van het stiefmoeder verhaal

Ik vind het nogal wat om een puber die je niet zo heel goed kent in je twee-kamer appartement in huis te nemen.
Lekker makkelijk gezegd dat je dan je 3-jarige dan maar op je eigen slaapkamer er bij moet nemen.
Maar als ik het goed begrijp is het contact de laatste tijd al wel wat aangehaald?

Op zich eens met Triva: alleen voor beperkte/korte tijd en met strenge regels (mbt roken/drinken) voor de jongen.

Wel is het goed dat je man het contact met zijn zoon aangaat. Probeer van een afstand te zien dat dat goed is.

Je zal die zoon maar zijn...

Beste Linda,

Aan de ene kant is het natuurlijk jouw goed recht om die rol niet te willen.
Aan de andere kant is het m.i. niet logisch om dan met een man een relatie aan te gaan die een kind heeft. Strikt genomen ben je dan namelijk stiefmoeder.
Kennelijk is de rol van jouw partner t.o.v. zijn zoon in de loop van de jaren veranderd. En kennelijk is dat tegen jouw zin gebeurt. En daar wringt voor mij de schoen; hoe kan je een man aantrekkelijk vinden die niet omkijkt naar zijn kind? En daar dan vervolgens zelf een kind mee krijgen?
Je zal die zoon maar zijn... Je moeder manoeuvreert je in een positie waarin je niet wil zijn. En je vader en stiefmoeder vinden je minderwaardig omdat je voortkomt uit een one-night-stand. Je bent 16 en nu al een slecht voorbeeld.
Vind je dit zelf een prettig idee om zo over een jongen van 16 jaar te praten?

Arme jongen

Nergens welkom bij 3 egocentrische volwassenen.
Fantastisch om je zo gewenst te voelen. Benieuwd wat voor schade dat bij hem oplevert.

Hoezo "ik wil geen stiefmoeder zijn"?

Je bent het toch?

"Daar ben ik vanaf het begin af aan heel duidelijk over geweest. Ik ben daar gewoon geen type voor. Dat hij mij dan nu zo voor het blok zet en ineens een compleet andere visie heeft op de situatie met Mark vind ik gewoon niet kunnen."

Waarom kan dat niet? Ik vind het onbegrijpelijk. Er zijn twee opties: je verhuist met jullie zoontje en je gaat latten/scheiden of jullie verhuizen met z'n allen naar een groter huis waar beide kinderen een eigen kamer hebben en jullie investeren in een anderssoortige relatie.
"Ik ben daar gewoon geen type voor", komop zeg!

Wat Waard zegr: slechter kan deze jongen het niet treffen.

LindaD

"Ik ben daar gewoon geen type voor"

Dat doen me (een beetje) denken aan een vriendin van me, toen haar vriend overleed bij een motorongeluk. Zij bleef achter met hun zoontje van 8 maanden. Zij had toen het gevoel dat ze in de verkeerde film zat. Helaas was het vanaf dat moment wel haar film en had ze geen keus.

Iets met 'het leven is wat je overkomt terwijl je andere plannen maakt'. Je kunt je blijven verzetten, om allerlei redenen. Je kunt ook kijken hoe jij en je man dit op een goede manier gaan organiseren. Kost waarschijnlijk minder energie.

Politiek correct

Jeetje zeg, wat een politiek correcte antwoorden zeg! Ze moet maar gaan latten omdat er een puber die ze amper kennen moet komen wonen???
Sorry hoor, maar dat zou hier echt niet gebeuren hoor. Hoe lang duurt de stage?
Kind zou hier door de week welkom zijn, onder voorwaarden. Bv niet roken in huis. Jullie huis, jullie regels. Daar heeft hij zich aan te houden, net zo als jullie eigen kindje!

En ik vind dat je man best tegen de moeder van zijn oudste kan zeggen dat ze zoiets ook kan overleggen!

40er

'En ik vind dat je man best tegen de moeder van zijn oudste kan zeggen dat ze zoiets ook kan overleggen!'

Natuurlijk was het beter geweest als die moeder hierover vooraf contact had opgenomen met de vader. Maar daar hoeft die jongen toch niet de dupe van te worden? Zoals ik het lees, heeft 'paps' nog wat uurtjes ouderlijke zorg goed te maken, dit is een mooi moment.

relatie met een kluizenaar

"Ik zie het als iets waar ik gewoon niks mee te maken heb."
Dan kan je beter maar vrijgezel zijn. Als je met iemand een relatie hebt, heb je altijd te maken met familiale en andere onverwachte omstandigheden. En de partner met die van jou. Of je moet een relatie hebben met een kluizenaar.
Helemaal eens met de posting van Ysieux.
Kan je je echt niet inleven in deze jongen? Is het door deze hitte dat je geen empathie of compassie kan opbrengen?

Politiek correct

Er een zinsnede uit halen en dan roepen dat het politiek correct is.
Ts zegt toch zelf dat ze niet het "type stiefmoeder" is? Lijkt me heel correct om dan te gaan latten of op te breken of drastisch te veranderen.

Tja

Ik weet dat ik het ook niet zou kunnen! Als er logees zijn ben ik al blij dat ze weer weg zijn. (Wat niet inhoud dat hier nooit iemand logeert hoor, integendeel, de zoete inval)
Maar als je dat van jezelf weet, je een tijd iemand in huis krijgt, terwijl je huis niet zo groot is. En dan antwoorden geven als ga latten, ga verhuizen. Dat moet ook allemaal haalbaar zijn hè. Een groter huis kunnen vinden, kunnen betalen. Een kamer zien te vinden om te gaan latten. Moet ook maar betaald kunnen worden hè. Vader betaald voor zijn zoon, dus een deel van het salaris is al daar naar toe. Hoeveel houden ze over?
Ik geef aan dat, onder voorwaarden kind door de week welkom zou zijn. Maar ik kan me goed indenken dat het voor Linda heel lastig zal zijn.

40er

Zeker, er zijn genoeg valide argumenten om de stiefzoon niet in huis te kunnen hebben. Maar Linda haar insteek is vooral dat ze niks met die jongen te maken wil hebben en ze vindt eigenlijk dat haar man haar afvalt. Dat is gewoon geen prettige opstelling. Had ze het gegooid op dat ze het niet ziet zitten vanwege de ruimte, of omdat ze die jongen niet kent, dan was er denk ik niemand over gevallen. Maar haar hele afkeurende houding jegens die jongen vind ik niet oké. Het is een puber die is opgegroeid in een nogal instabiele gezinssituatie, daar mag je als volwassene best wat empathie voor hebben. Zéker als het de zoon van je man is! En zoals ik al zei, ook al is de relatie (nog) niet heel hecht tussen vader en zoon, daar moet je als vrouw van/stiefmoeder van echt niet tussen komen. Ik vind juist dat ze de achter haar man moet staan als het erom gaat die band te ontwikkelen.

Wat ik nog vergeet

die jongen is wel de halfbroer van haar eigen kind. Ik zou zelf willen dat er meer contact is tussen die twee. Het is en blijft familie, er is een bloedband. Hoe vervelend Linda dat ook vindt, dat is waar ze voor koos toen ze een relatie met haar man kreeg. 'Mark' is onderdeel van het pakketje en die kan ze niet voor haar eigen gemak even wegpoetsen. Wat niet wil zeggen dat ze moet staan te juichen als hij ineens als medebewoner door haar strot geduwd wordt, ik vind wat haar man nu doet ook niet kunnen. Maar ik vind dus wel dat ze in ieder geval mee zou moeten denken over een oplossing en mee zou moeten werken aan het verbeteren van de relatie tussen haar man en zijn zoon.

Wat wil hij zelf?

Ik lees nergens wat die jongen zelf wil? Of lees ik niet goed? Is dat al aan hem gevraagd? Hij zal daar zelf ook wel wat van vinden lijkt mij.

Waarom gaat een 16-jarige een stage lopen wat niet in de buurt van zijn eigen huis is? Als hij al op mbo zit kan hij toch met het ov? Heeft hij die stage zelf geregeld en waarom dan zo onhandig?

En anders kan je op zoek gaan naar een kamer voor hem. In de meeste steden zijn nu short-stay kamers vrij ivm internationale studenten die nu niet komen.

Context

Het gaat om een stage van een half jaar, die moeder en dus niet Mark zelf geregeld heeft. Mark is een typische puber, die boeit het allemaal niet zo. OV zou vanaf moeders huis geen optie zijn, is te ver. Zoals eerder genoemd, de moeder van Mark vind het gewoon wel makkelijk, krijgt ze wel de alimentatie maar heeft verder een tijdje geen verantwoordelijkheid en meer tijd voor d’r nieuwe vriend.

En voor degene die van mening is dat ik niet empatisch genoeg ben: misschien niet genoeg, maar ik kom zeker niet tussen mijn man en zijn zoon. Voor mijn part gaan ze elke dag naar het strand/bios/ uit eten om een betere band op te bouwen. En ja, het was natuurlijk fantastisch geweest als die band beter was de afgelopen jaren, maar dat is nu eenmaal niet de situatie.

Toen ik in verwachting bleek te zijn van mijn zoontje is er met de Casemanager die Mark en moeder begeleid, uitvoerig contact geweest over welke rol ik en mijn zoon in Marks leven zouden moeten hebben. En destijds hebben het advies gekregen omdat tot een minimum te beperken. Mark heeft al heel wat stiefbroers en zussen gehad door de diverse vriendjes van moeder en heeft daar zelf geen goede ervaringen mee en heeft ook zelf geen behoefte aan een halfbroer, Vandaar de duidelijke scheiding.

Destijds

'En destijds hebben het advies gekregen omdat tot een minimum te beperken. '

Maar dat was toen. Situaties veranderen, en adviezen dus ook.

'Voor mijn part gaan ze elke dag naar het strand/bios/ uit eten om een betere band op te bouwen'

Zolang Mark het maar buiten jouw huis doet. Je snapt toch hopelijk wel dat het niet aan jou is om daar 'toestemming' voor te geven? Het huis van zijn vader zou ook zijn thuis moeten zijn. Zeker als de situatie bij zijn moeder weinig stabiel is.

Wat ben en blijf je

negatief!
Wat fijn dat moeder een stage voor hem geregeld heeft maar ook fijn dat ze het eigenlijk precies zo geregeld heeft dat zij er het meeste voordeel uit haalt en haar verantwoordelijkheden lekker kan afschuiven en jouw mooie leventje komt vergallen.

Hoezo zou zij het recht hebben er het meeste voordeel uit te halen? Als dat mijn gezinssituatie volledig ontwricht? Het is toch ook haar zoon? Zij heeft zelf voor hem gekozen.

Misschien is ‘destijds’ niet helemaal lekker geformuleerd, er is destijds mondeling met een professional over gesproken, maar dit advies is zeker vandaag de dag nog aan de orde.

En Mark is hier in huis tot bepaald hoogte welkom, er worden van tevoren duidelijke afspraken over gemaakt en ik ben er inderdaad vaak niet (vanwege bovengenoemde afspraak mbt scheiden van gezinssituatie) en daar heb ik verder geen issues mee, ik neem mijn zoontje mee naar Center PArcs oid en mijn man en zoon hebben quality time.